Download
(ေခါင္းစဥ္)
” အမှန္အတိုင္းရွိတဲ့တရားႏွင့္ေၾကာက္ရတဲ့COVID -19″ အသံထုတ္လြင့္သူ – D.J.ဘန္ေခ်ာ္ဝိခ်ိစီ “ၾကည္ေကာ္ဖီခန္႔စဖား”ေလဒီယိုလြင့္တဲ့ေနရာ- တက်ကသိုလ္ဆံုခါနခင္ဟာယိုင္နယ္ေျမမှာ ဆရာမဆူကြည္ေဘာ္လီဟန္ဝါနေခႏွင့္တရားေဆြးေႏြးတဲ့အေၾကာင္းအရာ,တရားေဆြးေႏြးတဲ့ရက္-စေနေန႔ ၂၁.၃.၂၀၂၀
အမွာစာ
တျပည့္,အေမး—->ဆရာမဆူးကြည္ခင္ဗ်ာ ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္(သို႔)ရှမ္းျပည္ပတ္ဝန္းက်င္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ပူျပင္ေသာကေတွ၊ေၾကာက္စိတ္ေတွအားလံုးျဖစ္ေပၚလာတယ္။ြပီးေတာ့ဘာလဲဆိုတာကၽြန္ေတာ္တို႔မသိၾကဘူး၊ၿပီးေတာ့လည္းဘယ္မွာသြားဆံုးမလည္၊ထိခိုက္နာက်င္မလာ၊ေရာဂါရမလာ၊ေသမလာ၊အထူးသဖြင့္အခုခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားေနရတဲ့COVID-19 ေရာဂါဆိုတဲ့သတင္း၊တစ္ကမၻာလံုးမွာနာမည္ႀကီးေနတယ္။ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာအေျခအေနနဲ႔ပက္သက္ လို႔အႏၲာရယ္နဲ႔မကင္းႏိုင္တဲ့ ၃ မ်ိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ရြာေတွ၊အေျခအေနဆိုးေတွကြုံရလို႔ရှမ္းလူမ်ိဳးေတွပူျပင္ေသာကျဖစ္ရတယ္။ဧည့္သည္အျဖင့္နဲ႔ေျမာက္ပိုင္းကိုလာတဲ့အခ်ိန္မွာ(သို႔)ဟာယိုင္ၿမိဳ႕နယ္ကိုလာတာ၊ဒီလိုမ်ိဳးအေျခအ ေနဆိုးေတွနဲ႔ြကံဳရမလာလို႔စိတ္ပူမိတယ္။ဒါေပမယ့္တကယ္တန္းၾက ေတာ့တစ္ေန႔တာဘဝမွာလည္း၊ဒုစရိုက္မႈေတွနဲ႔မ ေတာ္တဆျဖစ္တတ္တဲ့၊အႏၲာရယ္ေတွအားလံုးနဲ႔တစ္ခ်ိန္လံုးမွာ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေဘးပတ္လယ္မွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာကို၊ြမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္အေနနဲ႔၊ဘယ္လိုေဝဖန္ သံုးသပ္ရင္သင့္ေတာ္မလည္ခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ,အေျဖ—->ဟုတ္ကဲ့အမှန္ဆံုးက ေတာ့၊တစ္ဦးတစ္ေယာက်က ြဖစ္ၿပီးသြားတဲ့အရာကိုမျဖစ္ ေပါေအာင္တာဆီးလို႔ရႏိုင္လာ? ြမင္ရဲ႕လာ?ကၽြန္မတို႔ေတွတကယ့္အေၾကာင္းရင္းကိုေဝဖန္ သံုးသပ္ရမယ္။အားလံုးေသာအရာေတွကိုဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မှသြားလုပ် လို႔မရဘူးဆိုတာကၽြန္မတို႔နားမလည္ခဲ့ဘူး။အ
ေၾကာင္းရွိတာကလြဲလို႔အရာတစ္ခုဟာျဖစ္ေပၚၿပီးအဲဒီအရာကအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚရတယ္။ၾကည့္လိုက္ လို႔ရွိရင္မထူးဆန္းဘူးဓမၼတာပဲေပါ့။ဒါေပမယ့္အမှန္က ေတာ့ေလးေလးနက္နက္ရွိတယ္။ေျပာခ်င္တာကအႏၲာရယ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ြမင္တာေတာ့ရွိတယ္၊ၾကားတာလည္းရွိတယ္ေတွးေတာၾကံစည္တာလည္းရွိတယ္၊တားလို႔မရဘူး။ဒီေလာက္နဲမျှတားလို႔မရတာ၊ဘယ္အႏၲာရယ္ကိုသြားတားလို႔ရမလဲ ?ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့အေၾကာင္းရွိလို႔ျဖစ္ရတယ္။ျဖစ္ၿပီးေတာ့သိလိုက္ရမွာက၊ဘယ္သူမှဘာမှလုပ်လို့မရဘူး။တားဆီးလို႔လည္းမရဘူး။ဒါေပမယ့္အမှန္ကိုနာလည္ရမွာကအားလံုးေသာအရာေတွက၊ကိုယ္စဥ္းစားထားသလို၊ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလိုမျဖစ္ရဘူး။ဒါေပမယ့္အားလံုးေသာအရာမွာ၊အေၾကာင္းကျဖစ္ေပၚၿပီး၊ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ရင္၊အဲလိုအေၾကာင္းပဲျဖစ္ရတယ္။ၿပီးေတာ့ေခတ္တိုင္းမွာထင္ရှားစြာသာဓကရွိတယ္။တကယ္လို႔COVID-19 မရွိရင္ကၽြန္မတို႔ေတွကတစ္ျခားကိစၥ ေတွကိုသြားစဥ္းစားတယ္။ကၽြန္မတို႔ဒီကိစ္စ ေတွကိုေမ့သြားတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာမဆိုျဖစ္ေပၚလာတာဘယ္သူကလုပ်လို့ြဖစ္လာတာလဲ ?တစ္ဦးတစ္ေယာက္မှလုပ်လို့မရဘူး။ဒါေပမယ့္ျဖစ္ေပၚသြားတယ္။ေနာက္ၿပီးကၽြန္မတို႔တကယ္သိရမွာက၊ဘယ္သူကမှတားဆီးလို႔မရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မှမသိႏိှင္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔
ဒီလိုပဲျဖစ္ရတယ္။
တပည့္, အေမး—->ကၽြန္ေတာ္တို႔ကျဖစ္ေပၚေနတဲ့အႏၲာရယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတွကိုေၾကာက္တဲ့အတြက္ေ
ြကာင့္၊ကၽြန်တော်တို့တ ေတွမရင္ဆိုင္ပဲ ေရှာင္ရှားလိုက္ြခင္းအားျဖင့္၊အဲဒါဆိုနည္းလမ္းမှန်တယ္လို႔၊ေျပာႏိုင္မလာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ,အေျဖ—
->ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔မွလုပ္လို႔မရဘူးရွင့္၊ဘယ္လိုေရွာင္ရွားမလဲရွင့္?တကယ္လို႔ကာကြယ္တဲ့နည္းလမ္းသံုးမယ္ဆိုရင္၊သူမ်ားေတြလည္းကာကြယ္ၾကတာပဲ။ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုပဲကာကြယ္ပါေစျဖစ္လာမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္၊ျဖစ္လာမွာပဲဟုတ္လာ။တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြမေပါ့ေလ်ာ့ရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကၽြန္မတို႔တကယ္ျဖစ္လာမယ္႔အေၾကာင္းကိုသိထားရင္၊တစ္စံုတစ္ရာကာ၊ဘယ္လိုျဖစ္ေပၚလာသလဲ? ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေသးစိတ္၊အဆံုးအမေတြအရအရာေတြအားလံုးကာ၊ကၽြန္မတို႔ေတြမသိပဲနဲ႔ဘယ္လိုျဖစ္ေပၚလာသလဲ?ျမတ္စြဘုရားကအေၾကာင္းေတြကိုေဟာျပသြားတယ္။နီးတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ေဝးတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုပါ၊အေသးစိတ္ဆံုးမသြားတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္လို႔၊သိမႈေတြမရွိရင္၊ကၽြန္မတို႔ေတြအားလံုးကိုေၾကာက္ေနရတယ္။ဒီေန႔လိုကၽြန္မတို႔ေတြဒီေရာဂါကိုေၾကာက္ေနၾကတယ္။ေနာက္ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့၊တစ္ျခားေရာဂါရွိလာရင္ကၽြန္မတို႔ေတြေၾကာက္ရျပန္တယ္ဟုတ္လာ? အားလံုးကိုေၾကာက္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိညေတာ့၊အမွန္ကိုမသိတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။ျဖစ္လာမယ့္အရာေတြမွာ၊ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းရွိသလို၊မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းလည္းရွိတယ္။ဘာျဖစ္လို႔ဒီလူနဲ႔ျဖစ္ေပၚလာတာေကာင္းၿပီး၊ဟိုလူနဲ႔ျဖစ္ေပၚတာမေကာင္းရတာလဲ ?ဘာျဖစ္လို႔တစ္ကမ႓ာလံုးမျဖစ္ပဲနဲ႔၊တစ္ေယာက္တစ္ေလပဲျဖစ္ရတာလဲ ?ဒီေရာဂါလိုမ်ိဳးေရာက္တိုင္း၊မျဖစ္ၾကဘူးဟုတ္လာ?ေနာက္ၿပီးကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္ေနသေရြ႕၊ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာေသခ်ာရွိတယ္ဟုတ္လာ?ေမြးကတည္းကအားလံုးကိုေၾကာက္ၾကတယ္။နည္းနည္းေၾကာက္ရမလာ၊မ်ားမ်ားေၾကာက္ရမလာဆိုတာ၊ေၾကာက္စိတ္ေပၚမွာမႈတည္တယ္။
တပည့္,အေမး—->မေမ့မေလ်ာ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္၊ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေရာအားလံုးသူအတြက္ပါ၊ကၽြန္ေတာ္အျမင္နဲ႔ဆို၊မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းက၊က်လန္ေတာ္တို႔သိထားၿပီး၊ေတြ႕ျမင္ရတဲ့အမ်ားသူေတြနဲ႔အတူ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ေၾကာက္ေၾကာက္ေနတဲ့ရုတ္တရက္ျဖစ္တဲ့အႏၲာရယ္ေတြ၊ဒုစရိုက္မႈေတြ၊အနာေရာဂါေတြ၊သဘာဝကျဖစ္တဲ့ေဘးဒုကၡေတြၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကမေတြ႕ေအာင္၊ေရွာင္ရွားျခင္းျဖင့္ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔မေမ့မေလ်ာ့ဘူးလို႔ထင္တယ္။
ဆရာမ,အေျဖ—->COVID-19 ျဖစ္တဲ့သူေတြက၊သူတို႔ေတြမေရွာင္ရွားလို႔လား?ဒါေပမယ့္သူတို႔လည္းျဖစ္တာပဲဟုတ္လာ?ဒါမွမဟုတ္သူတို႔ေရွာင္ရွားလည္းသူတို႔ေတြျဖစ္တာပါပဲဟုတ္လာ?အဲဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္တမ္းက်ေတာ့ကၽြန္မတို႔အနီးအနားမွာျမင္ေတြ႕ရတဲ့အေၾကာင္းေတြရွိတာက၊တကယ္လို႔စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္နဲ႔သတိမထားဘူးဆိုရင္၊ျဖစ္ႏိုင္မယ့္လမ္းရွိတယ္။ဒါေပမယ့္အဲဒီထက္ေဝးရမယ့္အေၾကာင္းကေတာ့၊သတိနဲ႔ေနထိုင္တဲ့သူလည္းျဖစ္ေသးတယ္။ဘာအတြက္ေၾကာင့္လဲ? ေနာက္ၿပီးအဲလိုသတိမထားတဲ့သူလည္း၊ျဖစ္ရမယ့္အခ်ိန္မေရာက္ရင္လည္းမျဖစ္ဘူး။ဒါမွမဟုတ္ေရာက္တိုင္းပဲျဖစ္ၾကသလာ?ဒါမွမဟုတ္ေၾကာက္တဲ့သူ၊သတိရွိတဲ့သူေတြေလာက္ပဲမျဖစ္တာလာ?ေနာက္ၿပီးေတာ့ျဖစ္တဲ့သူေတြက၊သတိမထားလို႔ပဲျဖစ္တာလာ?ဒါမွမဟုတ္ဘယ္လိုလဲ?
တပည့္,အေမး—->ကၽြန္ေတာ္သတင္းၾကားရသေလာက္ေတာ့သတိထားတဲ့သူလည္းျဖစ္တာပဲ။
ဆရာမ,အေျဖ—-> ဒါေၾကာင့္မို႔ဘယ္လိုပဲသတိထားပါေစ၊အခ်ိန္တန္လို႔ျဖစ္ရမယ္ဆိုရင္ျဖစ္တာပဲ။ဒါေပမယ့္ျဖစ္မယ့္အခ်ိန္မေရာက္ရင္ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္မျဖစ္ဘူး။ဒါေပမယ့္မျဖစ္ဘူးလို႔လည္းမေျပာႏိုင္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေမြးလာတာနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီး။ဒီလိုနဲ႔ပဲဆက္ဆက္ၿပီးခဏခဏျဖစ္ေနရတယ္ဟုတ္လာ?ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေပၚေနပါေစ၊ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊စသည္ျဖင့္ဒီလိုပဲေသခ်ာေပါက္ျဖစ္ရမယ္။တစ္ခ်ိန္လံုးအေကာင္းရည္းပဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့စိတ္အရမ္းဆင္းရဲၿပီး၊ခႏၶာကိုယ္ကမဆင္းရဲဘူး။အေၾကာင္းေတြအားလံုးမသိပဲနဲ႔ဒီအရာေတြဘယ္လိုျဖစ္ေပၚလာသလဲ? ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔အေၾကာင္းကိုမသိလို႔ရွိရင္ဘယ္အေၾကာင္းကဘယ္လိုအက်ိဳးေကာင္းကိုျဖစ္ေပၚေစၿပီး၊ဘယ္လိုအေၾကာင္းကအက်ိဳးမေကာင္းတာကိုျဖစ္ေပၚေစလဲမသိႏိုင္ဘူး။
တပည့္,အေမး—->ဆရာမေျပာသလိုနားေထာင္ၿပီး၊အားလံုးေသာအေနနဲ႔ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္သေဘာအေနနဲ႔ေတာ့၊အဲဒီလိုဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဘာမွလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျဖစ္လာမယ့္အေၾကာင္းရွိရင္၊သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူျဖစ္လာရမွာပဲ။ေရွာင္ရွားဖို႔မလိုအပ္ဘူး။ဒါမွမဟုတ္ဘာကိုသတိထားလဲ၊အဲ
လိုဆိုရင္ေမ့ေလ်ာ့တာနဲ႔တူသလာ?
ဆရာမ,အေျဖ—->ျမင္ရဲ႕လာ?မသိမႈအရစဥ္းစားတာေတြ၊စမွားလာၿပီး၊စိတ္ထဲမွာေတာ့အဲဒါဆိုဘာမွမလုပ္နဲ႔တာ့။ဒါေပမယ့္စဥ္းစားျဖစ္ရဲ႕လာ?ေကာင္းတာလုပ္ရမယ္။လူေကာင္းသူေကာင္းလည္းျဖစ္ရမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ေကာင္းတဲ့အရာေတြျဖစ္ေပၚေစတဲ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္မွန္ရဲ႕လာရွင္ ?
တပည့္,အေမး—->ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ,အေျဖ—->ဒါေၾကာင့္မို႔ကၽြန္မတို႔ေတြအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေက်ာ္ၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္။ေရာဂါေတြကိုကာကြယ္လို႔လာ?ဒါမွမဟုတ္ဘယ္လိုလဲ?ဒါေပမယ့္အဲဒီအေၾကာင္းထက္ႀကီးတာကေတာ့အရာတစ္ခုမွာေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္။ၿပီးေတာ့မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ဘယ္လိုပဲလုပ္လုပ္မေကာင္းဘူး။ဘာျဖစ္လို႔လူေတြေမြးကတည္းကCOVID-19ေရာဂါမရွိၾကတာလဲ?ဒါမွမဟုတ္အားလံုးမွာဘာေရာဂါနဲ႔ျဖစ္ၾကလဲ?တခ်ိဳ႕ကခုကၡိတဘဝနဲ႔လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ဘာမဆိုအားလံုးျဖစ္ႏိုင္တယ္။ဒီေရာဂါနဲ႔ေသမယ္လို႔ပံုေသတြက္လို႔မရဘူး။တစ္ျခားေရာဂါနဲ႔လည္းေသႏိုင္တယ္။ဒါမွမဟုတ္ဘာေရာဂါမွမျဖစ္ပဲနဲ႔လည္းေသႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔လူေတြကာေကာင္းတဲ့အရာကိုပဲေမၽွာ္လင့္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္အေၾကာင္းေကာင္းျဖစ္ေပၚမယ့္၊အရာကာဘာလဲဆိုတာမသိဘူးဒါေၾကာင့္မို႔ဟိုတုန္းက၊ဒီအေၾကာင္းေတြအၾကာႀကီး၊ရွိလာခဲ့တာကေကာင္းေသာအေၾကာင္းရွိရင္၊တူေသာအက်ိဳးေကာင္းရရွိလိမ့္မယ့္။မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းဆိုရင္၊တူေသာမေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးခံရလိမ့္မယ္။ဒါဆိုမမွားဘူးဟုတ္လာ?
တပည့္,အေမး—->မမွားပါဘူးခင္ဗ်ာ
ဆရာမ,အေျဖ—->ဟုတ္တယ္၊ဒါေပမယ့္ကၽြန္မတို႔ေမ့ေနၾကတယ္။ကၽြန္မတို႔ေတြသိထားတာကေတာ့ဒါဆိုရင္ဘာမွမလုပ္ရဘူးေပါ့။အဲဒီအခ်ိန္ခဏတြင္းမွာဘာမွမလုပ္နဲ႔ဆိုတာကေတာ့၊မေကာင္းဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေကာင္းတာကိုလုပ္သင့္မွန္းမသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
တပည့္,အေမး—->ဆရာမေျပာျခင္တဲ့သေဘာက၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ုအေတြးနဲ႔ဆိုရင္၊ဘာမွမလုပ္ပဲနဲ႔လႊတ္ထားလိုက္ရင္၊ေျပာခ်င္တာကေကာင္းမႈကိုေတာင္မွမလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ဆရာမ,အေျဖ—->ဟုတ္တယ္၊မွားတဲ့အေတြးပဲ၊လႊတ္ထားလိုက္၊ျမင္ရဲ႕လာ?အဲလိုလႊတ္ထားလိုက္ရင္၊မေကာင္းမႈေတြဒီလိုပဲဆက္ဆက္ၿပီးျဖစ္ေနမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကၽြန္မတို႔ေတြမွန္ကန္တဲ့နားလည္မႈေတြမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။လႊတ္ထားတဲ့ခဏအတြင္းမွာေကာင္း
တာေတြကိုလုပ္ရဲ႕လာ?ျမင္ရဲ႕လာ?တကယ္လို႔မလႊတ္ထားပဲနဲ႔ေကာင္းတာေတြလုပ္ရင္ဒီလိုCOVID-19ေရာဂါရွိေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာဘယ္သူမဆိုကူညီၾကၿပီးတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ဘယ္အရာမဆိုဒုစရိုက္အေၾကာင္းေတြမရွိခဲ့ရင္၊ဒီအရာေတြအားလံုးကာတစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔သက္သာသြားႏိုင္တယ္။ဒါေပမယ့္တကယ္လို႔မေကာင္းတဲ့အရာေတြျဖစ္ေပၚခဲ့ရင္၊ဒီအေျခအေနေတြပိုၿပီး၊ဆိုးဝါးလာႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ့္အဓိကအခ်က္ကေတာ့လူေတြ
ေမ့ေနတာကေကာင္းျခင္းနဲ႔ဆိုးျခင္းကပဲအဓိကအေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္သူတို႔ေတြမျမင္ၾကဘူး။သူတို႔စဥ္းစားတာကေတာ့၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကာကြယ္ဖို႔ေလာက္ပဲသိတယ္။ဒါေပမယ့္မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို၊မလုပ္ၾကဖို႔စိတ္ကိုေရာကာကြယ္ၾကရဲ႕လာ?
တပည့္,အေမး—->ေကာင္းျခင္းနဲ႔ေကာင္းတဲ့အရာေတြကို၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာေတြနဲ႔၊ေဝဖန္ပိုင္းျခားလို႔ရႏိုင္မလဲခင္ဗ်ာ?ကၽြန္ေတာ္တစ္စံုတစ္ရာကိုျမင္ဖူးတာက၊တစ္ခ်ိဳ႕လူကေျပာတယ္ဒါသူ႔ရဲ႕ေကာင္းျခင္းပဲ၊ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့၊အဲလိုမ်ိဳးအျမင္မတူဘူး။သူေျပာတာကသူ႔ရဲ႕ေကာင္းျခင္းမဟုတ္ဘူး။တစ္ျခားတစ္မ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။
ဆရာမ,အေျဖ—-> အဲဒါဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကို၊မနာၾကားဖူးတဲ့လူရဲ႕ေကာင္းျခင္းနဲ႔နာၾကားဖူးတဲ့လူရဲ႕ေကာင္းျခင္းသည္၊အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြနဲ႔ၾကည့္လိုက္ရင္ကြာျခားရမယ္မွန္ရဲ႕လာ?
တပည့္,အေမး—->ဟုတ္တယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ,အေမး—->အဲဒါဆိုရင္တကယ့္အေၾကာင္းေတြကိုသူသိေအာင္၊မေလ့လာမသင္ၾကားဘူး။ယခုလည္းမသင္ၾကားဘူး။အသံကိုၾကားၿပီး၊မၾကားေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရလာ?
တပည့္,အေျဖ—->မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။
အရာမ—->ဟုတ္တယ္၊အဲဒါဆိုရင္အားလံုးသည္သူ႔ဘာသာသူျဖစ္ေပၚလာတာနဲ႔တူတယ္။ဒါေပမယ့္အမွန္ကေတာ့မဟုတ္ရပါဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ေတာထဲမွာလည္းအသံရွိတယ္။အေဝးကအသံလည္းရိွတယ္။အခန္းထဲမွာလည္းအသံရွိတယ္။တစ္ေယာက္တစ္ခန္းစီ၊ျဖစ္ရင္ေတာင္မွၾကားလိုက္တဲ့အသံသည္ဒီအသံပဲျဖစ္ၿပီး၊တစ္ျခားအသံမဟုတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္အသံကအထူးသျဖင့္ၾကားႏိုင္ဖို႔အတြက္၊အဲဒီအသံကိုျဖစ္ေပၚေစတယ္။ေကာင္းတဲ့အသံျဖစ္ေစ၊မေကာင္းတဲ့အသံျဖသ္ေစ၊အသံကတကယ့္ကိုအေသးစိတ္ေလးနက္လွတယ္။တကယ္လို႔ကၽြန္မတို႔ေတြ၊အခ်ိန္ေတြကိုတစ္ခဏဆီ၊တစ္ခဏဆီ၊ေပးတိုးေပးေလ်ာ့ခဲ့ရင္ျမင္ျခင္း၊ၾကားျခင္း၊ေတြးေတာျခင္းတို႔သည္၊တလွည့္စီျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲတာ၊တေနကုန္အရမ္းျမန္တယ္။ဘာတစ္ခုမွမေျပာင္းလဲဘဲမရွိဘူး။ဒါေပမယ့္ကၽြန္မ
တို႔ေတြမသိၾကဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အားလံုးသည္စြဲကပ္ေနၿပီး၊ဘယ္အရာကျဖစ္ေပၚၿပီး၊ဘယ္အရာကပ်က္သြားလဲဆိုတာ၊မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲျဖစ္ေနတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဆက္တိုက္ထပ္ခါထပ္ခါျဖစ္တာအရမ္းျမန္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ခဏတုန္းက၊ကၽြန္မတို႔ဒီကိစၥကိုေျပာေနတယ္။ၿပီးေတာ့ကၽြန္မတို႔ေနာက္ကိစၥတစ္မ်ိဳးထပ္ေျပာတယ္။ျမင္ရဲ႕လာ?တစ္ျခားကိစၥကုန္သြားၿပီး။ဒါေၾကာင့္မို႔COVID-19ကိစၥကလည္း၊ကိစၥတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔ကၽြန္မတို႔ေတြအိပ္ေမာက်သြားရင္၊ဘာတစ္ခုမွမသိရ၊မျမင္ရေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ႏိုးလာတာနဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ပူေဆြးေသာကျဖစ္ရျပန္တယ္။အဲဒီပူေဆြးေသာကေတြကကိုယ့္အတြက္လုပ္တာလား၊ဒါမွမဟုတ္သူတစ္ပါးအတြက္လုပ္ေနတာလာဆိုတာ၊အေၾကာင္းအမ်ိဳမ်ိဳးရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့၊တကယ္လို႔အားလံုးေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ၊နားလည္သ
ေဘာေပါက္မႈရွိမယ္ဆိုရင္၊ေကာင္းတာကိုလုပ္ရမယ္။အဲလိုဆိုရင္ဘာကိုမွမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။
တပည့္—->ဒါဆိုရင္ေျပာခ်င္တာက၊တကယ့္အႏၲာရယ္အမွန္က၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြအေရးထားသင့္တာကေတာ့၊အခုခ်ိန္မွာအမ်ားသူေတြရဲ႕၊ခံစားေနရတဲ့အႏၲာရယ္ေတြမဟုတ္ဘူး။အျပင္ကအေၾကာင္းေၾကာင့္ဟိုအရာဒီအရာေတြ၊ေၾကာက္ေနၾကရတယ္။ဟိုလိုဒီလိုေျပာင္းလဲတာေၾကာက္ေနၾကရတယ္။ဟုတ္ရဲ႕လာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—->ဟုတ္တယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေယာက္တိုင္းအားလံုးေၾကာက္ၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ဘယ္သူနဲ႔အႏၲာရယ္ျဖစ္လာမလဲ?ဒီေရာဂါကျဖစ္ရမယ့္သူအတြက္နဲ႔ပဲအႏၲာရယ္ျဖစ္ေပၚရတယ္၊ဟုတ္ရဲ႕လာ?။ဒါမွမဟုတ္ရင္အခုေလာက္ဆို၊အားလံုးေယာက္တိုင္းျဖစ္ကုန္ၿပီးေပါ့။ဒါေၾကာင့္မို႔ဘယ္သူနဲ႔ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊အဲဒီလူတစ္ေယာက္စီနဲ႔အေၾကာင္းရိွရမယ္။တကယ့္
ကိုအေသးစိတ္ျဖစ္တဲ့ကိစၥျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္အားလံုးမွာတေျဖးေျဖးနဲ႔ေဝဖန္သံုးသပ္ၿပီးနားလည္လို႔ရႏိုင္တယ္။အမွန္ဆိုရင္ကၽြန္မတို႔ေတြဘာကိုေၾကာက္တာလဲ?ကၽြန္မတို႔ေတြဒီလိုေမြးလာသေရြ႕ေတာ့ေၾကာက္ရအံုးမွာပဲ၊မေၾကာက္တဲ့သူမရွိဘူး။ေမြးကတည္းကေၾကာက္ေနၿပီး၊တခ်ိဳ႕ကဘာကိုမွသိပ္မေၾကာက္ၾကဘူး။ဒါေပမယ့္အိမ္ေျမႇာင္၊ေတာက္တဲ့ႏွင့္ပုရြက္ဆိတ္ေတြကိုေၾကာက္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေၾကာက္တဲ့စိတ္ေတြရွိၾကေသးတယ္။အဲဒါကေတာ့အမွန္ရွိတဲ့အတိုင္းကိုမသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ေၾကာက္တာေကာင္းလာ(သို႔)မေၾကာက္တာေကာင္းလာဆိုတာ၊အမွန္ကိုမသိၾကဘူး။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔ေၾကာက္ေနတဲ့အရာေတြကိုနားလည္ရမယ္၊ဘာကိုေၾကာက္တာလဲ?
တပည့္—->ဒါဆိုရင္တကယ္ေၾကာက္ေနရတဲ့အရာေတြကဘာေတြလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—->တကယ္ဆိုရင္အမွန္အတိုင္းရွိတာကို၊မသိတာေၾကာက္သင့္တယ္။အခုခ်ိန္မွာမသိမႈေတြ၊ရိွေနလို႔ေၾကာက္ေနၾကရတယ္။တကယ္ေတာ့အဲဒီအရာေတြကုန္သြားၿပီး။ကၽြန္မတို႔
COVID-19အေၾကာင္းေျပာတာလည္းဆံုးသြားၿပီး။ၿပီးသြားတဲ့အရာကိုထပ္ၿပီးေၾကာက္အံုးမလာ?ေၾကာက္ေနတဲ့သူဆိုရင္၊ထပ္ၿပီးေၾကာက္ေနအံုးမွာပဲ။ဒါေပမယ့္တျခားကိစၥကို၊ေတြးမယ့္သူသည္ဒီကိစၥကိုသူမေတြးေတာ့ဘူး။အားလံုးကမသိမႈနဲ႔ေၾကာက္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚေနတယ္။တကယ္အမွန္ကေတာ့တစ္ခုစီျဖစ္ေပၚေနတဲ့အခ်ိန္ႏွင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးျမင္ေနရတဲ့အရာေတြသည္ဘာေတြလဲ ?ဘာျဖစ္လို႔ဒီႏိုင္ငံမွာဒီလိုျဖစ္ေပၚရတာလဲ?ဒီလူနဲ႔ဒီကိစၥေတြအားလံုး၊အကုန္ပဲျဖစ္လာမယ့္အေၾကာင္းေတြကိုကၽြန္မတို႔မသိၾကဘူး။နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကၽြန္မတို႔၊ဘာကိစၥေတြေျပာေနၾကသလဲ?အမွန္ကေတာ့တကယ္လို႔အားလံုးေဝဖန္သံုးသပ္ၾကည့္ရင္၊ေၾကာက္စိတ္ကေနလႊတ္ေျမာက္သြားႏိုင္တယ္။တကယ္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ျဖစ္ရမွာပဲဟုတ္လာ?တကယ္လို႔
မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ဘယ္သူမွျဖစ္ေအာင္လုပ္လို႔မရဘူး။ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္လို႔ဒီအရာက၊ဒီလူနဲ႔ျဖစ္ေပၚရသလဲဆိုတာ၊ျဖစ္ရမယ့္အေၾကာင္းရွိရမယ္။ဘာျဖစ္လို႔ဒီအရာကဟိုလူနဲ႔ျဖစ္ရတာလဲ?အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚမႈတည္ၿပီး၊အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေပၚၾကတယ္။
တပည့္—->ဆရာမရွင္းျပတာကိုကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ၿပီး၊တစ္ခုသိလိုက္ရတာကေတာ့၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ေၾကာက္စိတ္ေတြျဖစ္ၿပီးရင္ေၾကာက္စိတ္ကျပန္ၿပီးေပ်ာက္သြားတယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ေၾကာက္ျမဲေၾကာက္ေနတဲ့အေၾကာက္သည္ထပ္ျဖစ္ေပၚရင္၊ထပ္ၿပီးေၾကာက္ႏိုင္ေသး
တယ္။ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္၊အဲလိုလာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—->မွန္တယ္၊ဘာတစ္ခုမွ၊မပ်က္သြားတာမရွိဘူး။ေျပာခ်င္တာက၊ဒီပ်က္သြားတာကုန္သြားတယ္လို႔ထင္တယ္။ဒါေပမယ့္အမွန္ကေတာ့ကၽြန္မတို႔သံုးတဲ့စကားအသံုးအႏႈန္းက`ေပ်ာက္’သြားတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး။ဘယ္မွာပဲသြားရွာသြားရွာမရေတာ့ဘူး။ခဏတုန္းကအသံလိုမ်ိဳးဆက္ၿပီးေတာ့၊ဘယ္ေနရာမွသြားရွာလို႔မရေတာ့ဘူး။ျမန္တယ္ဟုတ္လာ?ေနာက္ၿပီးကၽြန္မတို႔ေမ့သြားတယ္။ၿပီးေတာ့အသံသစ္ထပ္ျဖစ္ေပၚတယ္။ၿပီး
ေတာ့ထပ္ေပ်ာက္သြားျပန္တယ္။ဒီလိုျဖစ္တာအမွန္ကိုမသိေအာင္အခ်ိန္တိုင္းဖံုးကြယ္ေနတယ္။
တပည့္—->ဒီလိုဆိုရင္တကယ့္အႏၲာရယ္ေတြကဘာေတြလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—->အဲဒါကကိေလသာေတြ၊မသိမႈေတြျဖစ္တယ္။အရွင္ရဟႏၲာေတြကCOVID-19
ကိုေၾကာက္ၾကရဲ႕လာ?
တပည့္—->ဖတ္ရသေလာက္၊ၾကားရသေလာက္ေတာ့မေၾကာက္ၾကပါဘူးခင္ဗ်ာ
ဆရာမ—->ဘာကိေလသာမွမရွိၾကေတာ့ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တကယ့္အေၾကာင္ရဲ႕အစကိုသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မတုန္လႈပ္ၾကေတာ့ဘူး။ျဖစ္ေပၚရတဲ့အေၾကာင္းကဘာေတြလဲ?အေၾကာင္းရွိၿပီးျဖစ္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္၊ေသျခင္းပဲျဖစ္ေနပါေစ၊ဘယ္သူမွတားလို႔မရဘူး။လာဘ္လာဘရျခင္းနဲ႔မရျခင္း၊ဒါမွမဟုတ္အႏၲာရယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္အားလံုးေတြကာ၊ဘယ္သူမွတားလို႔မရဘူး။တကယ္လို႔ျဖစ္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္၊ျဖစ္ျပေနတာျမင္ေနရတယ္။
တပည့္—->ဒီေၾကာက္ျခင္းေတြကဘယ္လိုအႏၲာရယ္ေတြျဖစ္ပါသလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—->ကၽြန္မတို႔ေတြအမွန္ကိုမသိပဲနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္၊တကယ္ေလးနက္ၿပီး၊သိမ္ေမြ႕တဲ့ကိစၥျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္နားလည္မႈမွားတဲ့၊အႏၲာရယ္ကကၽြန္မတို႔ေတြရိွတယ္၊နင္ရိွတယ္၊ငါရိွတယ္၊အားလံုးေသာအရာေတြျဖစ္လာရတာ`ငါ’ ရိွတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ္တကယ့္အမွန္ကိုသိရင္၊ကၽြန္မတို႔မရိွဘူး။တရားေတြအားလံုးသည္(အနတၱ)အစိုးမရေသာသေဘာရိွတယ္။အစိုးရတဲ့(အတၱ)မဟုတ္ဘူး။ကၽြန္မတို႔ေတြမရိွဘူးအားလံုးဘာတစ္ခုမွမရိွဘူး။မီးလည္းအ
ေၾကာင္းရိွမွျဖစ္ေပၚရတယ္။ေလလည္းအေၾကာင္းရိွမွျဖစ္ေပၚရတယ္။ပူသည္ျဖစ္ေစ၊ေအးသည္ျဖစ္ေစ၊ခ်ိဳသည္ျဖစ္ေစ၊ငံသည္ျဖစ္ေစ၊စိတ္လႈပ္ရွားသည္ျဖစ္ေစ၊ဝမ္းသာသည္ျဖစ္ေစအားလံုမွာအေၾကာင္းရိွမွျဖစ္ရတယ္။တကယ္လို႔အေၾကာင္းမရိွရင္မျဖစ္ေပၚဘူး။အဲဒါကၽြန္မတို႔မသိၾကဘူး။အဲဒီအရာေတြကျဖစ္ၿပီးေတာ့ပ်က္သြားတယ္။ဘာတစ္ခုမွကၽြန္မတို႔ေတြမဟုတ္ဘူး။ေမြးၿပီးတာနဲ႔ခဏကေမြးလာတဲ့သေဘာကေပ်ာက္သြားတယ္။ျပန္ကိုမလာေတာ့ဘူး။ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ပဲရိွေတာ့တယ္။ဒီေလာကကေနထြက္ခြာသြားတဲ့အထိ၊မရိွေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွသိရတယ္။တကယ္တမ္းက်ေတာ့ေမြးကတည္းက၊ကၽြန္မတို႔ေတြမရိွၾကဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေသသြားရင္၊ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ဒီေန႔ေရာ၊ခဏတုန္းကေရာ၊ယခုပါဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ဒါမွမဟုတ္ရင္ကၽြန္မတို႔ေတြ၊ျမတ္စြာဘုရားကိုဘယ္ေတာ့မွ၊သိၾကရမွာမဟုတ္ဘူး။အဆံုးအမတစ္လံုးၾကားရယံုနဲ႔၊ေလးနက္တဲ့တရားသေဘာကိုနားမလည္ႏိုင္ဘူး။ဥပမာအားျဖင့္`တရားမွန္သမၽွအစိုးမရတဲ့သေဘာရိွတယ္’။အဲဒါကိုေမ့လို႔မရဘူး။တကယ္လို႔နားလည္မႈမွန္ကန္ရင္၊ဒီအရာကအႏၲာရယ္နဲ႔ကင္းေဝးႏိုင္တယ္ဆိုတာ၊ကၽြန္မတို႔ဘာျဖစ္လို႔မစဥ္းစားၾကတာလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ရိွတဲ့အရာေတြက၊ကၽြန္မတို႔ေတြမဟုတ္ဘူး။ေကာင္းတာလည္းအေၾကာင္းရိွလို႔ျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ဆိုးတာလည္းအေၾကာင္းရိွလို႔ျဖစ္ေပၚလာရတယ္။ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးနဲ႔ဆိုးတဲ့အက်ိဳးေတြလည္း၊အေၾကာင္းရိွလို႔ျဖစ္ေပၚရတယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔ေတြဘယ္မွာရိွသလဲ?
တကယ္လို႔ကၽြန္မတို႔ေတြ၊တကယ္ရိွရင္မေသၾကဘူး၊မွန္ရဲ႕လာ?အခုကအကံုလံုးေသၾကရတယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔ေတြ၊အခုဘယ္မွာရိွေနၾကသလဲ?
တပည့္—->ယခုပစၥဳပၸန္မွာျဖစ္ေနတာ၊တကယ္မရိွဘူးဟုတ္လာဆရာမ?
ဆရာမ—->ဟုတ္တယ္၊တကယ္လို႔မျဖစ္လာရင္ရိွပါ့မလာ?
တပည့္—–>မရိွပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>ဒါေၾကာင့္မို႔ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲရိွတယ္ဟုတ္လာ?
တပည့္—–>ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>ျဖစ္လာၿပီးရင္၊ျဖစ္လာတဲ့အရာကို၊ကၽြန္မတို႔ဆိုၿပီးစြဲထာတယ္။ဒါေပမယ့္အဲဒီအရာက၊ကၽြန္မတို႔ေတြမသိပဲနဲ႔ပ်က္သြားတယ္။စၿပီးျဖစ္တဲ့စိတ္ကယခုဘယ္မွာလဲ?
တပည့္—–>ယခုပစၥဳပၸန္မွာျဖစ္တဲ့စိတ္နဲ႔မဟုတ္ဘူးလာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—–>မဟုတ္ရပါဘူး၊စိတ္ကတကယ့္ကို၊တိုေတာင္းလွတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ျမတ္စြာဘုရားက၊အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့တရားေတြကိုသိဖို႔အတြက္၊ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ပါရမီေတြျဖည့္ဆည္းၿပီး၊က်င့္ၾကံရတာကိုကၽြန္မတို႔ေတြသိရမယ္။ျမတ္စြာဘုရားေျပာျပသြားတဲ့အဆံုးအမက၊
`သင္ခါရတရား’ဆိုတာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတဲ့အရာသည္၊ျဖစ္ေပၚၿပီးပ်က္သြားရတယ္။ခႏၶာမွန္သမၽွမျမဲဘူူး၊ခႏၶာမွန္သမၽွဆင္းရဲတယ္။`တရား’အရိွေတြမွန္သမၽွ၊အစိုးမရဘူး။အစိုးမရဘူးဆိုတာကဘာတစ္ခုမွ၊မက်န္ေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြ၊ေသခ်ာပ်က္ရတယ္။ဘယ္အရာကက်န္ေနေသးသလဲ?ခဏကေျပာတဲ့စကားကိုေတြးၾကည့္ရင္၊ခဏကေတြးတဲ့စိတ္နဲ႔မာတဲ့သေဘာေတြရိွၿပီး၊ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊မာတဲ့သေဘာက၊ဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲ?ေနာက္ၿပီးဘယ္ေတာ့မွလည္းျပန္မလာေတာ့ဘူး။ေနာက္ထပ္အသစ္၊ထိေတြ႕ျပန္ရင္လည္းအရင္က၊မာတဲ့သေဘာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တပည့္—->တကယ့္ကိုမျမင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။
၃၃
ဆရာမ—–>သစၥာတရား(၄)ပါးလို႔ေခၚတဲ့၊အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့တရားေတြကို၊ထိုးထြင္းစြာနဲ႔မသိႏိုင္ဘူးဆိုရင္၊ကိေလသာေတြကို၊ၿငိမ္းသတ္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ဘယ္ေလာက္နာၾကားရသလဲ?ဘယ္ေလာက္နားလည္သလဲ?ဒါေပမယ့္အဲဒီလို၊တကယ္ရိွတဲ့သေဘာတရားေတြကို၊ထိုးထြင္းစြာနဲ႔မသိ
ႏိုင္ေသးရင္၊ကိေလသာေတြကိုၿငိမ္းသတ္လို႔မရႏိုင္ေသးဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကိေလသာေတြအဆင့္ဆင့္ရိွတယ္။သိႏိုင္ေအာင္အၾကမ္းအဆင့္ကေနျဖစ္ေပၚၿပီး၊အလယ္အလတ္ႏွင့္အေသးစိတ္အထိရိွၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္လည္းရိွတယ္။ဒါေပမယ့္မျမင္
ရဘူး။ဒါေၾကာင့္အရွင္ရဟႏၲာေတြအိပ္ေပ်ာ္တာနဲ႔၊သူခိုးတျမေတြအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ဘယ္သူမွကြာျခားျခင္းကိုမသိရဘူး။လႈပ္ရွားမႈေတြဘာတစ္ခုမွမရိွဘူး။ဒါေပမယ့္စိတ္ရဲ႕သေဘာတရားကကြာျခားတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ျမတ္စြာဘုရားရွင္က၊သိေတာ္မႈသြားတဲ့တရားနဲ႔၊အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့တရားေတြကို၊ဆံုးမသြားတဲ့အခါမွာအစြန္းထိ၊သက္ေသျပႏိုင္တယ္။ဘာျဖစ္လို႔ဒီလူCOVID-19မျဖစ္တာလဲ?ဘာျဖစ္လို႔ဟုိလူနဲ႔ျဖစ္တာလဲ?ေရြးျဖစ္လို႔ရရဲ႕လာ?
တပည့္—–>မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—->ဟုတ္တယ္၊ျမင္ေအာင္ျပသြားတာက၊(အနတၱ)အစိုးမရဘူး။ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕၊စိတ္အလိုတိုင္းက်မရႏိုင္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့(အနတၱ)ဆိုတဲ့စကားသည္၊အဓိပၸါယ္ကကၽြန္မတို႔တေတြမဟုတ္ၾကဘူး။ေနာက္ၿပီးေတာ့ကၽြန္မတို႔ေတြမရိွဘူး။အေၾကာင္းက
ေတာ့၊တရားသေဘာရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ျခင္းပဲရိွတယ္။တစ္ဘဝကေနဆံုးသြားတဲ့အထိ၊တစ္ခ်ိန္လံုးအျမဲတမ္းေျပာင္းလဲေနတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဘုရားမျဖစ္ခင္က၊ေဟာျပသြားတဲ့ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕၊ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက၊ပံုျပင္ေတြနဲ႔တူတယ္။
တပည့္——>ဆရာမေျပာေနတဲ့အမွန္ေတြက၊ကၽြန္ေတာ္တို႔၊အမွန္ေတြမသိတဲ့အတြက္
ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။အဲဒီေျပာေနတဲ့အမွန္ေတြက၊ဘာေတြလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—->ယခု၊ဘာေတြအမွန္ရိွသလ?ျမင္တာအမွန္ရိွရဲ႕လာ?
တပည့္—->ျမင္..?
ဆရာမ——->မွန္ရဲ႕လာ?ျမင္ေနဆဲဟုတ္ရဲ႕လာ?
တပည့္—–>ဟုတ္တယ္၊ျမင္ေနဆဲပါခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>ဟုတ္တယ္၊ဒါေၾကာင့္မို႔ျမင္ေနဆဲမွာျဖစ္ေပၚရတယ္။မ်က္စိမရိွရင္ျမင္ႏိုင္ရဲ႕လာ?
တပည့္—–>မျမင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>မ်က္စိေတာ့ရိွတယ္၊ဒါေပမယ့္မ်က္စိနဲ႔ထိေတြ႕မယ့္၊အရာမရိွရင္၊အဲဒီအရာကို၊ျမင္လို႔ရမလာ?
တပည့္—–>ျမင္လို႔မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>ဒါေၾကာင့္မို႔၊မ်က္စိနဲ႔ထိေတြ႕ႏိုင္မယ့္၊အရာတစ္ခုကိုပဲ၊ျမင္လို႔ရႏိုင္တယ္၊မွန္ကန္ရဲ႕လာ?
တပည့္—–>အေၾကာင္းေတြမညီညြတ္ခဲ့ရင္၊မျမင္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်ာ
ဆရာမ—–>ဒီလက္ေမာင္းမွာမ်က္စိမရိွဘူး။ျမင္ျခင္းသည္လည္းလက္ေမာင္းမွာမရိွဘူူးဒါေပမယ့္ကၽြန္မတို႔မျမင္ႏိုင္တဲ့၊ရုပ္ႏွင့္မ်က္စိတို႔၊ထိေတြ႕ႏိုင္မယ့္ရုပ္ရွိဖို႔အတြက္၊မ်က္စိရိွရမယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့မ်က္စိနဲ႔ထိေတြ႕ေနတဲ့၊အရာလည္းရိွရမယ္။အဲဒီျမင္ႏိုင္တဲ့အရာက၊မ်က္စိနဲ႔ထိေတြ႕ရမယ္။အဲဒါဆိုဘယ္မွာရိွသလဲ ? တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရားက၊မေဟာေျပာသြားဘူူးဆိုရင္၊ရွာလို႔မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။အဲဒီအရာကိုျမင္တာေတာ့သိတယ္၊အဲဒါဆို၊အဲဒီအရာက၊ဘယ္မွာရိွသလဲ?
တပည့္—–>ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ၊ျမင္ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ေနာက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႔၊အဲဒီအရာကို၊အဲဒီေနရာမွာ၊လွမ္းကိုင္လို႔ရပါသလားခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—–>ကိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ဘာကိုကိုင္သလဲရွင္?
တပည့္—–>ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ရတဲ့၊အရာကိုကိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>မာ ေနတယ္၊ဟုတ္ရဲ႕လာ ?
တပည့္——>မာ တာလည္းရိွပါတယ္၊ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>ဟုတ္တယ္၊မ်က္စိထဲမွာျဖစ္ေပၚတဲ့အရာကို၊ကိုင္လို႔ရလာ?
တပည့္—–>မ်က္စိထဲမွာျဖစ္ေပၚတဲ့၊အရာကိုကိုင္လို႔မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။
၆၉
ဆရာမ——>ဒီေလာက္နဲ႔ပဲခြဲျခားသြားၿပီး၊ဒါေပမယ့္မ်က္စိထဲမွာျဖစ္ေပၚတဲ့အရာက၊မာတဲ့ေနရာမွာရိွတယ္။ဒါေပမယ့္၊မာတာမဟုတ္ဘူး။တကယ္လို႔ေျမဓတ္၊ေရဓတ္၊မီးဓတ္၊ေလဓတ္ႏွင့္ေအးျခင္း၊ပူျခင္း၊ေပ်ာ့ျခင္းႏွင့္မာျခင္းေတြမရိွခဲ့ရင္၊မ်က္စိထိေတြ႕တဲ့အရာေတြ၊မရိွႏိုင္ဘူး။ဒါ
ေၾကာင့္မ်က္စိနဲ႔ထိေတြ႕ႏိုင္တဲ့အရာက၊မာျခင္းက၊ထိေတြ႕တာမဟုတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္မာမႈေပၚမွာ၊ကပ္ေနတဲ့အရာနဲ႔၊အဆင္းအေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက၊မ်က္စိနဲ႔ထိေတြ႕လို႔ႏိုင္တယ္။ေနာက္ၿပီးျမင္မႈေတြကိုျဖစ္ေစတယ္။ဒါမွမဟုတ္၊ျမင္စိတ္က၊ျမင္သိတဲ့သေဘာျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ပ်က္သြားတယ္။ဘာမွလည္းစဥ္းစားလို႔မရဘူး။ျမင္ရရုံေလာက္ပဲျမင္ရတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ကံအေၾကာင္းကျဖစ္ေပၚလာၿပီးျမင္ရတယ္၊ၾကားရတယ္၊အနံ႔ရတယ္၊အရသာရတယ္၊ထိေတြ႕တဲ့အရာသိရတယ္။မ်က္စိ၊နား၊ႏွေခါင္း၊လၽွာႏွင့္ကိုယ္တို႔သည္၊ကံအက်ိဳးေတြကို၊လက္ခံဖို႔အတြက္ျဖစ္ေပၚရတယ္။
တပည့္—–>ကၽြန္ေတာ္ကိုင္ၿပီး၊မာတဲ့အရာက၊
ရိွရဲ႕လာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—–>ကိုင္ၿပီးရင္၊မာရမွာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ဒါမွမဟုတ္ရင္ေပ်ာ့ရမယ္၊(သို႔)ေအးရမယ္၊(သို႔)ပူရမယ္၊(သို႔)တင္းရမယ္၊(သို႔)လႈပ္ရွားရမယ္။ဟုတ္ရဲ႕လာရွင္?ေဘာလံုးကိုင္တာနဲ႔၊ေရကိုင္တာက၊မတူႏိုင္ေတာ့ဘူး။ေရက၊ေအးလာ၊ပူလာ၊ေပ်ာ့လာ၊မာလာ၊တင္းလာ၊လႈပ္ရွားလာဆို
တာ၊ကၽြန္မတို႔ကဥပမာအေနနဲ႔`ေရ’လို႔ေခၚတယ္။အားလံုးကအမွန္ကို၊သက္ေသျပႏိုင္ရမယ္။ဒါေပမယ့္ခိုင္မာရမယ္။ေျဖာင့္မတ္တဲ့လူျဖစ္ရမယ္။တေျဖးေျဖးနဲ႔အမွန္ကိုနားလည္ရမွာက၊မ်က္စိမွာ၊ျဖစ္ေပၚတဲ့အရာကို၊ျမင္ရတယ္။ဒါေပမယ့္မ`မာ’ဘူး။ေနာက္ၿပီးအဲဒီအရာက၊`မာ’တဲ့ေနရာမွာရိွတယ္။ေျမဓတ္ေတြနဲ႔အတူ ေရ၊မီး၊ေလေတြအေသးစိတ္ေဟာျပသြားတာကအဲဒီေနရာမွာ၊ရုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကြာျခားတာရိွၿပီး၊အမ်ိဳးအစားဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုတာ၊ခြဲျခားလို႔မရေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။မ်က္စိနဲ႔လာတိုက္တဲ့၊အဆင္းအေရာင္ကိုခြဲၿပီး၊`မာ’မႈကေနထြက္သြားလို႔မရဘူး။ပန္းေတြလည္းမာတယ္၊ကုလာထိုင္လည္းမာတယ္၊သတင္းစာလည္းမာတယ္။ဒါေပမယ့္`မာ’
ျခင္းကမ်က္စိကိုမတိုက္ဘူး။ဒါေပမယ့္`မာ’မႈအေပၚမွာရိွတဲ့အရာေတြက၊ရုပ္ရဲ႕အဆင္းအေရာင္ျဖစ္ၿပီး၊`မာ’ျခင္းမဟုတ္တဲ့ေနာက္ထပ္ရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္`မာ’တဲ့အထဲမွာရိွတယ္။ဘဝရဲ႕တစ္ခဏစီေရာက္တဲ့အထိ၊အေသးစိတ္ဆိုဆံုးမသြားတယ္။တကယ့္အမွန္ရိွတဲ့
အရာကို၊တစ္ခုစီခြဲျခားၿပီး၊သိရမွာျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တရားဆိုတာတကယ္အမွန္ရိွတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားက`တကယ္အမွန္ရိွတဲ့တရား’ကိုသိေတာ္မႈသြားတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အလံုးစံုေသာ`တရား’ကိုသိေတာ္မႈသြားတယ္လို႔ေခၚေဝၚၾကတယ္။အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာေတြအားလံုးကာ`တရား’ျဖစ္ၿပီးသိလည္းသိေတာ္မႈသြားတယ္။
တပည့္—–>ဆရာမရွင္ျပသြားတဲ့အရာေတြကို၊ကၽြန္ေတာ္ေတြးၾကည့္ရင္၊တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္မွာေတာ့၊နားလည္တယ္လို႔ေျပာႏိုင္တယ္။ေနာက္ၿပီးစိတ္ထဲမွာေတာ့အရမ္းပဲအေသးစိတ္၊ႏုညံ့လွတယ္။ဒီအရာေတြကို၊တကယ္နားလည္လို႔ရေအာင္ကၽြန္ေတာ္တို႔၊ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—–>ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို၊စသိလာၿပီးဟုတ္လာ?ဒီလိုမွန္တဲ့စကားနဲ႔၊အမွန္အတိုင္းရိွ
တဲ့အရာေတြကို၊ဘယ္သူေျပာႏိုင္သလဲ?ေနာက္ၿပီးဒီထက္အေသးစိတ္၊အမ်ားႀကီးရိွေသးတယ္။ဒါေတာင္မွတစ္လံုးတစ္ေလပဲရိွေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္(၄၅)ဝါတိတိ၊ေဟာေျပာဆံုးမသြားတယ္။
`တရား’ဆိုတဲ့စကားတစ္လံုးကာ၊အရမ္းေလးနက္တယ္။အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာအားလံုးကို၊ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲ?အားလံုးကိုစုေပါင္းေခၚလိုက္ရင္`တရား’ပဲ။အဲဒါတကယ္ရိွတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ဗမာစကားနဲ႔ေျပာရင္`အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာ’ျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔တစ္ျခားႏိုင္ငံမွသြားေျပာရင္၊အိႏၵိယလိုမ်ိဳး၊ဘာကိုေျပာတာလည္းဆိုတာ၊သူတို႔လည္းမသိဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔အမွန္အ
တိုင္းကို၊ဆံုးမသြားတဲ့ေနရာမွာျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊ဘာသာစကားနဲ႔ေဟာျပသြားတယ္။သံုးလိုက္တဲ့စကားက`ဓမၼ’အသံထြက္ကိုလည္း၊မွန္ကန္ေအာင္လိုက္ေျပာရတယ္။ဒါေပမယ့္ဗမာလူမ်ိဳးေတြက`ပါဠိ’ဘာသာစကား၊အသံထြက္မေျပာင္းၾကဘူး။ဒါေပမယ့္ဗမာလူမ်ိဳးအတြက္ေတာ့၊နားလည္လို႔ရတယ္။တကယ္လို႔ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊သူတို႔ေတြမသိႏိုင္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ကၽြန္မတို႔ေတြအသံထြက္၊မမွန္ကန္ၾကဘူး။ဒီ`ဓမၼ’လိုမ်ိဳး၊ဒီလို`Dhamma’ကကၽြန္မတို႔ဗမာစကားနဲ႔ဆို`တရာ’ပဲ။
တပည့္—->ကၽြန္ေတာ္တို႔အသံထြက္`န’အသံ`နင္’ဟုတ္လာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——>ဒီအမ်ိဳးအစားလိုပဲ၊ဘာသာစကား(သို႔)အသံကအသံထြက္ကိုသိေအာင္၊ညြန္ျပ
တာကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ၊ကိုယ့္ဘာသာစကား၊ကိုယ္စီ၊ကိုယ္စီနဲ႔သိဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ကၽြန္မတို႔ေတြစကားေျပာရင္၊မတည့္၊မေျဖာင့္မွာကို၊စိုးရိမ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။တခါတေလေျပာရင္`မွား’တာလည္းရိွႏိုင္တယ္။နားလည္ရမွာကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္အေရးႀကီးဆံုးအရာက၊မွန္ကန္ၿပီးနားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔လိုတယ္။ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ဘာသာစကား၊`မခထီဘာသာ’စကားသံုးႏႈန္းၿပီး၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတြကို၊ေစာင့္
ေရွာက္ၾကတယ္။ပါဠိလိုမ်ိဳးက`ဓမၼ’အဓိပၸါယ္က`အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာ’ကိုေခၚတယ္။အားလံုးကာ`ဓမၼ’ျဖစ္တယ္ဒါေၾကာင့္မို႔အရဟံသမၼာသမၺဳဒၶျမတ္စြာဘုရားက၊အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့အရာကို၊ရိွတဲ့အတိုင္း၊ျမတ္စြာဘုရားက၊တရားပြင့္ၿပီး၊သိေတာ္မူသြားတယ္။`ျမင္’ျခင္းလိုမ်ိဳး၊ဘယ္သူမွ`ျမင္’ျခင္းကိုကိုင္ၾကည့္လို႔မရဘူး။ျမင္သိစိတ္ျဖစ္ေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာ၊တစ္ျခားအရာေတြကိုမသိေတာ့ဘူး။ယခုျမင္ေနရတဲ့အရာကို၊ဒီလိုပဲျဖစ္ရမယ္ဆိုတာသိရမယ္။အဓိကအဲ့ေလာက္ပဲ၊ၿပီးေတာ့ပ်က္သြားတယ္။ေနာက္ၿပီးဘယ္ေတာ့မွ၊ျပန္မလာေတာ့ဘူး။တစ္ျခားအရာကိုလည္း၊လုပ္လို႔မရဘူး။`ၾကား’တာနဲ႔`ျမင္’တာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။အသံကနားကိုလာတိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊အဓိကသိရတယ္။တျခားအသံမဟုတ္ဘူး၊ၿပီးေတာ့ပ်က္သြားတယ္။ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမသြားတဲ့အရာေတြကတရားမွန္သမၽွအားလံုးေတြသည္၊နင္မဟုတ္၊ငါမဟုတ္၊သတၱဝါမဟုတ္၊ပုဂၢိဳလ္
မဟုတ္`အနတၱ’သေဘာျဖစ္တယ္။ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕၊ဩဇာအာဏာမဟုတ္ဘူး၊သက္ေသျပလို႔ရတယ္။COVID-19 လိုမ်ိဳး၊ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕အာဏာနဲ႔၊ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘူး။အမွန္တကယ္ဆိုရင္၊ဘာလဲဆိုတာကၽြန္မတို႔ေတြမသိၾကဘူး။တကယ္လို႔မ`ၾကား’ခဲ့ရင္၊နားပင္းတဲ့လူ၊မ်က္စိကန္းတဲ့လူေတြက၊ကၽြန္မတို႔ေတြ၊ဘာကိုေျပာေနတာလဲဆိုတာ၊သူတို႔ေတြသိႏိုင္မလာ?သူတို႔ေတြ၊ဒီအေၾကာင္းေတြကိုမသိ၊နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔တစ္ခုစီ၊တစ္ခုစီနဲ႔ဆိုလိုတာက၊ကမ႓ာတစ္လံုးစီစုေပါင္းၿပီး၊ေနာက္ဆံုးကမ႓ာတစ္လံုးအထိ၊ၿပီးျဖည့္သြားကာ၊ရုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊အသံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊အနံ႔အမ်ိဳးမ်ိဳး၊အရသာအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ၊အေၾကာင္း
ကိစၥေတြနဲ႔၊စဥ္းစားေတြးေဝမိတယ္။ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမသြားတာက၊အဲဒီ`ပကတိ’သိတဲ့ဓာတ္သေဘာက၊ဘယ္သေဘာတရားနဲ႔၊စုေပါင္းထားသလဲဆိုတာကို၊တာဝန္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွၾက
တယ္။ဥပမာအားျဖင့္`မွတ္သား’တာလည္းတကယ္ရိွတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္မတို႔ေတြမဟုတ္ဘူး။ေနာက္ၿပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာကလြဲလို႔၊ဘာေတြသြားၿပီးမွတ္သားသလဲ?
တကယ္လို႔`မျမင္’ခဲ့ရင္မွတ္သားလို႔ရမလာ?ဒါကေတာ့ဘဝရဲ႕အေၾကာင္းေတြအားလံုးျဖစ္တယ္။ေမြးကတည္းကသိမယ္ဆိုရင္၊နားလည္ရမွာက၊ဒီလိုမ်ိဳးပဲျဖစ္ရတယ္။ဘဝတိုင္းဘဝတိုင္းမွာ၊အားလံုးအတူူတူပဲ။မဆံုးႏိုင္ေသာသံသရာလည္းျဖစ္တယ္။အဲဒါကိုကၽြန္မတို႔ဆိုၿပီးေတာ့၊
နားလည္မႈေတြမွားသြားတယ္။အမွန္ကေတာ့`တရား’ေတြျဖစ္တယ္။
တပည့္—->ခြင့္ျပဳၿပီးေတာ့၊ကၽြန္ေတာ္မၾကာေသးခင္က၊ေတြ႕လာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းတစ္ခုေတာ့၊ေမးခြင့္ျပဳပါ။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။အခ်စ္အေၾကာင္းနဲ႔၊ရည္းစားပ်က္လာတဲ့သူျဖစ္တယ္။သူအရမ္းခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္က၊သူ႔ကိုအရင္ကလိုမခ်စ္ေတာ့
ဘူး။သူ႔နဲ႔အတူမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္သူအရမ္းစိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ဘယ္ေလာက္ထိစိတ္ဆင္းရဲလဲဆိုတာ၊တစ္ျခားကိစၥေတြဘာတစ္ခုမွ၊သူနဲ႔အဓိပၸါယ္မရိွေတာ့ဘူး။ဒီလိုအေျခအေန
မ်ိဳးမွာ၊ေရာက္ေနတဲ့သူက၊ဒီဆင္းရဲျခင္းကေနလႊတ္ေျမာက္ေအာင္ႏွင့္နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္၊ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——>သူမသိရွာဘူး၊တကယ္လို႔သူအဲဒီလူကိုမျမင္ဖူးရင္၊ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳး၊ရိွပါ့မလာ?
တပည့္——>မရိွပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>ျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ဟုတ္လာ?
တပည့္——>ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ—–>တကယ္ေတာ့၊သူမသိရွာဘူးေလ၊အဲဒီအျမင္ကပ်က္သြားၿပီး၊ဒါေၾကာင့္မို႔သူရိွတဲ့၊အရာလို႔ေခၚတဲ့၊အခ်စ္က၊ဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့အရာကို၊ခ်စ္ေနတာ၊တကယ္ေတာ့ကုန္သြားၿပီး။မသိမႈေၾကာင့္၊ရိွေနေသးတယ္လို႔ထင္တယ္။ဒါေၾကာင့္ၿငိတြယ္ၿပီး၊စြဲလန္းရတဲ့အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ၿငိတြယ္ျခင္းကာ၊တကယ္ရိွတယ္။ဘယ္သူလဲမရိွတာ?အရွင္ေသာတာပန္းေတာင္မွရိွေသးတယ္။ေနာက္ထပ္တစ္ဆင့္ျဖစ္တဲ့၊အရွင္အနာဂါမီပုဂၢိဳလ္နဲ႔အရွင္ရဟႏၲာေရာက္တဲ့အထိျဖစ္မွပဲ၊ၿငိတြယ္ျခင္းေတြမရိွေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ကိေလသာတစ္ခုစီတစ္ခုစီ၊ျငမ္လို႔ရဖို႔အေရးသည္၊ကၽြန္မတို႔ေတြဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?ဒါမွမဟုတ္ဘယ္လိုျဖစ္ရင္ေကာင္းမလဲ?အဲလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေနာ္။ဒါေပမယ့္မသိမႈေတြက၊ကိေလသာအားလံုးကို၊ေခၚေဆာင္လာတယ္။အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာကိေလသာေတြထဲမွာ၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအထင္ႀကီးျခင္း၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအခ်စ္ႀကီးျခင္း၊ဒုကၡေတြအားလံုးေပ်ာက္ေစျခင္တဲ့၊ဆႏၵေတြရိွျခင္းတို႔သည္၊ဘယ္အေၾကာင္းကလာသလဲဆိုတာ၊မသိၾကဘူး။အဲဒီအရာေတြမရိွေအာင္၊တကယ္လို႔အေၾကာင္းေတြကို၊မၿငိမ္းခဲ့ရင္၊ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မလဲ ?ကၽြန္မတို႔ေတြ၊တကယ္မရိွရင္၊ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့သေဘာကို၊မျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔ေတြ၊ၿငိတြယ္ျခင္းမွာ၊ေက်နပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ၊သိလိုက္ရတယ္။တကယ္လို႔ျဖစ္ပ်က္တဲ့သေဘာ၊ျမင္ခဲ့ရင္အရွင္ေသာတာပန္းျဖစ္ယံုေလးနဲ႔အခ်စ္ေတြ၊စြဲလန္းမႈေတြ၊လိုျခင္တဲ့ဆႏၵေတြ၊စြန္႔လြတ္လို႔မရႏိုင္ေသးဘူး။သံသရာထဲမွာ၊စုေစာင္းလာခဲ့တဲ့`အစြဲ’ကာအၾကာႀကီး၊ရိွေနခဲ့တယ္။တကယ္လို႔သိလိုက္ျခင္းအားျဖင့္၊ျမတ္စြာဘုရားကတရားေတာ္ေတြကိုသိရိွၿပီး၊ဘုရားျဖစ္လာဖို႔အတြက္၊အေလာင္းေတာ္ဘဝနဲ႔၊ပါရမီျဖည့္လာတာ၊ဘယ္ေလာက္ထိၾကာသလဲ?သုေမဒါရွင္ရေသ့ဘဝကေန၊ဒီပင္ကရာျမတ္စြာဘုရားဆီက၊ဗ်ာဒိတ္ခံယူထားၿပီးေတာင္မွ၊ဒီ`ေဂါတမ’ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္၊ေနာက္ထပ္(၄)သင္ေခ်နဲ႔ကမ႓ာတစ္သိန္းၾကာမွသာ၊ကၽြန္မတို႔ေတြယခုနာၾကားေနရတဲ့၊တရားေတြကိုသိေတာ္မူရတယ္။ျမင္လိုက္ရၿပီးဟုတ္လာ?တကယ့္အသိမွန္မဟုတ္သေရြ႕၊ပညာဥာဏ္မရိွသေရြ႕၊အရိယာသစၥာႏွင့္ဒုကၡအရိယာသစၥာတို႔သည္၊
အားလံုးျဖစ္ေပၚၿပီး၊ပ်က္သြားရတယ္။ဒီလိုပညာဥာဏ္မရိွေသးရင္၊ၿငိတြယ္ေနအံုးမွာပဲ။ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ၊အဲဒီအရာပဲျဖစ္ေနၿပီး၊ခိုင္ျမဲေနတယ္လို႔ထင္တယ္။ဒါေၾကာင့္မၿငိတြယ္ေအာင္သူ႔ကို၊ဘယ္လိုသြားၿပီးေျပာလို႔ရမလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊သူကအမွန္ကို၊မသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
တပည့္—–>ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔၊မရႏိုင္ဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>တကယ္လို႔၊ဒီေန႔ကေနစၿပီးနားမလည္ခဲ့ရင္၊နားလည္တဲ့ေန႔ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲ?အခက္ဆံုးအရာျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဆံုးအမတရားေတြကို၊ထိထိေရာက္ေရာက္နား
မလည္သေဘာမေပါက္ခဲ့ရင္၊ဘယ္သူမွလြယ္တယ္လို႔မဆိုဘူး။တကယ္လည္းေလးနက္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါရမီျဖည့္ဆည္းရတာ၊ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားျဖစ္တဲ့အထိပဲ။တရားေတာ္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္လံုးစီ၊တစ္လံုးစီကိုသိလိုက္ျခင္းျဖင့္အေမွာင္ထုထဲမွာရိွေနတဲ့အရာေတြကို၊ကၽြန္မတို႔ေတြနားလည္ၿပီး၊သိလိုက္ရတယ္။ဘယ္ေလာက္ပဲျမင္ေန၊ျမင္ေနအဲဒီမွန္တဲ့အရာကို၊မျမင္ႏိုင္ဘူး။တကယ္အမွန္ရိွတဲ့အတိုင္းကို၊နားလည္ရမယ္။အဲဒီေခတ္အခါက၊အရိယာသစၥာတရား(၄)ပါးကိုသိေတာ္မူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္အရွင္ရဟႏၲာေတြလည္း၊အမ်ားႀကီးရိွၾကတယ္။အဲဒီအဆင့္ထိမေရာက္ရင္လည္း၊အရွင္အနာဂါမီလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။အရွင္သဒါဂါမီလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ေသာတာပန္းလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ဒါမွမဟုတ္( ကလ်ာဏ)အေကာင္းပုထုဇဥ္တို႔သည္၊ကိေလသာေတြရိွေသးရင္ေတာင္မွ၊ေကာင္းေသာဂုဏ္ေတြနဲ႔ရိွၾကတယ္။သူတို႔ေတြကျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊အဆံုးအမတရားေတြကို၊နားလည္ျခင္းအားျဖင့္၊ကိေလသာေတြကိုၿငိမ္းေစႏိုင္တယ္။တရားေတာ္ေတြရိွေနေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ခြန္ဘန္ေခ်ာ္ျဖစ္ျခင္တဲ့နည္းလမ္းေရာက္တဲ့အဆင့္ထိဆိုတာကသူ႔ကိုဆင္းရဲျခင္းကေန၊လႊတ္ေျမာက္ေအာင္၊အခ်စ္ေတြမေပးရိွဘူး၊ၿငိတြယ္
ျခင္းေတြမေပးရိွဘူး၊သူ႔ရဲ႕သိႏိုင္တဲ့အသိက၊အရွင္အနာဂါမီပုဂၢိဳလ္အဆင့္ထိရိွရမယ္။ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတဲ့ေနရာမွာ၊ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ဝိသာခါမိခါလွမာတာ(ဥပသိကာမ)သူလည္းပဲမိသားစုရိွတယ္။သား၊သမီးေတြ၊ျမည္းေတြရိွၾကေသးတယ္။ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ခ်က္ျခင္း၊ကိေလသာေတြၿငိမ္းလို႔၊မရတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။တစ္ၿပိဳင္ထဲျဖစ္ေပၚေနတဲ့၊မသိမႈနဲ႔၊ကၽြန္မတို႔ဆိုၿပီး၊အျမင္မွားေနတဲ့၊အစြဲေတြကိုၿငိမ္းသတ္ရမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔၊တခ်ိဳ႕တေလကၽြန္မတို႔သိတဲ့၊အရာေတြကအမွန္ေတြမဟုတ္ဘူး။အဲဒါေတာင္မွစိတ္ေက်နပ္မႈေတြျဖစ္ေသးတယ္။တခ်ိဳ႕ကစိန္အတုႀကိဳက္ၾကတယ္၊တခ်ိဳ႕ကပုလဲအတုႀကိဳက္ၾကတယ္၊တခ်ိဳ႕တေလအစစ္လို႔ထင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊မႀကိဳက္ပဲျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလာ?အဲေလာက္ထိတူတာ၊အစစ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိလ်က္သားနဲ႔၊ႀကိဳက္ေသးတယ္။တကယ္လို႔အရိယာသစၥာတရား(၄)ပါးကို၊သိရိွခဲ့ရင္ေကာင္းလိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္စုေစာင္း
လာခဲတဲ့ကိေလသာေတြအမ်ားႀကီးရိွတဲ့အတြက္၊အစြဲေတြကိုစြန္႔လြတ္လို႔၊မရႏိုင္ေသးဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔အခ်စ္အတြက္ေၾကာင့္နဲ႔၊ဆင္းရဲဒုကၡေတြ၊ဘယ္သူကုန္ႏိုင္မလဲ?ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ၿငိတြယ္ျခင္းကို၊ၿငိမ္းသတ္ႏိုင္တဲ့အဆင့္ထိ၊ပညာရိွရမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔သူ႔ကိုကူညီမယ္ဆိုရင္အမွန္ေတြကိုတေျဖးေျဖးနားလည္ေအာင္ေပးသိရမယ္။တကယ္လို႔သူဆင္းရဲဒုကၡကေန၊လြတ္ေျမာက္ျခင္ရင္ဒါမွမဟုတ္အမွန္ေတြကို၊သိခ်င္တဲ့ဘယ္သူမဆို၊မၿငိမ္း.ႏိုင္ရင္ေတာင္မွျဖစ္ေပၚျခင္း
ေတြ၊မရိွေအာင္ေတာ့ႀကိဳးစားရမယ္။ဒါေပမယ့္ဘယ္တာကမွားၿပီး၊ဘယ္တာကမွန္လဲဆိုတာ၊အမွန္ေတြကိုေပးသိနားလည္ရမယ္။ဒါဆိုေကာင္းမြန္တဲ့ဘဝလမ္းသို႔၊သူ႔ကိုကူညီရာေရာက္ေစႏိုင္
တယ္။အဲလိုဆိုရင္ကိုယ္ေရာ၊တစ္ျခားသူေတြကိုပါ၊ဆင္းရဲဒုကၡေတြ၊မေရာက္လာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ဒုစရိုက္မႈေတြမရိွရင္၊ေလာကမွာဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့၊ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္။ေရာဂါဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ၊ႏွိပ္စက္ေနရင္ေတာင္မွ၊ခိုင္မာတဲ့စိတ္ေတြရိွရင္၊မတုန္လႈပ္ေတာ့ဘူး။ေနာက္ၿပီးတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ဝိုင္းဝန္းကူညီၿပီး၊ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။အဲလိုဆိုရင္အေၾကာင္းသင့္ေတာ္သလို၊အားလံုးကာပိုၿပီး၊ေကာင္းလာမယ္။
တပည့္—–‘>ဆင္းရဲေသာကေရာက္ေနတဲ့သူေတြကိုဒီလိုအရာ(တရား)ေတြကို၊ရင္ပြင့္ၿပီးနာေထာင္ေအာင္၊ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲခင္ဗ်ာ?
နံပါတ္——>သူ႔ကိုေျပာရမယ္၊ၿပီးေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမတရားေတြကို၊စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ရင္ေတာင္မွ၊အက်ိဳးျမင္ဖို႔အတြက္၊သူစုေစာင္းလာခဲ့ရလာဆိုတာကို၊သူ႔ကိုၾကည္ရအံုးမယ္။တခ်ိဳ႕လူဆိုတစ္ခြန္းတစ္လံုးေတာင္မွ၊ခဂုမစိုက္ဘူး။နားမေထာင္ၾကဘူး။သူတို႔အတြက္အခ်ိန္ကုန္ၿပီး၊တန္ဖိုးမဲ့တာနဲ႔တူတယ္။သိၾကရဲ႕လာ?ဒီစကားတစ္ခြန္းၾကားရဖို႔အတြက္၊ဘယ္တာကဆိုးၿပီး၊ဘယ္တာကေကာင္းလဲဆိုတာကိုသိတဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ၿပီးေတာ့ရိွထားတဲ့၊မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို၊ထပ္ၿပီးမျဖစ္ေအာင္ခိုင္မာတဲ့နည္းလမ္းေတြကိုရွာရမယ္။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုနဲ႔တစ္ျခားသူေတြကိုပါ၊အႏၲာေတြမျဖစ္ေပၚႏုိင္ေအာင္၊အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြကို၊နားေထာင္ရမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အမွန္ဆိုရင္၊ဒီအရာေတြကိုတကယ္လို႔ကၽြန္မတို႔ေတြ၊ငယ္ငယ္ကတည္းကေနစၿပီးသြန္သင္ဆံုးမခဲ့ရင္၊သူတို႔ေတြစၿပီး၊နားလည္လို႔ရတယ္။တခါနည္းနည္းစီနဲ႔၊အမ်ားႀကီးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။ေက်ာင္းကစာအုပ္ထဲမွာအရိယာသစၥာတရားအေၾကာင္းေတြပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာတစ္ခုမွမသိ၊နားမလည္လိုက္ဘူး။အမည္ပဲၾကားရတယ္။
တပည့္—–>သင္ေပးလိုက္တဲ့သူေတြလည္း၊နားမလည္လို႔လာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——>ေသခ်ာတာေပါ့ရွင္၊အေၾကာင္းကေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေကာင္းဆံုးေဟာျပသြားတဲ့၊အဆံုးအမအတိုင္းကို၊မွန္ကန္စြာနဲ႔တကယ္နားလည္ရင္၊ပိဋကတ္သံုးပံုမွာ၊ကမၼည္းထိုးထားတဲ့၊အဆံုးအမေတြကိုသြားၿပီး၊ရွာၾကည့္လို႔ရတယ္။ေနာက္ၿပီးျဖစ္ေပၚေနတဲ့၊အရာေတြနဲ႔လည္းတည့္ေနရမယ္။
တပည့္——>ကၽြန္ေတာ္တို႔အမွန္တကယ္ေၾကာက္သင့္တဲ့အႏၲာရယ္က၊ဒါမွမဟုတ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ဒီေနရာကေန၊ေၾကာက္မႈေတြေက်ာ္ျဖတ္လို႔ရႏိုင္ဖို႔က၊မသိမႈေတြပဲဟုတ္လာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—–>ေသခ်ာတယ္၊အေၾကာင္းကေတာ့မသိမႈေတြရိွရင္၊ဒါမွမဟုတ္၊သိမႈမွားရင္၊နားလည္မႈမွားၿပီး၊အမွန္ေတြကိုဖ်က္ဆီးႏိုင္တယ္။ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့တရားစခန္းအေၾကာင္းေျပာပါရေစ၊ခြန္ဘန္ေခ်ာ္နားေထာင္ႏိုင္ပါ့မလားရွင္?
တပည့္—–>ရပါတယ္၊ေျပာပါခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——->အေၾကာင္းကိုေျပာရရင္၊ဗုဒၶသာသနာထဲမွာျမတ္စြာဘုရားက၊ဘယ္သူ႔ကိုမွဘယ္ေနရာကိုမွ၊မသြားခိုင္းပါဘူး။အခ်ိန္နာရီေတြမ်ားစြာနဲ႔၊သြားထိုင္ဖို႔အတြက္ဒါမွမဟုတ္သြားအိပ္၊သြားမတ္တပ္ရပ္ၿပီး၊ေနာက္ဘာေတြသိသလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္
တရားသိဖို႔အတြက္၊ပါရမီေတြဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္၊ျဖည့္ဆည္းရသလဲ?ဒီပင္ကရာျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္က၊သုေမဒါရွင္ရေသ့ဘဝနဲ႔ဗ်ာဒိတ္ခံယူထားတယ္္။ေနာင္လာမယ့္ေလးသင္ေခ်ႏွင့္ကမ႓ာတစ္သိန္းမွာ၊ဒီပုဂၢိဳလ္သည္၊အရိယာသစၥာတရားကိုသိရိွေတာ္မူတဲ့ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ၿပီး၊ဘြဲ႕အမည္က`ေဂါတမ’ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္တယ္။အဲဒီတိုင္ျပည္မွာရိွတဲ့ရြာသူရြသားေတြ၊အဲလိုၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ၊ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ရၿပီး၊ဒီပင္ကရာျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာ၊သူတို႔တေတြအမွန္တရားေတြ၊မသိလိုက္ရေပမယ့္လည္း၊ဒီ`ေဂါတမ’ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာ၊သူတို႔တေတြအမွန္ေတြကို၊နားလည္လို႔ရႏိုင္ေသးတယ္။သုေမဒါရွင္ရေသ့ဘဝကေန၊ၿပီးခဲ့တဲ့ဘဝတိုင္းမွာ၊ေလးသင္ေခ်နဲ႔ကမ႓ာတစ္သိန္းအတြင္းထဲမွာ၊ `၂၄’ေသာျမတ္စြာဘုရားေတြနဲ႔ၾကံဳေတြ႕ရၿပီးတရားေတြနာၾကားရတယ္။ဒါေပမယ့္သူတို႔ေတြ၊ေစာင့္ႏိုင္ၾကတယ္။ဒါေပ
မယ့္ဒီေခတ္လူေတြက၊ဘာတစ္ခုကိုမွ၊မသိပဲနဲ႔သြားၾကတယ္။ၿပီးေတာ့သူမ်ားေတြလုပ္ခိုင္းသလို၊လိုက္လုပ္ၾကတယ္။နားလည္ၾကရဲ႕လာ?ဘာကိုမွနားမလည္ၾကဘူး။ဘာမွနားမလည္ပဲနဲ႔၊လုပ္ၾကၿပီးေတာ့ေမၽွာ္လင့္ၾကတယ္။တကယ္လို႔လုပ္ၿပီးတဲ့သူကို၊ေမးၾကည့္မယ္ဆိုရင္၊လုပ္ၿပီးေတာ့ဘာေတြရသလဲ?အေျဖကေတာ့ဘာမွမသိတဲ့သူအတြက္ေတာ့၊စိတ္သက္သာရာရတယ္။တရားေတြကိုနာၾကားရတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့၊ျဖစ္ျခင္း၊ပ်က္ျခင္းေတြပညာဥာဏ္နဲ႔သိႏိုင္တယ္လို႔၊ေမၽွာ္လင့္တယ္။ကိေလသာေတြလည္းကုန္ရမယ္။တရားသေဘာေတြကိုလည္း၊ပညာဥာဏ္နဲ႔သိရမယ္။ဘယ္ကရလာသလဲ?နာၾကားတာ၊ဘာမွလည္း၊နားမလည္ေသးဘူး။ယခုျဖစ္ၿပီး၊ပ်က္ေနတဲ့သေဘာတရားသိဖို႔အတြက္၊ပညာဘယ္မွာသြားယူမလဲ?ဘယ္ကိုမွသြားစရာမလိုဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ပညာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဒါကိုကကြာျခားေနၿပီး၊ဟုတ္ရဲ႕လာ?ဒါေၾကာင့္မို႔အခုကစၿပီ၊သိၾကရမယ္။ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးဆိုတာ၊ဘယ္သူေတြလဲ?ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?ဗုဒၶဆိုတာ`ပညာ’ပဲ။တကယ္လို႔သိႏိုင္တဲ့ပညာမရိွရင္၊`အမွန္’ဆိုတာဘာလဲ? ျမတ္စြာဘုရားကဘယ္လိုဆိုဆံုးမသြားသလဲ?သူတို႔ေတြဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္ရဲ႕လာ?ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့`ဗုဒၶ’ဆိုတာသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔တေတြ၊ေျဖာင့္မတ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ေနာက္ၿပီးအမွန္ေတြကို၊ျပဳျပင္ဖို႔လက္ခံႏိုင္ရမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့မသိမႈနဲ႔လုပ္လိုက္ရင္၊အက်ိဳးကေတာ့မသိမႈပဲ။ၿပီးေတာ့မသိမႈေတြက၊အျပစ္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးကို၊ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။
တပည့္——>အဲဒါဆိုရင္၊တရာစခန္းသြားဖို႔တစ္ဦးနဲ႔၊တစ္ဦးေခၚေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္၊တရားသြားထိုင္ျခင္း၊တရားသြားနာၾကားျခင္းေတြသည္၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ၊ဗုဒၶသာသနာေတာ္ေတြကိုစၿပီး၊ေလ့လာသင္ၾကားျခင္းျဖစ္တယ္လို႔၊မေခၚႏိုင္ဘူူးေပါ့ခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ—–>တရားစခန္းမွာဘာေတြလုပ္သလဲ?သြားၿပီးေတာ့ဘာေတြလုပ္ၾကသလဲ?
တပည့္——–>သြားထိုက္ၾကတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——->ဘာျဖစ္လို႔သြားထိုင္သလဲ?အခုလည္းထိုင္ေနတာပဲ။
တပည့္——>ဆရာေတြသင္ျပတဲ့၊နည္းက်အတိုင္းလိုက္လုပ္ၾကတယ္။
ဆရာမ——–>သင္ျပတဲ့ဆရာက၊ဘယ္သူလဲ?
တပည့္—–>ေျဖရခက္တယ္၊ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>ျမင္ရဲ႕လာ?ဒါေၾကာင့္မို႔မသိမႈနဲ႔သြားၾကတယ္၊အက်ိဳးကေတာ့၊မသိမႈပဲျဖစ္တယ္။
တပည့္——->ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက၊အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို၊သိတဲ့ဆရာအျဖစ္နဲ႔တင္ထားတယ္။
ဆရာမ——>အဲဒါဆို၊`အရဟံသမၼာသမၺဳဒၶ’ျမတ္စြာဘုရားက၊ဘယ္လိုဆိုဆံုးမသြားသလဲ?
တပည့္——–>ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ၊တရားေတာ္ေတြကို၊မသင္ၾကားရဘူး။ကိုယ္တိုင္ပဲနားလည္ယူၾကတယ္။
ဆရာမ——>ဒါေၾကာင့္မို႔၊မွားေနလာ?တကယ္လို႔၊ကိုယ္တိုင္နားလည္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္၊ေလးနက္တဲ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊အဆံုးအမေတြကို၊သင္ၾကားေလ့လာစရာ၊မလိုေတာ့ဘူူ။
တပည့္——->တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊အဆံုးအမေတြကို၊မသင္ၾကားဘူးဆိုရင္၊ဗုဒၶသာသနာကို၊ကိုးကြယ္တယ္လို႔မေခၚႏိုင္ဘူး
ဆရာမ——->ေသခ်ာတယ္၊ၿပီးေတာ့တရာစခန္းကိုသြားတဲ့သူေတြ၊ဘာအဆံုးအမကိုနားေထာင္သလဲ?ျမတ္စြာဘုရာက၊ဘယ္သူ႔ကိုမွသြားမထိုင္ခိုင္ဘူး။ဘယ္သူ႔ကိုမွသြားမရပ္ခိုင္းဘူး။ဘယ္သူ႔ကိုမွအဲလို၊အိပ္ေရးပ်က္ျခင္း၊ပင္ပန္းျခင္းေတြ၊သြားမလုပ္ခိုင္းဘူး။ဝိပသာနာဆရာမတစ္ေယာက္ရိွတယ္။နာမည္ကခြန္ထဝါလတ္ျဖစ္တယ္။အခုဝိပသာနာဆရာမ၊မလုပ္ေတာ့ဘူး။အေၾကာင္းကေတာ့အမွန္ေတြကို၊တေျဖးေျဖးနဲ႔နားလည္လာေတာ့၊အားလံုးကာမွားေနတယ္လို႔၊သိ
လိုက္ရတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ဘာကိုသင္ရမလဲဆိုတာ၊မသိတဲ့အခ်ိန္မွာ၊တရားစခန္းသြားတဲ့သူေတြကို၊ျမတ္ႏႈတ္တာေတြသင္ေပးတယ္။ၿပီးေတာ့ဘာေတြသိသလဲ?
တပည့္——>ျမတ္ႏႈတ္တာဘာေတြသိမလဲခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>သူတို႔ေတြမသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊အဲဒီလိုပဲေပါ့၊ဒါေပမယ့္သူဝိပသာနာဆရာမျဖစ္ၿပီး၊ေအာင္လက္မွတ္ေတြ၊ေလး၊ငါးရြက္ေတာင္ရရိွတယ္။
တပည့္—–>အဲဒါဆိုရင္၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊အဆံုအမေတြကိုသိႏိုင္ဖို႔အတြက္၊ဘယ္မွာသြားရွာရမလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——>တရားေတြထဲမွာ၊ျပည့္စံုစြာနဲ႔ေဟာေျပာသြားခဲ့တယ္။ဝိနည္း၊သုတ္တန္ႏွင့္အဘိဓမၼာေတြအားလံုး၊ေစ့စပ္မႈေတြရိွေနတယ္။ဘယ္ေခတ္၊ဘယ္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္၊အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာကို၊ေဟာေျပာသြားတယ္၊အခုလည္းတကယ္ရွိတယ္။
တပည့္—–>ပိဋကတ္သံုးပံုကို၊သင္ၾကားရမွာေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>ေသခ်ာတာေပါ့၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဘုရားပြင့္ၿပီေတာ့၊ဆံုးမသြားတာက၊တရားေတြကာေလးနက္တယ္၊သိဖို႔ရန္ခက္ခဲတယ္။ဒါကျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမစကားျဖစ္တယ္။တရားသိေတာ္မႈၿပီးေနာက္၊ကၽြန္မတို႔ေတြဒီစကားေတြကို၊သတိမရၾကေတာ့ဘူးလာ?ပါရမီ
ျဖည့္ဆည္းရတဲ့အေရး၊အမွန္ေတြကိုသိဖို႔အေရးႏွင့္အမွန္ေတြကိုသိၿပီးေတာ့၊ဒီစကားေတြကိုဆိုဆံုးမသြားတယ္။ဆံုးမသြားတဲ့အခ်ိန္ခါမွာ၊တကယ္ေလးနက္တယ္ဆိုတာ၊သိျမင္ေတာ္မူတယ္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားက၊ေဟာေျပာဆံုးမဖို႔စိတ္မသာယာဘူးဆိုတဲ့စကားက၊တရားေတာ္ေတြက၊ေလးနက္လြန္းလို႔ျမတ္စြာဘုရားက၊မဆံုးမသြားတာမဟုတ္ရပါဘူး။အဲဒီလိုေလးနက္တဲ့
အတြက္ေၾကာင့္၊ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူၿပီးေနာက္၊ေလးနက္ျခင္းေတြသိလိုက္ရၿပီး၊နားလည္ဖို႔ခက္ခဲတယ္။ဒါေပမယ့္သိႏိုင္တဲ့လူရိွတယ္။ဒါေၾကာင့္တရားဓမၼေတြကို၊ေဟာေျပာသြားတယ္။ၿပီးေတာ့လည္းျဗမၼာမင္းတစ္ပါးက၊တရားေတြကိုေဟာေျပာဖို႔အတြက္ေလၽွာက္ထားတယ္။
တပည့္——>အဲဒါ၊တကယ့္ကိုႏုညံ့ၿပီး၊အေသးစိတ္ေလးနက္တဲ့အရာျဖစ္ၿပီး၊နားလည္ရခက္တဲ့အရာလည္းျဖစ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔၊နားလည္မႈေတြရေအာင္၊ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?ဘယ္ကရႏိုင္မလဲ ?
ဆရာမ——>ခြန္ဘန္ေခ်ာ္`ပါရမီ’ဆိုတဲ့စကားကိုၾကားဖူးတယ္ဟုတ္လာ?
တပည့္——>ၾကားဖူးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>အဲဒါဆိုဘယ္လိုသေဘာရလဲ?ျမင္ရလာ?ကၽြန္မတို႔ေတြေလးနက္တဲ့၊အဲဒီစကားတစ္ခြန္းစီေတြကို၊သတိမထားမိဘူး။ပါလဆိုတာ`ကမ္း’ကိုဆိုတာ၊`ပါရမီ’ဆိုတာကေတာ့၊ကမ္းကိုေရာက္တာ၊ဘယ္ကမ္းကိုလဲ?ဒီဘက္ကမ္းက၊ကိေလသာေတြအျပည့္နဲ႔ရိွၿပီး၊ကိေလသာကဘယ္မွာရိွလဲ?စိတ္ထဲမွာရိွတယ္။ေနာက္ၿပီးစိတ္ထဲကကိေလသာေတြစြန္႔လြတ္ႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ကိေလသာမရိွေတာ့တဲ့၊ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ေအာင္၊ပါရမီေတြအားလံုးနဲ႔ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ?ပါရမီမရိွပဲနဲ႔၊တရားေတြမနာၾကားရပဲနဲ႔၊ဘာတစ္ခုကိုမွ၊နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ဝိရိယမရွိဘူး၊ႀကိဳးစားမႈမရိွဘူး၊ကတိသစၥာမရိွဘူး၊အဓိဌာန္လည္းမရိွဘူး။အမွန္ေတြသိဖို႔ခိုင္မာတဲ့၊ယံုၾကည္ခ်က္ေတြအားလံုးမရိွဘူး။ၿပီးေတာ့လည္းပ်က္သြားတယ္။ဆင္းရဲဒုကၡေတြစြန္႔လႊတ္ဖို႔၊တရားစခန္းကိုသြားၾကတယ္။ဘာသြားလုပ္တာလဲ?ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြဘယ္မွာရွိသလဲ?ျမတ္စြာဘုရားကပါစမီအေၾကာင္းကိုေဟာေျပာသြားသလာ?ျမတ္စြာဘုရာကအမွန္ေတြကိုသိႏိုင္ဖို႔အတြက္၊ပါရမီေတြဘယ္ေလာက္ျဖည့္ဆည္းရသလဲ?အရွင္လက္ဝဲ၊လက္ယာျဖစ္တဲ့၊သာဝကေတြအားလံုးႏွင့္အေျမာက္အမ်ားရိွေသာ၊သာဝကအားလံုးေတာက္မွ၊ပါရမီျဖည့္ဆည္းရတာကြာ
ျခားၾကတယ္။ေနာက္ၿပီးယခုေခတ္လူေတြ၊တစ္လံုးေလးေတာင္မွနားလည္ၾကရဲ႕လာ?အဲဒါလည္းတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊တစ္ရားစခန္းသြားဖို႔၊တိုက္တြန္းၾကေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဒါေတြကာ၊အႏၲာရယ္ျဖစ္တယ္ဟုတ္လာ?အႏၲာရယ္ကဒီေရာဂါေလာက္ပဲမဟုတ္ဘူး။ဒီေရာဂါက၊ဘယ္ႏွစ္ရက္၊လ၊ေလာက္နဲ႔ဆိုရင္၊ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။ဒါမွမဟုတ္ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊အေၾကာင္းေပၚမွာမူတည္ၿပီး၊ေပ်ာက္ႏိုင္ေသးတယ္။ဒါေပမယ့္စုေစာင္းမႈေတြမ်ားလာ၍၊ပိုၿပီးတိုးလာရင္၊အႏၲာရယ္ဆိုတဲ့မသိမႈေတြ၊ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေပ်က္သြားႏိုင္မလဲ?တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြမသိခဲ့ရင္၊ပါရမီျဖည့္ဆည္းလာခဲ့တာ၊ဘယ္သူေတြအတြက္လဲ?ျမတ္စြာဘုရားကသိေတာ္မူသြားတဲ့၊တရားေတြကို၊ဆံုးမသြားဖို႔အတြက္နဲ႔နားလည္ႏိုင္တဲ့သူေတြအတြက္ျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူတို႔ေတြကိုယ္တိုင္၊ေတြးလို႔မရတာေသခ်ာတယ္။အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့
`တရား’ကာတကယ့္ကိုေလးနက္လွတယ္။
တပည့္———>ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကအႏၲာရယ္ရိွလာခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——>ရိွပါတယ္။
တပည့္——>အဲဒါဆို၊ဘာလဲခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——–>အျမင္`မွား’မႈေတြပဲ။
တပည့္——->ဘယ္လိုလဲခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——->ဗုဒၶသာသနာကိုလြယ္လြယ္ေလးပဲလို႔ျမင္ၾကတယ္။သင္ၾကားေလ့လာစရာ၊မလိုဘူးလို႔ျမင္တယ္။ၾကားဖူးလာရွင္?
တပည့္——>ေလ့လာသင္ၾကားစရာမလိုဘူးေပါ့?
၂၆
ဆရာမ——–>တကယ္ေလးနက္တဲ့အရာမို႔လို႔၊ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။မသင္ၾကား၊မေလ့လာတဲ့သူ၊ကြာျခားေနတာေတြကိုျမင္ရဲ႕လာ?ဘာျဖစ္လို႔သူတို႔ေတြမသင္ၾကား၊မေလ့လာၾကတာလဲ?ကိုယ္ကိုတိုင္ပဲေတြးယူလို႔ရရင္၊ျမတ္စြာဘုရားေလာက္၊ဥာဏ္ပညာရိွႏိုင္လို႔လာ? တစ္ခြန္းေလာက္ေတာင္ေျဖလို႔မရဘူး။တရားဆိုတာဘာလဲေတာင္၊ေျဖလို႔မရဘူး။အရိယာသစၥာဆိုတာဘာလဲ?အရိယာသစၥာႏွင့္တရားေတြပါ၊အားလံုးေတြက၊`တရား’ပဲျဖစ္ၾကတယ္။တရားေတြ
မွာ(ကုသလာဓမၼာ)ကုသိုလ္တရား၊(အကုသလာဓမၼာ) အကုသိုလ္တရားႏွင့္(အဖရာကတာဓမၼာ) ကုသိုလ္လည္းမဟုတ္အကုသိုလ္လည္းမဟုတ္တဲ့တရား၊ဆိုၿပီးရိွၾကတယ္။အသုဘရိွတဲ့ေနရာေတြမွာ၊အျမဲတမ္းၾကားေနရတယ္မဟုတ္လာ?ကုသလာဓမၼာ၊အကုသလာဓမၼာ၊အဖရာကတာဓမၼာဆိုၿပီးရြတ္ဆိုၾကတယ္။ေနာက္ၿပီးဘယ္သူေတြနားေထာင္သလဲ?ဘယ္သူေတြနားလည္သလဲ?၊ဘယ္သူေတြသိသလဲ?ေနာက္ၿပီးေတာ့တရားစခန္းကိုသြားၿပီး၊သူတို႔ထင္တာကေတာ့အမ်ားသူေတြကို၊ကိေလသာေတြကုန္ႏိုင္တယ္လို႔ထင္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားကတရားေတာ္ေတြကို`၄၅’ဝါလံုး၊တစ္ျခားသူေတြထက္ပိုမ်ားၿပီး၊နံနက္၊ေန႔လယ္၊ညေန၊ည၊ညဦးယံဆိုၿပီး၊တစ္
ေနကုန္လံုးတရားေတာ္ေတြကို၊ဆံုမသြားတယ္လို႔ဆိုႏိုင္တယ္။နတ္သားေတြလာၿပီး၊ျပသာနာေတြေမးျမန္းၾကတယ္။အဲလိုမ်ိဳးမွမဟုတ္ရင္၊ကၽြန္မတို႔အဆံုးအမေတြကို၊တစ္လံုးေတာင္မွၾကားရမယ့္အခြင့္အေရး၊ရိွမွာမဟုတ္ဘူး။တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရားမပြင့္လာခဲ့ရင္၊တရားေတြကိုေဟာေျပာသြားလို႔မရဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ဘယ္သူေတြဘာပဲေျပာေျပာ၊ျမတ္စြာဘုရားကဘယ္လိုဆံုးမသြားသလဲ?တရားေတြမွန္သမၽွ`အနတၱ’သေဘာျဖစ္တယ္။အလံုးစံုေသာသင္ခါရတရား
ေတြသည္၊မျမဲဘူး။သင္ခါရတရားမွန္သမၽွဆင္းရဲဒုကၡေတြျဖစ္ၿပီး၊တရားေတြအားလံုး`အနတၱ’ျဖစ္ၾကတယ္။အဆံုးအမတစ္လံုစီ၊တစ္လံုးစီကြာျခားတယ္ဟုတ္လာ?တရားမွန္သမၽွ၊သင္ခါရတရားပဲျဖစ္ျဖစ္၊အဝိသင္ခါရတရားပဲျဖစ္ျဖစ္၊အဆံခတာတရားပဲျဖစ္ျဖစ္၊အားလံုးသည္ေနာက္ဆံုး`တရား’ဆိုတဲ့စကားလံုးပါေနတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊မဟာကရုဏာေတာ္ေတြျဖစ္ၿပီး၊အေသးစိတ္ဆိုဆံုးမသြားတယ္။လူေတြရဲ႕မသိမႈေတြက၊စုေစာင္းလာခဲ့တာ၊အၾကာႀကီးရိွေနခဲ့တာကို၊သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဘယ္အရာကဘာအျပစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ၊မသိၾကလို႔မေကာင္းတဲ့အရာေတြကိုလုပ္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္အႏၲာရယ္ျဖစ္
တယ္ဟုတ္လာ?ဒုစရုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို၊ဘာျဖစ္လို႔လုပ္ၾကသလဲ?ၿပီးေတာ့ဘယ္လိုေျဖရွင္းၾကမလဲ?တကယ္လို႔အမွန္ေတြကိုမသိလို႔ရွိရင္၊ေျဖရွင္းလို႔မရဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔အမွန္ေတြကိုမသိရင္၊လူေကာင္းျဖစ္လို႔ရလာ?မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို၊ေရွာင္လြဲလို႔ရမလာ?
တပည့္——>ေနာက္ဆံုေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊သာသနာေတာ္နဲ႔အႏၲရယ္ေတြျဖစ္ေပၚခဲ့ရင္၊အစြန္းဆံုးေရာက္ခဲ့ရင္၊ဘယ္လိုျဖစ္ေပၚလာမလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——->စကားလံုးသံုးတာက`ဗုဒၶသာသနာ’အဓိပၸါယ္ကေတာ့၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဗုဒၶသာသနာနဲ႔၊ျဖစ္ေပၚမယ့္အႏၲာရယ္ကေတာ့၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုဖ်က္ဆီးေစၿပီး၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို၊ရိုေသစြာနဲ႔မသင္ၾကား၊မေလ့လာၾကဘူး။ၿပီးေတာ့လိမၼာပါးနပ္စြာနဲ႔ရိုေသစြာျဖစ္ရမယ့္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ၿပီး၊အားလံုးေသာတရား
ေတာ္ေတြကို၊တစ္ခုစီ၊တစ္လံုးစီေဝဖန္သံုးသပ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ပိဋကတ္သံုးပံုႏွင့္ညီညႊတ္ရမယ္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္၊အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာေတြအားလံုးသည္၊တရားျဖစ္တယ္။တခ်ိဳ႕လူေတြေျပာတာရိွတယ္၊ဘာလဲဆိုေတာ့တခ်ိဳ႕အရာေတြက`အတၱ’တရားျဖစ္တယ္။ဘာကိုၾကည့္ၿပီးေျပာသလဲ?ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမသြားတာေတာ့၊တရားေတြအားလံုးဘာတစ္ခုမွမက်န္ဘူး`အနတၱ’သေဘာျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးတခ်ိဳ႕ေျပာတာရိွေသးတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕အရာက`အတၱ’တရားျဖစ္တယ္။သူကဘယ္သူလဲ?ျမတ္စြာဘုရားကဘယ္သူလဲ?ၿပီးေတာ့အမွန္ကိုေတြးေတာၾကည့္လိုက္ရင္၊ဘယ္အရာကမွန္လဲ?ဘယ္သူကထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရသလဲ?ေဒါသေတြမထြက္ေအာင္လုပ္လို႔ရလာ?မၿငိတြယ္ေအာင္လုပ္လို႔ရလာ?ဒုစရုက္မႈေတြ၊မလုပ္ေအာင္တားလို႔ရလာ?မျမင္ေအာင္တားလို႔ရလာ?ဒီလိုမ်ိဳးၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊မၾကားေအာင္လုပ္လို႔ရလာ?ျမင္ရဲ႕လာ ?အားလံုးျဖစ္တဲ့အနတၱသေဘာေတြကိုနားမလည္ၾကဘူး။တရားေတြအားလံုးသည္၊အေၾကာင္းညီညႊတ္မွသာ၊ျဖစ္ေပၚလို႔ရတယ္။တကယ္လို႔၊အေၾကာင္းညီညႊတ္မႈမရိွရင္၊ျဖစ္ေပၚလို႔မရဘူး။မ်က္စိ
မရိွရင္ျမင္ႏိုင္ေအာင္၊ဘယ္လိုသြားလုပ္မလဲ?မျဖစ္ႏိုင္ဘူူ၊ဒါမွမဟုတ္၊ျဖစ္ႏိုင္တယ္?
တပည့္——>မျဖစ္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——->လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္၊အထူးကုဆရာဝန္ဆီသြားၾကည့္ရင္၊တကယ္လို႔စကၡဳပသာဓတ္၊ျဖစ္ေပၚမယ့္ကံမပါလာရင္၊ရုပ္ျဖစ္ရင္ေတာင္မွဘယ္သူမွလုပ္လို႔မရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ဘာမွမသိႏိုင္တဲ့အရာကရုပ္တရားျဖစ္တယ္။တခ်ိဳ႕ရုပ္ကကံေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတယ္။တခ်ိဳ႕ရုပ္ကဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ေအးျခင္း၊ပူျခင္းေတြျဖစ္တယ္။တခ်ိဳ႕ရုပ္ကအာဟာရေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္၊သတၱာဝါေတြအာဟာရစားျခင္းအားျဖင့္
ေနႏိုင္ၾကၿပီး၊မ်ိဳခ်ၿပီးစားရတဲ့၊အစာအဟာရတစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္တစ္ျခားအစာအဟာရေတြလည္းရိွေသးတယ္။
တပည့္——>ဆရာမဆူၾကည္အေျဖေတြကို၊ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္၊ေျဖလိုက္တဲ့အေျဖထဲမွာရိွေနတာက၊ဗုဒၶသာသနာေတာင္မွ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိေအာင္၊ဘယ္သူကလုပ္သလဲ?တကယ္လို႔့ျဖစ္ေပၚလာမယ့္အႏၲာရယ္ေတြကို၊ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔၊ထြက္လမ္းကိုရွာရရင္၊ကၽြန္ေတာ္တို႔့၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမတရားေတြကို၊ျပည့္စံုေအာင္ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။
ဆရာမ———>ရိုေသစြာနဲ႔အညီအမွန္ေတြကိုနားလည္ရမယ္။ၿပီးေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကို၊တည္တံ့ၾကာရွည္ေအာင္၊ဝိုင္းဝန္းၿပီးကူညီၾကရမယ္။တကယ္လို႔အဆံုးအမေတြ၊ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရင္၊သံသရာထဲမွာေနာက္ထပ္နာၾကားရဖို႔အတြက္၊ခက္ခဲၿပီးၾကာသထက္
ၾကာေနအံုးမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အဆံုးအမေတြကိုနာၾကားရျခင္းက၊တန္ဖိုးအရိွဆံုးအရာျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္တကယ္လို႔၊ကၽြန္မတို႔ေတြ၊တရားစခန္းေတြရိွၿပီး၊ေလ့လာသင္ၾကားမႈေတြရိွရင္၊အဲဒီလူေတြနဲ႔အတူ၊ဟိုလိုဒီလို၊ေျပာတဲ့သူေတြၿဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္၊ျမတ္စြာဘုရားေကာင္းစြာဆံုးမထားတဲ့၊တရားေတြမဟုတ္ခဲ့ရင္၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုဖ်က္ဆီးတာနဲ႔တူတယ္။အဲဒါဆိုအႏၲာရယ္ျဖစ္တယ္ဟုတ္လာ?
တပည့္——->အႏၲာရယ္ျဖစ္တယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>မသိမႈထက္ပိုၿပီး၊အားလံုးဘာအႏၲာရယ္မွမရိွဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လူတိုင္း၊ရိွျခင္ၾကတယ္။ခ်မ္းသာျခင္ၾကတယ္၊ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္မသိၾကလို႔မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြလုပ္ၾကတယ္။တစ္ကမ႓ာလံုးမွာေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္၊ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေျဖရွင္းၾကမလဲ?တကယ္လို႔ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အရာျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ေျဖရွင္းလို႔ရလာ?မွန္ရဲ႕လာ?တစ္ျခားအတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို၊သင္ၾကားေလ့လာတာရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ဘယ္သူမွကုသလို႔မရႏိုင္တဲ့၊အရာက`ကံ’တရားပဲ။တကယ္လို႔မေကာင္းတဲကံျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးမရေအာင္၊ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
တပည့္——->အႏၲာရယ္ျဖစ္တယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>မသိမႈထက္ပိုၿပီး၊အားလံုးဘာအႏၲာရယ္မွမရိွဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လူတိုင္း၊ရိွျခင္ၾကတယ္။ခ်မ္းသာျခင္ၾကတယ္၊ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္မသိၾကလို႔မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြလုပ္ၾကတယ္။တစ္ကမ႓ာလံုးမွာေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္၊ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေျဖရွင္းၾကမလဲ?တကယ္လို႔ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အရာျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ေျဖရွင္းလို႔ရလာ?မွန္ရဲ႕လာ?တစ္ျခားအတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို၊သင္ၾကားေလ့လာတာရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ဘယ္သူမွကုသလို႔မရႏိုင္တဲ့၊အရာက`ကံ’တရားပဲ။တကယ္လို႔မေကာင္းတဲကံျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးမရေအာင္၊ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
တပည့္——->တကယ္လို႔ေကာင္းတဲ့ကံျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ကံေကာင္းမယ္။
ဆရာမ——–>ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးမျဖစ္ေပၚေအာင္လည္း၊ဘယ္သူမွတားလို႔မရဘူး။အားလံုးေမြးလာတာ၊အမ်ိဳးမ်ိဳးကြာျခားတယ္ဆိုတာ၊ကၽြန္မတို႔ျမင္ေနရတယ္။ရုပ္ပံုအသြင္အျပင္၊မ်က္နာ၊အသားအေရအဆင့္အတန္း၊အမ်ိဳးအႏြယ္၊အသိပညာေတြကအစ၊ကြာျခားတယ္။လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္၊ထပ္ၿပီးတူတာမရိွဘူး။ဒါကတကယ့္အေသးစိတ္ျဖစ္တဲ့တရားျဖစ္တယ္။
စိတ္တစ္ခဏျဖစ္ၿပီးရင္၊ပ်က္သြားၿပီးေနာက္ထပ္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္၊စိတ္ကခဏတုန္းကျဖစ္တဲ့စိတ္တစ္ခဏနဲ႔၊ထပ္တူမျဖစ္ေတာ့ဘူး။အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြကို၊ေတြးေတာဖို႔အတြက္၊အဲဒီစိတ္ကေနျဖစ္ေပၚသြားတယ္။ဘာျမင္လဲ?ဘာသိလဲ?ဘာေတြးလဲ?ေနာက္ထပ္ခဏစိတ္ေရာက္ဖို႔အတြက္၊ဒီစိတ္ကဆက္ခံသြားရတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ေလာကမွာအတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔အေျမာက္အမ်ားရိွၾကတယ္။မဆံုးႏိုင္ဘူး။ဒါေပမယ့္တရားဘက္မွာ၊အဲဒီထက္ပိုၿပီးေလးနက္တယ္။အဲဒါလည္းမသင္ၾကား၊မေလ့လာၾကဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္လို႔၊ရိုေသးစြာနဲ႔မျပဳစု၊မသိမ္းဆည္းထားဘူးဆိုရင္၊တေန႔ေန႔ေတာ့ကုန္သြားလိမ့္မယ္။ေျပာခ်င္တာကမွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ျမတ္စြာဘုရားေဟာေျပာထားတဲ့၊အဆံုးအမနဲ႔လည္း၊ညီညြတ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တရားေတာ္ေတြကို၊သိေတာ္မူတဲ့အတြက္၊ျမတ္စြာဘုရားအျဖစ္သို႔၊ေရာက္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားထက္သိတာ၊ဘယ္သူမွမရိွဘူး။အားလံုးေသာကမ႓ာေတြထဲမွာ၊ျမတ္စြာ
ဘုရားတစ္ပါးပဲရိွၿပီး၊တစ္ခါပြင့္ရင္၊တစ္ပါးပဲပြင့္လို႔ရတယ္။
တပည့္—–>သာဓုပါခင္ဗ်ာ၊ဒီလိုဆရာမနဲ႔တရားေဆြးေႏြးခြင့္ရတာ၊သိမႈေတြ၊ေတြးေတာမႈေတြပိုၿပီးရလာတယ္။ေနာက္ထပ္ေဝဖန္သံုးသပ္ရမယ့္အရာေတြ၊အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွၿပီး၊သင္ၾကားေလ့လာ
ရအံုးမယ္။ရုိေသစြာနဲ႔တရားေတာ္ကို၊ေလ့လာသင္ၾကားရမယ့္၊အေၾကာင္းကိုဆရာမေျပာတာနဲ႔တူတယ္။အားလံုးရိွတဲ့ပိဋကတ္သံုးပံုစလံုးကို၊ျပည့္စံုစြာနဲ႔ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။
ဆရာမ——–>ဟုတ္တယ္၊ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊လူတိုင္းအားလံုးဒီေလာက၊ကေနထြက္ခြာသြားရမယ္။ယခုျပန္႔ပြားေနတဲ့ေရာဂါနဲ႔၊ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေယာက္တိုင္းေသၾကရမယ္။ၿပီးေတာ့မေသခင္ေလးမွာ၊ကၽြန္မတို႔ဒီဘဝမွာ၊လုပ္ထားတဲ့အရာေတြကာ၊ေနာက္ဘဝမွာ
ဘာတစ္ခုမွလိုက္ပါသြားလို႔မရဘူး။ေကာင္းေသာဂုဏ္ေတြနဲ႔၊မွန္ကန္တဲ့နားလည္မႈေတြ၊ျဖစ္ရမယ့္အစား၊အခြင့္အေရးရိွေနတဲ့အခါ၊တစ္ျခားအရာေတြကို၊ေၾကာက္ဖို႔ပဲေခ်ာင္းေနၾကတယ္။
ဟုတ္ရဲ႕လာ?ဒါေပမယ့္မသိမႈေတြကိုမေၾကာက္ၾကဘူး။ႏိွုင္းယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္၊ မသိမႈက၊ဘယ္ေလာက္ထိပိုၿပီးေတာ့၊ေၾကာက္စရာေကာင္းသလဲ?
တပည့္—–>မွန္တယ္ခင္ဗ်ာ၊သူမ်ားေတြေျပာေနတဲ့မသိမႈေတြကို၊ေၾကာက္ဖို႔ကဆရာမေျပာတာေလာက္၊ကၽြန္ေတာ္မၾကားဖူးဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——->မသိလို႔၊မေၾကာက္ၾကဘူး။
တပည့္——->အားလံုးေသာအရာေတြကို၊ေၾကာက္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊အေမွာင္ကိုလည္းေၾကာက္ၾကတယ္။သရဲကိုလည္း
ေၾကာက္ၾကတယ္။ဆင္းရဲမွာကိုလည္း
ေၾကာက္ၾကတယ္။နာက်င္မွာကိုလည္း
ေၾကာက္ၾကတယ္။ေသရမွာလည္း
ေၾကာက္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္`မသိမႈ’ကို
ေၾကာက္ရမွာ၊ဘယ္သူေျပာတာမွ၊
မၾကားဖူးဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——>ဟုတ္တယ္၊ဒါေၾကာင့္မို႔၊မသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊အျပစ္ေတြ၊အႏၲာရယ္ေတြ၊အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန၊လႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါ့မလာ?
တပည့္——–>မလႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——->ဒါေၾကာင့္မို႔၊ကၽြန္မတို႔ျမင္ရသေလာက္၊ေလာကမွာဒီလိုပါပဲ။ဒါေၾကာင့္တရားဆိုတာ၊သိမႈေတြ၊နားလည္မႈေတြကိုယ့္အတြက္ေရာ၊တစ္ျခားသူအတြက္ပါအက်ိဳးရိွတယ္။အက်ိဳးဘယ္ေလာက္ရိွသလဲ?
တပည့္——>အကုန္လံုးအက်ိဳးရိွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
၄၅
ဆရာမ——->ကိုယ့္အတြက္ေရာတစ္ျခားသူအတြက္ပါ၊အက်ိဳးရိွတယ္။
တပည့္——–>အဲဒါဆိုအားလံုးေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ——–>တကယ္လို႔ေယာက္တိုင္းဒီလိုနားလည္မယ္ဆိုရင္၊အက်ိဳးေတြကေတာ့အေျမာက္အမ်ားပါပဲ။
တပည့္——–>ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ခင္ဗ်ာ၊ဆရာမဆူၾကည္အေနနဲ႔၊ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြကို၊ဘယ္လိုေျပာရင္ေကာင္းမလဲခင္ဗ်ာ?
ဆရာမ——>ဟုတ္ကဲ့၊ေျဖာင့္မတ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ဗုဒၶဆိုတာ`သိတဲ့သူ’သိရမယ့္အရာေတြကို၊ျမတ္စြာဘုရားကဆိုဆံုးမသြားတယ္။ကၽြန္မတို႔ေတြနားလည္ဖို႔အတြက္နဲ႔၊ကၽြန္မတို႔ကိုယ္တိုင္ေတြးေတာၾကံစည္လို႔မရတဲ့၊အရာေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အေသးစိတ္၊ေလးနက္စြာနဲ႔တစ္လံုးစီ၊တစ္လံုးစီေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။ၿပီးေတာ့၊ေစ့စပ္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့၊ပိဋကတ္သံုးပံုလံုးကို၊ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔၊နားလည္ရမယ္။ဒီေခတ္ဒီအခါလိုမ်ိဳး၊မဟုတ္ဘူး။ဘုန္းႀကီးေတြပိုက္ဆံကိုင္တြယ္လို႔ရတယ္။ဘယ္လိုရသလဲ?ျမတ္စြာဘုရားအားလံုးကို၊ပည့္ညႇပ္ထားတာကေတာ့၊ပုထုဇဥ္ဘဝကို၊စြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီးဆိုရင္၊ပုထုဇဥ္လိုမ်ိဳး၊ေပ်ာ္ပါးျခင္း၊ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔၊ေနာက္ထပ္ေရႊႏွင့္ေငြေတြကို၊ျပန္ၿပီးလက္ခံလို႔၊ရႏိုင္ေသးလို႔လာ?အေၾကာင္းကေတာ့ပုဇင္းတက္လို႔၊ရဟန္းျဖစ္သြားရင္(ဘန္ပျခာ)အဓိပၸါယ္က၊အားလံုးကိုဘာတစ္ခုမွမက်န္ေအာင္၊စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔၊တကယ္လို႔၊ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ကို၊တကယ္ေလ့လာသင္ၾကားမယ္ဆိုရင္၊ကိေလသာ
ေတြကို၊ျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ဆိုတာသိရမယ္။ကိေလသာနဲ႔မသိမႈေတြရဲ႕အျပစ္ေတြကို၊ျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။အဲဒါမွ(သာဝက–ဆိုတာ,နားေထာင္တဲ့သူ)ျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊ရင္ခြင္ထဲက၊ေမြးဖြားလာတဲ့သားေတာ္ေတြျဖစ္တယ္လို႔၊ေခၚေဝၚသံုးႏႈန္းၾကတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕-ပညာ-သိမႈေတြက,တစ္ပါးသူေတြကို၊ဂုဏ္ေက်းဇူးအက်ိဳးေတြနဲ႔ျမင္ေစႏိုင္ၿပီး၊လူ႔ဘဝကေနစြန္႔လႊတ္ၿပီး၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို၊ေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္၊ရဟန္းဘဝသို႔ကူးေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္တယ္။ၿပီးေတာ့ပညာေတြတိုးတက္ေအာင္၊စုေစာင္းၿပီးကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ေလာကေတြအတြက္ပါ၊အက်ိဳးရိွဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။အဲဒါကေယာက္တိုင္းအတြက္၊ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ပုထုဇဥ္ေတြက၊ရဟန္းဘဝလိုမ်ိဳး၊အက်င့္ဗီဇမရွိဘူး။အရွင္ေသာတာပန္းျဖစ္တဲ့ေဆးဆရာ
`ဇီဝက’လိုမ်ိဳး၊တရားေတြကိုနားလည္လို႔ရႏိုင္တယ္။အဲဒီေခတ္က၊ပုထုဇဥ္လူေတြအေျမာက္အမ်ားပဲ၊အရိယာပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။အမွန္ေတြကိုသိႏိုင္ၿပီးအရွင္အနာဂါမီေရာက္တဲ့အထိ၊ပုထုဇဥ္ဘဝအျဖစ္နဲ႔၊ေနလို႔ရေသးတယ္။တရားေတာ္ေတြရဲ႕၊ဂုဏ္ေက်ဇူးေတြကိုသိၿပီး၊ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့အခါ၊မိသားစုကိစၥေတြနဲ႔၊မပတ္သက္ေတာ့ဘူး။ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ၿပီး၊ရဟန္းဘဝသို႔၊ကူးေျပာင္းသြားရမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဦးဇင္းေတြ၊ဝတ္ဆင္တဲ့သင္ကန္းသည္၊ရဟႏၲာေတြ
ရဲ႕သင္ေခတျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္၊တကယ္လို႔ရဟႏၲာမျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္ကိေလသာေတြကို၊ျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္၊တရားေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီး၊တကာ၊တကာမေတြႏွင့္ပုထုဇဥ္အျဖင့္နဲ႔
တရားေတာ္ေတြကို၊ေလ့လာသင္ၾကားလို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္စုေစာင္းလာခဲ့တဲ့၊အေၾကာင္းအက်ိဳးေပၚမွာ၊မူတည္ၿပီး၊အက်င့္ဗီဇအတိုင္းလည္းျဖစ္ရမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဟိုေခတ္တုန္းက၊
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို၊နာၾကားတဲ့အဖြဲ႕ေတြေလးမ်ိဳးရိွတယ္။၁။ရဟန္း ၂။ရဟန္းမ ၃။ဥပသိကာ၄။ဥပသိကာမတို႔ျဖစ္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္အခုေခတ္မွာေတာ့၊ျမတ္စြာဘုရား
ႀကိဳတင္ျမင္ထားတဲ့အတိုင္း၊မိန္းကေလးေတြသီလရွင္ဝတ္ဖို႔၊မသင့္ေတာ္ေတာ့ဘူး။အဲဒီေခတ္တုန္းကရွင္အာနႏၵာေတာင္းပန္ျခင္းအရ၊မိန္းကေလးေတြသည္ရဟႏၲာျဖစ္ႏိုင္တဲ့အထိ၊တရားေတြရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို၊သိႏိုင္စြမ္းရိွတယ္။အဲဒီကာလတုန္းက၊ျမတ္စြာဘုရားခြင့္ျပဳခဲ့ေပမယ့္၊ရဟန္းမျဖစ္ဖို႔အတြက္၊အရမ္းကိုစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းႀကီးစြာနဲ႔လိုက္နာရတယ္။ရဟန္းမေတြျဖစ္ရဖို႔အတြက္၊တကယ့္ကိုဆင္းရဲခက္ခဲလွတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ရဟန္းမေတြ၊တေျဖးေျဖးနဲ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ဒီေခတ္ဒီအခါမွာေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို၊လိုက္တာတဲ့၊အဖြဲ႕အစည္းကေတာ့ ရဟန္း၊သာမေဏ၊ဥပသိကာ၊ဥပသိကာမတို႔ျဖစ္ၾကတယ္။
တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊သာသနာေတာ္ေတြကို၊လိုက္နာတဲ့သူျဖစ္မယ္ဆိုရင္`ဗုဒၶဆိုတာသိတဲ့သူ’ျမတ္စြာဘုရားသိေတာ္မူတဲ့အတိုင္း၊လိုက္ၿပီးသိရမယ္။ေနာက္ၿပီးျမတ္စြာဘုရားကႀကီးမားေသာ၊ကရုဏာေတာ္ေတြနဲ႔၊ကၽြန္မတို႔ေတြကို၊တကယ္ေလးနက္တဲ့၊တရားေတြကို၊နားလည္ရန္အတြက္ဆိုဆံုးမသြားတယ္။တရားေတာ္ေတြကိုေရွ႕ဆက္ၿပီး၊ၾကာရွည္တည္တံ့ေအာင္၊ေစာင့္ေရွာက္ရန္အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒီေခတ္ဒီအခါအတြက္ေလာက္ပဲမဟုတ္ဘူး။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ေတြ၊ၾကာရွည္တည္တံ့ေနႏိုင္သေရြ႕၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုနဲ႔တစ္ပါးသူေတြအျပင္၊ကမ႓ာသူ၊ကမ႓ာသားေတြ၊အက်ိဳးအတြက္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ၊ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၊အဆံုးအမေတြကို၊သင္ၾကားေလ့လာတဲ့သူမရိွေတာ့ရင္၊တရားေတာ္ေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တယ္။အဲဒါဆိုတကယ့္ကို၊ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
တပည့္——->ဆရာမဆူၾကည္ကို၊အရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာမ———>ဟုတ္ကဲ့၊ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
တပည့္——–>ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။