(ပရဟိတဗုဒ်ဓသာသနာပြန့ျပှားရေး)
“ရဟန်းဘာကြောင့်ပြုရတာလဲ?”
တပည့်——>ဆရာမကိုအရိုအသေေပေးပါတယ်။
ရဟန်းပြုမယ့်ပုဂ္ဂိုလ်သည်ဘယ်လိုဂုဏ်တှေနဲ့ွပည့်စုံမှ ရဟန်းပြုနိုင်ဖို့သင့်တော်ဘာသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ——->ရဟန်းပြုတာဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာသိရမယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ပုထုဇဉ်ဖြစ်ပြီးနေရင်းထိုင်ရင်းနဲ့ဘာကြောင့်ရဟန်းသွားပြုရတာလဲ?
တပည့်—>ရိုးရာအစဉ်အဆက်သ ဘော အ နေနဲ့ရဟန်းပြုတာဖြစ်သွားပြီးဆရာမ
ဆရာမ–>မွတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုမသိနားမလည်တဲ့ရိုးရာတွှေဖစ်နေတယ်။ကိလေသာကင်းရှင်းတော်တဲ့မြတ်စွာဘုရားကအမှန်အတိုင်းရှိတဲ့တရားကိုသိတော်မူသွားတယ်။ကိလေသာတှေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့နဲ့ငြိမ်းဖို့အတှကျကခက်ခဲပြီးလေးနက်တဲ့ကိစ္စလည်းဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုသိတော်မူသွားတယ်။ွမတ်စွာဘုရားကအမှန် တကယ်ရှိတဲ့တရားတှေအားလုံးကိုဆိုဆုံးမသွားတယ်။နာကြားရတဲ့သူတှေဝေဖန်ပိုင်းခြားပြီးနားလည်တဲ့သူတွှေဖစ်ပြီးအဲဒီမှန်ကန်တဲ့သိမှု၊နားလည်မှုတှေသည်တဖြေးဖြေးနဲ့မသိမှုတှေကိုလျော့နည်းဖို့အတွက်နဲ့ကိလေသာတှေအားလုံးပေးပျာက်ဖို့အတွက်အဓိကအကြောင်းဖြစ်တယ်။တရားတော်တှေကိုနားမလည်တဲ့သူတှေ ကိုယ့်ရဲ့ကိလေသာတှေကိုမမွင်ကြဘူး။ပြီးတော့လည်းပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ဖို့အကငြ့်ဗီဇ တှေကိုမစုဆောင်းလာခဲ့ဘူး။ွပီးတော့ရဟန်းသွားဝတ်ကြတယ်။အဲဒါကိုကမှန်ကန်ွပီးဖြောင့်မတ်တဲ့သူမဟုတ်တော့ဘူး။ဘာကြောင့်ရဟန်းပြုတာလဲလို့မေးရင်အဲဒီအကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်ရဟန်းပြုတယ်လို့ဖြေကြတယ်။ဒါပေမယ့်တရားတော်တှေကိုနားလည်တဲ့အတွက်ကြောင့်ရဟန်းဝတျတာမဟုတ်ကြဘူး။ွပီးတော့ကိုယ့်ရဲ့အကျင့်ဗီဇကိုသိပြီးတရားတော်တှေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်နှင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တှေနဲ့ကိလေသာတှေကိုခြစ်ထုတ်မယ်ဆိုရင်ရဟန်းပြုဖို့သင့်တော်ွပီးလာ?ရဟန်းဝတ်ခြင်းသည်အများသူတှေရှိခိုးဖို့နှင့်အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်ဖို့အတှက်ရဟန်းပြုတာမဟုတ်ဘူး။တကယ်တော့ကိလေသာတှေကိုမြင်ပြီးကိလေသာရဲ့အပြစ်တှေကိုလည်းမြင်တဲ့အတွက်ကြောင့်ရဟန်းပြုရခြင်းဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးတရားတော်တှေကိုနားလည်သဘောပေါက်မှုတှေနဲ့အတူကိလေသာတွှေခစ်ထုတ်ဖို့အတွက်နည်းလမ်းတစ်လမ်းပဲရှိတယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းပြုွပီးတရားတှေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့နှင့် ပုထုဇဉ်တှေထက်ပိုပြီးကိလေသာတှေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့တနေ့တာဘဝမှာလှုပ်ရှားသွားလာမှုနနှင့်နေထိုင်မှုတှေကာပုထုဇဉ်ဘဝနှင့်ရဟန်းဘဝကတကယ့်ကိုကှာွခားလှတယ်။ပုထုဇဉ်တှေအပြောျအပါးတှေရဲ့အပြစ်တှေကိုမြင်ရဲ့လာ?
တပည့်—>သိမ့်ပြီးတော့မမွင်ပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ–>သိမ့်မမွင်ဘူးဟုတ်၊နေ့တိုင်းပျော်ရွင်တဲ့အကြောင်းတှေရှိသေးတယ်။ပြီးတော့ပုထုဇဉ်ဘဝက နေစှန့်လွှတ်ပြီးရဟန်းဘဝကိုကူးပြောင်းကာပုထုဇဉ်ဘဝက ွပုခဲ့တဲ့အပြုအမူတှေအားလုံးကိုရှောင်ရှားရတဲ့ရဟန်းဖြစ်သွားတယ်။ပုထုဇဉ်ဘဝလိုမျိုးရှေ့ဆက်ပြီးနေထိုင်လို့မ
ရ တော့ဘူး။ရယ်ရဖို့အတွက်ပြောကစားတာတောင်မှရဟန်းတှေနဲ့သင့်တော်ရဲ့လာ?
တပည့်->မသင့်တော်ပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ->မသင့်တော်ဘူးဟုတ်၊ဒါပေမယ့်ပုထုဇဉ်ဘဝကပြောင်လှောင်ပြီးရယ်ကစားလို့ရတယ်။ွမတ်စွာဘုရားရဲ့အမျိုးအနွယ်တှေအားလုံးပစ္စည်းဥစ္စာပေါများကြတယ်။ပျော်ရွှင်စေတဲ့အရာတှေအများကြီးရှိတယ်။အဖက်ဖက်မှ ပျော်ရွှင်မှုတှေနဲ့ပြည့်စုံတယ်။ဒါပေမယ့်ကိလေသာတွှေခစ်ထုတ်ဖို့အတွက်စွန့်လွတ်လို့ရကြတယ်။တကယ့်အကငြ့်ဗီဇ တွှေဖစ်တယ်။ဘယ်သူကမှအတင်းအဓမ္မသွားပြီးရဟန်းမဝတ်ခိုင်းဘူး။ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းဝတ်ဖို့အ လောင်းစားလုပ်ခြင်း၊တိုက်တွန်းခြင်း၊စွဲဆောင်ခြင်းတှေမရှိကြဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းပြုပြီးရင်ပုထုဇဉ်လိုမျိုးနေလို့မရတော့ဘူး။
တရားတော်တှေကိုလေ့လာသင်ကြားရမယ်။ွမတ်စွာဘုရားကိုယ်တိုင် ပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းကငြ့်ကြံပြီးနေထိုင်ရမယ်။ရဟန်းပြုပြီးတရားတော်တှေကိုမသင်ကြားမလေ့လာဘူး၊ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တှေနဲ့အညီမကငြ့်ကြံဘူးဆိုရင် ရရဲ့လာ?
တပည့်->မရပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ->အဲဒါဆိုဘာကြောင့်ရဟန်းပြုတာလဲ?ရဟန်းဝတ်ပြီးတရားတော်တှေကိုမသင်ကြားမလေ့လာဘူး။ဝိနည်းတော်အတိုင်းမကငြ့်ကြံဘူးဆိုရင်ဘာကြောင့်ရဟန်းပြုတာလဲ?
တပည့်–>တကယ်ဆိုရင်ရဟန်းမဝတ်ခင်တရားတော်တှေကိုအရင်လေ့လာသင်ကြားရမယ်။
ဆရာမ–>သိမ့်သေချာတာပေါ့၊ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့“ရတနာသုံးပါးကိုဆည်းကပ်ပါ၏”ဟုအဲလိုဆိုတဲ့သူက ရတနာသုံးပါးကို၊ယုံကွညျရာရောက်တယ်။နာကြားဖူးတဲ့တရားတော်တှေကို၊နားလည်ဖို့အတွက်နှင့်မှနျကနျစွာနဲ့အသေးစိတ်ပိုပြီးခိုင်မြဲအောင်သိရမယ်။တရားတော်တှေကိုတစ်လုံး၊နှစ်လုံးနာကြားရယုံနဲ့မလုံလောက်ဘူး။တကယ်လို့ဒါက“ကိလေသာကင်းရှင်းတော်မူတဲ့မြတ်စွာဘုရာပဲ”ဆိုပြီးနာကြားခဲ့ရင်တောင်မှအဲလောက်နဲ့မလုံလောက်သေးဘူး။ွမတ်စွာဘုရားရဲ့ဂုဏ်ကြေးဇူးတှေကဘယ်လောက်ထိများသလဲဆိုတာမသိသေးတဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။တရားတာ်တှေကိုနာကြားခြင်းမှ နားလည်သဘောပေါက်မယ်ဆိုရင်ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အရာတှေအားလုံးကာသိသလိုလို၊နားလည်သလိုလိုနဲ့ွပန်ွပီးတော့ဘယ်အရာကိုမှနားမလည်တော့ဘူး။ဒါ့အပြင်နားလည်မှုပါမှားသေးတယ်။ဒါကိုသက်သေပွသွားတာကတရားတော်တှေကာအသေးစိတ်လေးနကျလှတယ်။နားလည်မှုမှန်ပြီးအမြင်မှန်ဖို့စုစောင်းလာခဲ့တဲ့သူကလွဲလို့မွတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တှေကိုလွယ်လွယ်နဲ့နားလည်သဘောပေါကျလို့မရနိုင်ဘူး။ရဟန်းဘဝနှင့်ပုထုဇဉ်ဘဝမှာလည်းတရားတော်တှေကိုနာကြားလာခဲ့ဖူးတယ်။ဒီအကြောင်းကြောင့်တရားတော်တှေကိုနားလည်တဲ့သူကပညာတှေတိုးတက်များပြားလာအောင်စုစောင်းခြင်းဖြင့်ကိလေသာ တွှေခစ်ထုတ်ကြတယ်။ရဟန်းမဝတ်ပေမယ့်လည်းအရိယာသစ္စာတရားတှေကို ထိုးထွင်းစွာနဲ့သိမြင်နိုင်တယ်။ဒါကြောင့်မို့ဘယ်ခေတ်ဘယ်ကာလကမေးလာတဲ့အမေးကတကယ့်ကိုစဉ်းစားရမှာက တော့“ရဟန်းသွားပြီးမဝတ်နဲ့အုံး”နောက်ပြီးဘာဖြစ်လို့ရဟန်းဝတ်ရလဲ?လို့ဖြေခိုင်းရင်အဖြေကဖြောင့်မတ်ပါ့မလာ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့တကယ်လို့ရဟန်းပြုတာ တရားတော်တှေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့နှင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းကငြ့်ကြံဖို့မဟုတ်ခဲ့ရင်ရဟန်းဝတ်ဖို့သင့်တော်ပါ့
မလာ?စဉ်းစားကြည့်လိုက်ရင်ဟိုခေတ်လွန်ခဲ့တဲ့မြတ်စွာဘုရားလက်ထကျကသာဝတ်ထိမြို့မှာ နံနက်စောစောအချိန်မှာဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရားက နောက်ခံရဟန်းသံဃာတှေနဲ့ဆွမ်းခံကြွှလာတယ်။ပုံရိပ်ကိုမြင်ယောင်ကြည့်ရင်အသွင်အပြင်တှေအားလုံးွမတ်စွာဘုရားနဲ့ထပ်တူဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးရဟန်းသံဃာအားလုံးကာမြတ်စွားဘုရားရဲ့အမျိုးအနွယ်ဖြစ်ပြီးကိလေသာတှေကို
ွခစ်ထုတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်လည်းဖြစ်တယ်။ွမတ်စွာဘုရားနဲ့ထပ်တူလိုက်နာကငြ့်ကြံခြင်းအားဖြင့်အကျိုးကြေးဇူးတှေကိုသိမြင်ကြတယ်။အပြောင်အပျက်တှေမထီမဲ့မြင်တာတှေမရှိကြဘူး။ဒါမှမဟုတ်ဝိနည်းတော်နဲ့မှားစေမယ့်အသွင်အပြင်တှေမကငြ့်ွကံကြဘူး။ရဟန်းမဖြစ်သေးတဲ့သာမ ဏေ လေတှေတောင်မှရဟန်းတှေနဲ့ထပ်တူအသွင်အပြင်တှေလိုက်နာကငြ့်ကြံရတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းတော်နဲ့အညီရဟန်းသံဃာတှေရဲ့အသွေးအသားလည်းဖြစ်တယ်။တချို့အသက်ကြီးပေမယ့်လည်းဖြောင့်မတ်တဲ့လူဖြစ်တယ်။တချို့ပုဂ္ဂိုလ်တှေကသိမ်ထဲဝင်ပြီးရဟန်းမဝတ်ကြဘူး။သာမဏေအဖြစ်နဲ့ပဲရဟန်းဝတ်ကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့သာမ ဏေအဖြစ်နဲ့ကိလေသာတွှေခစ်ထုတ်တာတောင်မှအလွန်ခက်ခဲတယ်ဆိုတာကိုယ်တိုင်သိလိုက်တဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့် ကိုယ်ရောနှုတ်ပါမကျန်ရှင်ရဟန်းတှေနဲ့အတူအားလုံးကငြ့်ကြံရမှာဖြစ်တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒျနဲ့မညီပဲကငြ့်ကြံမှုတှေမှားခဲ့ရင်သာမဏေအတွက်တော့ရဟန်းတှေလိုမျိုးအာပတ်မသင့်ဘူး။ဒါပေမယ့်ရဟန်းတှေကဝိနည်းတော်နဲ့မညီပဲကငြ့်ကြံမှုမှားခဲ့ရင်ချက်ချင်းအာပတျသင့်တယ်။သာမဏေတှေလည်းဝိနည်းတော်နဲ့အညီလိုက်နာကငြ့်ကြံရမယ့်သိက္ခာပုဒ်တှေလည်းရှိတယ်။ပြီးတော့တနေ့တာဘဝမှာလိုက်နာကငြ့်ကြံရမယ့် ကိုယ်ကငြ့်ကြံမှု၊ဝစီကငြ့်ကြံမှုတှေသည်ရဟနျတှေ နဲ့အညီအားလုံးတူညီရတယ်။မလိုက်နာမကငြ့်ကြံလို့ရပါ့မလာ?
တပည့်———>မရပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———>မရဘူးဟုတ်၊သာမဏေဝတ်ပြီးတော့လုပ်ခြင်သလိုလုပ်ရတယ်၊ပျော်ခြင်သလိုပျော်လို့ရတယ်ဆိုတာမဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်မို့မှန်ကန်ပြီးဖြောင့်မတ်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်။သာမဏေဝတ်ဖို့ဘယ်သူမှလှိကျလဲစွာနဲ့တိုက်တွန်းပြီးအတင်းအဓမ္မမဝတ်ခိုင်းဘူး။ွမတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကမွင့်မြတ်ပြီးတကယ့်ကိုသန့်ရှင်းစင်ကြယ်တယ်။တကယ်လည်းလေးနက်တယ်။ကိလေသာတှေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတှကျလည်းဖြစ်တယ်။တရားတော်ရဲ့ဝိနည်းတော်တှေကတကယ်အကျိုးရှိတာကိုသိရမယ်။အဲဒါမှဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တှေနဲ့အညီလိုက်နာကငြ့်ကြံလို့ရနိုင်မယ်။ဒီလိုသိလိုက်ခြင်းအားဖြင့်ဟိုခေတ်လူတှေကဒီခေတ်ကလူတှေလိုမျိုးရဟန်ပြုဖို့တိုက်တွန်းလို့မရဲဘူး။ဒီခေတ်လူတှေကတော့ရာလိုက်၊ထောင်လိုက်၊သောင်းနှင့်သိန်းအထိချီပြီးတော့ရဟန်းပြုဖို့တိုက်တွန်းကြတယ်။ယခုခေတ်မြန်မာနိုင်ငံမှာလည်းရာ၊ထောင်၊သောင်း၊သိန်းအထိသွားပြီးရဟန်းပြုဖို့တိုက်တွန်းကြတာဘာအတှက်ကြောင့်လဲ?ကိလေသာကင်းရှင်းတော်မူပြီးအမှနျတကယ်ရှိတဲ့တရားတော်တှေကိုကိုယ်တော်တိုင်သိမြင်တော်မူတဲ့ဗုဒျဓမွတ်စွာဘုရားကိုအရိုအသေမရှိရာကြတယ်ဆိုတာမြင်သိကြရဲ့လာ?သာဝတ်ထိမြို့ကတိုင်းသူပြည်သားတှေ၊ဝေသာလီပြည်ကတိုင်းသူပြည်သားတှေဗုဒျဓမွတ်စွာဘုရားနှင့်နောက်ခံရဟန်းသံဃာတှေနဲ့အတူဆွမ်းခံကြွလာတာကိုမြင်တဲ့အခါတကယ့်ကိုအရိုအသေပေးပြီးဂါရဝပြုကြတယ်။ရဟန်းတွေရဲ့ဘဝကပုထုဇဉ်ဘဝတှေနဲ့တကှာွခားလှတယ်။ပုထုဇဉ်တှေကရဟန်းတှေလိုမျိုးအိုး၊အိမ်တှေကိုမစွန့်လွတ်နိုင်ကြဘူး။ဒါကြောင့်ရဟန်းတှေအတွက်တရားတော်တှေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့နှင့်ကိလေသာတွှေခစ်ထုတ်ဖို့အခက်အခဲတှေမရှိအောင်
ရဟန်းတှေကိုအဖက်ဖက်မှကူညီထောက်ပံ့ဖို့သဒါတရားတှေရှိကြတယ်။အသက်မွေးဝမ်းပြုတဲ့နေရာမှာဘယ်အရာမှပူပြသောက တှေမရှိအောင်ပုထုဇဉ်တှေကရဟန်းတှေလိုအပ်တဲ့ကျောင်း၊သင်ကန်းဆေးနှင့်ဆွမ်းတှေလုံလောက်စွာနဲ့စောင့်ရှောက်ကြတယ်။ရဟန်းတစ်ပါးပါကပုထုဇဉ်ဘဝလိုမျိုးဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင်အဲဒီရဟန်းကဝိနည်းတရားတော်နဲ့ညီတဲ့ရဟန်းမဟုတ်ဘူး။ရဟန်းဘဝနဲ့ကိလေသာတှေကိုခြစ်ထုတ်လို့ရနိုင်မယ့်အကငြ့်ဗီဇရှိတဲ့ရဟန်းတှေကိုပုထုဇဉ်တှေမွင်တှေ့ရတဲ့အခါအရိုအသေကြီးစွာနဲ့ရှိခိုးကန်တော့ကြတယ်။ရဟန်းဘဝမှာဝိနည်းတရားတော်တှေကိုနားလည်သဘောပေါက်မှုတှေများရင်အရိုအသေခံရမှုလည်းများတယ်။ဒါပေမယ့်တကယ်လို့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒျနဲညီတဲ့ရဟန်းတှေမဟုတ်ခဲ့ရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုကြာရှညျတည်တံ့အောင်စောင့်ရှောက်မယ့်သူမဟုတ်ဘူး။ဒါ့ပြင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတှေကိုဖျက်ဆီးရာရောက်ပြီးအမှနျတကယ်ရှိတဲ့တရားနှင့်ဝိနည်းတော်တရားတှေကိုပါအမှားတှေပွီလုပ်ကြတယ်။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်တှေက`(အလချီ’)လို့ခေါ်တဲ့အရှက်အကြောက်မရှိတဲ့ရဟန်းတှေကိုအရိုအသေေတှေပွုနိုင်ပါအုံးမလာ?ရဟန်းပြုခွင်းသည်လွယ်တာမဟုတ်ဘူး။ကစားစရာလည်းမဟုတ်ဘူး။ဘယ်သူမဆိုရဟန်းပွုခွင်တိုင်းပြုလို့ရတယ်မဟုတ်ဘူး။ယခုခေတ်ယခုအခါမှာရဟန်းပြုကြတဲ့သူတှေကာဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တှေနဲ့အညီပွကွတဲ့ရဟန်းတှေမရှိတော့ဘူး။ရဟန်းပြုတာစွန့်လွတ်ခြင်းဖြစ်တယ်။ငြိတွယ်ခြင်းတှေလည်းစွန့်လွတ်ရမယ်။
ရဟန်းပြုတဲ့သူကာငြိတွယ်ခြင်းကနေငြိမ်းအေးတဲ့သူလည်းဖြစ်ရမယ်။ဒါပေမယ့်ယနေ့ရဟန်းပြုတဲ့အခါမှာဘယ်လိုပြုကြသလဲ?ယခုအခါကသီချင်းဆိုခြင်း၊တီးမှုတ်ကခုန်ခြင်းတွေနှင့်ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေ၊ရုပ်ရှင်ပြခြင်းတွေပါအမျိုးမျိုးရှိလာတဲ့အပြင်ဒီထက်ပိုပြီးထူးဆန်းအောင်ကြိုးစားပြီးလုပ်လာကြတယ်။သာမဏေတွေဆိုရင်ဆင်စီး၊မြင်းစီးတွေနဲ့ကိုရင်လေးတွေပြုပေးတာရှိလာကြတယ်။ကေ်ပြီးတော့ရဟန်းပြုပြီးသိမ်ကျောင်းထဲကထွက်လာတာနဲ့ရှင်ပြုပွဲမှာလာရောက်ကြတဲ့အများသူတွေဆီကရွေ၊ငွေတွေကိုသာယာပြီးချက်ချင်း
လက်ခံယူကြတယ်။အဲဒါဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေထဲမှာမရှိတဲ့ရဟန်းပြုခြင်းတွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ကျွန်မတို့ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးတွေဘာတွေလုပ်နေကြသလဲ?ကျွန်မတို့တွေဝိနည်းသိက္ခာပုပ်တွေနဲ့အညီမလိုက်နာမကျင့်ကြံတဲ့သူတွေကိုချီးမွှမ်းအားပေးတဲ့သူဖြစ်နေသလာ?ဒါမှ
မဟုတ်ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးတွေကိုအိပ်ပျော်ရာကနေနိုးလာအောင်လှို့ဆော်ဖို့သင့်တော်တယ်ဆိုတာကိုသိတဲ့သူဖြစ်ရမယ်။တရားတော်တွေကိုနားမလည်ကြဘူး၊သင်ကြားလေ့လာခြင်းလည်းမရှိကြတော့ဘူးဆိုရင်အဝတ်ရုံတဲ့သူကိုမြင်ရယုံလေးနဲ့သုံးနှုန်းပြီးခေါ်လိုက်တာက“ကာစာဝဖ”မသိပါဘူး၊အဓိပ္ပါယ်ကဘယ်လိုလဲ?
တပည့်———>အဝတ်“ကာစာဝဖ”ဆိုတာကအဝတ်
အထည်တွေကိုအရောင်နဲ့ဆေးဆိုးထားတာကိုဆိုလိုတာဖြစ်တယ်။
ဆရာမ———->အဲလောက်ပဲဟုတ်လာ?အဝတ်
“ကာစာဝဖ”ဆိုတာအဝတ်တွေကိုဆေးရောင်နဲ့ဆိုးထားတာဖြစ်တယ်။ဒါပေမယ့်ဒီအရောင်နဲ့ဆေးဆိုးထားတဲ့အဝတ်ကိုတကယ်လို့အဲဒီအဝတ်ကိုဝတ်တဲ့သူကကောင်းသောဂုဏ်တွေနဲ့မရှိဘူးဆိုရင်တခြားအရောင်နဲ့ဆိုးထားတဲ့ဝတ်ကိုဝတ်တာနဲ့တူတယ်။ဘာမှကွာခြားခြင်းမရှိဘူး။ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းနဲ့ပုထုဇဉ်မှာကောင်းသောဂုဏ်ပုဒ်နဲ့အကျင့်သိက္ခတွေမှာကွာခြားကြတယ်။တရားတော်တွေကိုသိရှိနားလည်ပြီးအကျိုးကိုမြင်ခြင်းဖြင့်ရဟန်းဘဝနဲ့ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ခြင်းသည်ပုထုဇဉ်ဘဝထက်ပိုပြီးမြင့်မြတ်တယ်။
ဒီအကြောင်းကြောင့်ပုထုဇဉ်တွေကစပြီးအရင်ဆုံးနားလည်မှုမှန်ကန်ရမှာကရဟန်းသံဃာတော်တွေကဘယ်သူလဲ?အဲလိုမှမဟုတ်ရင်ဝိနည်းတော်ထဲကရဟန်းတွေမရှိကြတော့ဘူး။ရဟန်းပြုတဲ့သူတွေကအမှန်တကယ်ရှိတဲ့တရားတော်တွေကိုနားလည်လို့ရဟန်းဝတ်ကြတာမဟုတ်ဘူး။နောက်ပြီးသီးဆိုခြင်းတွေ၊ကခုန်ခြင်းတွေနဲ့အားလုံးကိုစုပေါင်းပြီးပျော်ရွှင်ခြင်း၊ဝမ်းသာခြင်းတွေရှိလာကြတယ်။အဲဒါကုသိုလ်ဖြစ်လာ?ဒါမှမဟုတ်အကုသိုလ်ဖြစ်လာ?တကယ့်အမှန်အတိုင်းကိုနားလည်ရမှာကကုသိုလ်တရားကအကုသိုလ်တရားဖြစ်လို့မရဘူး။မသိမှုနဲ့ဝမ်းသာခြင်းသည်ကုသိုလ်ဖြစ်လို့မရဘူး။အဲဒါကိုကုသိုလ်တွေသွားလုပ်တယ်လို့ထင်ကြတယ်။ဘယ်သူမဆိုဝမ်းသာခြင်းရှိပြီးပျော်ရွှင်စေတဲ့လုပ်ရပ်တွေရုပ်ရှင်အမျိုးမျိုးတွေနှင့်ဆင်စီးခြင်းမြင်းစီးခြင်းဖြင့်မြင်ရတဲ့သူတွေကဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်နေကြတယ်။အဲ
ဒါ“ကုသိုလ်”ဟုတ်ရဲ့လာ?တကယ်တော့“ကုသိုလ်”ကိုမသိကြဘူး။ဝမ်းသာရင်၊စိတ်ချမ်းသာရင်“ကုသိုလ်”ဖြစ်တယ်လို့ထင်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်အဲလိုဝမ်းသာခြင်းကမသိမှုနဲ့ဝမ်းသာခြင်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်“အကုသိုလ်”ဖြစ်တာသေချာတယ်။
တပည့်———->ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းပြုတာမိဘတွေကို
ကျေးဇူးဆပ်ဖို့အတွက်ရဟန်းဝတ်ရခြင်းနှင့်ဗုဒ္ဓဘာသာယောကျ်ားတွေမှန်ရင်ရဟန်းပြုသင့်တယ်လို့ထင်ကြခြင်းဖြစ်တယ်။အဲဒါကြောင့်တစ်ဘဝမှာတစ်ခါလောက်ရဟန်းပြုဖို့တိုက်တွန်းရတဲ့အကြောင်းတစ်ရပ်ဖြစ်တယ်။ဆရာမဘယ်လိုမြင်ပြီးဘယ်လိုသဘောရသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ———->ဒီရိုရာဘယ်ကလာသလဲ?ဟိုခေတ်ကရှိရဲ့လာ?
တပည့်———>မရှိပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ——–>အနာထပိဏ်သူဌေးကြီးမှာသား
ယောကျ်ားလေးရှိသလာ?
တပည့်———>ရှိပါတယ်ခင်ဗျာ။
ဆရာမ———>သူဌေးကြီးကသားကိုရဟန်းပေးဝတ်
ရဲ့လာ?သူဌေးကြီးကိုယ်တိုင်ကအရှင်သောတာပန်းဖြစ်ပြီးရဟန်းမဝတ်ဘူး။ရဟန်းပြုခြင်းသည်မြင့်မြတ်တဲ့အရာဖြစ်တယ်ဆိုတာသိတဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။တရားတော်တွေကိုနားလည်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုရိုသေခြင်းအားဖြင့်လေ့လာသင်ကြားရမယ်။ရဟန်းဘဝဒါမှမဟုတ်ပုထုဇဉ်ဘဝကစုစောင်းလာခဲ့တဲ့အကျင့်ဗီဇနဲ့အညီကိလေသာတွေကိုပိုပြီးခြစ်ထုတ်ကြတယ်။ကိလေသာရဲ့အပြစ်တွေကိုမြင်တွေ့ရတဲ့သူတွေအားလုံးကဝမ်းမြောက်ဝမ်းသားနဲ့သာဓုခေါ်ကြတယ်။ပြီးတော့အိုး၊အိမ်ထောင်တွေကိုစွန့်လွတ်နိုင်တဲ့အကျင့်ဗီဇတွေစုစောင်းလာခဲ့တဲ့အတွက်ဘဝကိုရင်းပြီးရဟန်းအဖြင့်နဲ့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားရတယ်။ပြီးတော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီကျင့်ကြံပြီးကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ကြတယ်။တစ်ခြားကိစ္စတွေနဲ့သူကိုရုတ်တရက်ရဟန်းပြုခိုင်းတဲ့သူရှိတဲ့အတွက်ကြောင့်မဟုတ်ဘူး။နောက်ပြီးအံ့ဩဖို့ကောင်းတာကသူများကိုသွားပြီးတော့ရဟန်းပြုစေခြင်တယ်။ဒါပေမယ့်ကိုယ်တိုင်ကရဟန်းဝတ်ရဲ့လာ?တကယ်လို့ကိုယ်တိုင်ကရဟန်းမဝတ်ဘူးဆိုရင်ဘာဖြစ်လို့သူများကိုရဟန်းဝတ်ခိုင်းလဲ?
တပည့်———>ကိုယ်တိုင်ကလည်းရဟန်းမပြုခြင်တဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။
ဆရာမ———>ကိုယ်တိုင်ကလည်းရဟန်းမဝတ်ခြင်
ဘူးဒါပေမယ့်သူများကိုတော့ရဟန်းဝတ်ခိုင်းတယ်။နောက်ပြီးသူများလည်းရဟန်းမဝတ်ခြင်ဘူးဟုတ်လာ?ဒါပေမယ့်သူများကရဟန်းဝတ်စေခြင်လို့ဝတ်လိုက်ရတယ်။အဲဒါကဘာတွေလဲ?ဒါကြောင့်မို့ရှေ့ခေတ်မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကရိုးရာအားလုံးကိုပြန်ကြည့်လိုက်ရင်ဒီလိုမျိုးရိုးရာရှိရဲ့လာ?
တပည့်———>မရှိပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———->မရှိဘူးဟုတ်လာ၊ဒါဆိုဒီရိုးရာကဘယ်
ကလာသလဲ?မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုတကယ်နားလည်အောင်လေ့လာသင်ကြားခြင်းမရှိတဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။ရဟန်းပြုတဲ့သူသည်တရားတော်တွေကိုနားလည်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်။မှန်ကန်ပြီးဖြောင့်မတ်တဲ့သူလည်းဖြစ်ရမယ်။ကိုယ့်ရဲ့အကျင့်ဗီဇကိုအမှန်အတိုင်းသိပြီးပုထုဇဉ်ဘဝကအရာတွေအားလုံးကိုစွန့်လွတ်ပြီးတော့ရဟန်းဘဝအဖြင့်နဲ့အသက်ရှင်နေထိုင်လို့ရမှရဟန်းပြုဖို့သင့်တော်မှာဖြစ်တယ်။
တပည့်———–>ဒါကြောင့်မို့ဒီခေတ်ရဟန်းပြုခြင်းသည်
အများအားဖြင့်ရိုးရာအစဉ်အလာအရ ရဟန်းပြုကြတာများတယ်။ဆရာမဘယ်လိုမြင်သလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ————>ရောဂါတွေပျောက်ခြင်တဲ့အတွက်
ရဟန်းပြုကြတယ်။စဉ်းစားကြည့်တော့ရောဂါအမျိုးမျိုးတွေကိုပျောက်ခြင်တဲ့ဆန္ဒနဲ့ရဟန်းပြုကြတယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုမသိနားမလည်ပဲနဲ့ဘာဖြစ်လို့ရဟန်းပြုတာလဲ?ကျန်းမာရေးကောင်းဖို့အတွက်နှင့်ရောဂါကုသဖို့အတွက်ဆိုရင်ဆရာဝန်ဆီသွားပြလို့ရတယ်။ဒါကြောင့်ရောဂါပျောက်ဖို့အတွက်ဘာဖြစ်လို့ရဟန်းသွားပြုရသလဲ?ရဟန်းသွားပြုလို့ရောဂါတွေမပျောက်တဲ့အပြင်ကိလေသာရောဂါတွေပိုပြီးများလာသေးတယ်။
တပည့်———->တစ်ချို့လူတွေကယတြာချေဖို့အ
တွက်ရဟန်းပြုကြတယ်။နောက်တစ်ခုကတော့လောကီစာနဲ့လောကုတ္တရာတရားစာတွေပါတွဲပြီးတော့သင်ကြားလေ့လာနိုင်ဖို့အတွက်ရဟန်းပြုကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ယခုပစ္စုပ္ပန်မှာရဟန်းပြုပြီးရင်လောကီစာတွေနဲ့လောကုတ္တရာတရားစာတွေပါလေ့လာသင်ကြားလို့ရအောင်ဖြစ်တယ်။ဆရာမဘယ်လိုမြင်သလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ——–>အားလုံးကတော့လိုခြင်တဲ့ဆန္ဒတွေနဲ့
ရဟန်းပြုကြတယ်။ယတြာ ချေဖို့အတွက်ရဟန်းပြုတဲ့သူတွေကမကောင်းတဲ့အရာတွေဘယ်ကလာသလဲဆိုတာမသိကြဘူး။မကောင်းတဲ့အရာတွေကိုဖြစ်စေတဲ့အကြောင်းရင်းတွေရှိရမယ်။ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အရာတွေအားလုံးကအကြောင်းရှိရမယ်။အဲဒီအရာတွေဖြစ်ပေါ်အောင်အပြန်အလှန်ကူညီထောက်ပံ့ပေးတဲ့အကြောင်းလည်းရှိရမယ်။အကြောင်းနဲ့အကျိုးတွေကိုဘာဖြစ်လို့နားမလည်ကြတာလဲ?ကံမကောင်းရင်ရဟန်းသွားပြီးပြုရမယ်လို့ခန့်မှန်းယူကြတယ်။မကောင်းတဲ့အရာတွေကမကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်ကနေလာတယ်ဟုတ်လာ?ကောင်းတာလုပ်ရင်ကံဆိုးတွေနဲ့ကြုံနိုင်မလာ?ဒါကြောင့်မို့မကောင်းတဲ့အရာတွေနဲ့ကြုံလာရင်မကောင်းတာတွေလုပ်လို့ဖြစ်ရတယ်။ဒါကြောင့်ရှေ့ဆက်ပြီးမကောင်းတဲ့အရာတွေမရှိဖို့အတွက်ကောင်းတာတွေလုပ်ရမယ်။အဲလိုဆိုမကောင်းဘူးလာ?တကယ်လို့အကြောင်းအကျိုးဖြစ်ပြီးလွယ်လွယ်နဲ့ပုံမှန်ဖြစ်ပေါ်ပြီးဖြောင့်မတ်တာကိုမြင်ရဲ့လာ?
မကောင်းတဲ့အရာတွေဘယ်ကလာသလဲ?မကောင်းတဲ့အရာတွေဖြစ်ပေါ်စေတဲ့အကြောင်းကဘာတွေလဲ?အဲဒီမကောင်းတဲ့အရာတွေဖြစ်ပေါ်လာတာမကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်တွေကိုလုပ်လို့ဖြစ်ရတယ်။ဒါကြောင့်မို့မကောင်းတဲ့အရာတွေမရှိအောင်ကောင်းတာတွေလုပ်ရမယ်။ဒါပေမယ့်လုပ်ပြီးခဲ့တဲ့အရာကိုဘယ်သူကမှပြောင်းလဲလို့မရတော့ဘူး။မကောင်းတဲ့အရာတွေနဲ့ကြုံရတဲ့အချိန်မှာအဲဒီဖြစ်ပေါ်လာတဲ့မကောင်းတဲ့အရာကလုပ်ပြီးခဲ့တဲ့မကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်ရဲ့အကျိုးကြောင့်ဖြစ်တယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။“မကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်ရဲ့အကျိုးကအဲလိုပဲဖြစ်ရတယ်ဆိုတာမကောင်းကံကသတိပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်။”
တရားတော်တွေကိုအသေးစိတ်လေ့လာသင်ကြားခဲ့ရရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့ကြီးမားတဲ့ကရုဏာတော်နဲ့နားလည်မှုမှားခြင်းကနေလွတ်မြောက်အောင်ဆိုဆုံးမသွားတယ်။ကောင်းတဲ့ကျင့်ကြံမှုအမျိုးမျိုးတွေနဲ့ရဟန်းပြုတောင်မှအသိမှားအကျင့်မှားနိုင်ကြသေးတယ်။တကယ်လို့မှန်ကန်ပြီးကောင်းစွာနဲ့ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်မယ်ဆိုရင်ရဟန်းပြုတာနဲ့တူလာ?
“ပါဝချ”သို့“ဘန်ဖချာ”ဆိုလိုတာကကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ခြင်း၊စွန့်လွတ်ခြင်းနဲ့နည်းပါးအောင်ဖြောက်ဖျက်ရခြင်းတို့ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့ကိလေသာခြစ်ထုတ်တဲ့အချိန်မှာရဟန်းပြုနေတာနဲ့တူတယ်။ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ခြင်းနဲ့ဘာဖြစ်လို့ကောင်းမှုတွေမလုပ်တာလဲ?အဲလိုကောင်းမှုတွေမလုပ်ပဲနဲ့ပြန်ပြီးတော့ရဟန်းသွားပြုကြတယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုနား
မလည်ပဲနဲ့မသိမှုတွေနဲ့ရဟန်းပြုကြတယ်။ပြီးတော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမကျင့်ကြံနိုင်ရင်အကုသိုလ်တွေဖြစ်တယ်။
ရဟန်းပြုခြင်းသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုနားလည်သဘောပေါက်တဲ့သူအတွက်ဖြစ်တယ်။တကယ်လို့တရားတော်တွေကိုနားမလည်သေးဘူးဆိုရင်မေးလိုက်မယ်“ရဟန်းဘာကြောင့်ပြုတာလဲ?”မသိဘူးလို့ပြန်ပြောကြတယ်။မသိမှုတွေနဲ့လူတွေဘာလုပ်နေကြသလဲ?စဉ်းစားကြည့်လေမျက်စိကန်းတဲ့လူနဲ့တူမနေဘူးလာ?တကယ်လို့မသိဘူးဆိုတဲ့စကားနဲ့သုံးရင်
“ရဟန်းပြုတာပြုခြင်တဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။”ဒါပေမယ့်ရဟန်းပြုတာဘာလဲဆိုတာမသိပြန်ဘူး။အလိုဆန္ဒကြောင့်ရဟန်းပြုတာတောင်မှအကုသိုလ်ဖြစ်မှန်းမသိပြန်ဘူး။မျက်စိမကန်းဖို့၊သိမှုမှားတာတွေ၊နားလည်မှုမှားတာတွေနဲ့မမှားစေဖို့အတွက်မြတ်စွာဘုရားကတရားတော်တွေကိုဆိုဆုံးမသွားခြင်းဖြစ်တယ်။အဲဒီဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတွေအားလုံးသည်တကယ့်ကိုအသေးစိတ်လေးနက်မှုတွေရှိပြီးတကယ့်ကိုလည်းအကြောင်းအကျိုးတွေနဲ့မှန်ကန်ပြီးဖြောင့်မတ်တယ်။
တပည့်———–>မင်ဂလာသုတ်ထဲက“စီလပါ”ဆိုတဲ့အ
သိပညာ၊အတတ်ပညာအမျိုးမျိုးရှိတဲ့သူကိုဆိုလိုတာဖြစ်တယ်။အဲဒီအတွက်ကြောင့်ရဟန်းပြုတဲ့သူတွေကလောကီအတတ်ပညာတွေပါလေ့လာသင်ကြားရမယ်လို့နားလည်ယူကြတယ်။
ဆရာမ———->ရဟန်းတွေအတွက်မင်ဂလာလား?
(သို့)လူတိုင်းအတွက်မင်ဂလာ လား?
တပည့်————>လူတိုင်းအတွက်ပါခင်ဗျာ။
ဆရာမ————>ဒါကြောင့်မို့ပုထုဇဉ်တွေဘယ်အချက်ကမင်ဂလာနဲ့ရှိသင့်သလဲ?
တပည့်———–>မင်ဂလာအချက်တွေအားလုံးနဲ့ရှိသင့်ပါတယ်ခင်ဗျာ။
ဆရာမ——–>ရဟန်းအတွက်(စီလပါ)အသိပညာ၊
အတတ်ပညာဆိုတဲ့အရည်အချင်းကရဟန်းပြုပြီးတဲ့နောက်မှသွားပြီးအသိပညာအတတ်ပညာအမျိုးမျိုးတွေကိုလေ့လာသင်ကြားရတာမဟုတ်ဘူး။ဒါပေမယ့်ရဟန်းမဝတ်ခင်မှာပုထုဇဉ်ဘဝကတတ်ခဲ့တဲ့အရည်အချင်းအမျိုးမျိုးတွေသည်ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်
လွတ်ပြီးရဟန်းဘဝကိုပြောင်းသွားတဲ့အခါမှာအဲဒီအရည်အချင်းတွေအားလုံးကာအကျိုးဖြစ်နိုင်သေးတယ်။ဒါပေမယ့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းညီနေရမယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ရတဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။အရပ်သားတွေနဲ့အတူသွားပြီးအိမ်တစ်လုံးလောက်ဝိုင်းပြီးကူညီဆောက်လို့ရသလာ?
တပည့်———–>မရပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———->အသိပညာ၊အတတ်ပညာရှိပြီးတော့
ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်တဲ့နေရာမှာကျွမ်းကျင်တယ်ဆိုရင်ရသလာ?ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္မဏီတွေတည်ထောင်လို့ရသလာ?
တပည့်———–>မရပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———->ဒါကြောင့်မို့ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံး
အမတွေသည်ပြည့်စုံစွာနဲ့အသေးစိတ်လေးနက်ပြီးဘယ်လောက်ထိဖြောင့်မတ်ပြီးသိမ်မွေ့ခြင်းတွေရှိတာကိုဝေဖန်သုံးသပ်ရမယ်။မင်ဂလာသုတ်ထဲကဆုံးမသွားတဲ့စကားတွေထဲမှာအားလုံးမင်ဂလာဖြစ်တယ်။ဘယ်သူ့ကိုမှမချန်ထားဘူး။
တပည့်———–>ဒီအချက်ကလည်းအရေးကြီးတယ်၊အဲ
လိုမှမဟုတ်ရင်တရားတော်တွေကိုအခွင့်အရေးယူပြီးတော့ဝိနည်းတော်တွေကိုဆေးကြောသုတ်သင်ကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့လေ့လာသင်ကြားမှုမှားခြင်းနှင့်နားမလည်ခြင်းတို့ကြောင့်ဖြစ်ရတယ်။ဥပမာအားဖြင့်မင်ဂလာသုတ်ထဲကအတတ်ပညာတွေလိုမျိုးပေါ့၊အဲဒါကြောင့်အားလုံးအတတ်ပညာထဲမှာအသိတွေအားလုံးနှင့်ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုနားလည်သဘောပေါက်ခြင်းသည်အမြင့်မြတ်ဆုံးသိမှုတွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့လောကီနဲ့တွဲပြီးတော့ပညာတွေလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်ရဟန်းပြုခြင်းဖြစ်တယ်။အဲဒါဆိုဝိနည်းတရားတော်နဲ့အညီရဟန်းပြုခြင်းမဟုတ်တာနဲ့တူတယ်။
ဆရာမ——->ဒါဆိုရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အချိန်ဘယ်ကရနိုင်မလဲ?
တပည့်————>လောကီအရေးကိုပဲလေ့လာသင်ကြားတဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။
ဆရာမ———->ဒါဆိုရဟန်းဝတ်တာဘယ်အတွက်
ကြောင့်လဲ?
တပည့်———–>လူထွက်ပြီးရင်အဆင့်အတန်းတွေနှိုင်းယှဉ်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။
ဆရာမ———>ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းဝတ်တာလူပြန်ထွက်
ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့နှင့်ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ရဟန်းပြုတာမဟုတ်ဘူး။နောက်ပြီးကိုယ့်အကျိုးအတွက်ကိုသာကြည့်ပြီးရဟန်းပြုတာ`အကုသိုလ်’ဖြစ်သလာ?
တပည့်———–>မြတ်စွာဘုရားရဲ့ဝိနည်းတော်နဲ့အညီ
ရဟန်းပြုတာမဟုတ်ဘူးဆိုရင်တော့ပျက်ဆီးမှုတွေရှိပြီးအပြစ်တွေလည်းရှိတယ်။
ဆရာမ———>ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းပြုတာအကုသိုလ်
ဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဟန်းပြုဖို့မတိုက်တွန်းကြရဘူး။ဒါပေမယ့်ဘဝကိုရင်ပြီးတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်ရဟန်းပြုတာကိုနားလည်မုှတွေမှန်ကန်ရမယ်။ပြီးတော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ရမယ်။
တပည့်———–>နောက်တစ်မျိုးကတော့ကြေငြာခြင်း
နှင့်ဖိတ်ခေါ်ခြင်းအတိုင်းရဟန်းပြုကြတယ်။အချိန်ရောက်တဲ့အတိုင်းရဟန်းပြုကြတယ်။(သို့)ေကျောင်းကအခွင့်အရေးကြုံရင်ကြုံတဲ့အတိုင်းရဟန်းပြုကြတယ်။ဒါမှမဟုတ်အစိုးရအဖွဲ့ဝင်နဲ့ပုဂ္ဂလိကတွေအခွင့်ပေးတဲ့အတိုင်းရဟန်းတွေပြုကြတယ်။ဒါမှမဟုတ်တရားစခန်းသွားပြီးတရားတွေကျင့်ကြံအားထုတ်ဖို့အတွက်ရဟန်းဝတ်ကြတယ်။ဒါမှမဟုတ်ဂုဏ်ကျေးဇူးရှိတဲ့သူတွေကိုကောင်းမှုတွေအမျှပေးဝေဖို့အတွက်ရဟန်းပြုကြတယ်။အဲဒီလိုလုပ်ဆောင်ခြင်းအားဖြင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုကြာရှည်တည်တံ့အောင်စောင့်ရှောက်ကြတယ်လို့ထင်ကြတဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်နားလည်မှုတွေမှန်ကန်အောင်ဆွေးနွေးသင့်တဲ့အကြောင်းလည်းဖြစ်တယ်။ဒါမှ
မဟုတ်ရင်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တိုက်တွန်းစည်းရုံးကြပြီးမြောက်များစွာနဲ့ရဟန်းတွေရာလိုက်၊ထောင်လိုက်၊သောင်လိုက်၊သိန်းလိုက်အထိရှိပြီးတချို့နေရာတွေမှာသန်းဂဏန်းအထိတောင်အများဆုံးဖြစ်အောင်ရဟန်းတွေပေးပြုဖို့ရည်ရွယ်ချက်တွေရှိကြတယ်။
ဆရာမ———>အဲဒီအချက်နဲ့ပဲရဟန်းတွေလာပြုကြ
ပြီးကောင်းမှုတွေကိုစုပေါင်းပြီးလုပ်ကြတယ်။မေးကြည့်လိုက်မယ်လူထွက်ပြီးတော့တရားတွေကိုနားလည်ရဲ့လာ?နားမလည်ဘူးဆိုရင်ကောင်းမှုတွေဖြစ်နိုင်ရဲ့လာ?ဒါမှမဟုတ်ဘာကောင်းမှုတွေလဲ?
တပည့်———>လိုအပ်ချက်အရဆိုရင်မဟုတ်ပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———>ရဟန်းပြုမယ်လို့စဉ်းစားကတည်းက
ဘာဖြစ်လို့ရဟန်းပြုတာလဲ?ရဟန်းပြုတာဟိုအကြောင်းကြောင့်၊ဒီအကြောင်းကြောင့်နှင့်လိုအပ်ချက်တွေနဲ့မဟုတ်ဘူး။ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့မဟုတ်ဘူး။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေမဟုတ်ဘူး။
တပည့်———–>တည့်တည့်ပဲမေးပါရစေဆရာမ၊အပြိုင်
အဆိုင်နဲ့ပြုလုပ်ပြီးရဟန်းတွေလာဝတ်တာ ရဟန်းပြုခြင်းကိုအထင်သေးရာဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘုရားရှင်ကိုဘယ်လိုမရိုမသေနဲ့အားမနာရာကျပါသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ———->`အကုသိုလ်’ဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲ
ဆိုတော့နားမလည်ကြဘူး။ရဟန်းပြုတယ်ဆိုတာဘာလဲ?ရဟန်းပြုပြီးမသိမှုနဲ့အားလုံးကိုလုပ်ကြတယ်။တရားတော်တွေကိုလည်းနားမလည်ကြဘူး။အဲလိုဆို`ကုသိုလ်’လာ?ဒါမှမဟုတ်`အကုသိုလ်’လာ?
တပည့်———–>နောက်ပြီးတစ်ဦတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်
တဲ့အပြင်အပြိုင်အဆိုင်နဲ့ဆယ်လိုက်၊ရာလိုက်၊ထောင်လိုက်သောင်းနှင့်သိန်းအထိလာရောက်ကြတယ်။
ဆရာမ———->ဒါကြောင့်မို့မသိမှုနဲ့သွားပြီးရဟန်းပြု
တဲ့လူတွေကတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်နဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုရင်`အကုသိုလ်’ဖြစ်တယ်။တစ်ချို့ကသူများတွေကိုရဟန်းပြုဖို့တိုက်တွန်းကြတယ်။သူတို့တွေကလည်းဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုနားမလည်ကြဘူး။အဲဒါဆိုရင်`အကုသိုလ်’တွေအားလုံးဖြစ်ကြတယ်။
တပည့်———>အဲဒါဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားရှင်ကိုမရို
မသေနဲ့အားမနာရာဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းပြုခြင်းသည်အေးအေးဆေးဆေးကိစ္စဖြစ်တယ်လို့မြင်ကြတယ်။ရဟန်းလာပြုတဲ့သူတွေကိုအမြင်ကောင်းကြတယ်။
ဆရာမ———->အဓိကအရေးကြီးတာကမှန်ကန်ပြီး
ဖြောင့်မတ်ရမယ်။မေးလိုက်မယ်ရဟန်းဘာကြောင့်ပြုရတာလဲ?ရဟန်းပြုဖို့သင့်တော်သလားဆိုတာဖြေလို့မရကြဘူး။
တပည့်———–>ရဟန်းဝတ်ဖို့မသင့်တော်ပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———>ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေကိုအမျှပေးဝေဖို့
အတွက်ရဟန်းပြုကြတယ်လို့ဖြေကြတယ်။အဲဒါဆိုရဟန်းဝတ်ဖို့သင့်တော်သလာ?
တပည့်———–>အဲဒါလည်းရဟန်းဝတ်ဖို့မသင့်တော်ပါ
ဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ————>ဘာကောင်းမှုကိုမှမလုပ်ရသေးဘူး။ဒါ
ကြောင့်သူများတွေကိုဘယ်ကကောင်းမှုတွေအမျှပေးဝေလို့ရမလဲ?ရဟန်းဝတ်နေတဲ့အတောအတွင်းမှာလည်းရဟန်းနှင့်သာမဏေတို့လိုက်ပြီးကျင့်ကြံရမယ့်ဝိနည်းသိက္ခပုဒ်နဲ့ကောင်းမှုတွေကိုမလုပ်ကြဘူး။
ဆရာမ———>အမှန်အတိုင်းဆိုရင်ရဟန်းပြုလုပ်
နေတဲ့အချိန်မှာရွှေ၊ငွေတွေကုန်ရလာ?
တပည့်———->ကုန်ရပါတယ်ခင်ဗျာ။
ဆရာမ———>အစကတည်းကိုကမှားနေတယ်။ပြီး
တော့လည်းရဟန်းပြုပြီးဘာတွေလုပ်နေကြသလဲ?
တပည့်———>တကယ်လို့ဝိနည်းတော်တွေကိုမလေ့
လာမသင်ကြားဘူးဆိုရင်ဘာအကျိုးမှမရပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———->အဲဒါဆိုအကျိုးတွေဆုံးရှုံးပြီးမြစ်
ချောင်းတွေထဲကအရေပြော်သွားတာနဲ့တူတယ်။အကုသိုလ်ကလွဲလို့ဘာတစ်ခုမှမကျန်တော့ဘူး။ဘာကြောင့်
လဲဆိုတော့ရဟန်းပြုပြီးတရားဆိုတာဘာလဲတောင်မှမသိကြဘူး၊ပြီတော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းမလိုက်နာမကျင့်ကြံကြဘူး။တကယ့်အပြစ်တွေကြီးပြီအကျိုးတွေလည်းဆုံးရှုံးတယ်။ဒါကြောင့်အကျိုးမရှိတဲ့အရာတွေနဲ့ရွှေ၊ငွေတွေဆုံးရံှုးရတယ်။
တပည့်———–>နောက်တစ်ခုကတော့ရဟန်းပြုခြင်းရဲ့
နောက်ထပ်တစ်မျိုးဖြစ်တယ်။အဲဒါကဝိနည်းတရားတော်တွေကိုနာကြားဖူးတဲ့သူလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ဒါကြောင့်သဒ္ဒါတရားရှိတဲ့သူနဲ့တူပြီးလောကုတ္တရာတရားတွေဘက်မှာပိုပြီးတော့တိုးတတ်လာခြင်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ပုထုဇဉ်ဘဝမှာနေရင်အကုသိုလ်နဲ့ကျင်းကျတဲ့ဘဝဖြစ်တယ်လို့မြင်ကြတယ်။ဒါကြောင့်မို့ဒီလိုရဟန်းပြုရခြင်းဖြစ်တယ်။ဆရာမဘယ်လိုသဘောရပါသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ———>ရဟန်းမပြုနဲ့အုံးလို့ပြောရင်ရမလား?
တကယ့်ခိုင်မာခြင်းတွေရှိပြီးလာဆိုတာစမ်းသပ်ကြည့်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။တကယ်သဒ္ဒါတရားရှိရဲ့လာ?တကယ်နားလည်သဘောပေါက်ရဲ့လာ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဘယ်သူကမှဘယ်သူ့ကိုတားလို့မရဘူး။ဟိုလူဒီလူတွေကိုဒီလောက်၊ဟိုလောက်သီလတွေဆောက်ခိုင်တယ်။တစ်ဦးတစ်ယောက်မှာသီလဆောက်ခြင်းနဲ့အတူကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ရမယ်။တကယ့်အမှန်အတိုင်းရှိတဲ့စိတ်နဲ့ဆိုရင်ဘယ်လောက်ပဲဖြစ်ဖြစ်သီလဆောက်လို့ရတယ်။ငါးပါးလည်းဆောက်လို့ရတယ်။ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားရတဲ့အခါကျင့်ကြံမှုကောင်းခြင်းနှင့်အိန္ဒြေကောင်းခြင်းတို့အတွက်လေ့လာသင်ကြားရမယ်။ပြီတော့အဲဒီအတိုင်းလိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။ပုထုဇဉ်တွေလည်းသီလတွေငါးပါးထက်ပိုပြီးဆောက်ထိန်းလို့ရနိုင်တာကိုတွေ့မြင်ရတယ်။ဒါကြောင့်ဘယ်သူမဆိုရဟန်းသွားဝတ်မယ့်အစားကိုယ့်စိတ်ကိုအရင်ဆုံးသိပြီးနားလည်ရမယ်။ရဟန်းပြုပြီးဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့ပည့်ညှပ်ထားတဲ့`၂၂၇’သွယ်သိက္ခပုဒ်ကိုလိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပါအုံးလိုက်နာလို့ရရဲ့လာ?တကယ်အကျင့်ဗီဇမပါလာခဲ့ရင်လိုက်နာကျင့်ကြံလို့မရဘူး။ဒါကြောင့်ရဟန်းဝတ်လို့မသင့်တော်ဘူး။
တပည့်——–>ဒါဆိုနည်းနည်းတော့ဆန့်ကျင်မယ်။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့တချို့သိတဲ့လူတွေရှိတယ်။နေ့လယ်မွန်းလွဲသွားရင်သူတို့တွေထမင်းမစားတော့တာလေး၊ငါးနှစ်ရှိပြီးတဲ့၊ဒါကြောင့်သူတို့ထင်တာကတော့ရဟန်းဝတ်ဖို့သင့်တော်ပြီးလို့ထင်ကြတယ်။ပြီးတော့ယနေ့အထိသူတို့တွေရဟန်းသွားဝတ်လိုက်ကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့သူတို့တွေနေ့လယ်မွန်းလွဲသွားရင်ထမင်းမစားတော့တဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။
ဆရာမ———>ဒါဆိုသူတို့တွေကတရားတော်တွေကို
နားလည်သဘောပေါက်ရဲ့လာ?
တပည့်———>ရဟန်းသွားဝတ်တာသူတို့စိတ်ဝင်စား
လို့သူတို့တွေသွားပြုတာဖြစ်တယ်။တရားတော်တွေကိုလည်းအချိန်များများနဲ့လေ့လာသင်ကြားလို့ရအောင်ဖြစ်တယ်။
ဆရာမ———–>ပြီးတော့ရဟန်းပြုကြတယ်။နောက်ပြီး
တရားတော်တွေကိုနားလည်ကြရဲ့လာ?
တပည့်——–>အဲဒါလည်းတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့
နားလည်မှုပေါ်မှာမူတည်တယ်။
ဆရာမ——–>ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းပြုပြီးတရားတော်
တွေကိုနားမလည်ပဲနဲ့နေ့လယ်မွန်းလွဲသွားလို့ထမင်းမစားတော့ရုံနဲ့ရဟန်းပြုလို့ရတယ်လို့အဲလောက်ပဲစဉ်းစားကြတယ်။အဲလိုဖြစ်တဲ့သူတွေအများကြီးပဲရှိကြတယ်။ဒါပေမယ့်သူတို့တွေရဟန်းပြုဖို့အလိုဆန္ဒမရှိကြဘူး။ဒါကြောင့်ဘာဖြစ်လို့ရဟန်းဝတ်တလဲ?
ပထမဦးဆုံးဖြစ်တဲ့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်ရဟန်းပြုရခြင်းဖြစ်တယ်။တကယ်လို့ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်တရားတော်တွေကိုမလေ့လာမသင်ကြားဘူးဆိုရင်ဘာကြောင့်ရဟန်းပြုတာလဲ?ဒါကြောင့်တကယ်လို့တရားတော်တွေကိုအသေး
စိတ်နားလည်ဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ဘာအတွက်နဲ့ဝိနည်းတော်တွေကိုအသေးစိတ်နားလည်ဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ဘာအတွက်နဲ့ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုသိမ်းဆည်းထားဖို့လိုသေးသလဲ?ကိလေသာတွေနည်းပါးသွားအောင်စွန့်လွတ်ရမဲ့အကြောင်းတွေဖြစ်တယ်။
တပည့်——->ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းပြုခြင်တဲ့ဆန္ဒရှိလို့
ရဟန်းဝတ်ခြင်းသည်သဒ္ဒါတရားရှိတယ်လို့နားလည်တဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။အဲဒါဆိုဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အ
ညီရဟန်းပြုတာမဟုတ်ဘူး။
ဆရာမ———>သဒ္ဒါတရားသည်ကုသိုလ်ဖြစ်ရမယ်။
တကယ်လို့ဘာမှမသိပဲနဲ့ရဟန်းပြုခြင်တယ်ဆိုရင်သဒ္ဒါတရားဖြစ်နိုင်ရဲ့လာ?
တပည့်———->မဖြစ်နိုင်ပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ——->မသိမှုနဲ့ရဟန်းတွေပြုကြတယ်၊ပြီး
တော့သဒ္ဒါတရားရှိတယ်လို့ပြောတယ်၊ဘယ်နည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့အကုသိုလ်ဖြစ်မှန်းမသိကြဘူး။နောက်ပြီးတော့ရဟန်းပြုခြင်ကြတယ်။ဒါကြောင့်အကုသိုလ်နှစ်မျိုးစလုံးဖြစ်တယ်။သိလည်းမသိပဲနဲ့ဖြစ်ခြင်ကြတယ်။ဒါကြောင့်သဒ္ဒါတရားမဟုတ်ဘူး။
တပည့်———>ဆရာမကိုမေးပါရစေ၊ကျွန်တော်တို့
တွေဆွေးနွေးတဲ့အတိုင်းဆိုရင်အခုချိန်မှာပြန့်ကျဲနေတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းမဟုတ်တဲ့ရဟန်းပြုခြင်းတွေသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်နဲ့တိုင်ပြည်လူမျိုးတွေကိုဘယ်လိုဖျက်ဆီးနိုင်ပါသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ——->မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကို
နားလည်သဘောပေါက်တဲ့သူရှိမှသာမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုကြာရှည်တည်တံ့အောင်စောင့်ရှောက်နိုင်မယ်။ရဟန်းပြုမယ့်သူတွေသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေဖြစ်မယ်ဆိုရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီလိုက်နာကငြ့်ကြံရမယ်။အဲလိုမှမဟုတ်ရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုဖျက်ဆီးရာကြတယ်။နောက်ပြီးတရားတော်တွေကိုနားမလည်ပဲနဲ့ဘာဖြစ်လို့ရဟန်းပြုတာလဲ?တရားတော်တွေကို
နားမလည်ပဲနဲ့ရဟန်ပြုခြင်းအားဖြင့်ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေကိုဖျက်ဆီးစေတယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုနားမလည်ဘူးဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမ မဟုတ်တဲ့တရားတွေကိုပြောဆိုကြတယ်။ဒါကြောင့်ကိုယ်ထင်တဲ့အတိုင်းကိုယ်တိုင်ပြောယူကြတယ်။ကိုယ်တိုင်ပဲအားလုံကိုလေ့လာသင်ကြားယူကြတယ်။ဝိနည်းတရားတော်နဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်တွေဖြစ်နေတယ်။ဒါကြောင့်မို့တကယ့်အပြစ်တွေ
ဖြစ်တယ်။ဥပမာအားဖြင့်ဝိပသာနာတရားစခန်းသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုသေချာပေါက်ဖျက်ဆီးတယ်။အကြောင်းကတော့တရားတော်တွေကိုမလေ့လာမသင်ကြားတဲ့အခါတရားတွေကိုနားမလည်ကြဘူး။ဝိနည်းတရားတော်နဲ့အညီမလိုက်နာမကျင့်ကြံကြဘူး။အမြင်မှားခြင်းတွေနဲ့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုလွယ်တယ်လို့ထင်ကြတယ်။အဲဒီလူတွေသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေကိုနားထောင်တဲ့သူမဟုတ်ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေကိုနားထောင်တဲ့သူသည်တရားတော်တွေကိုတစ်လုံးတောင်မှမကျန်လေးနက်စွာလေ့လာသင်ကြားရမယ်။အဲဒါမှသာပညာရဲ့တိုးတက်မှုတွေနှင့်တစ်ဆင့်စီတစ်ဆင့်စီနားလည်လို့ရနိုင်တယ်။ဥပမာ-အခုမြင်ခြင်းအကြောင်းကိုပြောကြမယ်။လူတိုင်းကမြင်ခြင်းသည်ဓမ္မတာပဲလို့ထင်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားက
“မြင်ခြင်းသည်ငါတို့တတွေမဟုတ်ဘူး”ဆိုတာဉာဏ်ပညာနဲ့သိတော်မူတယ်။မြင်တာတကယ်ရှိတဲ့အရာဖြစ်တယ်။အဲဒါကဖြစ်ပေါ်ပြီးပျက်သွားတဲ့တရားဖြစ်တယ်။ဒီလောက်နဲ့ပဲသိဖို့ကလွယ်ရဲ့လာ?တကယ်လို့သိဖို့မသင့်တော်ဘူးဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားကဘာကြောင့်ပြောသွားမလဲ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့နေ့တိုင်းမြင်နေရပြီးနေ့တိုင်းမသိကြဘူး။ပြီးတော့အမှန်အတိုင်းကိုသိတော်မူသွားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ရှိတယ်ဆိုတာမသိလိုက်ဘူး။အကြောင်းကတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့ဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားသဘောတွေကိုထိုးထွင်းစွာနဲ့အမှန်တွေကိုသိနိုင်မယ့်အဆင့်ထိပညာတွေတိုးတက်အောင်စုစောင်းရတယ်။တရားတော်တွေကိုအသေးစိတ်လေးနက်စွာနားလည်တဲ့သူလည်းဖြစ်ရမယ်။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ရဟန်းတွေပဲဖြစ်ဖြစ်ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်လို့သင့်တော်တယ်။ဒါပမယ့်တရားတော်တွေကိုနားလည်ရမယ်၊ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့တရားတော်တွေသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကနေကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။“တရားတွေအားလုံးသည်ငါတို့တတွေမဟုတ်ဘူး”ဆိုတာအမှန်ကိုသိလိုက်ရခြင်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။
အားလုံးဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အရာတွေကိုရှင်းလင်းစွာနဲ့ဆုံးမသွားတာကတကယ်လို့မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုမှန်ကန်စွာမသိနားမလည်ဘူးဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်သည်ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်တယ်။ဘယ်သူမဆိုတရားတော်တွေကိုနားမလည်ကြဘူးဆိုရင်တရားတော်တွေသည်အဲဒီလူကနေပျောက်ကွယ်သွားနိုင်တယ်။တရားတော်တွေကိုမသိနားမလည်တော့တဲ့အချိန်မှာနှစ်ဘယ်နှစ်ထောင်အထိသွားစောင့်စရာမလိုတော့ပဲတရားတော်တွေသည်အဲဒီလူတွေအတွက်တော့ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ဒါကြောင့်မို့မြတ်စွာဘုရားရဲ့ရားတော်တွေကိုမှန်ကန်စွာသိပြီးနားလည်သဘောပေါက်တဲ့သူရှိမှသာမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုကြာရှည်တည်တံ့အောင်စောင့်ရှေက်နိုင်မယ်။ရဟန်းပြုပြီးတရားတော်တွေကိုမသင်ကြားမလေ့လာဘူး၊ဝိနည်းတော်တွေကိုလည်းမထိန်းသိမ်းမစောင့်ရှောက်ဘူးဆိုရင်ရဟန်းဘာကြောင့်ပြုတာလဲ?ဒါကြောင့်အဖြေကတော့တရားတော်တွေကိုမသင်ကြားဘူး၊ပြီးတော့လည်းဝိနည်းတော်တွေကိုမကျင့်ကြံ၊မလိုက်နာဘူးဆိုရင်ရဟန်းပြုပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာကိုဖျက်ဆီးနေတယ်။တရားတော်တွေကိုမသင်ကြား၊နားမလည်ပဲနဲ့ရဟန်းပြုတဲ့သူသည်ရဟန်းတွေရဲ့အသွင်အပြင်တွေကိုခိုးယူခြင်းဖြစ်တယ်။ရဟန်းအတုဝတ်ခြင်းလည်းဖြစ်တယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့အပေါ်မှာရိုသေစွာနဲ့ရဟန်းပြုခြင်းမဟုတ်ဘူး။
ဟိုခေတ်တုန်းကမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာဝကတွေလေးဖွဲ့ရှိကြတယ်။အဲဒါကတော့ရဟန်း၊ရဟန်းမ၊ဥပသိကာဥပသိကာမတို့ဖြစ်ကြတယ်။ယခုခေတ်မှာတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သဘောအရအမျိုးသမီးတွေကိုရဟန်းမ မပြုစေခြင်တဲ့သဘောရှိတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုအကြာကြီးမတည်နိုင်စေတဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘုရားကရဟန်းမတွေတွက်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုအများကြီးပည့်ညှပ်ထားတယ်။အကြောင်းကတော့ရဟန်းမတွေတဖြေးဖြေးနဲ့ပျောက်ကွယ်သွားဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။အချိန်ကာလအရအမျိုးသမီးတွေရဟန်းသာဖြစ်နိုင်တဲ့အထိကိလေသာတွေငြိမ်းဖို့တရားတော်တွေကိုထိုးထွင်းစွာနဲ့သိနိုင်တဲ့အချိန်ကာလမဟုတ်တော့ဘူး။ဒါကြောင့်အခုခေတ်မှာတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာဝကတွေသုံးဖွဲ့ပဲကျန်တော့တယ်။အဲဒါကတော့ရဟန်း၊ဥပသိကာ၊ဥပသိကာမတို့ဖြစ်ကြပြီးတရားတော်တွေကိုနားမလည်တဲ့ပုထုဇဉ်တွေကတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာဝကတွေမဟုတ်ဘူး။တရားတော်တွေကိုနား
မလည်တဲ့သူသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာဝကဖြစ်တယ်လို့နားလည်မှုတွေမှားပြီးကိုယ့်ကိုယ်ကိုအထင်ကြီးကြတယ်။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုဖျက်ဆီးစေတဲ့အရာဖြစ်တယ်။ဥပမာအားဖြင့်ရဟန်းအပြိုင်အဆိုင်ဝတ်ခြင်း၊တရားစခန်းတည်ထောင်ခြင်း၊ဝိပသာနာအားထုတ်ခြင်းစသည်တို့ပြုလုပ်ကြတယ်။အဲဒါကြောင့်အပြစ်တွေအများကြီးဖြစ်ပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတရားတော်တွေကိုလည်းဖျက်ဆီစ
တယ်။
အရိယာသစ္စာတရားကိုထိုးထွင်းစွာနဲ့သိမြင်ခြင်းသည်ရဟန်းဘဝနှင့်ပုထုဇဉ်ဘဝတွေပါနှစ်မျိုးစလုံးနဲ့သိနိုင်တယ်။သဒ္ဒါတရားတွေကိုစုစောင်းလာခဲ့တဲ့သူတွေသည်မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကတရားတွေသိပြီးရဟန်းသာဖြစ်နိုင်မယ့်အထိအများကြီးရှိတာတွေ့ရပြီးခေတ်ကာလအတိုင်းလည်းဖြစ်ရတယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာဝကတွေဖြစ်တဲ့ရဟန်းနှင့်ပုထုဇဉ်တွေကိုမြတ်စွာဘုရားကတရားတော်တွေကိုဆိုဆုံးမသွားတဲ့နေရာမှာတိုးတက်တဲ့အချိန်ကာလဖြစ်တယ်။မြတ်စွာဘုရားကောင်းမွန်စွာဆိုဆုံးမသွားတဲ့အဆုံးအမတရားတော်တွေ
ကိုအဖက်ဖက်မှပညာနဲ့သိနိုင်တဲ့သူတွေရှိတယ်။ဒါပေမယ့်ခေတ်ကာလပြောင်းလဲလာတဲ့အခါမှာနှစ်တစ်ထောင်ကာလကကျွန်မတို့တွေပြန်မကြည့်ဘူးဆိုရင်ဘယ်နေရာကနေတရားတော်တွေကိုနာကြားရတဲ့ဘယ်သူမဆိုခေတ်ကာလပြောင်းလဲလာသည်နှင့်အမျှနားလည်မှုတွေဘယ်
လောက်စုစောင်းလာခဲ့တာကိုအနည်းအများပေါ်မှာကွာခြားကြတယ်။
အခုချိန်ရောက်တဲ့အထိဝိနည်းတရားတော်တွေနဲ့ကွာဝေးလာတာကိုတွေ့မြင်ရတယ်။မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကနေ
အခုခေတ်ရောက်တဲ့အထိပဲပြောင်းလဲခြင်းတွေမြင်နိုင်ဖို့အတွက်အချိန်ကြာခဲ့တယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်သည်အရင်ခေတ်ကလိုမျိုးတိုးတက်ဖို့သင့်တော်သလောက်မတိုးတက်တော့ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့တရားတော်တွေကိုနားမလည်တဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်ရတယ်။ရဟန်းပြုခြင်းမှာလည်းဟိုလူအတွက်၊ဒီလူအတွက်ရဟန်းပြုရတယ်ဆိုပြီးအမှားတွေနဲ့ရဟန်းပြုကြတယ်။ဒါကြောင့်တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့နှင့်ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ရဟန်းပြုကြတာမဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်မို့မြတ်စွာဘုရားအပေါ်မှာအရိုအသေမရှိပဲနဲ့ရဟန်းပြုခြင်း၊တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့မဟုတ်ပဲနဲ့ရဟန်းပြုခြင်း၊ဝိနည်းတရားတော်နဲ့အညီကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့မရှိခြင်း
နှင့်ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုတွေမရှိပဲနဲ့အားလုံးတစ်ခြာအကြောင်းတွေအတွက်ရဟန်းပြုခြင်းတို့သည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုဖျက်ဆီးခြင်းဖြစ်တယ်။
နောက်မကြာမှီတကယ်လို့တစ်ပြည်လုံး၊တစ်ကမ္ဘာလုံးဒီလိုပဲဖြစ်နေမယ်ဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်တွေဘယ်လိုဆက်ပြီးကြာရှည်နိုင်မလဲ?မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာသည်တစ်ဦးတစ်ယောက်သောဗုဒ္ဓသာဝကနဲ့ပဲသက်ဆိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ရဟန်းတွေမရှိရင်လည်းတရားတော်တွေကိုနားလည်တဲ့ပုထုဇဉ်တွေရှိပြီးအရိယာသစ္စာတရားတော်တွေကိုထိုးထွင်းစွာသိပြီးကိလေသာတွေကိုငြိမ်းသတ်ကာရဟန်းသာဖြစ်နိုင်တဲ့အချိန်ရောက်မှသာပုဇင်တက်ပြီးရဟန်းပြုရတယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းတွေရဲ့အသွင်အပြင်သည်ရဟန်းသာတွေဖြစ်
ရမယ့်အသွင်အပြင်တွေဖြစ်တယ်။နောက်တစ်ခုကတော့နှစ်တစ်ထောင်ကာလကတန်ခိုးတော်၊ဘုန်းတော်နှင့်အဘိဉာဏ်တွေနဲ့ပြည့်စုံတဲ့ရဟန်းသာတွေရှိတယ်။ပြောခြင်တာကမြတ်စွာဘုရားပရိနိဗ္ဗာစံပြီးတဲ့နှစ်တစ်ထောင်ရဲ့နောက်ပိုင်းမှာမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာဝကတွေသည်တန်ခိုးအာနုဘော်တွေနဲ့ပြည့်စုံတဲ့ရဟန်းသာတွေရှိသေးတဲ့အတွက်ကြောင့်ဝိနည်းတရားတော်တွေခိုင်မြဲစွာနဲ့တည်တံ့ကြာရှည်နိုင်မယ်။—>
“နှစ်နှစ်ထောင်ကာလမှာလည်းရဟန်းသာတွေရှိသေးတယ်။ဒါပေမယ့်နှစ်တစ်ထောင်ကာလကလိုမျိုးတန်ခိုးအာနု
ဘော်တွေနဲ့ပြည့်စုံတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေမရှိတော့ဘူး”
နှစ်သုံးထောင်ကာလဖြစ်တဲ့ယခုခေတ်မှာရဟန်းသာတွေမရှိတော့ဘူးဆိုတာဖြစ်နိုင်တယ်ဟုတ်လာ?အဲဒီအချိန်ကာလတွေပြောင်းလဲသွားတာနဲ့အမျှတရားတော်တွေကိုနားလည်ဖို့နဲ့ဝေးကွာသွားတဲ့အတွက်အရိယာသစ္စာတရားတွေကိုထိုးထွင်းစွာနဲ့သိနိုင်တဲ့သူရှိပြီးအမြင့်ဆုံးဖြစ်တဲ့အနာဂါမီပုဂ္ဂိုလ်အဆင့်လောက်ပဲရှိတော့တယ်။ရဟန်းသာအဆင့်ထိတော့မရှိတော့ဘူး။အဲဒီအနာဂါမီဖြစ်မယ့်ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်ပုထုဇဉ်ဘဝနဲ့ရဟန်းဘဝနှစ်မျိုးစလုံးဖြစ်လို့ရတယ်။တကယ်လို့ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုနားမလည်ဘူးဆိုရင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့
သာသနာတော်သည်နှစ်ငါးထောင်အထိတည်တံ့ကြာရှည်အောင်နေသွားလို့မရဘူး။မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြာပြီးနားလည်သဘောပေါက်မှုရှိခြင်း၊ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုလိုက်နာကျင့်ကြံတဲ့သူတွေရှိမှသာလျှင်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်သည်ရှေ့ဆက်ပြီးတည်တံ့စွာနဲ့ကြာရှည်နိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။
တပည့်——->ဒါကြောင့်မို့အဓိက ကတော့ပုထုဇဉ်အဖြင့်နဲ့မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုနားလည်ရင်အနာဂါမီပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်နိုင်တဲ့အထိပညာတွေတိုးတက်အောင်စုစောင်းလို့ရနိုင်တယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းပြုစရာမလိုပဲနဲ့အနာဂါမီပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်လို့ရတယ်။ဒါကြောင့်မို့ရဟန်း
အသွင်အပြင်သည်ရဟန်းသာတွေရဲ့အသွင်အပြင်ဖြစ်တယ်။
ဆရာမ——->အရင်ဆုံးရဟန်းမပြုသေးပဲနဲ့လူ
ကောင်းအရင်ဖြစ်လို့ရမလာ?တစ်နိုင်ငံလုံးရဟန်းမပြုပဲတစ်နိုင်ငံလုံးလူကောင်းတွေရှိလို့ရလာ?ရဟန်းဖြစ်ခြင်းသည်အလွန်ခက်ခဲတယ်။လွယ်ကူတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး။ဝိနည်းတရားတော်အတိုင်းခိုင်မာစွာနဲ့ကျင့်ကြံနေထိုင်ရတယ်။ဒါကြောင့်မို့ကိလေသာတွေလျော့ပါးအောင်ခြစ်ထုတ်ပြီးလူကောင်းတွေပိုပြီးကောင်းသထက်ကောင်းလာတာတရားတော်တွေကိုနားလည်လာတဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။တကယ်လို့တရားတော်တွေကိုနားလည်မှုမရှိရင်လူကောင်းတော့ဖြစ်လို့ရတယ်။ဒါပေမယ့်ကိလေသာတွေငြိမ်းသတ်လို့ရနိုင်တဲ့အထိတော့ကောင်းခြင်းတွေနဲ့မပြည့်စုံသေးဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့လူကောင်းဖြစ်လာရတာသည်စုစောင်းလာခဲ့တဲ့အတိုင်းဖြစ်ရတယ်။ယခုခေတ်မှာရဟန်းပြုခြင်းသည်
စွန့်လွတ်ခြင်းဖြစ်တယ်ဆိုတာမသိကြဘူး။အဲဒီ`ဘန်ဖချာ’ဆိုတာကတော့ပုထုဇဉ်တွေရဲ့ဘဝမှာရှိတဲ့အရာတွေအားလုံးကိုစွန့်လွတ်ခြင်းဖြစ်တယ်။
ပုထုဇဉ်လိုမျိုးဆက်ပြီးကိုယ်ကပြုတဲ့အပြုအမူနှင့်နှုတ်မှပြောတဲ့စကားတွေရှိလို့မရတော့ဘူး။ယောက်တိုင်းလိုလိုကိလေသာတွေများကြတယ်။ဒါကြောင့်ကောင်းတဲ့ပုထုဇဉ်အရင်ဖြစ်သင့်တယ်။တရားတော်တွေကိုပိုပြီးတော့လေ့လာသင်ကြားရင်ကိလေသာတွေကို
ခြစ်ထုတ်ကာပိုပြီးတော့ကောင်းလာနိုင်တယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုမသိနားမလည်မှုတွေနဲ့မဖျက်ဆီးတော့ဘူး။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်လည်းဆက်ပြီးတော့တည်တံ့ကြာရှည်နိုင်မယ်။
တကယ်လို့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားမုှတွေမရှိဘူး၊နားလည်မှုတွေမရှိပဲနဲ့ရဟန်းတွေပြုကြတယ်။တကယ်တော့ဘာကြောင့်ရဟန်းပြုတယ်ဆိုတာမသိကြဘူး။ဟိုအကြောင်းကြောင့်ဒီအကြောင်းကြောင့်ရဟန်းပြုကြတယ်။ဒါပေမယ့်တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်ရဟန်းပြုတာမဟုတ်ဘူး။မြန်မာနိုင်ငံကိုလည်းဒီလိုဖြစ်စေချင်သလာ။?စဉ်းစားရမယ့်ကိစ္စဖြစ်တယ်။လူကောင်း
တွေရှိပြီးမကောင်းတဲ့ရဟန်းတွေရှိဖို့မလိုလားဘူး။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုမလိုက်နာမကျင့်ကြံဘူး၊တရားတော်တွေကိုမလေ့လာမသင်ကြားပဲနဲ့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုဖျက်ဆီးနေကြတယ်။နောက်ပြီးဝိနည်းတရားတော်ကိုလည်းမထိန်းသိမ်းကြတော့ဘူး။
တပည့်——–>မှန်ကန်ပြီးဖြောင့်မတ်တဲ့အကြောင်း
တွေဖြစ်ရမယ်။
ဆရာမ———>ဖြောင့်မတ်ရမယ်။
တပည့်———>အဲဒါမှပြသာနာတွေကိုဖြေရှင်းလို့ရမယ်။
ဆရာမ———မြန်မာနိုင်ငံသည်တစ်ခြားနိုင်ငံတွေထက်
မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်တွေတိုးတက်တယ်ဆိုပြီးပြောနေကြတယ်။ဘယ်နေရာမှာတိုးတက်တာလဲ?အမျိုးမျိုးသောယုံကြည်ချက်တွေ၊လုပ်ရပ်တွေနဲ့အားလုံးအမြင်မှားပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်ကိုဖျက်ဆီးကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ငြိတွယ်ခြင်းတွေဖြစ်စေပြီးအဖက်ဖက်မှဒုစရိုက်အမျိုးမျိုးတွေကိုဖြစ်စေတဲ့အကြောင်းရင်းဖြစ်တယ်။
တပည့်——–>တရားတော်တွေကိုနားလည်ဖို့ဆုံးမ
သွားတဲ့နေရာမှာမှန်ကန်တဲ့အရာနှင့်လူငယ်တွေရဲ့သဘောအရအဖွဲ့အစည်းအနေနဲ့သင့်တော်အောင်ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့ကျိုးတွေဖြစ်နိုင်မလဲ?ဒီနေရာမှာဆရာမဘာတွေကိုညွန်ပြဖို့ရှိပါသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ——–>သာဝတ်ထိပြည်မှာကလေးတွေရှိပါသလာ?
တပည့်———>ရှိပါတယ်ခင်ဗျာ။
ဆရာမ———–>ရဟန်းတွေသွားဝတ်ကြရဲ့လာ?
တပည့်———->ချုပ်ချယ်မှုတွေအနေနဲ့ရဟန်းပြုခြင်း
မခံရပါဘူးခင်ဗျာ။
ဆရာမ———->ကိလေသာကင်းရှင်းတော်မူတဲ့မြတ်စွာ
ဘုရားသက်ရှိထင်ရှားရှိနေတုန်းကဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှသား၊မြည်းတို့ကိုချုပ်ချယ်မှုနဲ့ရဟန်းပြုခြင်းဖြင့်ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ရန်သင်တန်းတွေတက်စေပြီးလေ့ကျင့်မုှတွေမရှိခဲ့ဘူး။ရဟန်းမပြုပဲနဲ့လည်းသင်တန်းတွေတက်ပြီးလေ့ကျင့်လို့ရတာပဲ။ဘာ
ဖြစ်လို့ရဟန်းသွားပြုရသလဲ?တရားတော်တွေကိုနားမလည်ပဲနဲ့ဘာကြောင့်ရဟန်းပြုတာလဲ?
ဒီအကြောင်းကြောင့်တကယ်လို့ဘယ်သူမဆိုလူငယ်တွေရဲ့အကျိုးကိုသတိရမယ်ဆိုရင်လူငယ်တွေကိုမှန်ကန်တဲ့အမြင်တွေပေးရှိရမယ်။သား၊မြည်းတွေကိုမှားနေတဲ့အရာတွေမပေးရဘူး။ကျွန်မတို့တွေအတတ်ပညာအမျိုးမျိုးသင်ပေးတဲ့ကျောင်းတွေရှိတယ်။ကျောင်းတွေပိတ်တာနဲ့သား၊မြည်းတွေဘာတွေလုပ်ကြမလဲ?များသောအားဖြင့်မိဘတွေကသား၊မြည်းတွေရဲ့စိတ်ကျေနပ်မှုအတိုင်းဖြစ်စေတယ်။အနုပညာသင်ကြားခြင်း၊ရေကူးသင်ခြင်း၊စာတွေကိုအချိန်ပိုသင်ကြားခြင်းဖြင့်ဘယ်အရာမဆိုသူတို့ရဲ့သဘောအတိုင်းကျေနပ်ရင်ကျေနပ်သလိုသင်ယူကြတယ်။ဒါပေမယ့်ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်တကယ်လို့လူငယ်တွေလူကောင်းဖြစ်ဖို့အတွက်အနာဂတ်ကိုစိတ်ပူမယ်ဆိုရင်ရဟန်းသွားပြုမယ့်အစားကောင်းတဲ့အရာတွေကိုလုပ်ဖို့ညွန်ပြလို့ရမလာ?
ဟိုအရင်ခေတ်တုန်းကကျွန်မတို့တွေအဖွဲ့တွေဖွဲ့ပြီးဘာတွေလုပ်ကြသလ?အခုခေတ်မှာတော့အချိန်ကာလအရပြောင်းလဲသွားတယ်။ပတ်ဝန်းကျင်တွေလည်းပြောင်းလဲသွားတယ်။ဒါကြောင့်မို့အခုခေတ်မှာ`စိတ်ကောင်းပြီးအလုပ်ကောင်းတဲ့အဖွဲ့’ဆိုပြီးရှိလာရင်ကောင်းမလာ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့`ဂုဏ်ကျေးဇူးသိတဲ့တရားအဖွဲ့’ဆိုတာပိုပြီးရှင်းလင်းတယ်။ဒါပေမယ့်ပြန်ပြီးတော့ရှင်းပြရတာက`တရား’ဆိုတာဘာလဲ?`ဂုဏ်ကျေးဇူးသိတဲ့တရား’ဆိုတာဘာလဲ?မြန်မာလိုမျိုးတွေအတွက်မြန်မာဘာသာစကားနားလည်တာတစ်ခြားဘာ
သာထက်ပိုရှင်းတယ်။တကယ်လို့`စိတ်ကောင်းပြီးအလုပ်ကောင်းတဲ့အဖွဲ့’ရှိလာရင်ကလေးတွေလေ့လာသင်ကြားရမှာကစိတ်ကောင်းခြင်းကာဘယ်လိုလဲ?စိတ်မကောင်းတာကဘယ်လိုလဲ?သူတို့တွေကိုနားလည်မှုတွေမှန်ကန်အောင်သင်ပေးရမှာကကောင်းတာဘာလဲ?မကောင်းတာဘာလဲ?ပြီးတော့ကလေးတွေကိုကောင်းတဲ့အရာတွေအားလုံးကိုပေးလုပ်ခြင်း၊ဘာမဆိုဝိုင်းဝန်းလုပ်ဆောင်ခြင်း၊လယ်သမားတွေကိုဝိုင်းဝန်း
ပြီးစပါးစိုက်ပေးခြင်း၊ရေတွင်းရေကန်တွေကိုဝိုင်းတူးပေးခြင်းနှင့်လမ်းတွေဝိုင်းဖောက်ပေးခြင်းဖြင့်ကောင်းတဲ့လုပ်အားတွေရရှိနိုင်ခြင်းဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးကောင်းတဲ့အလေ့အကျင့်တွေလည်းရရှိကြတယ်။—->
သီးခံခြင်းတွေစွန့်လွတ်ခြင်းတွေနှင့်အသက်ရှင်နေခြင်းမှာသူးများတွေအကျိုးအတွက်ဖြစ်ပြီးတဖြေးဖြေးနဲ့သူတို့တွေကိုရဟန်းသွားမပြုပဲနဲ့လူကောင်းဖြစ်ဖို့သင်ပေးရမယ်။ဘာကြောင်လဲဆိုတော့ရဟန်းသွားပြုပြီးဘာတွေလုပ်သလဲနွေရာသီမှာရှင်ပြုတဲ့သာမဏေတွေဘာတွေလုပ်ကြသလဲ?ဆင်းရဲဒုက္ခတွေသွားကျင့်တာလာ?ဒါမှမဟုတ်တကယ်တော့ဆင်းရဲတာတောထဲဝင်နေမှဆင်းရဲတာမဟုတ်ဘူး။အခုတကယ့်ဘဝမှာလည်းဆင်းရဲတယ်။ဒါပေမယ့်မှန်ကန်တဲ့နားလည်ခြင်းရှိပြီးလူကောင်းဖြစ်ခြင်းအားဖြင့်ဆင်းရဲခြင်းတွေကျော်ဖြတ်လို့
ရနိုင်တယ်။လိုက်နာကျင့်ကြံခြင်း၊ကောင်းခြင်းဂုဏ်တွေနှင့်ခိုင်မာရင်ပိုပြီးမကောင်းဘူးလာ?ကောင်းတာနဲ့မကောင်းတာဘယ်လိုကွာခြားသလဲဆိုတာသူတို့တွေနားလည်အောင်သင်ပေးရမယ်။သူတို့
တွေကိုအမှန်တကယ်ရှိတဲ့ဘဝတရား
တွေကိုလေ့လာသင်ကြာဖို့လမ်းညွန်ပြရ
မယ်။ခက်ခဲတဲ့နည်းလမ်းတွေကိုမညွန်ပြရဘူး။ပါဠိဘာသာဖြစ်တဲ့တရားတော်
တွေကိုနားမလည်ပဲနဲ့သူတို့တွေကိုတရား
တွေရွတ်ဆိုခိုင်းတယ်။
ကလေးတွေဖြစ်စေ၊လူကြီးတွေဖြစ်စေမသိနားမလည်တဲ့စကားတွေသုံးပြီးတရားတော်တွေကိုရွတ်ဆိုကြတယ်။တရားရွတ်တယ်ဆိုတာဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?မေးကြည့်လိုက်!အဲဒီရွတ်ဆိုတဲ့စကားတွေအားလုံးသည်ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာသိကြရဲ့လာ?တချို့ကပါဠိစကားတွေကိုယူပြီးသူတို့တွေကိုလိမ်လည်ပြီးရွတ်ဆိုခိုင်းတယ်။ရွတ်ဆိုတဲ့သူလည်းဘာမှမသိပဲနဲ့မှားမှားယွင်းယွင်းနဲ့လိုက်ပြီးရွတ်ဆိုကြတယ်။ရှိတယ်ဟုတ်လာ?(ခွန်ခံပံ)
တပည့်——–>ရှိပါတယ်ခင်ဗျာ။
ဆရာမ——–>ပြီးတော့အကျိုးကအဲဒါလာ?မသိတဲ့
စကားပြောဆိုခြင်းကာအကျိုးမဟုတ်ဘူး။သူတို့တွေကိုရွတ်ဆိုခိုင်းတာတွေကာအချိန်ကုန်တယ်။နေ့တစ်ဝက်ပဲဖြစ်စေ၊နာရီဝက်ပဲဖြစ်စေ၊တစ်နေကုန်ပဲဖြစ်စေ၊တစ်ညလုံးပဲဖြစ်စေ၊ဘယ်လောက်ပဲရွတ်ဆိုရွတ်ဆိုဘာတရားကိုမှနားမလည်ကြဘူး။ဒါပေမယ့်သူတို့တွေကိုတစ်လုံးချင်းမှန်ကန်စွာနဲ့ပေးသိမယ်ဆိုရင်အမှန်တွေကိုနားလည်တဲ့အတွက်အဲဒီစကားရဲ့တန်ဖိုးကိုသိရမယ်။အမှန်တရားကိုနားလည်ခြင်းသည်ကောင်းခြင်းဖြစ်တယ်။ကောင်းတဲ့စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်တဲ့အခါမှာအတွေးလည်းကောင်းမယ်။အပြောအဆိုလည်းကောင်းပြီအလုပ်အ
ကိုင်ပါကောင်းစေတယ်။
တပည့်——–>အခက်ဆုံးပြသာနာတွေကိုဖြေရှင်းမယ့်
အချိန်မှာဆရာမဘယ်လိုသဘောများရှိပါသလဲခင်ဗျာ?ဆိုလိုတာကအသိပညာတွေပေးခြင်းနှင့်ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးတွေဝိနည်းသိက္ခပုဒ်အတိုင်းမှန်ကန်တဲ့အရာတွေကိုနားလည်သဘောပေါက်ရမယ်။ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေကိုလည်းနားလည်မှုပေးသိရမယ်။ဆရာမကိုယ်
တိုင်ကလုံးလဝိရိယဒီအကျိုးတွေကိုလုပ်လာခဲ့တာနှစ် ၆၀ တောင်ကျော်လာခဲ့ပြီး။ဒါကြောင့်ပြသာနာတွေဖြေရှင်းဖို့အတွက်နှင့်အခက်ဆုံးသောအရာဖြစ်တဲ့ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးတွေကိုမှန်ကန်တဲ့နားလည်မှုတွေရှိအောင်ဆောင်ရွက်ပေးခြင်းတို့သည်ဆရာမဘယ်လိုသဘောရှိပါသလဲခင်ဗျာ?
ဆရာမ——–>တကယ်လို့နားလည်မှုတွေမမှန်ကန်ဘူး
မဖြောင့်မတ်ဘူးဆိုရင်ပြသာနာတွေကိုဖြေရှင်းလို့မရဘူး။ဒါကြောင့်မို့ဘယ်သူမဆိုမှားနေတဲ့အရာကိုဖြေရှင်းဖို့စဉ်းစားတယ်ဆိုရင်မှန်ကန်ပြီးဖြောင့်မတ်တဲ့သူလည်းဖြစ်ရမယ်။ဖြေရှင်းမယ်လို့စဉ်းစားပြီးတော့နားလည်မှုသဘောပေါက်မှုမရှိဘူးဆိုရင်အဲဒါဆိုဘယ်လို
ဖြေရှင်းလို့ရနိုင်မလဲ?ဒါကြောင့်မို့မှားတဲ့လုပ်ရပ်အားလုံးတွေသည်မသိမှုတွေကလာတယ်။မသိမှုတွေဖြေရှင်းမယ်ဆိုရင်တကယ်သိမှုကနေလာရတယ်။တရားတော်တွေဆိုတာဘာလဲ?ဝိနည်းသိက္ခပုဒ်ဆိုတာဘာလဲ?ရဟန်းဆိုတာဘယ်သူလဲ?သာမဏေဆိုတာဘယ်သူလဲ?ပုထုဇဉ်
ဆိုတာဘယ်သူလဲ?ဗုဒ္ဓသာဝကတွေကဘယ်သူတွေလဲဆိုတာမှန်ကန်တဲ့နားလည်မှုတွေအားလုံးရှိရမယ်။အဲလိုမှမဟုတ်ရင်ကိုယ်ကဗုဒ္ဓသာသနာကိုဝိုင်းပြီးပြုစုစောင့်ရှောက်တယ်လို့ထင်တယ်။ဒါပေမယ့်မသိမှုနဲ့ဝိနည်းသိက္ခပုဒ်အတိုင်းမညီပဲနဲ့ဖြစ်နေတယ်။အဲဒါဆိုဗုဒ္ဓသာသ
နာကိုဝိုင်းပြီးဖျက်ဆီးကြတယ်။–>
ဒါကြောင့်မို့ဗုဒ္ဓသာဝကတွေသည်ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားအပေါ်မှာ၊တရားတော်တွေအပေါ်မှာနှင့်အရိယာသံဃာတော်တွေအပေါ်မှာအရိုအသေရှိရမယ့်သူဖြစ်ဖို့တကယ်လည်းလိုအပ်တယ်။ဒါကြောင့်တရားတော်တွေကိုနားလည်ပြီးကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ရမယ်။အရိယာသစ္စာတရားကိုထိုးထွင်းစွာသိမြင်ပြီးယခုခဏအတွင်းမှာကိလေသာတွေကိုငြိမ်းသတ်လို့ရနိုင်မယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့အဲဒီကိလေသာကိုလွယ်လွယ်နဲ့တစ်ခါတည်းကုန်အောင်ခြစ်ထုတ်ပြီးဖြေဖြောက်လို့မရဘူး။ကိလေသာကကိလေသာဆီကိုခေါ်ဆောင်သွားတယ်။ဒါပေမယ့်ပညာကကိလေသာကနေဝေးကွာသွားအောင်ဆွဲထုတ်သွားတယ်။ဒါကြောင့်မို့တကယ်လို့ပညာမရှိဘူးဆိုရင်ဘာမဆိုကိလေသာတွေကိုဆွဲထုတ်သွားဖို့မရနိုင်ဘူး။ဒီအကြောင်းကြောင့်ကိလေသာကကိလေသာတွေကိုဖြေရှင်းဖို့ကမဖြစ်နိုင်တဲ့အရာဖြစ်တယ်။ဒါပေမယ့်ကောင်းတဲ့တရားဘက်မှာဖြစ်ရမယ်။အထူးသဖြင့်အမှန်တကယ်ရှိတဲ့အရာတွေအားလုံးနှင့်တရားတော်တွေကိုမှန်ကန်စွာနဲ့နားလည်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်။အဲဒါမှအားလုံးသောအရာတွေ
ကိုပိုပြီးတော့မှန်ကန်အောင်လုပ်ပေးလို့ရနိုင်မယ်၊ဒါကြောင့်မို့ပညာနဲ့အတူမှန်ကန်တဲ့အမြင်နဲ့မှန်ကန်တဲ့နားလည်မှုတေရှိမှသာအဲဒီပြသာနာတွေအားလုံးကိုဖြေရှင်းလို့ရမယ်။ကိလေသာဖြစ်တဲ့တစ်ခြားနည်းလမ်းတွေနဲ့ဖြေရှင်းလို့မရဘူး။ဘယ်လောက်ပဲကြိုးစားပြီးဖြေရှင်းနေပါစေနောက်ဆုံးကိလေသာနဲ့ပြသာနာတွေကိုဖြေရှင်းလို့မရဘူး။
“ရွှေ၊ငွေနဲ့ရဟန်း”
(ရဟန်းဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်)
ရဟန်းဆိုတဲ့စ
ကားလုံးသည်ပါဠိဘာသာစကားတွေထဲမှာ`ဖိခူ’ဖြစ်ပြီးအဓိပ္ပါယ်တွေအမျိုးမျိုးရှိကြတယ်။ရဟန်းဆိုတာတရားသဖြင့်သာ
တောင်းတဲ့သူဖစ်ပြီးတောင်းခင်းဖြင့်ကောင်းတဲ့ဂုဏ်ကျေးဇူးတွကိုကျင့်ကြံတဲ့သူဖြစ်တယ်။ပုထုဇဉ်တွေကနထောက်ပံ့မှုတွရရှိပြီးဝိနည်းတရားတော်အတိုင်းကိလေသာတွခြစ်ထုတ်ကာလိုက်နာကျင့်ကြံတဲ့သူဖစ်တယ်။ရွာသူရွာသားတွေကအရိုအသေကြီးစွာနဲ့ကန်တော့ကြပြီးသင့်တော်တဲ့ပစ္စည်းတွေနဲ့ကပ်လှူပေးကြတယ်။ရဟန်းဆိုတာသံသရာတွေရဲ့အပြစ်တွေကိုမင်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ဒုက္ခတွေအပြည့်နဲ့ရှိနေတဲ့မွှးပြီးသေရတဲ့လည်ပတ်ခြင်းတွရဲ့အပြစ်တွေကိုမြင်တဲ့သူဖစ်တယ်။နောက်ပြီးရဟန်းဆိုတာတင့်တယ်ပြီးတရားသိတဲ့သူဖစ်ရမယ်။ပြီတာ့မှန်ကန်စွာ
နဲ့ရဟန်းပြုခွင့်ရခင်းရှိတဲ့သူဖြစ်တယ်။ရဟန်းဆိုတာကိလေသာတွရဲ့အစဖြစ်တဲ့လောဘ၊ဒေါသ၊မောဟတွေကိုဖျက်ဆီးတဲ့သူဖစ်တယ်။တကယ်လေးနက်တဲ့အဓိပ္ပါယ်ရှိပြီးတကယ့်အမှန်အတိုင်းရှိတဲ့သဘာဝတွေနဲ့ရဟန်းဖြစ်ရခြင်းရဲ့အကြောင်းတွေကိုပြသွားတယ်။ဆိုလိုတာကကိလသာတွေကိုအဆင့်ဆင့်ငြိမ်း
သတ်နိုင်တဲ့သူဖစ်ပြီးအမြင့်ဆုံးရဟန်းသာဖြစ်တဲ့အထိကိလေသာအားလုံးတွေနဲ့ဝေးသထက်ဝေးရာကိုရောက်စတယ်။
အဓိပ္ပါယ်နောက်တစ်မျိုးကတော့ရ
ဟန်းတွေရဲ့ဘဝသည်အိုး၊အိမ်၊ခြံ၊မတွေကိုစွန့်လွတ်တဲ့သူဖြစ်တယ်။အ
မျိုးအနွယ်တွေကိုစွန့်လွတ်ခြင်း၊ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုစွန့်လွတ်ခြင်းနှင့်ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ပြီးရဟန်းဘဝကိုကူးပာင်းကာပညာတွေတိုးပွားလာအာင်ကျင့်ကံပြီးဝိနည်းတရားတော်နဲ့အညီကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ကြရတယ်။
ပိဠကတ်သုံးပုံထဲမှာရှိတဲ့သုတ္တန်ထဲမှာသံယုတ်တနိကယ်ဖြစ်တဲ့`ရဟန်းသုတ္တန်ထဲကမှန်ယ်ရဟန်းဖြစ်ရခြင်းရဲ့အချက်အလက်တွေကိုပြသွားတယ်။
ရဟန်းဆိုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်သည်ရွာသူရွာသားတွေဆီမှာအလှူခံရုံလောက်ပဲလာ?`အကုသိုလ်တွေရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်သည်ရဟန်းတွေလို့ခေါ်နိုင်ပါ့မလာ?ဒီကမ္ဘာကြီးထဲမှာဘယ်သူမဆိုကုသိုလ်နဲ့အကုသိုလ်တွေကိုစွန့်လွတ်လိုက်ပြီးဆိုရင်မင့်မြတ်တဲ့အရာတွေကိုကျင့်ကြံခြင်းင့်ဝေဖန်သုံးသပ်ခြင်းရှိရင်အဲဒီလူတွေကိုရဟန်းလို့ခေါ်ခြင်းဖြစ်တယ်။
ပိဠကတ်သုတ္တန်ထဲမှာသုတနိကယ်`မဟာနိထေ့’အချက်အလက်တွေထဲမှာရဟန်းဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်သည်သံသရာတွေရဲ့အပြစ်တွေကိုမြင်တဲ့သူဖြစ်
တယ်။
အကြောင်းက`ဖိခူ-အဓိပ္ပါယ်-အမည်ကရဟန်းဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့သံသရာတွေရဲ့အပြစ်တွေ
ကိုမြင်တဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။
တကယ်လို့ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့အဆုံးအမစကားတွေ
နှင့်ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုမလေ့လာမသင်ကြားဘူးဆိုရင်နားလည်မှုတွေဘာတစ်ခုမှမရှိနိုင်ဘူး။ရဟန်းဆိုတဲ့စကားတောင်မှဘယ်သူတွေလဲဆိုတာမသိနိုင်ဘူး။ဒါကြောင့်တကယ့်ကိုလေးနက်တယ်။ဆိုလိုတာကသံသရာရဲ့အန္တရယ်တွေကိုမြင်တဲ့သူဖြစ်တယ်။အန္တရယ်ဆိုတာကကိလေသာအပြည့်နဲ့အသက်ရှင်နေရတဲ့သူဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကပုဂ္ဂိုလ်တွသည်တရားတော်တွေကိုနာကြားရပြီးကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ရခြင်းရဲ့အကျိုးတွေကိုမြင်ကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့အကုသိုလ်တွေရဲ့အပြစ်တွကိုမြင်ဖို့စုေဆောင်းလာခဲ့တဲ့သူတွေဖစ်တယ်။ပညာနဲ့သိရမှာကကုသိုလ်သည်အကုသိုလ်ထက်ပိုကောင်းတယ်။တာ့နောက်တစ်ခုသိရမှာကပညာကပဲအကုသိုလ်တွေကိုငြိမ်သတ်လို့ရနိုင်တယ်။ပုဇင်းတက်ပြီးရဟန်းဖြစ်မယ့်သူသည်တရားတော်တွေကိုနာကြားရပြီးမှန်ကန်တဲ့သူဖြစ်ပြီးမှပုထုဇဉ်ဘဝကနေပိုမြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းဘဝထဲမှာကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းမတက်ခင်ကကိလေသာတွေရှိကြတယ်။ပုထုဇဉ်လည်းကိလသာရှိကြတယ်။နောက်ပြီးတော့ရဟန်းပြုမယ့်သူသည်ကိလေသာတွေရဲ့အပြစ်တွေကိုမြင်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်။
ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်နိုင်ဖို့ကခက်ခဲတဲ့အရာဖြစ်တယ်။ပုထုဇဉ်လိုမျိုးငြိတွယ်ဖူးတဲ့အရာတွေအားလုံကိုစွန့်လွတ်ဖို့ကြီးမာတဲ့အကျင့်ဗီဇတွေစု
စောင်းလာရတယ်။အဆွေအမျိုးတွေပစ္စည်းဥစ္စာတွေနှင့်မိသားစုအားလုံး
တွေကိုစွန့်လွတ်ရမယ်။အဲဒီအရာတွေနဲ့ချည်နှောင်မှုမရှိပဲမငြိတွယ်ပဲနဲ့ကိလေသာမှလွတ်မြောက်ကာငြိမ်းအေးချမ်းခင်းနဲ့နီးကပ်နိုင်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ဒါကတော့ရဟန်းပြုရခြင်းရဲ့အကြောင်းအရင်းဖြစ်တယ်။တစ်ခြားအားလုံးတွေရဲ့အကြောင်းအရင်းအတွက်မဟုတ်ဘူး။စကားအဓိပ္ပါယ်ကပုဇင်းတက်တာ-(ဘန်ဖချာ)အကုသိုလ်တွေကိုရှောင်ကျဉ်ဖို့ဖြစ်တယ်။ပုထုဇဉ်ဘဝတုန်းကရှိခဲ့ဖူးတဲ့အားလုံးသောငြိတွယိမှုတွေကိုရှာင်ကျဉ်ခြင်းလည်းဖြစ်တယ်။တရား
တော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားပြီးပညာတွေကိုတိုးတက်ပွားများအောင်
နှင့်ကိုယ့်ရဲ့ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်မြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းဘဝထဲကိုကူးပြောင်းသွားခြင်းဖြစ်တယ်။
အမှန်တကယ်ဆိုရင်အဲဒီ
ရဟန်းပြုမယ့်သူသည်ရဟန်းမပြုခင်
မြတ်စွာဘုရားကနားလည်မှုတွေရှိ
အောင်ဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်တွေကို
နာကြားရတဲ့သူဖြစ်ရမယ်။ကိုယ့်ရဲ့အ
ကျင့်ဗီဇတွေကိုသိပြီးမြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းဘဝမှကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်လို့ရနိုင်မယ်။အဲဒါမှပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်နိုင်ပြီးရဟန်းဘဝထဲကိုကူးပြောင်းသွား
ခြင်းဖြစ်တယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားလိုမျိုး
လိုက်နာကျင့်ကြံပြီးဝိနည်းတရားတော်
တွေကိုထိန်းသိန်းစောင့်ရှောက်ဖို့နှင့်
တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြား
ဖို့အတွက်ဘဝတစ်ဘဝလုံးကိုရင်းနှီး
လိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်။
“ပိဠကတ်သုံးပုံထဲကသုတ္တန်အ
ချက်အလက်ထဲမှာမစ္စိမနိကယ်၊မွန်လပ
ဏ၊မဟာသံမယသုတ်ကဒီလိုရှိတယ်။
အို.,,ရဟန်းတို့အားလုံးကြည့်
ကြ..,ငါဘုရားဒီကမ္ဘာထဲမှာဖြစ်ထွန်း
ပေါ်ပေါက်လာပြီးကိလေသာကင်းရှင်း
တော်မူခြင်း၊သိစရာအားလုံးတို့ကိုအ
မှန်အတိုင်းကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့်သိတော်မူ
ခြင်းအသိဉာဏ်ရောအကျင့်သီလပါ
ပြည့်စုံတော်မူခြင်း၊နိဗ္ဗာန်သို့ကောင်းစွာ
ကြွသွားတော်မူခြင်း၊လောကသုံးပါးကို
သိတော်မူခြင်း၊ဆုံမထိုက်သောသတ္တဝါ
တို့ကိုအတုမရှိဆုံးမတော်မူခြင်း၊လူ၊
နတ်တို့၏ဆရာတစ်ဆူဖြစ်တော်မူခြင်း
ခပ်သိမ်းကုန်သောကိလေသာမှနိုးကြား
လာခြင်းတို့နှင့်သစ္စာလေးပါးကိုကိုယ်
တိုင်လည်းသိတော်မူ၊သူတစ်ပါးတို့ကို
လည်းပိုင်းခြားထင်ထင်သိအောင်ဟော
တော်မူတတ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်တယ်။ထို
မြတ်စွာဘုရားသည်အားလုံးသောမာရ်
နတ်ကမ္ဘာ၊ဗြဟ္မာကမ္ဘာတွေပါပညာဉာဏ်နှင့်ကိုယ်တိုင်ထိုးထွင်းစွာသိတော်မူ
ပြီးကိလေသာမှငြိမ်သက်နေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်
တွေ၊သတ္တဝါတွေနဲ့အတူနတ်မင်း၊ဗြဟ္မာ
မင်းနှင့်လူတွေအားလုံးသိအောင်သွန်
သင်ဆုံးမကာတရားတော်တွေကိုဟော
ပြသွားတယ်။
မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်
တွေသည်အစ၊အလယ်၊အဆုံးကောင်း
သောဂုဏ်တွေနဲ့ပြည့်စုံပြီးမြင့်မြတ်
သောကျင့်ကြံမုှဂုဏ်တွေနှင့်သတ်ပုံ၊
အက္ခရာတွေပါမကျန်သန့်ရှင်းစင်ကြယ်
ပြီးပြည့်စုံစွာနဲ့အားလုံးသိနိုင်အောင်
ကြေငြာပြန့်ပွားစေတယ်။တကာကြီး
တွေရဲ့သားဖြစ်တဲ့(သို့)နောက်မှမွေးဖွား
လာတဲ့အမျိုးအနွယ်ထဲမှာတစ်ယောက်
ယောက်ကအဲဒီတရားတော်တွေကိုနာ
ကြားရခြင်းဖြင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အပေါ်
မှာသဒ္ဒါတရားရှိလာပြီး၊အဲဒီသဒ္ဒါတရား
ဖြစ်လာပြီးနောက်လူတွေရဲ့ဘဝမှာ
ကျဉ်းကြပ်ပြီးကိလေသာတို့၏လာရာ
လမ်းဖြစ်မှန်းကိုသိလိုက်ရတယ်။ဒါ
ကြောင့်ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ပြီး
ကြည်လင်တောက်ပနိုင်တဲ့လမ်းဖြစ်စေ
ဖို့ပုဇင်းဝတ်လိုက်ကြတယ်။အိုး၊အိမ်ထူ
ထောင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်မြင့်မြတ်
သောကျင့်ကြံမှုဂုဏ်တစ်မျိုးထဲနဲ့ပြည့်စုံ
အောင်လုပ်ဆောင်နိုင်ဖို့ကမလွယ်ကူဘူး။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျွန်တော်တို့တွေဆံပင်နဲ့
မှုတ်စိတ်မွှေးတွေရိပ်ပြီးဆေးရောင်ဆိုး
သောအဝတ်သင်္ကန်းကိုဝတ်ကာပုဇင်း
တက်ပြီးရဟန်းပြုကြတယ်။နောက်
တစ်ခေတ်ရောက်လာတော့သူတို့တွေ
ကြီး၊ငယ်တဲ့ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုစွန့်ခြင်း၊
ကြီး၊ငယ်တဲ့အမျိုးအနွယ်တွေစွန့်ခြင်း
ဖြင့်ဆံပင်၊မှုတ်စိတ်မွှေးတွေရိပ်ပြီး
နောက်ဆေးရောင်ဆိုးထားတဲ့အဝတ်
သင်္ကန်းကိုဝတ်ပြီးတောထွက်ကာရဟန်းပြုကြတယ်။
အိုး၊အိမ်တွေကိုစွန့်လွတ်တဲ့
ပုဂ္ဂိုလ်၊အမျိုးအနွယ်တွေကိုစွန့်လွတ်တဲ့
ပုဂ္ဂိုလ်၊ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုစွန့်လွတ်တဲ့
ပုဂ္ဂိုလ်နှင့်ပုထုဇဉ်အဖြင့်မှအားလုံးကို
စွန့်လွတ်ပြီးရဟန်းဘဝသို့ကူးပြောင်း
ခြင်းသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့ဆိုဆုံးမသွား
တဲ့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြာ
ဖို့အတွက်နှင့်ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်လိုက်နာကျင့်ကြံခြင်းဖြစ်တယ်
။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေ
လည်းဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘု
ရားရဲ့သားတော်တွေဖြစ်ပြီးဗုဒ္ဓမြတ်စွာ
ဘုရားရဲ့ပညာတွေထဲကမွေးဖွားလာတဲ့
သားတော်တွေလည်းဖြစ်တယ်။
ပိဠကတ်သုတ္တန်ထဲကခုက္ခနိ
ကယ်အူ.ထအူပိုသုတ်ထဲမှာအချက်အ
လက်တွေရှိခဲ့တယ်။“ရဟန်းတို့အား
လုံးကြည့်ကြ !အမျိုးလေးမျိုးရှိတဲ့ထဲ
ကမင်းမျိုး၊ပုဏ္ဏားမျိုး၊ဆရာဝန်မျိုးနှင့်
သူဌေးသူကြွယ်မျိုးတို့ရှိကြပြီးငါဂေါတ
မဘုရားရဲ့ပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်
သိက္ခာပုဒ်အတိုင်းတောထွက်ပြီးရ
ဟန်းပြုကြတယ်။ဒါကြောင့်နှစ်ကိုယ်ရှိ
ထားတဲ့ရွံ့နွန်၊မြူ၊အညစ်အကြေးတွေ
နှင့်ကိလေသာတွေဖြစ်စေတဲ့အင်အား
(သို့)အဆိပ်ဆိုတဲ့အရာတွေကိုစွန့်လွတ်
ကြတယ်။ဒါကြောင့်အားလုံးကိလေသာ
မှငြိမ်သက်တဲ့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သား
တော်တွေဖြစ်ကြတယ်။
ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရဲ့ဆိုဆုံးမ
သွားတဲ့တရားတော်တွေကိုနာကြားရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်တရားတော်တွေကိုနားလည်သဘောပေါက်ပြီးအမှန်တွေကိုနာ
းလည်ကာအိုး၊အိမ်ထူထောင်ခြင်းရဲ့
ကျဉ်းကြပ်တဲ့အပြစ်တွေကိုမြင်ကြ
တယ်။ဒါကြောင့်အားလုံးသောကိလေ
သာတွေနဲ့မွန်းကြပ်ကာပြည့်ဆံနေတယ်
။နောက်ထပ်မကကိလေသာတွေပိုများ
လာပြီးထူထပ်လာတယ်။ကိလေသာ
အားလုံးရဲ့ဆင်းသက်လာရာလမ်းလည်
းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့အကျင့်ဗီဇနဲ့အညီကိလေသာတွေပိုပြီးခြစ်ထုတ်ဖို့အ
တွက်ပုထုဇဉ်ဘဝကအရာတွေအားလုံး
ကိုစွန့်လွတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်။
ပစ္စည်း၊ဥစ္စာ၊ရွေ၊ငွေတွေအား
လုံးကိုစွန့်လွတ်ခြင်း၊ဆွေမျိုးအသိုင်းအ
ဝိုင်းများကိုစွန့်လွတ်ခြင်း၊ကိလေသာ
တွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဖြောင့်မတ်မှန်
ကန်တဲ့စိတ်နဲ့ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ပြီး
ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရဲ့ဝိနည်းတရားတော်
နဲ့အညီပုဇင်းတက်ပြီးရဟန်းပြာကြ
တယ်။နောက်ပြီးပညာတွေတိုးတက်ပွာ
းများအောင်ကျင့်ကြံခြင်းသည်ရဟန်း
ဘဝနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ပုထုဇဉ်ဘဝအဖြင့်နဲ့ပဲ
ဖြစ်ဖြစ်ကျင့်ကြံဖို့အတွက်ကန့်သတ်
ချက်မသတ်မှတ်ထားဘူး။ဆိုလိုတာက
ပုထုဇဉ်ဘဝအဖြင့်နဲ့လည်းတရားတော်
တွေကိုနာကြားလို့ရတယ်။တရားတော်
တွေကိုလေ့လာသင်ကြားပြီးပညာတွေ
တိုးတက်အောင်စုစောင်းလို့ရတယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းပြုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်နဲ့ရဟန်းမ
ပြုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်မှာကွာခြားတာထင်ရှား
စွာတွေ့ရတယ်။
ရဟန်းတွေသည်ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေဖြစ်တယ်ဆို
ရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီလိုက်နာ
ကျင့်ကြံရမယ်။ပြီတော့တရားတော်
တွေကိုနားလည်သဘောပေါက်အောင်
လေ့လာသင်ကြားရမယ်။ပုထုဇဉ်ဘဝ
နှင့်ရဟန်းဘဝသည်ဝိနည်းတရားတော်
မှာမူတည်ပြီးကွာခြားကြတယ်။ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြား
ပြီးရိုသေစွာနဲ့လိုက်နာကျင့်ကြံဖို့အ
တွက်မြတ်စွာဘုရားရှင်ကရဟန်းကရဟန်းတွေအတွက်ပည့်ညှပ်ထားခဲ့တယ်။
ပုထုဇဉ်တွေလည်းတရား
တော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားလို့ရ
တယ်။ပုဇင်ဝတ်တဲ့ရဟန်းတွေလည်း
တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြား
ရတယ်။တကယ်လို့များရဟန်းအဖြင့်နဲ့
တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြား
မယ်ဆိုရင်ဝိနည်းတရားတော်နဲ့အညီ
လိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။ဘယ်ခေတ်
ဘယ်ကာလပဲရောက်နေပါစေဘာအ
ကြောင်းပြချက်နဲ့မှသိက္ခာပုဒ်တွေကိုတိုး
ခြင်း၊လျော့ခြင်းတွေလုပ်လို့မရဘူး။
ဘယ်ခေတ်ဘယ်အခါပဲရောက်ရောက်
ရဟန်းတွေသည်မြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကို
လိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။ဘာကြောင့်လဲ
ဆိုတော့ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရှင်ကရဟန်း
တွေအတွက်လိုက်ဖက်ပြီးသင့်တော်
မယ့်အရာတွေကိုပည့်ညှပ်ထားတဲ့သူ
ဖြစ်ပြီးကိလေသာတွေအားလုံးခြစ်
ထုတ်တဲ့နေရာမှာအကျိုးရှိဖို့အတွက်
ဖြစ်တယ်။
“ရဟန်းတွေရွေနှင့်ငွေကို
လက်ခံလို့မရဘူး”
ရဟန်းဆိုတာကိလေသာတွေ
ရဲ့အပြစ်တွေနှင့်အန္တရယ်တွေကိုမြင်တဲ့
သူဖြစ်ပြီးပစ္စည်းဥစ္စာနှင့်ဆွေမျိုးအသိုင်
းအဝိုင်းတွေ အိုးအိမ်တွေကိုစွန့်လွတ်
လိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့
တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့
နှင့်ပညာတွေတိုးတက်အောင်စုစောင်း
ပြီးမြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းဘဝနဲ့ကိလေသာ
တွေခြစ်ထုတ်ကြတယ်။ကိုယ့်ဘဝနဲ့
လိုက်ဖက်ပြီးသင့်တော့်တဲ့ဘဝမျိုးဖြစ်
ရမယ်။ပုထုဇဉ်လိုအကျင့်စာရိတ္တမျိုးရှိ
လို့မရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်အကုသိုလ်တွေပို
ပြီးများလာအောင်ဖြစ်ပေါ်စေတဲ့အရာကကိုယ့်ရဲ့ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်အဲဒီအ
ရာတွေကိုရဟန်းတွေလုပ်လို့မရဘူး။အ
ဓိကတော့ရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံခြင်း၊
ရွေ၊ငွေတွေရှိခြင်းတို့သည်ရဟန်းတွေ
မပြုလုပ်သင့်ဘူးဆိုတာသိရမယ်။ဝိနည်းတရားတော်ထဲကရဟန်းတွေသည်ရွေ၊
ငွေတွေကိုလက်ခံလို့မရဘူး။
ရဟန်းတွေသည်ရွေ၊ငွေတွေ
အားလုံးနဲ့လုံးဝမပတ်သက်တော့တဲ့
ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်ရဟန်းမပြု
ကတည်းကပစ္စည်းဥစ္စာရွေ၊ငွေတွေကိုစွန့်လွတ်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်။ပုဇင်းတက်လို့
ရဟန်းဖြစ်ပြီးဆိုရင်ရွေ၊ငွေတွေကို
လက်ခံလို့မရတော့ဘူး။ရွေ၊ငွေတွေနဲ့
ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းတွေအားလုံး
သည်ရဟန်းတွေနဲ့မသင့်တော်တော့ဘူး။အကြောင်းကတော့ရွေ၊ငွေတွေသည်
အဆင်း၊အသံ၊အနံ့၊အရသာ၊ခန္ဓာကိုယ်
နဲ့ထိတွေ့စေတဲ့အရာဖြစ်ပြီးငြိတွယ်ခြင်းတွေဖြစ်စေနိုင်တယ်။မြတ်စွာဘုရားဆို
ဆုံးမသွားတဲ့နေရာမှာရွေ၊ငွေတွေလက်
ခံဖို့နှင့်ရှာဖွေစုဆောင်းဖို့ဆိုတာအဆုံးအ
မတွေထဲမှာတစ်လုံးမှမပါရှိဘူး။
ပိဠကတ်သုံးပုံဖြစ်တဲ့သုတ္တန်
ထဲမှာသံယုတ်တနိကယ် ဆလာရတဏ မနိကြူလသုတ်ထဲကအချက်အလက်ထဲမှာရှိတယ်။
ရွေနှင့်ငွေသည်ကိလေသာမှ
ငြိမ်သက်နေတဲ့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သား
တော်တွေနဲ့မသင့်တော်ဘူး။မြတ်စွာဘုရားရဲ့သားတော်တွေသည်ရွေနဲ့ငွေတွေကိုမသာယာကြတော့ဘူး။ဒါကြောင့်ရွေ
ငွေတွေနဲ့ကင်းရှင်းခြင်းရှိကြတယ်။ဘာအကြောင်းမဆိုငါဘုရားရဲ့သားတော်
တွေသည်ရွေ၊ငွေတွေကိုရှာဖွေပြီးသာ
ယာခြင်းဖြင့်ငါ!ဘုရားမိန့်တော်မမူခဲ့ဘူး။
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့ညီတဲ့ရဟန်း
တွေသည်ရွေ၊ငွေတွေကိုလက်မခံကြဘူ
း။မသာယာကြဘူး။ပြီတော့ရွေငွေတွေ
မရှိကြဘူး။ရဟန်းတွေနဲ့လိုက်ဖက်ပြီး
သင့်တော်တဲ့အသုံးအဆောင်ပစ္စည်း
တွေသာရှိပြီးအသက်ရှင်နေနိုင်မယ့်အ
ရာလေးမျိုးနှင့်မှီခိုရတယ်။မြတ်စွာဘု
ရားရဲ့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်
ကြားဖို့နှင့်ပညာတွေတိုးတက်ပွားများ
အောင်စုစောင်းပြီးကိလေသာတွေခြစ်
ထုတ်ပြီးပစ္စည်းလေးပါးဖြစ်တဲ့ကျောင်း
သင်္ကန်း၊ဆွမ်းနှင့်ဆေးဝါးတို့ဖြင့်အ
သက်ရှင်နေထိုင်ကြတယ်။
ဘယ်ရဟန်းတစ်ပါးပါကရွေ၊
ငွေတွေလက်ခံခဲ့ရင်ဝိနည်းတရားတော်
နဲ့မှားယွင်ပြီးအာပတ်ထိုက်တယ်။
တစ်ခုကတော့ဘယ်ရဟန်းမ
ဆိုရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံသည်ဖြစ်စေ၊
လက်ခံပေးဖို့ခိုင်းသည်ဖြစ်စေ(သို့)တ
ကာတွေသိမ်းထားပေးတဲ့ရွေ၊ငွေတွေကို
သာယာခဲ့ရင်လည်းအာပတ်ထိုက်တယ်။ပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းတရားတော်
တွေနဲ့အညီအသေးစိတ်ဝေဖန်ပိုင်းခြား
ရရင်သိက္ခာပုဒ်တွေထဲမှာဒီလိုရှိပါတယ်။ငွေ(ရူပီယ)သည်ရဟန်းတွေကငွေတွေ
ကိုအထင်ကြီးပြီးလက်ခံရင်အာပတ်
သင့်တယ်။ငွေနဲ့ရဟန်းတွေသံသယဖြစ်
ပြီးလက်ခံရင်လည်းအာပတ်ထိုက်တယ်။ငွေတွေကိုရဟန်းတွေကငွေမဟုတ်ဘူး
လို့ထင်မှတ်ပြီးလက်ခံရင်လည်းအာ
ပတ်သင့်တယ်။
ရဟန်းတွေကိုယ်တိုင်လက်ခံမှ
သာဝိနည်းတရားတော်တွေမှားတာမ
ဟုတ်ဘူး။တစ်ခြားသူတွေကိုအစားထိုး
လက်ခံပေးခြင်း၊(သို့)တစ်ခြားသူတွေကိုယ့်အတွက်သိမ်းထားပေးတဲ့ရွေ၊ငွေ
တွေကိုသာယာရင်လည်းဝိနည်းတရား
တော်နဲ့မှားပြီးအာပတ်ထိုက်တယ်။
ဝိနည်းသုတ္တန်ထဲကမဟာဝိဖန်အချက်
အလက်ထဲမှာဒီလိုရှိတယ်။
တစ်ပါးသူတွေသိမ်းထားပေး
တဲ့ရွေ၊ငွေတွေကိုသာယာပြီးဒီပစ္စည်း
တွေသည်ဆရာတော်တို့ရဲ့ပစ္စည်းတွေ
ဖြစ်တယ်လို့ပြောခဲ့ရင်စွန့်လွတ်ရမယ့်
အရာတွေဖြစ်တယ်။ဒီစွန့်လွတ်ရမယ့်
ရွေ၊ငွေတွေကိုရဟန်းသံဃာတွေရဲ့အ
လယ်မှာစွန့်လွတ်ရမယ်။
ရူပီယဆိုတဲ့ငွေတွေသည်ဈေး
ဝယ်ပြီးသုံးဖြုန်းရတဲ့အရာလောက်နဲ့ပဲမ
ဟုတ်ဘူး။ငွေနဲ့အစားထိုးပြီးသုံးလို့ရတဲ့
အရာအားလုံးလည်းပါတယ်။ယခုပစ္စုပ္ပုန်မှာအမျိုးမျိုးရှိတဲ့အသုံးအနှုန်းထဲ
မှာပါဝင်တယ်။ဥပမာအားဖြင့်ချဲ့ငွေ
စက္ကူငွေနှင့်ငွေကဒ်ကအစရှိကြတယ်။
အချက်အလက်အရမဟာဝိ
ဖန်ထဲမှာဝိနည်းသုတ်ထဲကထင်ရှားစွာ
ပြသွားတာကရဟန်းတွေကိုယ့်အကျိုးအတွက်နဲ့ရွေ၊ငွေတွေလက်ခံတယ်။(သို့)တစ်ခြားသူအတွက်လက်ခံပေးတယ်။
(သို)တစ်ခြားအရာတွေ၊ကိစ္စတွေအ
တွက်လက်ခံပေးတယ်ဆိုရင်လည်းဝိ
နည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အားလုံးမှားတယ်။
ရဟန်းတွေကိုယ့်အကျိုးအ
တွက်စွန့်လွတ်ရမယ့်ပစ္စည်းတွေကို
လက်ခံတာပဲဖြစ်ဖြစ်(သို)ရဟန်းသံဃာ
တွေအကျိုးအတွက်လက်ခံတာပဲဖြစ်
ဖြစ်ပုဂ္ဂိုလ်အစုအရုံးတွေနှင့်စေတီပုထိုး
ကအစမသင့်တော်ဘူး။ကိုယ်ကျိုးအ
တွက်လက်ခံတဲ့ရဟန်းတွေနိသဂ္ဂိဝါစိတ်
အာပတ်ထိုက်တယ်။ကျန်ရှိနေသေးတဲ့
အရာတွေရဲ့အကျိုးအတွက်လက်ခံတဲ့
ရဟန်းတွေကအားလုံးရဲ့သတ်မှတ်
ချက်အရအာပတ်သင့်ကြတယ်။
ဒီအချက်အလက်ကနေဝေဖန်
သုံးသပ်ရရင်ရဟန်းတွေကိုယ့်အတွက်နဲ့
ရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မှားနေတယ်။(နိသဂ္ဂိဝါစိတ်အာပတ်သင့်တယ်။)တကယ်လို့ကိုယ်တိုင်က
လွဲပြီးတစ်ခြားအရာတွေကိုလက်ခံမယ်
ဆိုရင်အားလုံးသတ်မှတ်ထားတဲ့ဝိနည်း
တော်နဲ့မှားယွင်းတဲ့လုပ်ရပ်တွေဖြစ်
တယ်။ဝိနည်းတရားတော်နဲ့လည်း
ရှောင်လွဲလို့မရဘူး။မြတ်စွာဘုရားရဲ့
ဆိုဆုံးမသွားတဲ့အဆုံးအမတွေကိုမ
လိုက်နာမကျင့်ကြံတဲ့အတွက်မကောင်း
တဲ့လုပ်ရပ်တွေလုပ်ခြင်းဖြစ်တယ်။ကုသိုလ်တရားနဲ့ဆန့်ကျင်တဲ့လုပ်ရပ်တွေ
ဖြစ်ပြီးအမှန်အတိုင်းရှိတဲ့အရာတွေကို
ထိုးထွင်းစွာနဲ့မသိနိုင်တော့ဘူး။
ရွေ၊ငွေတွေသည်ရဟန်းတွေနဲ့မ
သင့်တော်တဲ့အရာဝတ္ထုတွေဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံတဲ့ရ
ဟန်းတွေလည်းမသင့်တော်တဲ့လုပ်ရပ်
တွေလုပ်ခြင်းဖြစ်တယ်။မသင့်တော်တဲ့
ကျင့်ကြံမှုတွေကျင့်ကြံတယ်ဆိုတာသိ
နိုင်တယ်။အို၊အိမ်တွေစွန့်လွတ်ပြီးမြင့်
မြတ်တဲ့ဘဝရောက်ဖို့တောထွက်ကာရ
ဟန်းပြုကြတယ်။ပြီးတော့ဝိနည်းသိက္ခာတော်တဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်တဲ့ကျင့်ကြံ
မှုတွေပြန်ပြီးကျင့်ကြံကြတယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်
စွာဘုရားကိုမရိုမသေပြုကြပြီးမြတ်စွာ
ဘုရားရဲ့ကျင့်ကြံမှုအတိုင်းကိုလည်းမ
လိုက်နာမကျင့်ကြံကြဘူး။မြတ်စွာဘု
ရားရဲ့ပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုကျင့်ကြံမှုတွေမှားခြင်းဖြင့်
ဖောက်ပြန်ကြတယ်။ဒါကြောင့်တကယ်
ကိုအပြစ်ကြီးတယ်။မြတ်စွာဘုရားကရ
ဟန်းတွေရဲ့မသင့်တော်တဲ့လုပ်ရပ်တွေ
ကိုသာဓကတွေမြောက်များစွာဖြင့်ကဲ့ရဲ့
ပြောဆိုသွားတယ်။ဥပမာအားဖြင့်ရွေ၊
ငွေလက်ခံတဲ့ဥပနန္ဒဆိုတဲ့ရဟန်းကိုအ
ကြောင်းပြုပြီးရွေ၊ငွေတွေလက်ခံပြီးတဲ့
နောက်မှာပည့်ညှပ်သွားတယ်။မြတ်စွာ
ဘုရားကဥပနန္ဒရဟန်းရဲ့မသင့်တော်တဲ့
ကျင့်ကြံမှုတွေကိုမြောက်များစွာပြောဆိုဆုံးမသွားတယ်။ဝိနည်းသုတ်ထဲက
မဟာဝိဖန်မှာဒီလိုအချက်အလက်တွေ
ရှိတယ်။
“ရဟန်းတို့! အကျိုးနဲ့ကင်းဝေး
တဲ့သူသည် နင်!တို့တွေရဲ့လုပ်ရပ်တွေ
ကမလိုက်ဖက်ဘူး၊မသင့်တော်ဘူး၊ရ
ဟန်းတို့ရဲ့တာဝန်တွေမဟုတ်ပဲနဲ့မလုပ်
သင့်ဘူး၊သုံးဆောင်လို့လည်းမရဘူး။
ဘာဖြစ်လို့ နင်!တို့တွေငွေတွေကိုလက်
ခံရသလဲ?နင်!တို့ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကသဒ္ဓါ
တရားမရှိသေးတဲ့တိုင်းသူပြည်သား
တွေအတွက်သဒ္ဓါတရားရှိဖို့အတွက်မ
ဖြစ်ရာရောက်တယ်။(သို့)သဒ္ဓါတရားရှိ
ပြီးတဲ့တိုင်းသူပြည်သားတွေကိုသဒ္ဓါတ
ရားပိုပြီးတော့ရှိလာဖို့အတွက်မဖြစ်ရာ
ရောက်တယ်။ပြီးတော့တစ်ချို့သဒ္ဓါတ
ရားရှိပြီးတဲ့တိုင်းသူပြည်သားတွေကို
လည်းတစ်ခြားအရာတွေဘက်မှာအား
သာရာဖြစ်စေတယ်။
“ရဟန်းတို့! အကျိုးနဲ့ကင်းဝေး
တဲ့သူသည် နင်!တို့တွေရဲ့လုပ်ရပ်တွေ
ကမလိုက်ဖက်ဘူး၊မသင့်တော်ဘူး၊ရ
ဟန်းတို့ရဲ့တာဝန်တွေမဟုတ်ပဲနဲ့မလုပ်
သင့်ဘူး၊သုံးဆောင်လို့လည်းမရဘူး။
ဘာဖြစ်လို့ နင်!တို့တွေငွေတွေကိုလက်
ခံရသလဲ?နင်!တို့ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကသဒ္ဓါ
တရားမရှိသေးတဲ့တိုင်းသူပြည်သား
တွေအတွက်သဒ္ဓါတရားရှိဖို့အတွက်မ
ဖြစ်ရာရောက်တယ်။(သို့)သဒ္ဓါတရားရှိ
ပြီးတဲ့တိုင်းသူပြည်သားတွေကိုသဒ္ဓါတ
ရားပိုပြီးတော့ရှိလာဖို့အတွက်မဖြစ်ရာ
ရောက်တယ်။ပြီးတော့တစ်ချို့သဒ္ဓါတ
ရားရှိပြီးတဲ့တိုင်းသူပြည်သားတွေကို
လည်းတစ်ခြားအရာတွေဘက်မှာအား
သာရာဖြစ်စေတယ်။
ဝိနည်းသုတ်ထဲကမဟာဝိဖန်
မှာရွေ၊ငွေတွေလက်ခံပြီးရင်အာပတ်
ပြန်ဖြေတဲ့နည်းကဒီလိုရှိပါတယ်။
အဲဒီရဟန်းသည်သင်္ကန်းကို
သေချာစွာသပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ရုံပြီးရဟန်း
သံဃာတွေဆီကိုကြွသွားတယ်။ပြီး
တော့သေချာစွာထိုင်ပြီးလက်အုပ်ချီ
ကာသူထက်အသက်ဝါကြီးတဲ့ရဟန်းသံ
ဃာတွေကိုကရှိခိုးကန်တော့ပြီးဒီလိုစကားဆိုပါတယ်။အရှင်ဘုရားတို့!တ
ပည့်တော်သည်ငွေတွေကိုလက်ခံမိပါ
သည်ဘုရား။ဒါကြောင့်ဒီပစ္စည်းတွေ
သည်တပည့်တော်ရဲ့ပစ္စည်းဖြစ်ပါတယ်
ဘုရား။ဒါပေမယ့်ဒီပစ္စည်းတွေသည်စွန့်
လွတ်ရမယ့်ပစ္စည်းတွေဖြစ်ပါတယ်။ဘုရာ။ဒါကြောင့်တပည့်တော်သည်ဒီငွေ
တွေကိုရဟန်းသံဃာတွေရဲ့ရှေ့မှာစွန့်
လွတ်ပါတယ်ဘုရား။
ငွေတွေကိုစွန့်လွတ်ပြီးတဲ့
နောက်ပိုင်းမှာဒီလိုအာပတ်ဖြေရတယ်။
ကျမ်းကျင်လိမ္မာတဲ့ရဟန်းတွေသည်
အာပတ်ဖြေဖို့လက်ခံနိုင်ကြတယ်။တ
ကယ်လို့ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာအလုပ်
လုပ်တဲ့သူ(သို့)ဥပသကာတစ်ယောက်ကအဲဒီဘေးမဲ့ပေးထားတဲ့နေရာကို
ရောက်လာခဲ့ရင်သူ့ကိုပြောရမှာက
ဒကာကြီးဒီအရာကိုသိရမယ်။ကျွန်
တော်ကိုဒီအရာတွေပေးတာဘာရှာလာ
ပေးရမလဲလို့ဒကာကြီးကမေးလာခဲ့ရင်
ဒီအရာတွေ၊ဟိုအရာတွေယူလာပေးပါ
လို့ပြောလို့မရဘူး။သင့်တော်တဲ့ပစ္စည်းတွေလောက်ပဲပြောရမှာဖြစ်ပါတယ်။ဥ
ပမာ-ထောပတ်၊ဆီ၊ပျားရည်နှင့်ကြံရည်
တို့ဖြစ်ကြတယ်။တကယ်လို့ဒကာကြီး
ကအဲဒီငွေကိုသင့်တော်တဲ့ပစ္စည်းတွေနဲ့
လဲလှယ်ယူပြီးရဟန်းတွေကိုလာကပ်ခဲ့
ရင်အဲဒီငွေကိုကိုင်တဲ့ရဟန်းကလွဲရင်
ကျန်တဲ့ရဟန်းတွေအားလုံးဆွမ်းဘုန်း
ပေးလို့ရတယ်။တကယ်လို့ဒီလို့မျိုးရ
မယ်ဆိုရင်အဲဒါကောင်းခြင်းတွေဖြစ်
တယ်။တကယ်လို့မရဘူးဆိုရင်ဒကာ
ကြီးကိုပြောရမှာကဒီပစ္စည်းကိုကျေးဇူး
ပြု၍ပစ်ထုတ်ပေးပါ။ဒကာကြီးကပစ်
ထုတ်ပေးတယ်ဆိုရင်အဲဒါကောင်းခြင်း
တွေဖြစ်တယ်။တကယ်လို့ဒကာကြီးက
မပစ်ထုတ်ပေးဘူးဆိုရင်ရဟန်းအနေ
ဖြင့်ဒီအကြောင်း ၅ ချက်နဲ့ငွေတွေကိုပစ်
ထုတ်ရမယ်။
ရဟန်းတွေငွေတွေကိုပစ်ထုတ်
ရမယ့်အချက် ၅ ချက်က
(၁)အကြိုက်ချင်းတူတဲ့အတွက်ကြောင့်
တစ်ဖက်စောင်းမရောက်ရဘူး။
(၂)မုန်းတီးတဲ့အတွက်ကြောင့်တစ်ဖက်
စောင်းမရောက်ရဘူး။
(၃)တုန်းအတဲ့အတွက်ကြောင့်တစ်ဖက်
စောင်းမရောက်ရဘူး။
(၄)ကြောက်လွန်းတဲ့အတွက်ကြောင့်
တစ်ဖက်စောင်းမရောက်ရဘူး။
(၅)ဘယ်လိုမျိုးနဲ့ပစ်ထုတ်ခြင်းဖြစ်
တယ်၊(သို့)ပစ်ထုတ်ခြင်းမဖြစ်ဘူးဆို
တာသိရမယ်။ရွေ၊ငွေတွေသည်ရဟန်း
သံဃာတွေနဲ့အကြောင်းတွေအားလုံးနဲ့
မသင့်တော်ဘူးဆိုတာသိမြင်ရတယ်။
ရွေ၊ငွေတွေလက်ခံတဲ့ရဟန်းတွေသည်အဲဒီရွေ၊ငွေတွေကိုရဟန်းသံဃာတွေရဲ့
အလယ်မှာစွန့်လွတ်ပြီးတောင်မှဒကာ
တွေကအဲဒီငွေတွေနဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသွား
ဝယ်လာတယ်။(သို့)ရဟန်းတွေနဲ့သင့်
တော်တဲ့ပစ္စည်းတွေနဲ့လဲလှယ်လာရင်
တောင်မှအဒီရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံတဲ့ရ
ဟန်းနဲ့မသင့်တော်သေးဘူး။
“ရဟန်းတွေစိတ်ညိုးနွမ်းရတဲ့အကြောင်း”
ပိဠကတ်သုတ္တန်ထဲကအင်္ဂုတ္တလ
နိကယ်ကျာတူကာနိပါဥပကိလေသုတ်ထဲမှာရဟန်းတွေစိတ်ညိုးနွမ်းရတဲ့အ
ကြောင်းလေးမျိုးကိုရှင်းပြသွားတယ်။
ရဟန်းတွေရဲ့မတင့်တယ်ခြင်း၊မကြည်
လင်ခြင်းနှင့်မတိုးတက်ခြင်းတို့ဖြစ်စေ
တယ်။အကြောင်းကတော့ရဟန်းတွေ
အရက်သောက်ခြင်း၊ကာမေသုဖောက်
ပြန်ခြင်း၊ရွေ၊ငွေတွေလက်ခံခြင်းနှင့်မှာ
နေတဲ့နည်းလမ်းနဲ့အသက်မွေးခြင်းတို့
လုပ်ကြတယ်။
တစ်ချို့ရသေ့ရဟန်းတွေအ
ရက်သေစာတွေသောက်ပြီးအရက်သေ
စာတွေကိုမရှောင်ရှားကြဘူး။အရက်
သေစာသောက်ခြင်းသည်ရသေ့ရဟန်း
တွေအတွက်စိတ်ညိုးနွမ်းစေတဲ့အရာ
တွေဖြစ်တယ်။အချက်( ၁ )ကရသေ့ရ
ဟန်းတွေကိုမတင့်တယ်ခြင်း၊မကြည်လင်ခြင်းနှင့်မတိုးတက်ခြင်းစတဲ့အ
ကြောင်းတွေဖြစ်စေတယ်။
တစ်ချို့ရသေ့ရဟန်းတွေမေ
ထုန်အကျင့်တွေကျင့်ပြီးမေထုန်အကျင့်
တွေကိုမရှောင်ရှားကြဘူး။မေထုန်ကျင့်
ခြင်းသည်ရသေ့ရဟန်းတွေအတွက်
စိတ်ညိုးနွမ်းစေတယ်။အချက်(၂)က
ရသေ့ရဟန်းတွေကိုမတင့်တယ်ခြင်း၊မ
ကြည်လင်ခြင်းနှင့်မတိုးတက်ခြင်းစတဲ့
အကြောင်းတွေဖြစ်စေတယ်။
တစ်ချို့ရသေ့ရဟန်းတွေရွေ၊
ငွေတွေကိုသာယာပြီးရွေ၊ငွေတွေကို
လက်ခံဖို့မရှောင်ရှားကြဘူး။ရွေ၊ငွေ
တွေကိုသာယာပြီးလက်ခံခြင်းသည်ရ
သေ့ရဟန်းတွေအတွက်စိတ်ညိုးနွမ်းစေ
တယ်။အချက်(၃)ကရသေ့ရဟန်းတွေကိုမတင့်တယ်ခြင်း၊မကြည်လင်ခြင်းနှင့်
မတိုးတက်ခြင်းစတဲ့အကြောင်းတွေဖြစ်
စေတယ်။
တစ်ချို့ရသေ့ရဟန်းတွေမိစ္စာ
အာဇီဝနဲ့အသက်မွေးဝမ်းကြတယ်။အ
မြင်မှားတဲ့အသက်မွေးခြင်းကိုမရှောင်
ရှားကြဘူး။မိစ္စာအာဇီဝနဲ့အသက်မွေး
ခြင်းသည်ရသေ့ရဟန်းတွေကိုစိတ်ညိုး
နွမ်းစေတယ်။အချက်(၄)ကရသေ့ရ
ဟန်းတွေကိုမတင့်တယ်ခြင်း၊မကြည်
လင်ခြင်းနှင့်မတိုးတက်ခြင်းစတဲ့အ
ကြောင်းတွေဖြစ်စေတယ်။
အားလုံးသောရဟန်းတို့!
ရသေ့ရဟန်းတွေကိုစိတ်ညိုးနွမ်းစေတဲ့
အချက်တွေဖြစ်ကြတယ်။ရွေ၊ငွေတွေ
သည်ရဟန်းတွေနဲ့ဘယ်အကြောင်းကိစ္စနဲ့မှမသင့်တော်ဘူးဆိုတာသေချာစွာသိရမှာဖြစ်တယ်။ဘယ်အကြောင်းအမျိုး
မျိုးကြောင့်ရဟန်းတွေရွေ၊ငွေတွေကို
လက်ခံလို့မရဘူး။ရွေ၊ငွေတွေသည်ရ
ဟန်းတွေရဲ့ဘဝကိုဖျက်ဆီးစေပြီးလို
ခြင်မှုနဲ့ငြိတွယ်ခြင်းတွေဖြစ်စေတယ်။
ဒါကြောင့်အကုသိုလ်တွေထူထပ်ကာပို
ပြီးများလာစေတဲ့အကြောင်းဖြစ်စေပြီး
ကိလေသာတွေမခြစ်ထုတ်မိတဲ့အပြင်ပို
ပြီးတော့များလာစေတယ်။ဒါကြောင့်ရ
ဟန်းတွေသည်ကိလေသာတွေကိုခြစ်
ထုတ်ရမယ့်ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်တယ်။
နောက်ပြီးကိလေသာတွေအားလုံးကို
ရှောင်ကျဉ်ရမယ့်ပုဂ္ဂိုလ်လည်းဖြစ်
တယ်။အားလုံးသောပုထုဇဉ်တွေရဲ့ငြိ
တွယ်မှုတွေ၊သာယာပျော်ပါးမှုတွေမှ
ရှောင်ကျဉ်ရတယ်။
သိက္ခာပုဒ်ထဲကရွေ၊ငွေတွေ
အကြောင်းထဲမှာအဲဒီအရာကရွေ၊ငွေ
ဖြစ်တယ်ဆိုတာမသိပေမယ့်လည်းအဲဒီ
အရာကိုလက်ခံရရှိတယ်ဆိုရင်(နိသဂ္ဂိ
ိာစိတ်)အားပတ်သင့်တာမြင်နိုင်တယ်။
အရှက်အကြောက်ရှိတဲ့ရဟန်းတွေ
သည်အဲဒီအရာတွေကရွေ၊ငွေတွေဖြစ်
တယ်ဆိုတာနောက်မှသိလိုက်ရတယ်ဆို
ရင်အဲဒီအရာတွေကိုဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့
အညီမှန်ကန်စွာနဲ့စွန့်လွတ်ရမယ်။အဲဒါမှ
အာပတ်တွေကိုဖြေလို့ရမှာဖြစ်ပြီးအဲဒီအာပတ်တွေမှလွတ်မြောက်နိုင်မယ်။ဒါ
ကြောင့်ဘယ်အကြောင်းကိစ္စနဲ့မှရွေ၊ငွေ
တွေသည်ရဟန်းတွေနဲ့မသင့်တော်ဘူး
ဆိုတာပိုပြီးသေချာသွားတယ်။တကယ်
လို့ရွေ၊ငွေတွေရှိခြင်သေးတယ်၊လိုခြင်
သေးတယ်ဆိုရင်သင်္ကန်းဝတ်ပြီးရဟန်းမပြုရဘူး၊ပုထုဇဉ်လူဝတ်နဲ့ပဲနေရမယ်။
ရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံလို့မရ
ဘူးလို့ဆိုယုံနဲ့အဲလောက်နဲ့လည်းမဟုတ်
သေးဘူး။ရဟန်းတွေရလာတဲ့ငွေနဲ့ပစ္စည်းတွေသွားဝယ်လာရင်လည်းမရဘူး။
ရဟန်းတွေဒီလိုလုပ်ရမယ့်တာဝန်တွေမ
ဟုတ်ဘူး။ရဟန်းတွေငွေတွေနဲ့ပစ္စည်းတွေကိုဝယ်ယူခြင်းသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မှားတယ်။ဒါကြောင့်(နိသဂ္ဂိဝါစိတ်)
အာပတ်သင့်တယ်။
ရွေ၊ငွေတွေနဲ့ဈေးဝယ်သုံးခြင်
းသည်ရွေ၊ငွေတွေလက်ခံခြင်းကနေလာ
တယ်။ဒါကြောင့်ဘယ်လိုအကြောင်းနဲ့မှရဟန်းတွေနဲ့မသင့်တော်ဘူး။တကယ်လို့ရွေ၊ငွေတွေလက်ခံသေးတယ်၊ဈေး
ဝယ်သုံးသေးတယ်ဆိုရင်ပုထုဇဉ်လူ
တွေနဲ့ဘယ်လိုမှမကွာခြားတော့ဘူး။
“ရဟန်းတွေရွေ၊ငွေကိုလက်မခံ
ရင်ပုထုဇဉ်တွေကပိုပြီတော့အရို
အသေပြုခြင်းခံရမယ်”
ပိဠကတ်သုတ္တန်ထဲကဂုတ္တနိ
ကယ်ထဲရောဟိနီရဟန်းမဂါထာမှာအ
ချက်အလက်တွေသေချာပြောသွားတာ
ကဝိနည်းတော်နဲ့အညီလိုက်နာကျင့်ကြံတဲ့ရဟန်းတွေသည်ကိလေသာတွေခြစ်
ထုတ်ပြီးရွေ၊ငွေတွေကိုလက်မခံဘူးဆိုရင်ဒကာ၊ဒကာမတွေကသဒ္ဓါတရား
ထက်သန်စွာနဲ့ပိုပြီးတော့အရိုအသေပြု
ကြခြင်းဖြစ်တယ်။အဲဒီရဟန်းတွေသည်
ရွေ၊ငွေပိုက်ဆံတွေကိုလက်မခံကြဘူး။မျက်မှောက်ရှေ့မှာရရှိတဲ့ပစ္စည်းလေး
မျိုးနဲအသက်မွေးဝမ်းကြတယ်။အဲဒီလိုအကြောင်းကြောင့်ရဟန်းတွေသည်ဒကာ၊ဒကာမတွေရဲ့ရိုသေလေစားခြင်းကိုခံရတယ်။
ရဟန်းဘဝသည်တကယ့်ကို
မြင့်မြတ်တဲ့ဘဝဖြစ်တယ်။ကိလေသာ
တွေကိုဖြေဖြောင့်ပြီးခြစ်ထုတ်ဖို့အ
တွက်ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်တဲ့သူဖြစ်ရမယ်
ဆိုတာပြသွားတယ်။ဒါကြောင့်အို၊အိမ်တွေပစ္စည်းဥစ္စာတွေနှင့်ဆွေမျိုးတွေစွန့်
လွတ်ပြီးတောထွက်ကာပညာတွေတိုးတက်အောင်စုစောင်းပြီးကိုယ့်ရဲ့ကိလေ
သာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်နှင့်ကိလေသာတွေအားလုံးငြိမ်းနိုင်တဲ့အထိစု
စောင်းကြသည်။ပုထုဇဉ်ကတော့အဲ
လောက်အထိစွန့်လွတ်လို့မရဘူး။ကိ
လေသာတွေအပြည့်ရှိပြီးအဆင်း၊အသံ
အနံ၊အရသာ၊အထိအတွေ့နဲ့ငြိတွယ်
ခြင်းတွေရှိသေးတယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းဘဝလိုမျိုးသန့်ရှင်းပြီးကြည်လင်စွာနဲ့မရှိဘူး။ဒါကြောင့်ရဟန်းတွေရဲ့ဘဝ
သည်ပုထုဇဉ်တို့၏ရိုသေပြီးရှိခိုးကန်
တော့ခြင်းနဲ့သင့်တော်တဲ့ဘဝဖြစ်တယ်။ပုထုဇဉ်တွေထက်ပိုပြီးကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်တောထွက်ကာအို၊အိမ်တွေစွန့်လွတ်တဲ့သူတွေဖြစ်ကြ
တယ်။
“တကယ်လို့ရဟန်းဘဝနဲ့ကျင့်
ကြံမှုမကောင်းရင်တကယ့်ကိုအ
ပြစ်များတယ်”
မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာထဲ
မှာသင်္ကန်းဝတ်ပြီးရဟန်းဖြစ်ဖို့တကယ့်ကိုခက်ခဲတဲ့ကိစ္စဖြစ်တယ်။ပြီးတော့ရဟန်းဝတ်နဲ့သာယာဖို့ဆိုရင်လည်းတ
ကယ်ခက်ခဲတဲ့ကိစ္စလည်းဖြစ်တယ်။ကိလေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူး။(သို့)တရားတော်တွေကိုနားမလည်
ဘူးဆိုရင်ရဟန်းဝတ်မယ့်သူအတွက်တကယ့်ကိုအန္တရယ်ကြီးတယ်။တကယ်လို့
များဝိနည်းတရားတော်တွေကိုပြစ်မှားမိခြင်း၊ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမကျင့်
ကြံတဲ့သူသည်ပျော့ညံ့တဲ့သူဖြစ်တယ်။
မြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်ခဲ့တဲ့ဝိနည်းတ
ရားတော်တွေကိုမစောင့်ရှောက်တဲ့အ
ပြင်ရတနာသုံးပါးအပေါ်မှာအရိုအသေ
ပေးခြင်မရှိတဲ့အတွက်ကြောင့်တကယ့်ကိုအပြစ်များတဲ့သူဖြစ်တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ကိုပြစ်မှားခဲ့ရင်အာပတ်သင့်ခံရ
ပြီးဘယ်လိုမှရှောင်လွဲလို့မရတဲ့အပြစ်
တွေဖြစ်တယ်။
ဒါကြောင်အာပတ်သင့်ပြီး
အပြစ်တွေဖြစ်ကာအပြစ်တွေမမြင်ဘူး
ဆိုရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီပြန်ပြီး
တော့မှန်ကန်စွာအာပတ်မဖြေခဲ့ရင်တ
ရားသိဖို့အတွက်အတားအဆီးတစ်ခု
ဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးသေပြီးနောက်သု
ဂတိဘုံမှာပြန်ပြီးလူဖြစ်လာဖို့အတွက်
အတာအဆီးလည်ဖြစ်တယ်။ကိုယ့်အ
တွက်အားကိုလို့ရပြီးအကျိုးရှိတဲ့အ
လုပ်တွေကိုလုပ်ရမယ့်အစားပြန်ပြီတော့အကုသိုလ်တွေတိုးပွားလာပြီးမသိမှုလည်းတိုးပွားလာကာကိုယ့်အတွက်မကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေတိုးပွားလာစေတယ်။ရှေ့ဆက်ရောက်လာမယ့်အနာဂတ်မှာကိုယ့်ကိုမကောင်းတဲ့အကျိုးတွေ
ပေးမှာသိလျှက်သားနဲ့လုပ်ကြတယ်။ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုပြစ်မှားခြင်းနှင့်
ကိလေသာတွေရဲ့အပြစ်တွေကိုမမြင်
ခြင်းတို့သည်ရဟန်းတွေရဲ့မကောင်းတဲ့ကျင့်ကြံခြင်းနှင့်ဥပမာတူတယ်။နောက်
ပြီးပစ္စည်းလေးပါးနဲ့သုံးစောင်ကြတယ်။ဆိုလိုတာကသင်္ကန်း၊ဆွမ်း၊ကျောင်းနှင့်ဆေးတို့ကိုဒကာ၊ဒကာမတွေကသဒ္ဓါတရားနဲ့ကပ်လှူကြတယ်။ဒါပေမယ့်ဘာ
ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေနဲ့မှမရှိကြတဲ့အတွက်
နှင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမကျင့်ကြံတဲ
အတွက်နိမ့်ကျတဲ့ရဟန်းတွေဖြစ်တယ်။
အဲဒီဘဝမှသေဆုံးသွားရင်
ငရဲတိရစ္ဆာန်ဘုံမှာကြာရှည်စွာသွားဖြစ်
ရတယ်။အဲဒီငရဲတိရစ္ဆာန်ဘုံမှာလွတ်
မြောက်လာခဲ့ရင်ြပ်တ္တာဘုံမှာပြန်ရောက်
တယ်။ရုပ်ပုံသဏ္ဋန်ကရဟန်းနဲ့တူပြီးသပိဏ်ပိုက်ကာသင်္ကန်းဝတ်နဲ့ကောင်းကံ
ပေါ်မှာပျံသန်းတာတွေ့ရတယ်။ဒါပေ
မယ့်မီးလောင်ခြင်းကိုခံရပြီးဒုက္ခဝေဒနာ
ကြီးစွာနဲ့ပူလောင်ကာငိုကြွေးပြီးခံစားရ
တယ်။အဲဒီအကြောင်းတွေအားလုံး
သည်ဘယ်သူမှပြုလုပ်တာမဟုတ်ဘူး။
မေ့လျော့ခြင်းတွေကြောင့်ဖြစ်ရတယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမကျင့်ကြံတဲ့အ
တွက်ကြောင့်ဖြစ်ရတယ်။မကောင်းတဲ့
အကြောင်းတွေသည်အပယ်ဘုံကိုသာ
သွားရတယ်။သုဂတိဘုံကိုဘယ်လိုမှမ
ရောက်နိုင်ဘူး။
ဥပမာအားဖြင့်ကျင့်ကြံမှုမ
ကောင်းတဲ့ရဟန်းသည်အပယ်ဘုံကို
ရောက်သွားတယ်။ဝိနည်းသုတ်ထဲကမ
ဟာဝိဖန်မှာအချက်အလက်တွေဒီလိုရှိ
တာတွေရတယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရား
သည်ဝေဠ ုဝန်ကျောင်းမှာသီတင်းသုံး
နေစဉ်အခါတုန်းကပူးတွေကိုဘေးမဲ့ပေး
တဲ့နေရာနှင့်လှချဖုနယ်မြေတဝိုက်မှာအ
ရှင်မဟာမောဂ္ဂလန်ကအရှင်လက္ခဏာနဲ့
ပြောဆိုနေတယ်။ငါ့ရှင်!ကြည့်ပါအုံး–တပည့်တော်ကိစ္စကုတ်တောင်မှာဆင်း
လာတုန်းကဒီလှချဖုနယ်မှာဗြိတ္တာရဟန်းကိုမြင်တွေ့ရတယ်။ကောင်းကင်ပေါ်
မှာပျံသန်းနေပြီးသင်္ကန်းငယ်၊သပိဏ်၊
သင်ပိုင်းကြီးနှင့်အဲဒီဗြိတ္တာရဟန်းရဲ့ခန္ဓာ
ကိုယ်မှာမီးလောင်ခြင်းကိုခံရတယ်။အဲဒီဗြိတ္တာသည်ပြင်းထန်စွာငိုကြွေးနေရတယ်။
အဲဒီဘဝမှသေဆုံးသွားရင်
ငရဲတိရစ္ဆာန်ဘုံမှာကြာရှည်စွာသွားဖြစ်
ရတယ်။အဲဒီငရဲတိရစ္ဆာန်ဘုံမှာလွတ်
မြောက်လာခဲ့ရင်ြပ်တ္တာဘုံမှာပြန်ရောက်
တယ်။ရုပ်ပုံသဏ္ဋန်ကရဟန်းနဲ့တူပြီးသပိဏ်ပိုက်ကာသင်္ကန်းဝတ်နဲ့ကောင်းကံ
ပေါ်မှာပျံသန်းတာတွေ့ရတယ်။ဒါပေ
မယ့်မီးလောင်ခြင်းကိုခံရပြီးဒုက္ခဝေဒနာ
ကြီးစွာနဲ့ပူလောင်ကာငိုကြွေးပြီးခံစားရ
တယ်။အဲဒီအကြောင်းတွေအားလုံး
သည်ဘယ်သူမှပြုလုပ်တာမဟုတ်ဘူး။
မေ့လျော့ခြင်းတွေကြောင့်ဖြစ်ရတယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမကျင့်ကြံတဲ့အ
တွက်ကြောင့်ဖြစ်ရတယ်။မကောင်းတဲ့
အကြောင်းတွေသည်အပယ်ဘုံကိုသာ
သွားရတယ်။သုဂတိဘုံကိုဘယ်လိုမှမ
ရောက်နိုင်ဘူး။
ဥပမာအားဖြင့်ကျင့်ကြံမှုမ
ကောင်းတဲ့ရဟန်းသည်အပယ်ဘုံကို
ရောက်သွားတယ်။ဝိနည်းသုတ်ထဲကမ
ဟာဝိဖန်မှာအချက်အလက်တွေဒီလိုရှိ
တာတွေရတယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရား
သည်ဝေဠ ုဝန်ကျောင်းမှာသီတင်းသုံး
နေစဉ်အခါတုန်းကပူးတွေကိုဘေးမဲ့ပေး
တဲ့နေရာနှင့်လှချဖုနယ်မြေတဝိုက်မှာအ
ရှင်မဟာမောဂ္ဂလန်ကအရှင်လက္ခဏာနဲ့
ပြောဆိုနေတယ်။ငါ့ရှင်!ကြည့်ပါအုံး–တပည့်တော်ကိစ္စကုတ်တောင်မှာဆင်း
လာတုန်းကဒီလှချဖုနယ်မှာဗြိတ္တာရဟန်းကိုမြင်တွေ့ရတယ်။ကောင်းကင်ပေါ်
မှာပျံသန်းနေပြီးသင်္ကန်းငယ်၊သပိဏ်၊
သင်ပိုင်းကြီးနှင့်အဲဒီဗြိတ္တာရဟန်းရဲ့ခန္ဓာ
ကိုယ်မှာမီးလောင်ခြင်းကိုခံရတယ်။အဲဒီဗြိတ္တာသည်ပြင်းထန်စွာငိုကြွေးနေရတယ်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့တ
ကယ်လို့ရိုးရိုးလူပဲဖြစ်မယ်ဆိုရင်တခြား
လူတွေရဲ့ပစ္စည်းတွေကိုလုယက်လာခဲ့တယ်ဆိုရင်လူတွေကအဲဒီလုပ်ရပ်ကို
မြင်ရင်အဲဒီလူဟာသူခိုး၊ဓားမြဖြစ်တယ်။ဒါကတော့ပစ္စည်းတွေကိုလက်ခံတဲ့သူ
ဖြစ်တယ်။သို့သော်သူတို့တွေကသင့်
တော်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေကိုလာပြီးကပ်လှူ
ကြတယ်။ဆိုလိုတာကအသက်ရှင်ပြီး
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုလေ့လာသင်
ကြားကြသူနှင့်ကိလေသာခြစ်ထုတ်သူ
တွေကိုကပ်လှူခြင်းဖြစ်တယ်။ဒါပေမယ့်
လက်ခံတဲ့ရဟန်းသည်အဲလိုကောင်းတဲ့
ကျင့်ကြံမှုနဲ့မရှိဘူး။ဒါကြောင့်မို့သူများ
တွေပေးတဲ့ပစ္စည်းကိုခိုးယူခြင်းနဲ့တူ
တယ်။ဆိုလိုတာကကိုယ်ကအဲဒီလို
ကောင်းခြင်းဂုဏ်တွေမရှိပဲနဲ့ရှိတယ်ဆို
ပြီးကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းအဖြစ်နဲ့သတ်မှတ်ယူ
ကြတယ်။ပြီတော့သီလမရှိတဲ့ရဟန်း
တွေအတွက်ဒယကာ၊ဒါယကာမတွေက
သဒ္ဓါတရားနဲ့ကပ်လှူတဲ့ဆွမ်းတွေကိုသုံး
ဆောင်မယ့်အစားမီးသံခဲကိုဆွမ်းအဖြစ်
သုံးဆောင်တာကပိုပြီးတော့သင့်တော်
တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မီသံခဲကို
သုံးဆောင်ခြင်းသည်ဒီဘဝတစ်ဘဝပဲ
ဒုက္ခတွေနဲ့ပူပြင်သောကတွေဖြစ်ရတယ်။ဒါပေမယ့်သီလမရှိတဲ့ရဟန်းဖြစ်ပြီးဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေသဒ္ဓ တရားနဲ့
ကပ်လှူတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုလက်ခံခဲ့ရင်အ
ပယ်ဘုံကိုသွားရောက်ရမယ့်အကြောင်း
ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ဒုက္ခတွေနဲ့ပူပြင်
သောကတွေကိုနှစ်ပေါင်းများစွာကြာသ
ထက်ကြာအောင်ရရှိခံစားရတယ်။
ပရမတ္ထဒီပနီအချက်အလက်
ထဲကအထကထာ၊ဒုက္ခနိကယ်၊အီတီ
ဝတ်ကအပါယသုတ်မှာဒီလိုရှိတယ်။
သီလမရှိတဲ့ရဟန်းသည်ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ရဟန်းဖြစ်တယ်လို့ကတိဆိုထားပြီးကာယကံ(ကိုယ်ကျင့်ကြံခြင်း)ကအစအ
မြင်ကောင်းအောင်မကျင့်ကြံကြဘူး။
နောက်ပြီးရွာသူရွာသားတွေကသဒ္ဓါတ
ရားနဲ့ပေးတဲ့ဆွမ်းတွေကိုလက်ခံပြီးသုံး
ဆောင်ကြတယ်။ဒါကြောင့်သီလမရှိတဲ့ရဟန်းသည်မီးသံခဲဖြစ်တဲ့အပူမီးကိုသုံး
ဆောင်ခြင်းသည်ပိုပြီးမြင့်မြတ်တယ်။
ရွာသူရွာသားတွေကသဒ္ဓါတရားနဲ့ပေး
တဲ့ထမင်းကိုသီလမရှိတဲ့ရဟန်းကိုပေး
တာထက်သီလမရှိတဲ့လူတွေကိုပေးတာ
ပိုပြီးကောင်းတယ်။
အမေး—>ဘာအကြောင်း
ကြောင့်လဲ?
အဖြေ—->မီးသံခဲပူကိုသုံး
ဆောင်တဲ့အကြောင်းကြောင့်ဖြစ်တယ်။
သူတို့တွေဒီဘဝတစ်ဘဝမှာပဲမီးလောင်
ကျွမ်းခြင်းကိုခံရတယ်။သီလမရှိတဲ့ရ
ဟန်းတွေကြတော့သူများတွေသဒ္ဓါတ
ရားနဲ့ပေးတဲ့ပစ္စည်းလေးပါးကိုသုံး
ဆောင်ရင်သူတို့တွေဘဝပေါင်းများစွာ
ငရဲ့ပြည်မှာသွားဖြစ်ရတယ်။
ပိဠကတ်သုတ္တန်ထဲကအန်ဂုတ်နိ
ကယ်၊တီကနိပါသုတ်ထဲမှာအချက်အ
လက်ထဲကတချို့ရဟန်းတွေသင်္ကန်း
ဝတ်နဲ့ရဟန်းဖြစ်ပြီးဆိုရင်ဝိနည်းသိက္ခာ
ပုဒ်တွေကိုမလေ့လာမသင်ကြားဘူး။ဝိ
နည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမလိုက်နာမကျင့်
ကြံကြဘူး။မြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုလည်းလွန်
ဆန်ကြတယ်။ပြီးတော့ကိုယ်ရဲ့ကိလေ
သာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဖြောင့်
မတ်ခြင်းမရှိကြဘူး။ဒါကြောင့်ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေမဟုတ်ဘူး။
တစ်ခြားရဟန်းတွေရဲ့နောက်ကိုလိုက်
ပြီးသူ့ကိုသူရဟန်းဖြစ်တယ်လို့ပြောရင်
တောင်မှနွားအုပ်ရဲ့နောက်ကိုလိုက်တဲ့သိုးနဲ့ဥပမာနိုင်းပြထားတယ်။ပါးစပ်က
တော့ငါလဲနွားပဲ၊ငါလဲနွားပဲလို့အော်
တယ်။ဒါပေမယ့်တကယ်တမ်းကျတော့
နွားမဟုတ်ဘူး။အရောင်၊အသံနှင့်ခြေ
ရာတွေကနွားလိုမျိုးမတူဘူး။တကယ်
တော့သိုးဖြစ်နေတယ်။
ရဟန်းတို့အားလုံးကြည့်အုံး!
နွားအုပ်ရဲ့နောက်ကိုလိုက်တဲ့သိုးသည်`ငါလဲနွားပဲ၊ငါလဲနွားပဲ’လို့အော်နေရင်
လည်းသူ့ရဲ့အရောင်ကနွားနဲ့မတူဘူး။
အသံလည်းမတူဘူး။ခြေရာလည်းမတူ
ဘူး။နွားအုပ်ရဲ့နောက်ကိုလိုက်ရရုံနဲ့`ငါ
လဲနွား၊ငါလဲနွား’လို့အော်ရုံလောက်ပဲရ
တယ်။ထို့နည်းတူပဲရဟန်းတို့အားလုံး
ကြည့်အုံး!ဒီဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကတစ်
ချို့ရဟန်းတွေသည်ရဟန်းတွေရဲ့အဖွဲ့အစည်းထဲကိုနောက်လိုက်ပြီး`ငါလဲရဟန်း၊ငါလဲရဟန်းပဲ’လို့သူ့ကိုယ်သူ
ကြော်ငြာပြောတယ်။ဒါပေမယ့်အဲဒီရ
ဟန်းတစ်ပါးသည်တစ်ခြားရဟန်းတွေလိုမျိုးအဒိသီလသိက္ခာ၊အဒိစိတ်တသိက္ခာနှင့်အဒိပညာသိက္ခာတွေမရှိကြဘူး။
အဲဒီရဟန်းတစ်ပါးကရဟန်းရဲ့အဖွဲ့အ
စည်းနောက်ကိုလိုက်ရရုံနဲ့`ငါလဲရဟန်း၊
ငါလဲရဟန်း’ပဲဆိုပြီးပြောရုံလောက်ပဲရ
တယ်။အဲသလိုနဲ့တူတယ်။
ရဟန်းတို့အားလုံးကြည့်အုံး!
နွားအုပ်ရဲ့နောက်ကိုလိုက်တဲ့သိုးသည်`ငါလဲနွားပဲ၊ငါလဲနွားပဲ’လို့အော်နေရင်
လည်းသူ့ရဲ့အရောင်ကနွားနဲ့မတူဘူး။
အသံလည်းမတူဘူး။ခြေရာလည်းမတူ
ဘူး။နွားအုပ်ရဲ့နောက်ကိုလိုက်ရရုံနဲ့`ငါ
လဲနွား၊ငါလဲနွား’လို့အော်ရုံလောက်ပဲရ
တယ်။ထို့နည်းတူပဲရဟန်းတို့အားလုံး
ကြည့်အုံး!ဒီဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကတစ်
ချို့ရဟန်းတွေသည်ရဟန်းတွေရဲ့အဖွဲ့အစည်းထဲကိုနောက်လိုက်ပြီး`ငါလဲရဟန်း၊ငါလဲရဟန်းပဲ’လို့သူ့ကိုယ်သူ
ကြော်ငြာပြောတယ်။ဒါပေမယ့်အဲဒီရ
ဟန်းတစ်ပါးသည်တစ်ခြားရဟန်းတွေလိုမျိုးအဒိသီလသိက္ခာ၊အဒိစိတ်တသိက္ခာနှင့်အဒိပညာသိက္ခာတွေမရှိကြဘူး။
အဲဒီရဟန်းတစ်ပါးကရဟန်းရဲ့အဖွဲ့အ
စည်းနောက်ကိုလိုက်ရရုံနဲ့`ငါလဲရဟန်း၊
ငါလဲရဟန်း’ပဲဆိုပြီးပြောရုံလောက်ပဲရ
တယ်။အဲသလိုနဲ့တူတယ်။
ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရဲ့တရား
တော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားခြင်း၊နာ
ကြားခြင်း၊ပညာတွေတိုတက်အောင်စု
စောင်းခြင်း၊နားလည်မှုအမှန်တွေကိုစု
စောင်းခြင်နှင့်တဖြေဖြေနဲ့အမြင်မှန်မှု
တွေစုစောင်းဖို့အခွင့်အရေးတွေရရှိလာ
တယ်။ဒါကြောင့်လူဖြစ်လာရတာအ
ကျိုးရှိတယ်လို့ပြောနိုင်တယ်။တကယ်
လို့ရဟန်းဝတ်ပြီးတော့မကောင်းတဲဘ
ရဟန်းဖြစ်ရင်ဒီလိုလူဘဝမျိုးနဲ့နေရင်ပို
ပြီးတော့ကောင်းတယ်။တချို့ရဟန်း
တွေသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုနား
လည်သဘောပေါက်မှုတွေမရှိကြဘူး၊
ကိလေသာတွေကိုလည်းမခြစ်ထုတ်ကြ
ဘူး။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်အနေနဲ့လည်းတ
ရားတော်တွေကိုနာကြားပြီးလေ့လာ
သင့်ကြားခြင်း၊တရားတော်နဲ့အညီကျင့်
ကြံခြင်းနှင့်ကိုယ့်ရဲ့ဘဝနဲ့သင့်တော်တဲ့
ကျင့်ကြံမှုတွေလိုက်နာကျင့်ကြံလို့ရ
တယ်။ရှေ့ဆက်ပြီးတော့ကောင်းမှုတွေ
ကိုစုစောင်းပြီးပညာတွေကိုအားကိုးရာ
ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ပညာသည်အမှန်တကယ်အကျိုးရှိတဲ့အရာဖြစ်တယ်။
“ပုထုဇဉ်လူတွေကရဟန်းတွေကို
ဘယ်လိုပြုစုစောင့်ရှောက်မလဲ?”
ရဟန်းဘဝနဲ့လိုက်ဖက်ပြီး
သင့်တော်တဲ့အရာတွေကပစ္စည်းလေး
မျိုးတွေဖြစ်တယ်။အဲဒီလေးမျိုးက
တော့ကျောင်း၊သင်္ကန်း၊ဆွမ်တို့ဖြစ်ပြီး
ရွှေနဲ့ငွေတွေမဟုတ်ဘူး။မြတ်စွာဘုရာ
လက်ထက်ကအရိယာသာဝကဖြစ်တဲ့
ပုထုဇဉ်လူတွေရှိကြတယ်။ဘယ်သူတွေလဲဆိုတော့အနာထပိဏ်သူဌေးကြီး၊ဝိသာခါကျောင်းအမကြီးနှင့်ဆေးဆရာ
အာဇီဝကစတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တို့ဖြစ်ပြီးမြတ်စွာ
ဘုရားနှင့်တကွရဟန်းသံဃာတော်တွေ
အားလုံးကိုကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်တဲ့နေရာမှာအရမ်းကိုရှေ့ဆောင်ကောင်းတဲ့သူတွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းတွေနဲ့လိုက်ဖက်ပြီးသင့်တော်တဲ့အရာတွေ
လောက်ပဲကပ်လှူကြတယ်။တကယ်လို့
များ ပုထုဇဉ်တွေကရဟန်းတွေကိုပြုစု
စောင့်ရှောက်ဖို့အလိုဆန္ဒရှိရင်ရဟန်း
တွေနဲ့သင့်တော်တဲ့ပစ္စည်းတွေကိုကပ်
လှူလို့ရတယ်။ဒါပေမယ့်တကယ်လို့
ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျကပ်လှူလို့မအား
လပ်ရင်တစ်ခြားသူတွေကိုတာဝန်ပေး
ပြီးအစားထိုးဆောင်ရွက်ခိုင်းလို့ရတယ်။(သို့)ကပ်ပိယတွေနဲ့ငွေတွေအပ်ထားခဲ့
ရင်လည်းဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေ
သည်သင့်တော်တဲ့လုပ်ရပ်တွေလုပ်ခြင်း
ဖြစ်တယ်။
ငွေတွေကိုကပ်ပိယနဲ့ပေးပြီး
ရဟန်းနဲ့သင့်တော်တဲ့ပစ္စည်းတွေကိုလဲ
လှယ်(ဝယ်)ယူပြီးရဟန်းတွေကိုလာပြီး
ကပ်လှူလို့ရတယ်။ဒါပေမယ့်ငွေတွေနဲ့
ရဟန်းတွေကိုကပ်လှူဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းတွေ
သည်ဘယ်လိုအကြောင်းကိစ္စနဲ့မှရွှေနဲ့
ငွေတွေကိုလက်ခံလို့မရဘူး။ဒါပေမယ့်
အဲဒီရွှေငွေနဲ့ရလာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုရ
ဟန်းတွေနဲ့သင့်တော်လို့ရှိရင်မှန်ကန်စွာ
နဲ့သုံးဆောင်လို့ရတယ်။အချက်အလက်
အရဝိနည်းသုတ်ထဲကမဟာဝိဖန်မှာဒီ
လိုရှိတယ်။ရဟန်းတွေအားလုံးကြည့်
ကြအုံး!သဒ္ဓါတရားတွေထက်သန်တဲ့
တစ်ချို့လူတွေကျန်ရှိသေးတယ်။အဲဒီ
လူတွေကကပ်ပိယတွေရဲ့လက်ထဲမှာ
ရွှေနဲ့ငွေတွေကိုအပ်နံှထားတယ်။ပြီး
တော့ဒီရွှေငွေတွေကိုသင့်တော်တဲ့
ပစ္စည်းတွေနဲ့ရှာဖွေလဲလှယ်ယူပြီးရဟန်းတွေကိုကပ်လှူဖို့ကပ်ပိယတွေကိုမှာ
ထားခဲ့တယ်။ရဟန်းတို့ကြည့်အုံး!အဲ
ဒီရွှေငွေနဲ့ရလာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသင့်
တော်သလောက်ပဲကပ်ပိယတွေကိုသာယာဖို့ငါဘုရားကခွင့်ပြုထားတယ်။ရ
ဟန်းတို့ကြည့်အုံး!ရဟန်းတွေကိုဘယ်
အကြောင်းကြောင့်နဲ့မှရွှေနဲ့ငွေတွေကို
သာယာဖို့၊ရှာဖွေဖို့ငါဘုရား!မပြောခဲ့ရဘူး။
ကပ်ပိယဆိုတာရဟန်းတွေ
အားလုံးအတွက်အကျိုးရှိတဲ့အရာတွေ
ဖြစ်ဖို့အတွက်ရှာဖွေပြီးလုပ်ဆောင်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ကပ်ပိယလို့လည်းခေါ်လို့
ရတယ်။ပြီးကပ်ပိယသည်ပုထုဇဉ်ပဲဖြစ်
တယ်။ရဟန်းတွေအတွက်အကျိုးတွေကိုမြင်တဲ့သူဖြစ်ပြီးရဟန်းတွေအခက်အခဲမရှိအောင်ဆောင်ရွက်တဲ့သူလည်း
ဖြစ်တယ်။ရဟန်းတွေအတွက်သင့်
တော်တဲ့အရာတွေကိုလုပ်ဆောင်ပြီး
အကျိုးရှိတဲ့အလုပ်တွေကိုလုပ်ဖို့အ
တွက်ကိုယ်ကျိုးကိုစွန့်လွတ်တဲ့သူဖြစ်
တယ်။ပြီးတော့ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုအဓိကနားလည်သဘောပေါက်ရ
မယ့်သူဖြစ်တယ်။ကပ်ပိယသည်တစ်
ခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေကဒီတာဝန်တွေကိုလုပ်
ဖို့အတွက်တာဝန်ပေးခံရတဲ့သူဖြစ်တယ်။(သို့)ရဟန်းတွေရဲ့မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့ဘူးတဲ့သူလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ရဟန်းတွေအတွက်အကျိုးရှိတာကိုဦး
တည်ပြီးလုပ်ဆောင်ရတယ်။ပြီးတော့
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမှန်ကန်စွာနဲ့လုပ်
ဆောင်ရတယ်။ပစ္စည်းတစ်ခုခုကိုကပ်လှူမယ့်သူသည်ကပ်ပိယဘယ်မှာရှိလဲလို့မေးလာခဲ့ရင်တကယ်လို့ကပ်ပိယက
အဲဒီနေရာမှာရှိနေခဲ့ရင်ဒီလူကရဟန်း
တွေအားလုံးရဲ့ကပ်ပိယဖြစ်တယ်လို့အဲ
ဒီဒါယကာတွေကိုရဟန်းတွေကပြောပြ
လို့ရတယ်။တကယ်လို့ကပ်ပိယကအဲဒီနေရာမှာမရှိခဲ့ရင်ရဟန်းတွေကကပ်ပိယရှိတဲ့နေရာကိုညွှန်ပြလို့ရနိုင်တယ်။
ကပ်ပိယသည်စိတ်ထားကောင်းမြတ်တဲ့
သူဖြစ်ပြီးရဟန်းတွေအားလုံးရဲ့အကျိုး
တွေကိုကူညီလုပ်ဆောင်တဲ့သူဖြစ်တယ်။
ရွှေနဲ့ငွေသည်ဘယ်လိုအ
ကြောင်းအမျိုးမျိုးနဲ့မှရဟန်းတွေနဲ့မ
သင့်တော်ဘူး။ရဟန်းတွေကိုယ်တိုင်
လည်းလက်ခံလို့မရဘူး။ကိုယ့်ကိုယ်စား
တစ်ခြားသူတွေကိုလက်ခံခိုင်းလို့လည်းမရဘူး။တစ်ခြားသူတွေသိမ်းထားပေးတဲ့ပိုက်ဆံကိုလည်းသာယာလို့မရဘူး။တစ်ခြားသူတွေအတွက်လက်ခံပေး
လည်းမရဘူး။အများသူတွေအတွက်
လက်ခံပေးလည်းမရဘူး။တကယ်လို့
ဒါယကာတွေကပိုက်ဆံတွေကိုကပ်လှူ
လာခဲ့ရင်ရဟန်းတွေတစ်ချိန်လုံးငြင်း
ဆန်ရမှာဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေ
သည်ရွှေနဲ့ငွေကိုလက်မခံဘူး၊မသာယာ
ဘူး။ရဟန်းတွေရွှေနဲ့ငွေတွေကိုလက်ခံလို့မရဘူးဆိုတာ(ဝဇီ)နှုတ်စကားဖြင့်
ငြင်းဆန်ရတယ်။(သို့)ခန္ဓာကိုယ်နဲ့လက်
ကိုပြပြီးငြင်းဆန်ရင်လည်းရတယ်။
နောက်ပြီးတော့ကပ်ပိယဆီသွားပြီးအပ်
ထားလိုက်လို့လည်းပြောလို့မရဘူး။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့တစ်ခြားသူတွေကိုလည်းကိုယ့်အတွက်လက်ခံပေးပါလို့
ပြောလည်းမရဘူး။(သို့)လက်ခံပြီး
တော့ကိုယ်တိုင်ကသာယာတာမဟုတ်
ဘူး၊တစ်ခြားသူတွေ၊မရှိဆင်းရဲသား
တွေကိုပြန်ပေး/ပြန်လှူတယ်လို့ပြော
လည်းမရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့
လက်ခံလိုက်ကတည်းကိုကဝိနည်းတ
ရားတော်နဲ့မှားနေတယ်။ဘာကြောင့်လဲ
ဆိုတော့တကယ်လို့ရွှေငွေတွေမသာ
ယာဘူးဆိုရင်ဘာဖြစ်လို့လက်ခံမလဲ?
ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေကဝိ
နည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုသိနားလည်မယ်
ဆိုရင်ရဟန်းတွေကိုရွှေနဲ့ငွေတွေကိုမ
ကပ်လှူကြဘူး။ဒါပေမယ့်ရဟန်းတွေနဲ့
လိုက်ဖက်ပြီးသင့်တော်တဲ့အရာတွေ
လောက်သာကပ်လှူကြတယ်။(သို့)တ
ကယ်လို့မှန်ကန်တဲ့အရာတွေကိုလုပ်ဖို့
ဆန္ဒတွေရှိရင်ရဟန်းတွေကိုဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်နဲ့မှားခြင်းမရှိအောင်ကပ်ပိယ
တွေကိုမေးမြန်းလို့ရတယ်။ပြီးတော့ရွှေ၊ငွေတွေကိုကပ်ပိယနဲ့အပ်နှံထားပြီး
နောက်မှရဟန်းတွေသိအောင်းသွား
ပြောလို့ရတယ်။တကယ်လို့ရဟန်းသံ
ဃာတွေနဲ့သင့်တော်တဲ့အရာတွေကိုအ
ရင်ပေးဖို့ဆန္ဒရှိရင်ကပ်ပိယတွေဆီက
နေလိုအပ်တာတွေတောင်းယူလို့ရတယ်။ကပ်ပိယတွေသည်သင့်တော်တဲ့အရာ
တွေကိုရှာဖွေပြီးလာကပ်လှူလိမ့်မည်။
ဥပမာသင်္ကန်းဆွမ်းတို့ဖြစ်ကြတယ်။အဲ
လိုမျိုးလည်းလုပ်လို့ရတယ်။(သို့)ကပ်ပ
ယတွေကိုတာဝန်ပေးပြီးရဟန်းတွေနဲ့
သင့်တော်တဲ့အရာတွေကိုရှာဖွေပြီးကပ်
လှူလို့ရတယ်။အဲဒီရွေ၊ငွေနဲ့ရလာတဲ့အရာတွေကိုသင့်တော်ရင်ရဟန်းတွေသာယာလို့ရတယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မမှား
ဘူး။ဒါပေမယ့်ကပ်ပိယမရှိတဲ့နေရာမှာ
ဆိုရင်ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေကမှန်
ကန်တဲ့အရာတွေကိုတတ်နိုင်သလောက်
လုပ်ပေးပြီးရဟန်းတွေကိုငွေတွေနဲ့မပေးလှူပဲနဲ့လည်းရတယ်။
ရဟန်းတွေနေထိုင်ဖို့အတွက်ဒါ
ယကာ၊ဒါယကာမတွေကအဆောက်အဦးတွေဆောက်ပေးဖို့ဆန္ဒတွေရှိရင်ရ
ဟန်းတွေဆီသွားပြီးကပ်လှူရမှာမဟုတ်
ဘူး။ဒါပေမယ့်သိနားလည်တဲ့ဒါယကာ၊
ဒါယကာမတွေကလက်သမားတွေဆီ
ငွေတွေကိုသွားအပ်ထားရမယ်။ပြီး
တော့အဲဒီလက်သမားတွေကပဲအစီအ
စဉ်တွေချပြီးလုပ်ဆောင်ပေးလိုက်ရ
တယ်။(သို့)ကိုယ်တိုင်ကပဲအစီအစဉ်
တွေလုပ်ဆောင်ပေးရတယ်။ရဟန်းတွေ
နဲ့ငွေတွေကိုမကပ်မကပ်လှူရဘူး။ဒီလိုမှ
သာမှန်ကန်တဲ့လုပ်ရပ်တွေဖြစ်ပြီးဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေနဲ့လည်းညီညွတ်တယ်။
ဒါမှသာရဟန်းတွေဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုနည်းနည်းလေးတောင်မှချိုး
ဖောက်စေတဲ့အကြောင်းမဖြစ်တော့ဘူး။အချက်အလက်အရဆမန်တပါစာထီကာအထဂထာဝိနည်းသုတ်ထဲကမဟာ
ဝိဖန်မှာဒီလိုရှိတယ်။
တကယ်လို့တစ်ဦးတစ်
ယောက်ကရွေနဲ့ငွေတွေကိုယူလာပြီး
တပည့်တော်ဒီရွေနဲ့ငွေတွေကိုရဟန်းသံ
ဃာတွေအားလုံးအတွက်သိမ်၊ဇရပ်၊စေ
တီနှင့်ဆွမ်းစားကျောင်းစတဲ့တစ်မျိုးမျိုးဆောက်လုပ်ရန်ကပ်လှူတယ်လို့ပြော
လာရင်ရဟန်းတွေကရွေနဲ့ငွေတွေကို
လက်ခံလို့လည်းမသင့်တော်ဘူး။မဟာ
ပါကျလီထဲကပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးပြောထား
တာကဘယ်ရဟန်းတစ်ပါးပါးအတွက်
မဆိုတစ်ခြားသူအတွက်အကျိုးရှိဖို့
လက်ခံပေးတဲ့သူသည်အားလုံးရဲ့စည်း
ကမ်းချက်တွေဖြစ်တယ်။တကယ်လို့ရ
ဟန်းတွေငြင်းဆန်တဲ့အခါရဟန်းတွေအားလုံးဒီရွှေနဲ့ငွေတွေလက်ခံမယ်ဆို
ရင်မသင့်တော်ဘူး။ရွေနဲ့ငွေတွေသည်
လက်သမား၊ပန်းရံသမားတွေရဲ့လက်ထဲမှာရှိရမယ်။(သို့)ရဟန်းတွေအားလုံးကလက်သမားတွေရဲ့အလုပ်အကိုင်
ကောင်း/မကောင်းတစ်မျိုးကိုပဲသိရ
မယ်။အဲဒါကြောင့်အဲဒီလက်သမား၊ပန်း
ရံသမားတွေရဲ့လက်ပေါ်မှာရွှေနဲ့ငွေကို
ပေးအပ်ပြီးရဟန်းတွေရှောင်ထွက်သွားရမယ်။ဒီလိုဆိုရင်သင့်တော်တယ်။တ
ကယ်လို့ရွေနဲ့ငွေတွေသည်ကျွန်တော်တို့
လူအဖွဲ့တွေရဲ့လက်ထဲမှာရှိရမယ်။(သို့)
ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ရဲ့လက်ထဲမှာရှိရတယ်။ရဟန်းတွေကတော့ကျောင့်
ဆောက်လှူမယ့်ဒါယကာတွေအကျိုး
ရှိဖို့အတွက်ရွေနဲ့ငွေတွေကိုလက်သမား
တွေဆီကိုပေးဖို့အတွက်သတင်းတွေပို့ရ
မယ်ဒီလိုမျိုးဆိုရင်သင့်တော်တယ်။
နောက်ဥပမာတစ်မျိုးက
တော့ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကပစ္စိမနိကယ်
ပစ္စိမပန်ဏာသခိုတမွတ်သုတ်ထဲမှာအ
ချက်အလက်တွေပြထားတယ်။ရဟန်း
အူဌေအမှန်စကားတွေကိုပြောပြီးခိုတ
မွတ်ပုဏ္ဏားကြားလိုက်ပြီးတဲ့နောက်
မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်အပေါ်မှာသဒါ္ဓတရားတွေဖြစ်ပေါ်လာပြီးရတ
နာသုံးပါးကိုကိုးကွယ်အားထားလာကြ
တယ်။ခိုတမွတ်ပုဏ္ဏားကရဟန်းအူဌေ
ကိုပြောတယ်။ဘုရင်အံခလကတပည့်
တော်ကိုဆုအဖြင့်နဲ့ပုံမှန်လစာ`၅၀၀’
ကျပ်ကိုပေးသနားတော်မူတယ်။တပည့်
တော်ရဲ့ပုံမှန်လစာတဝက်ကိုရဟန်းအူ
ဌေအားကပ်လှူပါရစေ။ထိုအခါရဟန်း
အူဌေကပြန်ပြောတယ်။“ရွှေနဲ့ငွေတွေ
လက်ခံခြင်းသည်ရဟန်းတွေအားလုံးနဲ့
မသင့်တော်ဘူး။နောက်တော့ခိုတမွတ်
ပုဏ္ဏားကအဲဒီလိုစကားကိုကြားလိုက်ရ
တော့ပြန်ပြောတယ်။“တကယ်လို့အဲဒီရွှေနဲ့ငွေတွေသည်ရဟန်းတွေနဲ့မသင့်
တော်ဘူးဆိုရင်တပည့်တော်သိမ်
ကျောင်းဆောက်ပြီးအရှင်ရဟန်းအူဌေ
ကိုကပ်လှူပါတယ်။”ရဟန်းအူဌေကပြန်
ပြောတယ်။“တကယ်လို့ဒကာကြီးက
သိမ်ကျောင်းဆောက်ပြီးဦဇင်းကိုကပ်
လှူဖို့ဆန္ဒတွေရှိရင်ပါတလီပွတ်မျိုးထဲ
မှာရှိတဲ့ရဟန်းသံဃာတွေနဲ့ဆွမ်းစား
ဆောင်အဖြစ်ဆောက်လုပ်ပြီးကပ်လှူ
လုပ်ပါဒကာကြီး”ခိုတမွတ်ပုဏ္ဏာကဒီလို
ကြားလိုက်ရတော့ပါတလီပွတ်မြို့ထဲ
မှာဆွမ်းစားဆောင်အဖြစ်နဲ့ရဟန်းသံ
ဃာတွေကိုကပ်လှူလိုက်တယ်။ဒီပုံမှန်
လစာတစ်ဝက်ရောနောက်တစ်ခြားပုံမှန်
လစာတစ်ဝက်တွေပါကပ်လှူတယ်။
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲ့ကရဟန်း
တွေဖြစ်ခြင်းသည်ရွှေနဲ့ငွေတွေကိုလက်
မခံဘူး၊မသာယာဘူးဆိုတာကိုကောင်းစွာနဲ့ရှေ့ဆောင်ပြသွားရတယ်။တစ်ခြား
သူတွေကိုလည်းနားလည်မှုမှန်ကန်
အောင်ရှင်းပြသွားရတယ်။ဒါကြောင့်
ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေနားလည်သ
ဘောပေါက်ပြီးရဟန်းတွေကိုငွေတွေနဲ့
မကပ်လှူတော့ဘူး။မြတ်စွားဘုရားရဲ့
သာသနာထဲကရဟန်းတွေအတွက်အကျိုးရှိတဲ့အရာတွေကိုဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေကလုပ်ပေးဖို့ဆန္ဒတွေရှိရင်ဒါ
ယကာ၊ဒါယကာမတွေကပဲဆောက်
ရွက်သွားရမယ်။ငွေတွေကိုရဟန်းတွေနဲ့
မကပ်လှူရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းတွေသည်ဘယ်အကြောင်းကိစ္စနဲ့
မှရွှေနဲ့ငွေတွေကိုလက်ခံခြင်းနှင့်ရွှေ၊ငွေ
တွေနဲ့ပတ်သက်တဲ့ကိစ္စတွေဆောင်ရွက်
လို့မရဘူး။ရွှေ၊ငွေတွေရဲ့ကိစ္စတွေသည်
ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေဆောင်ရွက်ရ
မယ့်ကိစ္စတွေဖြစ်တယ်။
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရ
ဟန်းတွေအားလုံးသည်ရွှေ၊ငွေနဲ့ပတ်
သက်ရတဲ့အကြောင်းကိစ္စတွေမရှိဘူး။
ရဟန်းတွေရဲ့လုပ်ရမယ့်အမှုကစ္စကတော့ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုလေ့လာ
သင်ကြာရမယ်။ပြီးတော့ရဟန်းဘဝနဲ့ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ရမယ်။တ
ရားတော်တွေကိုနားလည်သဘော
ပေါက်ပြီးသာယာတဲ့သူဖြစ်တယ်။တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့နှင့်ကိ
လေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ခြင်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်ဘဝနဲ့ရဟန်းဘဝကကွာခြား
တယ်။ရဟန်းဘဝကဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
အတိုင်းလိုက်နာကျင့်ကြံရတယ်။ပုထု
ဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ပြီးရဟန်းဘဝကိုကူးပြောင်းလာခြင်းသည်ဖြောင့်မတ်တဲ့သူ
ဖြစ်ရင်အရိုအသေပေးခြင်းကိုလည်းခံ
ရတယ်။
“ငွေတွေနဲ့ရဟန်းတွေကိုကပ်လှူ
ခြင်းသည်အပါယ်ဘုံသို့တွန်းချတာနဲ့
တူတယ်”
တကယ်လို့မြတ်စွာဘုရား
ဆိုဆုံမသွားတဲ့တရားတော်တွေကိုမ
လေ့လာမသင်ကြားရဘူးဆိုရင်အမှန်အ
တိုင်းရှိတဲ့တရားတော်တွေကိုဘယ်လိုမှ
မှန်ကန်းစွာနဲ့မသိနိုင်ဘူး။မသိမှုတွေ
လည်းအများကြီးရှိတယ်။ဘာကြောင့်
လဲဆိုတော့မသိမှုတွေစုစောင်းလာခဲ့တာ
ကြာမြင့်စွာရှိလာခဲ့ပြီးသံသရာထဲမှာအ
ရှည်ကြီးရှိသေးတယ်။တကယ်လို့တရားတော်တွေကိုမနာကြားခဲ့ရရင်စုစောင်း
မှုတွေထူထပ်လာပြီးမသိမှုတွေပိုပြီးများလာတယ်။ဘယ်တာကမှန်ပြီးဘယ်တာကမှားလဲဆိုတာမသိနိုင်ဘူး။ဒီလိုမျိုးမ
သိခဲ့ရင်မှားတဲ့အရာတွေကိုပဲဆက်လုပ်တော့တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့ကျင့်ကြံ
မှုမှားတဲ့ရဟန်းတွေဆိုရင်ပိုဆိုးပြီးဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အမျိုးမျိုးတွေကိုချိုးဖောက်
ကြတယ်။အမှန်အတိုင်းရှိတဲ့တရားတွေ
ကိုအမြင်မှားပြီးနားလည်မှုတွေမှားကြ
တယ်။ဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေ
ပေါ်မှာအရိုအသေပြုခြင်းတွေမရှိကြ
တော့ဘူး။ဒါကြောင့်ကိုယ့်ကိုကိုယ်အ
ပါယ်ရောက်မယ့်လမ်းကိုရွေးတာနဲ့တူ
တယ်။ဒါကြောင့်တကယ့်ကိုအန္တရယ်
ကြီးတယ်။
“ငွေတွေနဲ့ရဟန်းတွေကိုကပ်လှူ
ခြင်းသည်အပါယ်ဘုံသို့တွန်းချတာနဲ့
တူတယ်”
တကယ်လို့မြတ်စွာဘုရား
ဆိုဆုံမသွားတဲ့တရားတော်တွေကိုမ
လေ့လာမသင်ကြားရဘူးဆိုရင်အမှန်အ
တိုင်းရှိတဲ့တရားတော်တွေကိုဘယ်လိုမှ
မှန်ကန်းစွာနဲ့မသိနိုင်ဘူး။မသိမှုတွေ
လည်းအများကြီးရှိတယ်။ဘာကြောင့်
လဲဆိုတော့မသိမှုတွေစုစောင်းလာခဲ့တာ
ကြာမြင့်စွာရှိလာခဲ့ပြီးသံသရာထဲမှာအ
ရှည်ကြီးရှိသေးတယ်။တကယ်လို့တရားတော်တွေကိုမနာကြားခဲ့ရရင်စုစောင်း
မှုတွေထူထပ်လာပြီးမသိမှုတွေပိုပြီးများလာတယ်။ဘယ်တာကမှန်ပြီးဘယ်တာကမှားလဲဆိုတာမသိနိုင်ဘူး။ဒီလိုမျိုးမ
သိခဲ့ရင်မှားတဲ့အရာတွေကိုပဲဆက်လုပ်တော့တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့ကျင့်ကြံ
မှုမှားတဲ့ရဟန်းတွေဆိုရင်ပိုဆိုးပြီးဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အမျိုးမျိုးတွေကိုချိုးဖောက်
ကြတယ်။အမှန်အတိုင်းရှိတဲ့တရားတွေ
ကိုအမြင်မှားပြီးနားလည်မှုတွေမှားကြ
တယ်။ဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေ
ပေါ်မှာအရိုအသေပြုခြင်းတွေမရှိကြ
တော့ဘူး။ဒါကြောင့်ကိုယ့်ကိုကိုယ်အ
ပါယ်ရောက်မယ့်လမ်းကိုရွေးတာနဲ့တူ
တယ်။ဒါကြောင့်တကယ့်ကိုအန္တရယ်
ကြီးတယ်။
“တကယ်လို့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့
အညီရဟန်းမဝတ်နိုင်ဘူးဆိုရင်လူထွက်လို့ရတယ်”
ရဟန်းဘဝသည်ကိလေသာ
တွေကိုပိုပြီးတော့ခြစ်ထုတ်ရတဲ့ဘဝဖြစ်
တယ်။ဘယ်ရဟန်းမဆိုရဟန်းဘဝနဲ့
ရှေ့ဆက်ပြီးမနေနိုင်တော့ဘူးဆိုရင်
ချက်ချင်းလူထွက်လို့ရတယ်။ဘယ်အ
ချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ်ရတယ်။ကိုယ်က ပုထုဇဉ်
ဘဝနဲ့ပြန်နေဖို့အတွက်အကြောင်းတွေကိုသိနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်ယောက်နဲ့
ပြောနိုင်တယ်။အဲဒါကြောင့်လူထွက်ပြီး
ပုထုဇဉ်ဘဝနဲ့နေတဲ့အခါမှာပုထုဇဉ်ဘဝနဲ့လူကောင်းဖြစ်ပြီးပညာတွေတိုးတက်
အောင်စုစောင်းနိုင်တယ်။မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမထားတဲ့“အာခီခန်ထိုပမသုတ်”
ထဲကအကြောင်းနဲ့တူတယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ
ဘုရားကသီလတွေဖြူစင်သန့်ရှင်းတဲ့ရ
ဟန်းတွေနဲ့အာပတ်ကြီးသင့်တဲ့ရဟန်း
တွေကိုပါကူညီထောက်ပံ့တယ်။နောက်
ပြီးပါလာစိကအဖြစ်မှပြတ်သွားတဲ့ရ
ဟန်းနှင့်အပြစ်ကြီးတဲ့အထိမရောက်တဲ့
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုချိုးဖောက်တဲ့ရ
ဟန်းတွေကိုပါကူညီထောက်ပံ့တယ်။သီ
လတွေဖြူစင်သန့်ရှင်းစွာရှိတဲ့ရဟန်း
တွေသည်တရားတော်တွေကိုထိုးထွင်း
စွာသိရှိပြီးရဟန်းသာအဖြစ်သို့ရောက်ရှိ
သွားတယ်။ရဟန်းအဖြစ်မှပြတ်သွားတဲ့
ပုဂ္ဂိုလ်သည်သွေးတွေနဲ့ဆေးလိုက်သလို
ရဟန်းဘဝကိုစွန့်လွတ်လိုက်တယ်။အ
ပြစ်မကြီးတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းတွေအတွက်တော့ကိလေသာတွေကိုမခြစ်ထုတ်ရသေးဘူးဆို
တာကိုယ်တိုင်မြင်သိလိုက်တယ်။ဒါ
ကြောင့်ဒီလိုမြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းဘဝနဲ့
ဆက်နေလို့မသင့်တော်တော့ဘူး။လူ
ထွက်ပြီးပုထုဇဉ်ဘဝအဖြစ်နဲ့နေလိုက်
ရတယ်။ပုထုဇဉ်ဘဝနဲ့သိနားလည်သ
လောက်အကျိုးတွေကိုလုပ်ဆောင်နိုင်
တယ်။အချက်အလက်အရ၊အထကထ
အင်္ဂုတ္တလနိကယ်၊အေကနိပါမှာဒီလိုရှိ
တယ်။
ဒီဘက်ရဟန်းတွေကလွဲရင်တ
ကယ်လို့များမြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားဒေ
သနာတော်ကိုမနာကြားဘူးတဲ့ရဟန်း
တွေသည်အချိန်တွေကုန်သွားတိုင်းတ
ပြိုင်နက်ဆန်ခါတီဆယ်အာပတ်တွေ
ပြစ်မှားမိပြီးရဟန်းအဖြစ်မှပြတ်သွား
တယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားဒေသနာ
တော်တွေကိုနာကြားလိုက်ရတဲ့အခါမှာ
မြတ်စွာဘုရာရဲ့သာသနာတော်သည်ကိ
လေသာတွေကိုတကယ်ခြစ်ထုတ်ရမှာသိလိုက်ရတယ်။ဒါကြောင့်ကျွန်တော်
တို့တတွေရဟန်းဘဝကနေထွက်ပြီးဥပ
သကာတွေရဲ့ကျင့်ကြံမှုကိုသာကျင့်ကြံ
ရင်လည်းဆင်းရဲဒုက္ခကနေလွတ်
မြောက်နိုင်တယ်။ဒါကြောင့်တစ်
ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ခေါ်ဆောင်ကာ
လူထွက်ပြီးပုထုဇဉ်အဖြစ်နဲ့နေထိုင်ကြ
တယ်။သူတို့တတွေသည်ရတနာသုံးပါး
ကိုကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ကြတယ်။ငါးပါး
သီလတွေကိုဆောက်ထိန်းကြတယ်။ဥပ
သကာတွေရဲ့ကျင့်ကြံမှုကိုကျင့်ကြံကြ
တယ်။တစ်ချို့အဖွဲ့ကသောတာပန်း
ဖြစ်သွားပြီးတစ်ချို့ကအသဒ္ဒါဂါမ်ဖြစ်
သွားတယ်။တစ်ချို့ကအနာဂါမ်ဖြစ်သွားပြီးတစ်ချို့ကနတ်ပြည်ကိုရောက်သွား
တယ်။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားဒေသနာတော်သည်အဲဒီရဟန်းတွေနဲ့ဒီလိုအကျိုးတွေရှိတယ်။နောက်တစ်မျိုး
ကတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားဒေသ
နာတော်ကိုနာကြားလိုက်ရတဲ့သကြား
မင်းအဖွဲ့ကမနားကြားရတဲ့ရဟန်းတွေ
ကိုလှည့်လယ်ပြီးပြောပြတယ်။ရဟန်း
တွေအားလုံးနာကြားရပြီးအရှင်မြတ်တို့ဘဝတစ်သက်လုံးမှာဗြဟ္မာတွေရဲ့
ကျင့်ကြံမှုတွေကိုသန့်ရှင်းအောင်နှင့်
ပြည့်စုံအောင်ကျင့်ကြံဖို့နဲ့မြတ်စွာဘုရား
ရဲ့သာသနာထဲမှာကျင့်ကြံဖို့ကခဲယှဉ်းတာကိုသိရတယ်။ဒါကြောင့်တခါတည်း
နဲ့ရဟန်းနဲ့ ၁၀ ပါး၊အပါး ၂၀၊အပါး ၆၀၊ နှင့်အပါး ၁၀၀အထိလူထွက်ဖို့ပြောကြ
ပြီးလူ့ဘဝကိုချက်ချင်းပဲပြန်လာခဲ့တယ်။
ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကအင်္ဂုတ
လနိကယ်၊ဆထနိပါတ်၊အပ်ခီခန်ထိုပမ
သုတ်မှာဒီလိုအကြောင်းတွေရှိတယ်။ကိလေသာကင်းရှင်တော်မူတဲ့ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားကတရားတော်တွေကိုဥပမာ ၇ မျိုးနဲ့ဆိုဆုံးမသွားတယ်။ဥပမာအားဖြင့်
မီးပုံကြီးကိုဖက်ထားတာကအစသီလ
တွေကိုချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းတွေနဲ့နှိုင်း
ယှဉ်ပြထားတယ်။
(၁) မိန်းမတွေကိုသွားဖက်ပြီးသီလ
ချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းနှင့်မီးပုံကြီးကိုသွား
ဖက်ထားတာနဲ့တူတယ်။
(၂)ရှိခိုးခြင်းကိုသာယာပြီးသီလ
ချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းနှင့်သရေကြိုးကိုသုံးပြီးခြေနှစ်ချောင်းကိုတိုက်စားကာအရေပြားတွေအက်ကွဲပြီးအရိုးထိ
အောင်ရောက်သွားတာနဲ့တူတယ်။
(၃)ပူဇော်မှုကိုလုပ်ခြင်းဖြင့်သာ
ယာပြီးသီလချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းနှင့်
တစ်ကိုယ်လုံးကိုဓာတ်ဆီနှင့်လူးထား
ပြီးရင်ဝတည့်တည့်ကိုအလှံဖြင့်ထိုးတာ
နဲ့တူတယ်။
(၄)ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေက
သဒ္ဓါတရားနဲ့ကပ်လှူတဲ့သင်္ကန်းကိုသုံးပြီးသီလချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းနှင့်မီးတွေ
တောက်လောင်နေတဲ့သံပြားပူကိုခန္ဓာ
ကိုယ်မှာကပ်ထားတာနဲ့တူတယ်။
(၅)ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေက
သဒ္ဓါတရားနဲ့ကပ်လှူတဲ့ဆွမ်းကိုသုံး
ဆောင်ပြီးသီလကိုချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်း
နှင့်မီးတောက်လောင်နေတဲ့သံချိတ်ပူကို
သုံးပြီးပါးစပ်ဖြဲကာသံပူမီးတုံးခဲကို
ထည့်ပြီးလည်ပင်းကိုမီးလောင်ကာအူ
မကြီးအထိရောက်ပြီးနိမ့်ကျတဲ့စအို
ပေါက်မှပြန်ထွက်သွားတာနဲ့တူတယ်။
(၆)ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေက
သဒ္ဓါတရားနဲ့ကပ်လှူတဲ့ကုတင်ကိုသုံး
ဆောင်ပြီးသီလကိုချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်း
နှင့်အင်အားကြီးတဲ့လူတစ်ယောက်က
ဂုတ်ကိုကိုင်ပြီးမီးတောက်လောင်နေတဲ့
သံပူမီးတုံးပေါ်ကိုထိုင်ခိုင်းတာနဲ့တူတယ်။
(၇)ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေက
သဒ္ဓါတရားနဲ့ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းတဲ့
ကျောင်းကိုသုံးဆောင်ပြီးသီလကိုချိုး
ဖောက်တဲ့ရဟန်းနှင့်အင်အားကြီးတဲ့လူ
တစ်ယောက်ကခြေထောက်ကိုဆောက်
ထိုကိုင်ပြီးမီးတောက်လောင်နေတဲ့သံပူမီးအိုးထဲကိုပစ်ချလိုက်တာနဲ့တူတယ်။
မြတ်စွာဘုရာဆိုဆုံးမသွား
တဲ့ဒီဥပမာ(၇)ချက်သည်သီလကိုချိုး
ဖောက်တဲ့ရဟန်းဖြစ်ခြင်းထက်ပိုပြီး
ကောင်းတာကိုသိစေချင်တယ်။ထိခိုက်
နာကျင်တဲ့ဝေဒနာကိုခံစားရရင်လည်းဒီ
ဘဝတစ်ဘဝသာဖြစ်ရတယ်။ဒါပေမယ့်
သီလကိုချိုးဖောက်တဲ့ရဟန်းဖြစ်ခြင်းသည်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပါယ်ဘုံမှာသွား
ရောက်အောင်လုပ်တာနဲ့တူတယ်။ရ
ဟန်းဝတ်ပြီးရဟန်းတွေရဲ့လုပ်ရမယ့်
တာဝန်တွေကိုမမေ့မလျော့ပဲနဲ့လုပ်သင့်
တယ်။အဲဒါမှဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေ
ရဲ့သဒ္ဓါတရားနဲ့ကပ်လှူတဲ့ပစ္စည်းလေး
ပါးကိုသုံးဆောင်ခြင်းအားဖြင့်သင့်
လျော်တယ်။တရားဒေသနာတော်က
အာခီခန်ထိုပမသုတ်မှာရဟန်းတွေအား
လုံးကိုကူညီထောက်ပံ့ပြီးအကျိုးဖြစ်ဖို့
အတွက်အစကတည်းကပြောသွားခဲ့
တယ်။
“ရဟန်းတွေရွှေ၊ငွေကိုလက်ခံဖို့
အတွက်သိက္ခာပုဒ်တွေကိုနှုတ်ထုတ်လို့
ရနိုင်လာ/မရနိုင်ဘူးလာ?”
သိက္ခာပုဒ်တွေကိုဘယ်သူနှုတ်
ထုတ်ရဲသလဲ?မြတ်စွာဘုရာပည့်ညှပ်ခဲ့
တဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေဘယ်နေရာမှာအကျိုးမဖြစ်တာလဲ?ကိလေသာတွေ
ခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဘယ်နေရာကမဖြစ်
တာလဲ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့သိက္ခာ
ပုဒ်တွေအားလုံးအကျိုးဖြစ်ဖို့အတွက်
တစ်လျှောက်လုံးမှာကူညီထောက်ပံ့ပေးတယ်။ရဟန္တာကြီးတွေအားလုံးပထမဦးဆုံးသံဃာရဏာတင်တဲ့အချိန်တုန်းက
တောင်မှမြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်ခဲ့တဲ့
သိက္ခာပုဒ်တွေကိုမနှုတ်ထုတ်ခဲ့ဘူး။ပြီး
တော့မပည့်ညှပ်ခဲ့တဲ့သိက္ခာပုဒ်တွေကို
လည်းထပ်ပြီးမထည့်ကြဖို့သဘောတူ
ညီမှုတွေရှိခဲ့တယ်။ဝိနည်းသုတ်ထဲကအ
ချက်အလက်ထဲမှာဆူလဝေါမှာဒီလိုရှိတယ်။
အဲဒီအခါတုန်းကအရှင်မဟာ
ကပ်သပကသံဃာတွေရဲ့အဖွဲ့တွေအား
လုံးသိအောင်နတိ၊တုတိယကံဝါစာမှာ
ဒီလိုကြေငြာထုတ်ပြောခဲ့တယ်။
အရှင်ရဟန်းတို့အားလုံးတ
ပည့်တော်ပြောမယ့်စကားကိုနားထောင်
ဖို့သံဃာတွေရဲ့အဖွဲ့တွေကိုတောင်းဆိုတယ်။တပည့်တော်တို့ရဲ့သိက္ခာပုဒ်တွေ
သည်ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေကသိရှိ
ကြတယ်။ဒါကြောင့်ဒီအရာကငြိမ်သက်
ခြင်းတွေရှိတဲ့မြတ်စွာဘုရားရဲ့သား
တော်တွေနဲ့သင့်တော်တယ်။ဒီအရာက
မသင့်တော်ဘူးဆိုတာတစ်ချို့ဒါယကာ၊
ဒါယကာမတွေတောင်မှသိကြတယ်။တ
ကယ်လို့တပည့်တော်တို့တွေသေးငယ်တဲ့သိက္ခာပုဒ်တွေကိုနှုတ်ထုတ်မယ်ဆို
ရင်ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားရဲ့ပည့်ညှပ်ခဲ့
တဲ့သိက္ခာပုဒ်တွေသည်မြတ်စွာဘုရားရဲ့
သာဝကတွေအားလုံးအတွက်ခဏတစ်
ဖြုတ်ပဲဖြစ်တယ်ဆိုတာပြောလာတဲ့သူရှိလာမယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာထဲမှာဒီလိုငြိမ်သက်ခြင်းရှိတဲ့ရှင်ရဟန်း
တွေရှေ့ဆက်ရှိနေသရွေ့ဒီသာဝကရ
ဟန်းတွေသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကို
လေ့လာသင်ကြားခြင်းတွေရှိနေအုံး
မယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့ငြိမ်သက်ခြင်းရှိ
တဲ့သားတော်တွေပရိနိဗ္ဗာန်စံပြီးတဲ့
နောက်ကျန်ရှိနေတဲ့ဒီသားတော်တွေက
သိက္ခာပုဒ်တွေကိုမလေ့လာမသင်ကြား
ကြတော့ဘူး။အခုချိန်မှာတော့တကယ်
လို့သံဃာတွေရဲ့အဖွဲ့သည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေခိုင်မာလုံလောက်ပြီးဆိုရင်သံဃာတွေရဲ့အဖွဲသည်မြတ်စွာဘုရားမ
ပည့်ညှပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေကိုထပ်ပြီးမ
ပည့်ညှပ်ရဘူး။ပြီတော့မြတ်စွာဘုရား
ပညှပ်ထားခဲ့တဲ့ဝိနည်းတော်တွေကို
လည်းမနှုတ်ထုတ်ရဘူး။မြတ်စွာဘုရား
ရဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အားလုံးကိုပည့်ညှပ်
ထားခဲ့တဲ့အတိုင်းဆောက်တည်ခြင်းဖြင့်
လိုက်နာကျင့်ကြံကြတယ်။
ပြသားခဲ့တဲ့အချက်အလက်
အရသံဃာယဏဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ပထမအကြိမ်တင်ခဲ့တဲ့အချိန်တုန်းကရဟန္တာ
ကြီးတွေအားလုံးနှင့်အရှင်မဟာကပ်သပမှအစမြတ်စွာဘုရားရဲ့အပေါ်မှာတ
ကယ်အရိုအသေရှိတာကိုတွေ့မြင်ရ
တယ်။မြတ်စွာဘုရားကသေးငယ်တဲ့ဝိ
နည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုနှုတ်ထုတ်ဖို့ခွင့်ပြု
ခဲ့တာတောင်မှရဟန္တာကြီးအားလုံးက
မြတ်စွာဘုရားပညှပ်ထားတဲ့သိက္ခာပုဒ်
တွေအားလုံးကိုအရိုအသေရှိတဲ့အ
တွက်မနှုတ်ထုတ်ကြဘူး။ပြီတော့လည်း
မပည့်ညှပ်ထားတဲ့အရာတွေကိုလည်း
ထပ်ပြီးမပည့်ညှပ်ကြဘူး။ဒါကြောင့်
မြတ်စွာဘုရားတစ်ပါးကလွဲလို့ဘယ်
ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှဝိနည်း
တော်တွေကိုပည့်ညှပ်လို့မရဘူး။တ
ကယ်လို့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုခေတ်
ကာလနဲ့အညီပြောင်းလဲလို့သင့်တော်ပြီးတစ်ချို့အကြောင်းကိစ္စတွေမှာလည်းလျော့သင့်တယ်လို့တစ်ဦးတစ်ယောက်ကမြင်ကြတယ်။ဥပမာအားဖြင့်ရဟန်းတွေရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံလို့ရသင့်
တယ်။ဒါဆိုရင်သံဃာရဏာ၊ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်ပထမအကြိမ်တင်ခဲ့တဲ့အချိန်တုန်းကရဟန္တာကြီးတွေအားလုံးက
မြတ်စွာဘုရားရဲ့ပညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်း
တော်တွေကိုမနှုတ်ထုတ်ဖို့နှင့်မပည့်ညှပ်
ထားတဲ့အရာတွေကိုထပ်ပြီးမပည့်ညှပ်ဖို့အမြင်တွေတူညီခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေ
ကိုပြန်ပြီးတော့အောက်မေ့သင့်တယ်။
ဒါပေမယ့်ပည့်ညှပ်ထားတဲ့သိက္ခာပုဒ်
တွေကိုလေ့လာသင်ကြားပြီးဆောက်
တည်ခြင်းဖြင့်လိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။
ဆိုလိုတာကမှားနေတဲ့အရာတွေကိုမ
ကျင့်ကြံရဘူး။ပြီတော့မှန်ကန်တဲ့အရာ
တွေကိုသာကျင့်ကြံပြီးလုပ်ဆောင်ကြရ
မယ်။
အမှန်တကယ်တော့ဗုဒ္ဓ
မြတ်စွာဘုရားကိုကိုးကွယ်အားထား
ပြီးနှိုင်ယှဉ်လို့မရတဲ့အတုမရှိသောသဗ္ဗ
ညုဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသခင်တစ်ပါး
လည်းဖြစ်တယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့အ
ဆုံးအမစကားတွေကိုပြောင်းလဲလို့မရ
ဘူး။ပြီးတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေကတော့တရားတော်တွေအားလုံး
နှင့်ဝိနည်းတော်တွေဖြစ်ကြတယ်။တရားဓမ္မတစ်မျိုးတည်းပဲမဟုတ်ဘူး။မြတ်
စွာဘုရားဆုံးမသွားတဲ့စကားအားလုံး
တွေသည်ရဟန်းတွေအတွက်မေတ္တာဂရုဏာကြီးမားစွာနဲ့ဝိနည်းတော်တွေကို
ပည့်ညှပ်ထားခြင်းဖြစ်တယ်။ရဟန်း
တွေကိုညှင်းပန်းနှိပ်စက်ဖို့အတွက်မ
ဟုတ်ဘူး။ရဟန်းတွေကိုပူပြင်သောက
ပေးဖို့အတွက်လည်းမဟုတ်ဘူး။မြတ်
စွာဘုရားကဘယ်သူ့ကိုမှဆိုးကျိုးတွေ
ပေးတာမဟုတ်ဘူး။ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း
ဆင်းရဲပင်ပန်းစေဖို့အတွက်မဖြစ်နိုင်ဘူး။ဒါကြောင့်ရဟန်းတွေအားလုံးအတွက်
ကိလေသာမှငြိမ်းသက်စွာနဲ့ရပ်တည်နိုင်
ပြီးဘဝမှာကောင်းစွာနေနိုင်ဖို့အတွက်
ဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းဝတ်ရခြင်းရဲ့အဓိကရည်ရွယ်ချက်ကိ
လေသာတွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဖြစ်
တယ်။ကိလေသာတွေပွားများဖို့အ
တွက်မဟုတ်ဘူး။
“ရဟန်းတွေရွှေနဲ့ငွေကိုလက်မခံ
တဲ့အခါဘယ်လိုနေထိုင်ရ
မလဲ?”
မြတ်စွာဘုရားကရွှေ၊ငွေတွေကို
လက်ခံရဲ့လာ?ပြီးတော့မြတ်စွာဘုရား
ဘယ်လိုသီတင်းသုံးနေနိုင်သလဲ?ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီပုဇင်းတက်တဲ့ရဟန်း
တွေဖြစ်ကြတဲ့အရှင်သာလိပုတ္တလာ၊အ
ရှင်မဟာမောဂ္ဂလန်၊အရှင်ပုဏ္ဏမာန်တာ
ဏီ၊အရှင်အာသစိ၊အရှင်အာနန္ဒာတွေ
ကအစရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံရဲ့လာ?
မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကရဟန်း
တွေအားလုံးသည်ရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံရဲ့လာ?နောက်ပြီးအဲဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေက
ဘယ်လိုအသက်ရှင်နေထိုင်ကြသလဲ?
ဒါကိုဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးတိုင်းတကယ့်ကို
အလေးထားရမယ့်အရာဖြစ်တယ်။ဝိ
နည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီလိုက်နာကျင့်ကြံ
တဲ့ရဟန်းတွေသည်ကိလေသာတွေခြစ်
ထုတ်ပြီးဆိုရင်ဒါယကာ၊ဒါယကာမတွေ
ကတကယ့်ကိုသဒ္ဓါတရားဖြစ်ပေါ်ပြီးအရိုအသေပြုကြတယ်။ပစ္စည်းလေးပါး
ဖြစ်တဲ့ဆွမ်းမှအစဒါယကာ၊ဒါယကာမ
တွေကကူညီစောင့်ရှောက်ဖို့အစဉ်သင့်
ရှိကြတယ်။ဒီလောက်နဲ့ဘဝအတွက်
အေးအေးဆေးဆေးနဲ့အပူပင်မရှိပဲနေ
လို့ရတယ်။ဒါကြောင့်တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်နှင့်ပညာ
တွေတိုးတက်အောင်နှင့်ကိုယ့်ရဲ့ကိလေ
သာတွေကိုဆက်ပြီးခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်
ဖြစ်တယ်။အကြောင်းကတော့ဘယ်
ခေတ်ဘယ်အခါမဆိုရဟန်းတွေရွှေ၊ငွေ
တွေလက်ခံခြင်းသည်မသင့်တော်တဲ့
လုပ်ရပ်တွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မငြိမ်
သက်ခြင်းတွေဖြစ်ပေါ်စေပြီးအကုသိုလ်
တွေပိုပြီးထူထပ်လာတယ်။
မြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်ထားတဲ့
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေအားလုံသည်အ
မှန်တကယ်ရှိတဲ့တရားဖြစ်တယ်။ဒါ
ကြောင့်အကုသိုလ်တွေပိုပြီးမထူထပ်ဖို့
အတွက်တားဆီးခြင်းတွေဖြစ်ပြီးခေတ်
ခါအလိုက်မပြောင်းလဲသွားဘူး။ပြီး
တော့မြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်ခဲ့တဲ့သိက္ခ
ပုဒ်အားလုံးတွေသည်ရဟန်းတွေအား
လုံးငြိမ်းချမ်းစွာနဲ့နေနိုင်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ရဟန်းတွေအားလုံးကိုနည်းနည်း
လေးတောင်မှအနိုင်ကျင့်ဖို့အတွက်မ
ဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်ရဟန်းဝတ်ပြီးမြတ်
စွာဘုရားနဲ့အညီကျင့်ကြံဖို့အတွက်ရဟန်းတွေမြတ်စွာဘုရားရဲ့ဂုဏ်ကျေးဇူး
တွေကိုတစ်ချိန်လုံးအောက်မေ့မယ်ဆို
ရင်ပြသနာတွေအားလုံးကုန်ဆုံးသွား
မယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မြတ်စွာဘု
ရားကရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်မခံဘူး။ဒါ
ကြောင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့နောက်ကို
လိုက်ပြီးရဟန်းဝတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်
ရွှေ၊ငွေတွေကိုဘယ်လိုလက်ခံလို့ရနိုင်မ
လဲ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းဖြစ်ခြင်းသည်
ရဟန်းပြုလို့ကြာသည်ဖြစ်စေ၊မကြာ
သည်ဖြစ်စေဘယ်နေရာမဆိုအားကိုး
အားထားဖို့အတွက်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေနေရာတိုင်းမှာရှိတယ်။မြတ်စွာဘု
ရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုအရိုအသေပြုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ
သည်ဘယ်အချိန်အခါမဆိုဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီလိုက်နာကျင့်ကြံတဲ့သူတွေ
ဖြစ်တယ်။
“စိတ်ကိုနိုးဆော်တဲ့တရား”
“ရွှေ၊ငွေတွေကိုစွန့်လွတ်ပြီးအဲဒီရွှေ၊
ငွေတွေကိုတစ်ဖန်ပြန်ပြီးတော့သာယာ
ရင်ကျွန်တော်မျိုးတို့နဲ့မသင့်တော်ဘူး။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ကျွန်တော်မျိုး
တို့သည်စိတ်ပူခြင်း၊စိုရိမ်ခြင်တွေမရှိ
အောင်အလိုဆန္ဒရှိတဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။ဘယ်သူတစ်ဦတစ်ယောက်မဆိုရွှေ၊
ငွေတွေကိုစွန့်လွတ်လိုက်ပြီးအဲဒီရွှေ၊ငွေ
တွေကိုပြန်ပြီးအစွဲရှိနေအုံးမယ်ဆိုရင်အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်သည်ဘယ်လိုနဲ့ခေါင်းပြန်
ထောင်နိုင်မလဲ?ပညာရှိတဲ့လူတွေအား
လုံးရဲ့ကြားထဲမှာရွှေငွေတွေသည်အဲဒီ
ပုဂ္ဂိုလ်တွေအတွက်တော့ငြိမ်းချမ်းတွေ၊
ငြိမ်သက်ချင်းတွေမရှိနိုင်ဘူး။အဲဒီရွှေ၊
ငွေတွေသည်ကိလေသာမှငြိမ်သက်မဲ့
သူ(ရဟန်း)အတွက်နဲ့မသင့်တော်ဘူး။အဲဒီရွှေ၊ငွေတွေသည်ပညာလာဒ်ဖြစ်
နိုင်တဲ့အရာမဟုတ်ဘူး။”
“နင်!တို့တတွေအားလုံးကိုငါ!
ဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်တွေ
ပဲဖြစ်ဖြစ်ပည့်ညှပ်ထားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာ
ပုဒ်တွေပဲဖြစ်ဖြစ်အဲဒီတရားတော်တွေနဲ့
ဝိနည်းတော်တွေသည်ငါ!ဘုရားးမရှိ
တော့တဲ့နောက်ပိုင်းမှာနင်!တို့တတွေ
အားလုံးရဲ့အားကိုးအားထားရမယ့်အ
ရာတွေဖြစ်တယ်။
“ရဟန်းတွေသည်လူတွေနဲ့ကုန်း
တိုက်ခြင်း၊လှောင်ပြောင်ပြောကစား
ခြင်းတွေလုပ်လို့မရဘူး”
ရဟန်းတွေသည်ကိလေသာတွေကိုတ
ကယ်ခြစ်ထုတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်တယ်။
မြတ်စွာဘုရာကောင်းစွာဆိုဆုံးမသွားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီကျင့်ကြံဖို့အ
တွက်ဘဝကိုအားလုံးပုံအပ်လိုက်တယ်။
အိန္ဒြေသိက္ခာနဲ့ကောင်းစွာဆင်ခြင်မှုတွေ
မရှိဘူးဆိုရင်ရဟန်းတွေနဲ့မသင့်တော်
ဘူး။ပုထုဇဉ်တွေတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးနစ်နာ
အောင်ရဟန်းတွေကကုန်းတိုက်စကား
ပြောရင်လည်းရဟန်းတွေအာပတ်သင့်
တယ်။ဒါအပြင်ပြောတဲ့စကားတိုင်း၊စကားတိုင်းမှာအားပတ်ဖြစ်တယ်။(သို့)
အဲဒီထက်ရဟန်းတွေကဒါယကာတွေ
ကိုလှောင်ပြောင်ပြောကစားရင်လည်း
အာပတ်ဖြစ်တယ်။မကောင်းတဲ့စကား
ပြောခြင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့အာပတ်တွေ
ဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးပြောလိုက်စကား
တိုင်းမှာကိုယ်နဲ့မကွာအာပတ်သင့်တဲ့ရ
ဟန်းတွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ကိလေ
သာတွေနည်းနည်းလေးမှမခြစ်ထုတ်
ဖြစ်ဘူးဆိုတာသိနိုင်တယ်။ဒီလိုလုပ်ရပ်
တွေသည်ပုထုဇဉ်တွေကိုဖျက်ဆီးခြင်း
ဖြစ်တယ်။ပုထုဇဉ်တွေကိုလည်းကူညီ
ရာမရောက်ပဲညှင်းပန်းရာရောက်တယ်။ဝိနည်းသုတ်ထဲကမဟာဝိဖန်အချက်အလက်ထဲမှာမြတ်စွာဘုရားပည့်ညှပ်
ထားတဲ့အကြောင်းတွေမှာ“ရဟန်းတွေ
ပုထုဇဉ်တွေကိုကုန်တိုက်ပြောကစား
ခြင်းဖြင့်ဒီလိုအာပတ်တွေဖြစ်တယ်။”
ရဟန်းတွေကပုထုဇဉ်တွေကို
ဆူမယ်၊ဆဲမယ်လို့စိတ်တွေရှိလာရင်၊မေ့
လျော့စေဖို့စိတ်တွေရှိလာရင်နှင့်အပြစ်ရှိအောင်လုပ်ဖို့စိတ်တွေရှိလာရင်အပုဒ်
တိုင်း၊စကားတိုင်းမှာအာပတ်တွေသင့်တယ်။ရဟန်းတွေကပုထုဇဉ်တွေကိုဆူ
ဆဲဖို့၊မေ့လျော့စေဖို့နှင့်အပြစ်တွေဖြစ်
စေဖို့စိတ်တွေမရှိပဲနဲ့လှောင်ပြောင်ပြော
ကစားဖို့ပဲဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင်လည်းစကားတိုင်းမှာအားလုံးအာပတ်သင့်တယ်။
စကားပြောဆိုတဲ့နေရာမှာ
လည်းအဲဒီဝစီကံ(နှုတ်)ကပြောတဲ့အ
တိုင်းကျင့်ကြံပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေကိုလေ့လာသင်ကြားခြင်းနှင့်တရားတော်တွေကိုနာကြားရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်
တွေသည်ရှောင်ကျဉ်သင့်တဲ့စကားတွေ
အများကြီးရှိတာကိုသိမြင်ရတယ်။တစ်
ဦးနဲ့တစ်ဦးနစ်နာပြီးကုန်းတိုက်ခြင်းနှင့်တစ်ပါးသူတွေဆဲဆိုခြင်းတွေကအစမ
ပြောဆိုသင့်ဘူး။ဒါကြောင့်ကိလေသာရှိ
နေသေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေအတွက်ကောင်းတဲ့သတိပေးခြင်းဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်
လဲဆိုတော့အဲလိုမျိုးစကားတွေပြောတဲ့အချိန်မှာစိတ်ရဲ့သဘောသည်ကုသိုလ်
ဖြစ်တဲ့စိတ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသေချာ
တယ်။ဒါကြောင့်အကုသိုလ်စိတ်ဖြစ်
တယ်။ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ပဲ
ဖြစ်ဖြစ်ဒီလိုမျိုးစကားတွေပြောဖို့မသင့်
တော်ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့အ
ကျိုးမဖြစ်တဲ့အပြင်အကုသိုလ်တွေပါ
ပိုပြီးတော့များလာအောင်စုစောင်းတာ
နဲ့တူတယ်။ဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကအပြစ်တွေဖြစ်ပြီးတကယ်လို့ရ
ဟန်းဖြစ်ရင်ပိုပြီးအာပတ်သင့်တယ်။
တရားတော်တွေသည်စကား
ပြောတဲ့နေရာတွေမှာမေ့မေ့လျော့
လျော့မရှိအောင်ပြောဖို့အတွက်သတိ
ပေးခြင်းနဲ့တူတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့တခါတလေစကားပြောတဲ့နေရာ
မှာတစ်ပါးသူတွေကိုနစ်နာအောင်ကုန်း
တိုက်ခြင်းနှင့်ဆူဆဲခြင်းတွေမဟုတ်ပဲ
ပြောဆိုတာနဲ့တူတယ်။တကယ်လို့သူ
တစ်ပါးတွေကိုအကျိုးမရှိတဲ့ဘက်မှာ
ပြောမယ်ဆိုရင်ပြောလိုက်တဲ့စကား
တွေသည်ပြောတဲ့သူနဲ့နားထောင်တဲ့သူ
တွေပါအကျိုးမဖြစ်ဘူး။ဒါကြောင့်ပြော
ဖို့မသင့်တောဘူး။ကောင်းတဲ့အမှန်စ
ကားတွေကိုပဲပြောဖို့သင့်တော်တယ်။
အကျိုးရှိပြီးအချိန်ကာလတွေနဲ့မှန်ရ
မယ်။ပြီးတော့မေတ္တာစိတ်နဲ့ပြောတဲ့စ
ကားတွေဖြစ်ရမယ်။မြတ်စွာဘုရားရဲ့
တရားတော်တွေသည်ဘဝကိုတကယ်
ကူညီထောက်ပံ့ပေးတဲ့တရားတွေဖြစ်
တယ်။
“ရဟန်းနှင့်ပြည်သူူလူထုတွေကို
ကူညီခြင်း”
`ရဟန်းဖြစ်ဖို့ဘယ်သူကခွင့်ပေးတာလဲ?
အများအားဖြင့်ဗုဒ္ဓဘာသာလူ
မျိုးတွေသည်ရဟန်းတွေကိုအမြဲတမ်း
မြင်နေကြရတယ်။အနည်းဆုံးတော့နံ
နက်ပိုင်းမှာရွာသူရွာသားတွေဆီကနေ
ရဟန်းတွေဆွမ်းလာခံတာမြင်တွေ့နေ
ကြရတယ်။ဒါပေမယ့်ရဟန်းဆိုတာ
ဘယ်သူလဲသိကြရဲ့လာ?အားလုံးကို
အရင်ဆုံးသိရပြီးနားလည်းသဘော
ပေါက်ရမယ်။တကယ်လို့ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ
ဘုရားမရှိခဲ့ရင်ရဟန်းတွေမရှိဘူးဆိုတာ
သေချာစွာသိနိုင်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်းတွေသည်ပုထုဇဉ်ဘဝ
ကတည်းကတရားတော်တွေကိုနာကြား
ဖူးတဲ့သူဖြစ်ကြတယ်။ပြီတော့တကယ်ပဲတရားတော်တွေကိုနားလည်သဘော
ပေါက်ပြီးအကျိုးတွေကိုမြင်ကြတယ်။ဒါကြောင့်စွန့်လွှတ်ဖို့ခဲယှဉ်းတဲ့ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ကြတယ်။နောက်
ပြီးတော့ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ၊ဆွေမျိုးတွေ
နှင့်စိတ်ကိုပျော်ရွှင်စေတဲ့အရာတွေအား
လုံးကိုလည်းစွန့်လွှတ်လိုက်တယ်။ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ပြီးအားလုံး
သောကိလေသာမှကုန်ခန်းသွားအောင်
နှင့်ရဟန္တာဖြစ်တဲ့အထိတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြာဖို့အတွက်နှင့်ကိ
လေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်ဗုဒ္ဓ
မြတ်စွာဘုရားဆီကရဟန်းပြုဖို့ခွင့်ပန်
ကြတယ်။ဒါကြောင့်မို့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
ထဲကရဟန်းတွေသည်အကုသိုလ်တွေကိုစွန့်ပစ်တဲ့အမျိုးအနွယ်တွေဖြစ်ပြီး
မြတ်စွာဘုရားရဲ့သားတော်တွေဖြစ်ကြ
တယ်။မွေးဖွားပေးလိုက်တဲ့ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ
ဘုရားဖြစ်ပြီးဖခမည်းတော်လည်းဖြစ်
တယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့ဘယ်အရာမဆိုရဟန်းဖြစ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်
တွေကတကယ့်အရိုအသေကြီးစွာဖြင့်လိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။
ရဟန်းတွေအားလုံးဘယ်ခေတ်
ဘယ်အခါမဆိုဘယ်လိုအကြောင်းပြ
ချက်တွေပဲရှိရှိမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံး
အမတွေကိုမလိုက်နာမကျင့်ကြံပဲနဲ့မရဘူး။မြတ်စွာဘုရားဆုံးမသွားတဲ့အဆုံး
အမစကားတွေအားလုံးပြောင်းလဲလို့
မရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မြတ်စွာ
ဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်တွေ
အားလုံးကိုဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်
ကမှပြောင်းလဲလို့မရဘူး။ဒီအကြောင်း
ကြောင့်ဘယ်အချိန်အခါမဆိုရဟန်းက
ရဟန်းလိုကျင့်ကြံရပြီးပညာတွေတိုး
တက်အောင်စုစောင်းပွားများရမယ်။
မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီကိလေသာတွေကိုခြစ်
ထုတ်ရမှာဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်း
ဝတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်တရားတော်
တွေကိုလေ့လာသင်ကြားပြီးကိလေသာ
တွေခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်နှင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းကျင့်ကြံအားထုတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ရမယ်။အဲဒါမှဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
ထဲကရဟန်းတွေဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့တကယ်လို့ဒီအကြောင်း
ကြောင့်မဟုတ်ရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲ
ကရဟန်းတွေဟုတ်ရဲ့လာ?အဲဒါကိုသိ
စေခြင်တာကတကယ်လို့ဗုဒ္ဓဘာသာလူ
မျိုးတွေသည်တရားတော်တွေကိုနားမလည်သဘောမပေါက်ဘူးဆိုရင်ရဟန်း
တွေကဘယ်သူတွေလဲဆိုတာမသိနိုင်ဘူး။ဒါပေမယ့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမ
ဖြစ်တဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုလေ့လာ
သင်ကြားရတဲ့အခါနားလည်းပြီးသိနိုင်
တာကဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်း
တွေသည်ကိုယ့်ရဲ့ကိလေသာတွေကို
ခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်နှင့်တရားတော်တွေ
ကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့အတွက်ရဟန်း
ဝတ်ရခြင်းဖြစ်တယ်။
“ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲက
ရဟန်းတွေရဲ့တာဝန်”
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေ
သည်အရေးကြီးတဲ့တာဝန်နှစ်မျိုးရှိ
တယ်။အဲဒီနှစ်မျိုးကတော့(၁)ခန္ဓာဒုလ
အဓိပ္ပါယ်ကတော့ဝိနည်းတရားတော်
တွေကိုမှန်ကန်စွာနှင့်နားလည်သဘော
ပေါက်အောင်လေ့လာသင်ကြားရမယ်။
(၂)ဝိပသာနာဒုလ အဓိပ္ပါယ်ကတော့တ
ရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားပြီး
နောက်မှန်ကန်စွာလိုက်နာကျင့်ကြံရ
မယ်။ဒါတွေကဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲက
ရဟန်းတွေရဲ့အဓိကတာဝန်နှစ်မျိုးဖြစ်
တယ်။ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကသုတနိ
ကယ်ခန္ဓဓမ္မသုတ်ထဲကဒီလိုသာဓက
တွေရှိတယ်။
ဒီတာဝန်တွေကတော့တစ်ခု
သောနိကယ်ကိုသင်ကြားရင်လည်း
ကောင်းတယ်။နှစ်ခုသောနိကယ်ကိုသင်
ကြားရင်လည်းကောင်းတယ်။မြတ်စွာ
ဘုရားရဲ့ဩဝါဒဖြစ်တဲ့ပိဋကတ်သုံးပုံ
ကိုပြီးဆုံးအောင်သင်ကြားရင်လည်း
ကောင်းတယ်။နောက်ပြီးကိုယ့်ရဲ့ဉာဏ်
ပညာရှိသလောက်သင့်တော်သလောက်နဲ့ပဲသိမ်းထားလို့ရနိုင်ပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမဩဝါဒကိုပြန်ပြီးဟော
ပြောနိုင်တယ်။အဲဒါကိုခန္ဓာဒုလလို့ခေါ်တယ်။နောက်ပြီးဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးမှာပြီး
ဆုံးခြင်းနှင့်ပျက်ဆီးခြင်းရဲ့အစတွေဖြစ်
တယ်။ဒါကြောင့်ပညာဉာဏ်နဲ့အမြင်မှန်
(ဝိပသာနာ)တိုးတက်ပွားများအောင်
ဆက်ခါဆက်ခါဖြစ်ပေါ်မှုရှိပြီးပေါ့ပါး
တဲ့ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ
ဆီကရဟန်းတွေရှိကြတယ်။မွန်မြတ်ပြီးသင့်တော်လျှောက်ပတဲ့နေရာနဲ့ဝမ်း
မြောက်ဝမ်းသာစွာရှိကြတယ်။အဲဒါ
ကိုဝိပသာနာဒုလလို့ခေါ်တယ်။
ကောင်းမွန်တဲ့ကျင့်ကြံခြင်း
သည်မြင့်မြတ်ပြီးကိုယ့်ဘဝနဲ့သင့်တော်
တဲ့လုပ်ရပ်တွေကိုလုပ်ခြင်းဖြင့်ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေဖြစ်ကြတယ်။ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ပြီးတော့
ကောင်းမြတ်ပြီးမှန်ကန်တဲ့အရာတွေကို
ကျင့်ကြံရတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့
ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုလေ့လာရတဲ့
အတွက်ကြောင့်မှန်ကန်ပြီးနားလည်သ
ဘောပေါက်မှုတွေရှိလာတယ်။
“အချိန်တိုင်းရဲ့အားကိုးရာအမှန်”
သတ္တဝါတွေအားလုံးသည်စု
စောင်းခြင်းအရကျင့်ကြံမှုတွေရှိကြ
တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့များသော
အားဖြင့်အမြင်မှန်နှင့်နားလည်မှုမှန်တွေမရှိကြဘူး။ကောင်းမြတ်တဲ့အားကိုးမှု
တွေလည်းမရှိကြဘူး။နားလည်းသ
ဘောပေါက်မှုအမှန်တွေလည်းမရှိကြ
ဘူး။နောက်ပြီးမကောင်းမှုကတ်ဆိုး
တစ်ခုခုနဲ့ကြုံတွေ့တဲ့အခါ(သို့)အလိုမရှိ
တဲ့အရာနဲ့လက်ခံရရှိခဲ့ရင်လည်းစိတ်အလိုတိုင်းကျမရှိဘူး။ဒါကြောင့်အများ
ကြီးတုံလှုပ်ကြပြီးတစ်ဦးစီ၊တစ်ဦးစီယုံ
ကြည်မှုအရအားကိုးမှုတွေကွဲပြားစွာ
ရှာလာကြတယ်။ဒါကြောင့်ကုသိုလ်တ
ရားတွေတိုးတက်ဖို့အတွက်မဖြစ်တော့ဘူး။နောက်ပြီးအမြင်မှန်ခြင်းနှင့်နား
လည်သဘောပေါက်ခြင်းတွေနည်း
နည်းလေတောင်မဖြစ်ပေါ်တော့ဘူး။
ဒါကြောင့်မသိမှုတွေနဲ့အကုသိုလ်တွေ
ပိုပြီးထပ်များလာတယ်။နောက်ပြီးငြိ
တွယ်ခြင်းနှင့်အမြင်မှားခြင်းတွေပိုများ
လာတယ်။ဥပမာ-အရှက်အကြောက်မ
ရှိတဲ့ရဟန်းတွေကိုပြန်ပြီးအားကိုးကြ
တယ်။ယတြာခြေခြင်း၊ဗေဒင်လက္ခာ
ကြည့်ခြင်း၊ရေမန်းဖြန်းပေးခြင်းစသည်
ဖြင့်လုပ်ဆောင်ကြတယ်။
ကိုယ်တိုင်ကလည်းမှားနေတဲ့
အရာတွေကိုလုပ်တဲ့အပြင်အရှက်အ
ကြောက်မရှိတဲ့ရဟန်းတွေကိုပါမှားတဲ့
အရာတွေပိုပြီးထပ်လုပ်အောင်အားပေး
တာနဲ့တူတယ်။နောက်ပြီးတစ်ပါးသူ
တွေကိုလည်းပိုပြီးတော့အမြင်မှား
အောင်လုပ်ပေးတာနဲ့တူတယ်။ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့ပညာတွေတိုးတက်
ဖို့တားဆီးတဲ့(ဗေဒင်တွက်ခြင်း၊လဏ္ခာ
ကြည့်ပေးခြင်းစတဲ့မိစ္ဆာဒိဌိဝါဒ-အမြင်
မှား၊အယူမှား)လုပ်ရပ်တွေဖြစ်တဲ့အ
တွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။တကယ်အမှန်
ဆိုရင်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေ
ဒီလိုလုပ်ရပ်တွေလုပ်လို့မရဘူး။ဘယ်ရ
ဟန်းမဆိုမိစ္ဆာဒိဌိဝါဒလုပ်ရပ်တွေကို
လုပ်ရင်အားလုံးအာပတ်သင့်တယ်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မှားတဲ့လုပ်ရပ်
တွေဖြစ်ပြီးမကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်တွေ
လည်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ကုသိုလ်တ
ရားတွေနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လုပ်ရပ်တွေ
ဖြစ်ပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတ
ရားတွေနဲ့လည်းမညီညွတ်တဲ့လုပ်ရပ်
တွေဖြစ်တယ်။ပြီးတော့အမှန်တွေသိပြီး
ရောက်နိုင်ဖို့လုပ်တဲ့လုပ်ရပ်တွေမဟုတ်
ဘူး။တကယ်လို့ကိုယ့်မှာမရှိတဲ့(သို့)မရတဲ့ဈာန်မဂ်ဖိုလ်တွေကိုရှိတယ်/ရတယ်
လို့ပြောရင်အပြစ်ကြီးပြီး(ပါရာဇီက)
အာပတ်ထိုက်တယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်း
ဘဝအဖြစ်မှပြတ်သွားတယ်။
အမြင်မှားတဲ့(မိစ္ဆာဒိဌိဝါဒ)
ရဟန်းတွေသည်ဈာန်မဂ်ဖိုလ်မရပဲရ
သည်ဟုသူ့ကိုယ်သူထင်တယ်။ဒါ
ကြောင့်ကျင့်ကြံမှုတွေမကောင်းတဲ့သူ
ဖြစ်ပြီးမှားတဲ့အသက်မွေးဝမ်းနဲ့အသက်
ရှင်နေကြတယ်။အကျင့်သီလတွေနဲ့အညီမနေတဲ့ရဟန်းတွေဖြစ်တယ်။ဒါ
ကြောင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတော်
ကိုဖျက်ဆီးတဲ့သူဖြစ်ပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေကိုပိတ်ပင်တဲ့သူလည်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ရရှိလာမဲ့ဝိနည်းတရားတော်တွေဆီကကောင်းခြင်းမင်္ဂ
လာတွေနဲ့ဆုတ်ရှုပ်ရတဲ့သူဖြစ်တယ်။ဒီ
လိုမျိုးနဲ့ပဲမသင့်တော်/မလိုက်ဖက်တဲ့အ
ရာတွေကိုဆက်ပြီးလုပ်နေအုံးမယ်ဆို
ရင်နောက်ဘဝဘယ်လိုဖြစ်လာမလဲ?
ကိုယ်တိုင်ပဲအပြစ်ဖြစ်တယ်။တစ်ဦးချင်းရဲ့စုစောင်းလာခြင်းတွေကိုသိမြင်နိုင်ပြီးရဟန်းပဲဖြစ်ဖြစ်ပုထုဇဉ်ပဲဖြစ်ဖြစ်
ဘယ်သူမဆိုစုစောင်းလာခြင်းအတိုင်း
ဖြစ်ရတယ်။တကယ်လို့တရားဓမ္မတွေကိုမလေ့လာမသင်ကြားပဲအမြင်မှန်မှု၊
နားလည်သဘောပေါက်မှန်မှုတွေမရှိဘူးဆိုရင်မှားတဲ့ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုတွေကအခွင့်အရေးရှိတိုင်းအမြဲတန်းဖြစ်
ပေါ်လာနိုင်တယ်။
ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကထိခနိကယ်
စီလှခန္ဓဝေါသုတ်ထဲကမိစ္ဆာဒိဌိဝါဒတွေအများကြီးပြောဆိုဆုံးမသွာတယ်။ဝိ
နည်းတရားတော်ထဲကရဟန်းတွေသည်
မိစ္ဆာဒိဌိဝါဒလုပ်ရပ်တွေနဲ့ပတ်သက်ခြင်း
မရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်ရမယ်။ဥပမာအား
ဖြင့်ဒီလို့သာဓကတွေရှိခဲ့တယ်။
ရဟန်းတွေမိစ္ဆာဒိဌိဝါဒနဲ့အတူ
မှားတဲ့အသက်မွေမှုနဲ့ပတ်သက်ခြင်း
တွေမရှိတော့ဘူး။ဥပမာ-တစ်ချို့
ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်ဒါယကာတွေသဒ္ဒါတ
ရားနဲ့လှူတဲ့ဆွမ်းကိုဘုန်းပြီးမိစ္ဆာဒိဌိဝါဒ
နှင့်မှားတဲ့နည်းလမ်းနဲ့အသက်မွေးကြတယ်။ဒါကြောင့်လက္ခဏာဟောခြင်း၊
နိမိတ်ဟောခြင်း၊မိုးကြိုးပစ်တွက်ခြင်း၊မီးပူဇော်ခြင်း၊ဖယောင်းတိုင်နှင့်လှည့်ပြီးပူဇော်ခြင်း၊ထောပတ်ဆီဖြည့်ခြင်းဖြင့်
မီးပူဇော်ခြင်း၊ဆီဖြည့်ခြင်းဖြင့်မီးပူဇော်
ခြင်း၊အုံဖွရွတ်ခြင်းဖြင့်မီးပူဇော်ခြင်း၊
သွေးဖြင့်ကံကိုလှည့်ပတ်ပြီးပူဇော်ခြင်း၊
မီးအကဖြင့်ပူဇော်ခြင်းဆန်စပါးဖြင့်မီးပူ
ဇော်ခြင်းနှင့်ဗေဒင်တွက်ခြင်း၊အိမ်ပုံ
သဏ္ဋန်ကိုကြည့်ပေးခြင်း၊လယ်၊ယာ
မြေပုံသဏ္ဋန်ကိုကြည့်ပေးခြင်း၊ဂါထာ
ဆရာ၊သရဲသရာ၊မြွေဆရာနှင့်အင်းခွက်
ချပြီးအိမ်ကိုစောင့်ရှောက်ခိုင်းတဲ့ဆရာ
ဖြစ်ခြင်းစသည်တို့လုပ်လာကြတယ်။
နောက်ပြီးယတြာချေခြင်း၊ဂါထာတွေ
ရွတ်ပြီးသရဲ၊တစ္ဆေတွေမောင်းထုတ်ပေး
ခြင်းအိမ်တွေကိုကာကွယ်ဖို့အတွက်ဂါထာရွတ်ခြင်း၊မိန်းမစာတွေကို
ယောကျာ်းဖြစ်အောင်လုပ်ပေးခြင်း၊
ယောကျ်ားတွေကိုမိန်းမစာဖြစ်အောင်
လုပ်ပေးခြင်း၊အိမ်ဆောက်ဖို့အတွက်နေ့
ရက်၊လတွေကြည့်ပေးခြင်း၊မြေယာ
တွေမှုတ်၊မာန်းပေးခြင်း၊ရေမာန်းဖြန်း
ခြင်း၊ရေမာန်းလောင်းခြင်းနှင့်မီးပူဇော်
ခြင်းတို့ဖြင့်လုပ်လာကြတယ်။
ပညာရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေအတွက်
ကတော့နားလည်မှုမှန်၊အမြင်မှန်တွေရှိ
ပြီးမအားကိုးသင့်တဲ့အရာတွေကိုမအား
ကိုးတော့ဘူး။ဒါပေမယ့်အမွန်မြတ်ဆုံး
သောအားကိုးရာမှီခိုရာတွေရှိတယ်။အဲ
ဒါကတော့`ရတနာသုံးပါး’ဖြစ်ပြီးတစ်
သက်လုံးမှီခိုအားထားရာဖြစ်တယ်။
မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရား
တော်တွေကိုနာကြားခြင်းနှင့်လေ့လာ
သင်ကြားခြင်းဖြင့်နားလည်မှုမှန်အမြင်
မှန်တွေတဆင့်စီ၊တဆင့်စီစုစောင်းကြတယ်။မှန်ကန်စွာနဲ့နားလည်မှုတွေရှိလာ
တဲ့အခါဘယ်နေရာမှာပဲနေနေဘယ်အ
ရာတွေနဲ့ပဲတွေ့ကြုံပါစေအမှန်တွေကို
နားလည်သဘောပေါက်ခြင်းနှင့်အ
ကြောင်းနဲ့အကျိုးတွေကိုနားလည်ရင်
ဘာကိုမှမတုံလှုပ်တော့ဘူး။(သို့)ပညာ
ရှိသလောက်တုံလှုပ်မှုတွေနည်းလာ
တယ်။မလိုချင်မနှစ်သက်တဲ့အရာတွေ
ကိုရလာတဲ့အခါသဘောကျမှုတွေမရှိ
ဘူး။(သို့)ဒုက္ခဘေးဆိုးအမျိုးမျိုးနဲ့ကြုံ
လာတဲ့အခါကိုယ်လုပ်ထားခဲ့တဲ့အကု
သိုလ်ကံတွေရဲ့အကျိုးပေးတဲ့အချိန်
ဖြစ်တယ်လို့နားလည်သဘောပေါက်
လိုက်တယ်။ဒါကြောင့်အဲလို့အကျိုး
တွေဖြစ်ပေါ်လာပြီးဘယ်သူမှမလုပ်ရပဲ
နဲ့တရားသဘောအတိုင်းဖြစ်ပေါ်လာ
တယ်။အားလုံးသည်အကြောင်း
ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်ပြီးဘယ်သူတစ်ဦးတစ်
ယောက်ရဲ့သဘောတွေ၊အလိုဆန္ဒတွေ
အတိုင်းမရဘူး။ဖြစ်ပြီးဆိုရင်လည်းမ
ဖြစ်အောင်တားဆီးလို့လည်းမရဘူး။
ချုပ်ချယ်လို့လည်းမရဘူး။အကြောင်း
တွေဖြစ်ရခြင်းနှင့်အကျိုးတွေရရှိခြင်း
တွေနားလည်မှုမှန်ကန်လာတဲ့အခါဘဝ
မှာကောင်းမှုကုသိုလ်တွေစုစောင်းဖို့အ
တွက်မမေ့မလျော့တဲ့သူဖြစ်ဖို့သတိပေး
ခြင်းဖြစ်တယ်။ကိုယ့်နဲ့တစ်ပါးသူတွေပါ
အကျိုးဆောင်ရွက်ပြီးတရားတော်တွေ
ကိုနာကြားခြင်းနှင့်လေ့လာသင်ကြား
ကြတယ်။ပညာတွေကိုတိုးတက်ပွား
များအောင်စုစောင်းပြီးကိုယ်ကျိုးအ
တွက်ရှေ့ဆက်ပြီးအားကိုးအားထားရ
တဲ့အရာဖြစ်တယ်။
“မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တုန်းက
ကတ်ဆိုးတွေကျရောက်တဲ့အချိန်မှာရွာသူရွာသားတွေကိုရဟန်းတွေဘယ်လိုကူညီသလဲ?”
ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည်အ
လောင်းတော်ဘဝကတည်းကပါရမီ
တွေဖြည့်ဆီးလာခဲ့တာလေးသင်္ချေနှင့်
ကမ္ဘာတစ်သိန်းအထိအချိန်ကြာခဲ့တယ်။တရားတော်တွေကိုထိုးထွင်းစွာသိပြီး
ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားဖြစ်လာခဲ့တယ်။ဒါ
ကြောင့်သတ္တဝါတွေအားလုံးကိုကူညီ
ဖို့နှင့်ဆင်းရဲခုက္ခကနေလွတ်မြောက်ဖို့
အတွက်ဘုရားပွင့်ရခြင်းဖြစ်တယ်။ဗုဒ္ဓ
မြတ်စွာဘုရားပွင့်ပြီးတဲ့နောက်သတ္တဝါ
တွေအပေါ်မှာကြီးမားတဲ့မဟာကရုဏာ
စိတ်တွေဖြစ်ပြီးတရားတော်တွေကိုဆိုဆုံးမသွားတယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားတ
ရားသိတော်မှုပြီးနောက်သတ္တဝါတွေကို
၄၅ ဝါကာလပတ်လုံးရေတွက်မကုန်
အောင်တရားတော်တွေကိုဆိုဆုံးမခဲ့
တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့နားလည်
မှုတွေမှန်ပြီးတစ်သက်လုံးအမြင်မှန်ဖို့
နှင့်ပညာတွေဖြစ်ပေါ်ဖို့အတွက်ဖြစ်
တယ်။ဒါကြောင့်မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမ
သွားတဲ့တရားတော်တွေကနေအကျိုး
တွေရရှိသွားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေရေတွက်လို့
မကုန်နိုင်အောင်ရှိတယ်။ဒါကြောင့်
ဘယ်လိုအချိန်အခါပဲဖြစ်ဖြစ်ဗုဒ္ဓမြတ်
စွာဘုရားနှင့်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အရိယာ
သာဝကတွေပါသစ္စာတရား(အမှန်)တွေ
ကိုကြေငြာပြီးမြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့သာဝကလေး
ဖွဲ့ကိုတရားတော်တွေနားလည်အောင်
ကူညီထောက်ပံ့ပေးခဲ့တယ်။တကယ့်ကို
မြင့်မြတ်တဲ့ကူညီခြင်းဖြစ်တယ်။နောက်
ပြီးတရားတော်တွေကိုနားလည်သ
ဘောပေါက်မှုမှန်ကန်စေဖို့အတွက်ကူ
ညီပြီးတသက်လုံးအားကိုးလို့ရတဲ့တရားတွေလည်းဖြစ်တယ်။
ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကဂုတ်တနိ
ကယ်ရတနသုတ်ထဲမှာဒီလိုအကြောင်း
တွေပြထားတယ်။ဝေသာလီမြို့ထဲမှာ
ကတ်ဆိုးတွေကျရောက်တုန်းကဗုဒ္ဓ
မြတ်စွာဘုရားသည်တရားတော်တွေကို
ဆိုဆုံးမဖို့အတွက်ဝေသာလီမြို့မှာကြွ
ရောက်လာခဲ့ပြီးရတနသုတ်ကိုဟော
ပြောဆုံးမသွားတယ်။ရတနသုတ်ထဲမှာ
မြင့်မြတ်တဲ့ရတနာသုံးပါးအကြောင်းကိုဟောပြောသွားတယ်။ဘာတွေလဲဆို
တော့ဘုရားရတနာ၊တရားရတနာ၊သံဃာရတနာတို့ဖြစ်ကြတယ်။ရတနာဆို
တာကတော့အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုးရှိပြီး
တကယ့်ကြည်ညိုစရာကောင်းပြီးတန်ဖိုးရှိတယ်။နောက်ပြီးတန်ဖိုးပြတ်လို့မရတဲ့အပြင်တွေ့ရမြင်ရဖို့လည်းခဲယှဉ်း
တယ်။ပညာရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေအတွက်
အားကိုးရာဖြစ်ပြီးဝမ်းသာပီတိတွေဖြစ်
ပေါ်စေတယ်။ဒီလိုဂုဏ်လက္ခဏာမျိုး
တွေသည်မြတ်စွာဘုရား၊တရားတော်
နှင့်အရိယာသံဃာတော်တွေမှသာရှိပြီး
ဖြစ်ပေါ်တဲ့အရာတွေဖြစ်တယ်။ဒါ
ကြောင့်“ရတနာသုံးပါး”ဖြစ်ကြတယ်။
မြတ်စွာဘုရားသည်ရတနသုတ်ကို
ဟောပြောပြီးဆုံးမသွားတဲ့အခါမှာရှစ်
သောင်းလေးထောင်အထိလူတွေ
မြောက်များစွာတရားတော်တွေကိုသိ
ရှိတော်မှုသွားတယ်။တရားတော်တွေသိရှိတော်မှုခြင်းဖြင့်သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲ
ကနေလွတ်မြောက်ပြီးမြင့်မြတ်တဲ့ကယ်
တင်ခြင်းတွေလည်းဖြစ်တယ်။မြတ်စွာဘုရားကတရားတော်တွေနဲ့ဆိုဆုံးမတာ
ကလွဲပြီးသတ္တဝါတွေကိုတစ်ခြားအရာ
တွေနဲ့မကယ်တင်ခဲ့ဘူး။
ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကသံယုတ်
တနိကယ်သဠာရတနထဲကကူလသုတ်ထဲမှာတစ်ချိန်တုန်းကမြတ်စွာဘုရား
သည်မြောက်များစွာသောရဟန်းသံ
ဃာတွေနဲ့ကိုဆိုစံနပုပ်မှာကြွသွားပြီး
ပါဝါလီပန်းခြံနာလန်ဒါခါအနီးမှာသီ
တင်းသုံးတော်မူတယ်။အဲဒီအချိန်တုန်း
ကနာလန်ဒါခါမှာဒုတ်ဘေးကမ်တြ
ကတ်ဆိုးနဲ့တွေ့ဆုံပြီးရွာသူရွာသား
တွေသောကများစွာနဲ့ကြုံတွေ့ရတယ်။
အဲဒီလိုဖြစ်နေတာတောင်မှမြတ်စွာဘု
ရားကအဲဒီနေရာမှာသီတင်းသုံးနေထိုင်
ပြီးပုံမှန်ပဲဆွမ်းခံကြွတော်မူတယ်။ဒါ
ကြောင့်နိလန်နာပိုရဲ့တပည့်ဖြစ်တဲ့အစီ
ဖန်ဒါကဖိုကမြတ်စွာဘုရားကိုလာပြီး
ပြစ်တင်ပြောတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့မြတ်စွာဘုရားသည်ရွာသူရွာသား
တွေဒုက္ခရောက်နေတဲ့အချိန်မှာဆွမ်းခံ
ခြင်းဖြင့်ရွာသူရွာသားတွေကိုညှင်းပန်း
နှိပ်စက်တယ်လို့ပြောဆိုတယ်။ဒါပေ
မယ့်မြတ်စွာဘုရားကအမှန်တရားတွေ
ကိုဆုံးမသွားတာကဆွမ်းခံခြင်းဖြင့်တစ်ပါးသူတွေလှူတဲ့ဆွမ်းကိုလက်ခံရရှိ
ခြင်းသည်လှူဒါန်းပေးတဲ့သူတွေကိုဘယ်
လိုညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းဖြစ်သလဲ?ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့အဲဒီလိုဆင်းရဲပြီးမ
ပြည့်စုံတဲ့ဘဝရှိရတဲ့အကြောင်းကအ
တိတ်ဘဝတုန်းကရှိလာခဲ့တယ်။
မြတ်စွာဘုရားကအဲဒီပုဂ္ဂိုလ်
တွေကိုသွားပြီးညှင်းပန်းနှိပ်စက်တာမ
ဟုတ်ဘူး။အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေကသာကု
သိုလ်ကောင်းမှုတွေမလုပ်ခဲ့ရလို့ဒီလို
ဆင်းရဲပြီးမပြည့်စုံတဲ့ဘဝနဲ့နေရတယ်။
ဒါပေမယ့်မြတ်စွာဘုရားကမေတ္တာ၊ကရု
ဏာတော်နဲ့တရားတွေကိုနားလည်ဖို့ကူညီထောက်ပံ့ပေးတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့လှူဒါန်းနိုင်မယ့်ပစ္စည်းတွေနည်း
နေရင်တောင်မှလှူဒါန်ခွင့်ရနိုင်သေး
တယ်ဆိုရင်ခဏတာအတွင်းမှာစွန့်
လွတ်လိုက်တဲ့အဲဒီစိတ်သည်ကုသိုလ်
စိတ်တွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်အဲဒီနာ
လန်ဒါခါအနီးနားမှာမြတ်စွာဘုရားသီ
တင်းသုံးနေထိုင်ရခြင်းသည်အတိတ်ဘ
ဝတုန်းကကုသိုလ်ကောင်းမူတွေမလုပ်ခဲ့
ရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေကိုကုသိုလ်တွေလုပ်ခွင့်ရဖို့အတွက်အခွင့်အရေးပေးခြင်းဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးလှူဒါန်းလိုက်တဲ့ပစ္စည်း
တွေနှင့်မြတ်စွာဘုရားနဲ့ဆွမ်းကပ်လှူဒါန်းတဲ့အကျိုးတွေကြောင့်ကောင်းတဲ့အကျိုးတွေဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ဒါတွေက
တော့မြတ်စွာဘုရားကတခြားအရား
တွေနဲ့ကူညီခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲတရားဓမ္မ
တွေကိုနားလည်သဘောပေါက်မူတွေရှိ
ခြင်းဖြင့်ကူညီစောင့်ရှောက်ခြင်းဖြစ်
တယ်။
သုံးသပ်သင့်တဲ့အချက်ထဲမှာနား
လည်လို့ရနိုင်တာကတော့မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကအရိယာသာဝကတွေ
အားလုံးရဟန်းအသွင်နဲ့ရှိနေတဲ့အရှင်
သာရိပုတ္တလာ၊အရှင်မဟာမောက်လ္ဂန်
အရှင်မဟာကသပတွေကအစပုထုဇဉ်
တွေလုပ်သလိုမျိုးဘယ်ရဟန်းတစ်ပါး
ပါးကမှပြည်သူလူထုတွေကိုကူညီတာ
မတွေ့ရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့အရိယာသာဝကတွေအားလုံးသည်မြတ်
စွာဘုရားပညတ်ခဲ့တဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုအရိုအသေကြီးစွာနဲ့အလေးထားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်တယ်။ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘု
ရားကိုအရိုအသေရှိကြပြီးကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းရဟန်းအသွင်နဲ့ရှိနေတာကိုအ
မှန်အတိုင်းသိကြတယ်။ပုထုဇဉ်တွေမ
ဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်တွေရဲ့တာ
ဝန်တွေကိုပုထုဇဉ်တွေလုပ်သလိုမျိုး
လုပ်လို့မရဘူး။ရဟန်းဘဝနဲ့နေပြီးဆို
ရင်ရဟန်းဘဝနဲ့သင့်တော်တဲ့တာဝန်
တွေကိုပဲလုပ်သင့်တယ်။ဒကြောင့်ပြည်သူလူထုတွေကိုကူညီခြင်းသည်မြတ်ဗုဒ္ဓ
ရဲ့ဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်တွေကို
ဟောပြောဆုံးမခြင်းအားဖြင့်မြင့်မြတ်
စွာနဲ့ကူညီလို့ရတယ်။တစ်ခြားသောအရာတွေနဲ့ကူညီခြင်းမဟုတ်ဘူး
“ရဟန်းတွေပုထုဇဉ်တွေလုပ်သလို
မျိုးပြည်သူလူထုတွေကိုလာပြီးကူညီတာဘယ်လိုအပြစ်တွေဖြစ်ပေါ်လာ
သလဲ?”
ရဟန်းတွေသည်ပုထုဇဉ်တွေ
လုပ်သလိုမျိုးပြည်သူလူထုတွေကိုလာ
ပြီးကူညီတဲ့နေရာမှာဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ်ပြန်ပြီးတော့ဝေဖန်သုံးသပ်ရမှာကရဟန်းဆိုတာဘယ်သူလဲ?
ပုထုဇဉ်ဘဝကိုစွန့်လွတ်လိုက်ပြီးဆိုရင်
ပုထုဇဉ်တွေရဲ့ကျင့်ကြံမှုလိုမျိုးနေလို့
မရတော့ဘူး။ပြီးတော့ကူညီလို့လည်း
မရတော့ဘူး။အဲဒါကြောင့်မှားတဲ့လမ်း
ဘက်မှာအသက်မွေးဝမ်းပြုကြပြီးရ
ဟန်းတွေရဲ့တာဝန်တွေလုပ်ဖို့မေ့သွား
ကြတယ်။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်တွေကိုရတနာသုံးပါးအပေါ်မှာကြည်ညိုခြင်းတွေ
ပျက်အောင်လုပ်တာနဲ့တူသည်။ပြီး
တော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီမကျင့်ကြံ
တဲ့ရဟန်းတွေပြန်ပြီးတော့ချီးမွှမ်း
မြောက်စားကြတယ်။ပြည်သူလူထု
တွေကိုဥပေက္ခာမပြုပဲအသုံးအဆောင်
ပစ္စည်းတွေ၊အစားအစာတွေ၊ငွေတွေပါ
ပေးပြီးကူညီတာကအစအဲဒီပုထုဇဉ်
တွေအားလုံးကိုလာပြီးပေးကြတယ်။
အဲဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်ထဲကရ
ဟန်းတွေရဲ့တာဝန်တွေဟုတ်လာ?(သို့)
မဟုတ်ဘူးလာ?ပိုပြီးမြင့်မြတ်တဲ့ဘဝ
မှာငြိမ်သက်ခြင်းတွေပိုပြီးရှိလာသလာ?(သို့)မရှိဘူးလာ?အဲဒါဝိနည်းသိက္ခပုဒ်
နဲ့တကယ့်ကိုမညီတဲ့လုပ်ရပ်တွေဖြစ်
တယ်။အပြစ်တွေလည်းဖြစ်တယ်။ဒါ
ကြောင့်ချီးမွှမ်းမြောက်စားပြီးအလေး
ထားသင့်တဲ့အရာတွေကတော့တရား
တော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားပြီးရ
ဟန်းတွေရဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကို
လိုက်နာကျင့်ကြံရမယ်။နောက်ပြီးဝိ
နည်းတရားတော်တွေနဲ့ကျင့်ကြံမှုမှား
နေတဲ့ရဟန်းတွေကိုမြောက်စားရမှာ
မဟုတ်ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရ
ဟန်းနဲ့ပုထုဇဉ်တွေသည်တစ်ခြားစီပဲ
အရမ်းကိုကွာခြားတယ်။
ရဟန်းတွေရဲ့လုပ်ရပ်တွေသည်
ပုထုဇဉ်တွေလိုမျိုးပြည်သူလူထုတွေကို
လာပြီးကူညီခြင်းသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အများကြီးမှားနေတာတွေ့ရတယ်။
လိုအပ်တဲ့အရေအတွက်ပမာဏအတိုင်းပြည့်အောင်ငွေတွေကိုလက်ခံကြတယ်။အဲဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မှားပြီး
အာပတ်သင့်တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုချိုးဖောက်ပြီးရွှေ၊ငွေလက်ခံတဲ့
အချက်မှာအာပတ်သင့်တယ်။ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
ထဲကရဟန်းတွေသည်ရွှေ၊ငွေတွေကို
လက်မခံကြဘူး၊မသာယာကြဘူး။ဒါ
ကြောင့်ရွှေနဲ့ငွေတွေကိုလက်ခံတဲ့ဘယ်
ရဟန်းမဆိုကိုယ်တိုင်ကပဲလက်ခံသည်
ဖြစ်စေ၊တစ်ပါးသူတွေကိုလက်ခံခိုင်း
သည်ဖြစ်စေ(သို့)တစ်ပါးသူတွေသိမ်း
ထားပေးတဲ့ရွှေ၊ငွေတွေကိုသာယာရင်
လည်းအာပတ်သင့်တယ်။ဆိုလိုတာက
နိသဂ္ဂိဝါစိတ်အာပတ်သင့်တယ်။သိက္ခာ
ပုဒ်နံပါတ်ရှစ်ထဲကကိုဆီရဝမှာဒီလိုရှိ
တယ်။“တစ်ပါးသောရဟန်းတို့သည်
ရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံသည်ဖြစ်စေ၊
လက်ခံခိုင်းသည်ဖြစ်စေ(သို့)တစ်ပါး
သူတွေသိမ်းထားပေးတဲ့ရွှေ၊ငွေတွေကို
သာယာသည်ဖြစ်စေနိသဂ္ဂိဝါစိတ်အာ
ပတ်သင့်တယ်။
ရဟန်းတွေသည်ရွှေ၊ငွေတွေကို
လက်ခံလို့မရယုံလောက်နဲ့မဟုတ်ဘူး။
တစ်ခြားသူတွေကိုလည်းငွေတွေသွား
ဝေပေးရင်လည်းမရဘူး။ရလာတဲ့ငွေ
တွေနဲ့ပစ္စည်းတွေသွားဝယ်ရင်လည်းမရ
ဘူး။ရဟန်းတွေဒီလိုမျိုးလုပ်နေတာရဟန်းတွေရဲ့တာဝန်တွေမဟုတ်ဘူး။ရ
ဟန်းတွေငွေသုံးခြင်းဖြင့်ပစ္စည်းတွေကို
ဝယ်ယူခြင်းသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မှား
နေတယ်။ဒါကြောင့်နိသဂ္ဂိဝါစိတ်အာ
ပတ်သင့်တယ်။သိက္ခာပုဒ်နံပါတ်ကိုးထဲ
ကကိုဆီရဝမှာဒီလိုရှိတယ်။“တစ်ပါး
သောရဟန်းတို့သည်ငွေတွေနဲ့အမျိုး
မျိုးသောပစ္စည်းတွေကိုရောင်းဝယ်ရင်
နိသဂ္ဂိဝါစိတ်အာပတ်သင့်တယ်။ပြီး
တော့လည်းငြိမ်သက်ခြင်းတွေမရှိတာ
ကိုမြင်တွေ့ရတယ်။ငွေတွေကိုလက်ခံ
ခြင်းဖြင့်တကယ့်ကိုစိုးရိမ်စိတ်တွေဖြစ်
စေတယ်။ပြီးတော့လည်းပုထုဇဉ်တွေရဲ့ကျင့်ကြံမှုတွေအားလုံးနဲ့တူနေတယ်။
ရွှေ၊ငွေတွေလက်ခံရရှိပြီးငွေတွေနဲ့ဝယ်
ယူသုံးဆောင်ကြတယ်။
ရဟန်းဖြစ်ပြီးတော့ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားဖို့
မေ့လျော့နေကြတယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုတာရှည်အောင်မစောင့်ရှောက်တဲ့အပြင်အရိုအသေတွေလည်းမပြုကြ
တော့ဘူး။မြတ်စွာဘုရားပညတ်ခဲ့တဲ့ဝိ
နည်းတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်
ကြားဖို့အလိုဆန္ဒတွေမရှိတဲ့ရဟန်းတွေ
ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုတာရှည်အောင်မစောင့်ရှောက်တဲ့ရဟန်းအဖွဲ့တွေလို့ခေါ်ရတဲ့အ
ကြောင်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်အာပတ်
တွေသင့်တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေ
ကိုမစောင့်ရှောက်တဲ့အချက်မှာနိသဂ္ဂိ
အာပတ်တွေထပ်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်
ကောင်းမှုကုသိုလ်စိတ်ကနေဝေးစေ
တယ်။ဝိနည်းသုတ်ထဲကအချက်အ
လက်တွေထဲမှာမဟာဝိဖန်ပါကြီတီ
သိက္ခာပုဒ်ထဲကနံပါတ်လေးဆူလာပါ
ဝေါမှာဒီလိုရှိပါတယ်။“ရဟန်းတို့အား
လုံးဒီလိုသိက္ခာပုဒ်တွေကိုထုတ်ပြောရ
ခြင်းသည်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကိုတာ
ရှည်အောင်မစောင့်ရှောက်တဲ့ရဟန်း
တွေအတွက်ပါကြီတီအာပတ်သင့်တယ်။ပုထုဇဉ်တွေကပညတ်ထားတဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေအတိုင်းထုတ်ပြောသည်
ဖြစ်စေ၊တရားတော်တွေကိုထုတ်ပြောသည်ဖြစ်စေဘယ်ရဟန်းတစ်ပါးပါးမ
ဆိုသဘောမတူခြင်း၊အမြင်မတူခြင်းနှင့်
နာကြားဖို့လက်မခံခြင်းတို့သည်အာ
ပတ်တွေဖြစ်တယ်။သိက္ခာပုဒ်တိုင်း
အာပတ်သင့်တယ်။
ဝိနည်းသုတ်ထဲကအချက်အ
လက်အရမဟာဝိဖန်မှာဒီလိုရှိတယ်။
ဝိနည်းအရနေထိုင်ခြင်းသည်လည်
ကောင်း၊ဝိနည်းမဟုတ်တဲ့တရားတွေနဲ့
နေထိုင်ခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်တွေတာရှည်အောင်မစောင့်
ရှောက်ခြင်းတွေကြောင့်ပုထုဇဉ်တွေက
ရဟန်းတွေကိုလာပြီးပြောကြတယ်။ဒီအချက်တွေကခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်မ
ဖြစ်ခြင်း၊ဖယ်ရှားခြင်းအတွက်မဖြစ်
ခြင်း၊သဒ္ဒါတရားဖြစ်ပေါ်မယ့်သူတွေအ
တွက်မဖြစ်ခြင်း၊မစုစောင်းခြင်းအတွက်
မဖြစ်ခြင်းနှင့်ဝိရိယရှိဖို့အတွက်မဖြစ်
ခြင်းတို့ကြောင့်ဆိုပြီးရဟန်းတွေကအ
ကြောင်းပြတယ်။အဲဒါကြောင့်သိက္ခာ
ပုဒ်တိုင်းနဲ့အာပတ်သင့်တယ်။
ပုံမှန်(ဓမ္မတာ)အားဖြင့်ပြောရ
ရင်ရဟန်းတွေသည်အမျိုးမဟုတ်တဲ့လူ
တွေဆီကပစ္စည်းတွေကိုအလှူခံအဖြင့်နဲ့
တောင်းဆိုထားခြင်းနှင့်ပစ္စည်းတွေကိုလိုအပ်ရင်တောင်းဖို့အခွင့်အရေးတွေ
မပြောထားတဲ့သူတွေဆီကလည်း
တောင်းလို့မရဘူး။ရဟန်းတွေပြည်သူ
လူထုတွေကိုလာပြီးကူညီနေရင်တောင်မှဝတ်ထားတဲ့သင်္ကန်းကသပ်သပ်ရပ်
ရပ်မရှိရင်ရဟန်းဖြစ်ခြင်းနဲ့မသင့်တော်
ဘူး။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မှားယွင်းပြီးဆို
ရင်သိက္ခာပုဒ်အပုဒ်တိုင်းနဲ့အာပတ်သင့်
တယ်။ပုထုဇဉ်တွေလုပ်သလိုမျိုးပြည်သူလူထုတွေကိုလာပြီးကူညီတာအား
လုံးအပြစ်ဖြစ်တယ်လို့ပြောနိုင်တယ်။
ရဟန်းတွေလည်းအမျိုးမျိုးသောအာ
ပတ်တွေနဲ့ထိုက်တယ်။ပြီးတော့ရဟန်း
တွေချိုးဖောက်တဲ့အာပတ်တွေသည်တ
ကယ်လို့အပြစ်ဖြစ်တာကိုအပြစ်ဖြစ်မှန်းမမြင်ကြပဲအာပတ်တွေမဖြေကြဘူး။
ဒါကြောင့်ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းမှန်
ကန်အောင်မကျင့်ကြံတဲ့သူနဲ့ဝိနည်းချိုး
ဖောက်တဲ့သူတွေသည်အပြစ်ဖြစ်တယ်။တကယ်လို့အခုချိန်မှာရဟန်းဘဝနဲ့ပျံ
လွန်တော်မူသွားခဲ့ရင်ဒီဘဝရဲ့အဆက်
ဖြစ်တဲ့နောက်ဘဝရောက်ရင်အပါယ်ဘုံ
ကိုသာသေချာပေါက်သွားရောက်ရမယ်။ဒါကြောင့်မို့အကြောင်းသေးငယ်တယ်
လို့လုံးဝထင်လို့မရဘူး။
တစ်ချို့နေရာတွေမှာရဟန်း
တွေကပုထုဇဉ်တွေကိုအသုံးအဆောင်
ပစ္စည်းတွေနဲ့ကူညီထောက်ပံ့မယ်ဆိုရင်
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မမှားရင်ကူညီလို့ရ
တယ်။ပုထုဇဉ်တွေကူညီကြသလိုမျိုး
ရဟန်းတွေကလူတွေကိုလာပြီးကူညီလို့
မရဘူး။ဥပမာအားဖြင့်ရဟန်းတွေရ
လာတဲ့စားစရာတွေနဲ့ဒုက္ခရောက်နေတဲ့
သူတွေကိုတတ်နိုင်သလောက်ကူညီလို့
ရတယ်။ဆိုလိုတာကရဟန်းတွေဆွမ်းခံ
လို့ရလာတဲ့အစားအစာတွေနှင့်ဖြောင့်
မတ်စွာနဲ့အလှူခံလို့ရလာတဲ့လူတွေဆီကတကယ်လို့အရှင်ဘုရားတို့ဆွမ်းဘုန်း
ပေးပြီး(သို့)ဘုန်းဖို့အတွက်ဖယ်ထားပြီး
ပြီ(သို့)အတူနေတဲ့ရဟန်းတွေ၊ကိုရင်
တွေအတွက်ဖယ်ထားပြီးဆိုရင်ကျန်ရှိ
နေတဲ့တချို့အစားအစာတွေကိုတစ်ခြားသူတွေကိုပေးကမ်းလို့ရတယ်။အဲဒါမှ
တဆင့်ဘုန်းကြီးကျောင်းသားနှင့်ကပ်ပိ
ယတွေမှတဆင့်ထပ်ပြီးပေးဝေလို့ရ
တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရဟန်း
တွေသည်စားစရာတွေကိုစုစောင်းထား
လို့မရဘူး။
နောက်တစ်မျိုးကတော့နေမ
ကောင်းတဲ့သူတွေလာခဲ့ရင်(သို့)အစားအစာနဲ့ပတ်သက်ပြီးဘုန်းကြီးကျောင်း
မှာအကူအညီတောင်းမယ့်သူလာခဲ့ရင်
(သို့)ရောဂါအတွက်ကုသဖို့ဆေးဝါးတွေ
နှင့်တကယ်လို့စားစရာနဲ့ဆေးဝါးတွေရဟန်းတွေမှာရှိခဲ့ရင်အဲဒီအချိန်တွင်းမှာ
စွန့်လွတ်ပေးကမ်းလို့ရတယ်။(သို့)ရ
ဟန်းကိုယ်တိုင်ကမဘုန်းရသေးပဲရလာ
တဲ့ဆွမ်းတွေ(သို့)ဘုန်းဖို့အတွက်မဖယ်ရသေးတဲ့ဆွမ်းတွေ(သို့)အတူနေတဲ့ရ
ဟန်း၊သာမဏေတွေအတွက်မဖယ်ရ
သေးတဲ့ဆွမ်းတွေကို(အနာမထ)ဆွမ်း
ခံခြင်းလို့ခေါ်တယ်။ဆိုလိုတာကပုထု
ဇဉ်တွေဆီကကိုယ်တိုင်ရလာတဲ့ဆွမ်း
(သို့)တစ်ခြားရဟန်းတွေဦးစွာနဲ့မရရှိ
သေးတဲ့ဆွမ်းတွေကိုဆိုလိုတယ်။အမိ
အဖတွေကိုစွန့်လွတ်ပေးလို့ရတယ်။
နောက်ပြီးအမိအဖကိုကြည့်ပေးတဲ့သူ
ရဟန်းတွေအတွက်အကျိုးရှိဖို့ရှာဖွေ
ပေးတဲ့ကပ်ပိယတွေနှင့်ရဟန်းဝတ်ဖို့
ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေပါပေးလို့ရ
တယ်။ဒါကြောင့်ကပ်လှူပေးတဲ့သူတွေရဲ့သဒ္ဒါတရားတွေလည်းမကျဆင်းသွားဘူး။ဒါကြောင့်ဒီအချက်မှာအပြစ်မဖြစ်
ဘူး။နောက်ပြီးတော့အမိအဖတွေရဲ့
တာဝန်တွေကအကျိုးရှိစေတဲ့အရာ
တွေကိုဆက်ပြီးလုပ်လို့ရနိုင်တယ်။ဒါ
ကြောင့်ရဟန်းတွေကိုယ်တိုင်လုပ်စရာမ
လိုဘူး။တကယ်လို့ရဟန်းတွေကိုယ်
တိုင်ရလာတဲ့ဆွမ်းတွေကိုမဘုန်းရသေး
ဘူး၊(သို့)ဘုန်းဖို့အတွက်မဖယ်ရသေးဘူး။(သို့)အတူနေတဲ့ရဟန်းနဲ့သာမဏေ
တွေအတွက်မဖယ်ရသေးပဲအမိအဖ
တွေကလွဲပြီးတစ်ခြားသူတွေကိုရဟန်း
တွေသွားပေးရင်မသင့်တော်တဲ့အရာ
တွေဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့
ဆွမ်းကပ်လှူဒါန်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေအဖို့စိတ်
မကောင်းဖြစ်စေတဲ့လုပ်ရပ်တွေဖြစ်
တယ်။(သို့)ဆွမ်းကပ်လှူဒါန်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်
တွေရဲ့သဒ္ဒါတရားကျဆင်းစေတဲ့လုပ်
ရပ်လည်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ဘယ်ရ
ဟန်းမဆိုလှူဒါန်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့သဒ္ဒါ
တရားတွေကျဆင်းအောင်လုပ်ခဲ့ရင်
သိက္ခာပုဒ်တိုင်းနဲ့အာပတ်သင့်တယ်။
အချက်အလက်အရဝိနည်း
သုတ်ထဲကမဟာဝေါ်မှာဒီလိုရှိတယ်။
“ဆွမ်းကပ်လှူဒါန်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့
သဒ္ဒါတရားတွေကျဆင်းအောင်ရဟန်း
တွေမလုပ်သင့်ဘူး။ဘယ်ရဟန်းတစ်ပါး
ပါးမဆိုဒကာတွေရဲ့သဒ္ဒါတရားကျဆင်းအောင်လုပ်ခဲ့ရင်သိက္ခာပုဒ်နဲ့အာပတ်
သင့်တယ်။ဒါကြောင့်မို့ရဟန်းတွေတစ်
ခုခုလုပ်မယ်ဆိုရင်အားလုံးသည်ဝိနည်း
သိက္ခာပုဒ်အတိုင်းဖြစ်ရမယ်။လုပ်ချင်သလိုမျိုးလုပ်လို့မရဘူး။ဘာကြောင့်လဲ
ဆိုတော့တကယ်လို့မှားတဲ့အရာတွေ
လုပ်မိရင်အပြစ်ဖြစ်တယ်။ပြီးတော့ရ
ဟန်းဘဝနဲ့နေထိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်အတွက်
တကယ့်ကိုအန္တရယ်ဖြစ်တယ်။
ဝိနည်းသုတ်ထဲကမဟာဝိဖန်
အချက်အလက်တွေအရ( အာနာမထ)
ဆွမ်းခံခြင်းမှာဘယ်သူတွေကိုပေးလို့
သင့်တော်သလဲဆိုတာဒီလိုပြောသွား
တယ်။
အမေး—->အာနာမထဆွမ်းခံ
ခြင်းမှာဘယ်သူ့ကိုပေးသင့်ပြီးဘယ်သူ့ကိုမပေးသင့်သလဲ?
အဖြေ—–>အမိနှင့်အဖတွေကို
အရင်ပေးသင့်တယ်။တကယ်လို့အဲဒီ
ဆွမ်းခံခြင်းသည်ဈေးရှိမယ့်အရာဖြစ်
မယ်ဆိုရင်ကပ်လှူတဲ့သူတွေရဲ့သဒ္ဒါတ
ရားတွေကျဆင်းအောင်မဖြစ်သင့်ဘူး။
အမိအဖတွေကိုကြည့်ရှုတဲ့သူ၊ကပ်ပိယ
တွေ၊ရဟန်းဝတ်ဖို့ပြင်ဆင်တဲ့သူတွေကို
လည်းပေးသင့်တယ်။အဲဒီလူတွေထဲက
ရဟန်းဝတ်ဖို့ပြင်ဆင်မယ့်သူကိုအသုံး
အဆောင်ပစ္စည်းတွေထည့်ပေးရင်သင့်
တော်တယ်။အဲဒီရဟန်းဝတ်ဖို့ပြင်ဆင်
တဲ့သူသေဆုံးသွားရင်ကျန်ရှိတဲ့အသုံး
အဆောင်ပစ္စည်းတွေသည်တစ်ခြားပု
ထုဇဉ်တွေကိုထည့်ပေးမယ်ဆိုရင်အမိ
အဖဖြစ်ရင်တောင်မှအဲဒီပစ္စည်းတွေပေးဖို့မသင့်တော်ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့ရဟန်းတွေရဲ့အသုံးအဆောင်
ပစ္စည်းဖြစ်တဲ့သပတ်၊သင်္ကန်းတွေသည်
ပုထုဇဉ်တို့ရဲ့ကိုးကွယ်အားထားတဲ့`စေတီ’နေရာမှာဖြစ်နေတယ်။
နောက်တစ်မျိုးကတော့(အာနာ
မထဆွမ်းခံခြင်း)သည်ဦးဦးဖြားဖြား
ဘယ်သူမှမဘုန်းရသေးတဲ့ဆွမ်းကိုနာ
မည်မေ့နေတဲ့သူကိုပေးသည်ဖြစ်စေ၊
လွတ်လပ်တဲ့သူတွေပေးသည်ဖြစ်စေ၊
ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာရောက်လာတဲ့သူ
သည်ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်နဲ့
ရောက်လာရသလဲ?ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့အဲဒီလူတွေကိုမပေးပြန်တော့
လည်းမပေးဘူးလို့စိတ်ဆိုးတယ်။ပေး
ပြန်တော့လည်းအဲဒီအဆင့်အတန်းနိမ့်
တဲ့သူကိုပေးတယ်လို့စိတ်ဆိုးပြီးကိုယ့်
ကိုယ်ကိုအဆုံးသတ်တယ်။ဒါကြောင့်
မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာတွေပါအန္တ
ရယ်ဖြစ်စေတယ်။
တကယ့်ကိုဝေဖန်သုံးသပ်သင့်
တာကတော့ရဟန်းတွေပြည်သူလူထု
တွေကိုကူညီခြင်း၊ရပ်ရွာအေးချမ်းသာ
ယာရေးတွေတိုးတက်အောင်ကြည့်ရူ
စောင့်ရှောက်ပြီးပြည်သူလူထုတွေနေ
ထိုင်ရေးကောင်းစားခြင်းနှင့်အမျိုးမျိုး
သောဆင်းရဲခုက္ခကနေလွတ်မြောက်
အောင်ကူညီခြင်းတို့သည်တကယ်တမ်း
ကျတော့အဲဒီတာဝန်တွေကရဟန်းတွေရဲ့တာဝန်တွေမဟုတ်ဘူး။ပုထုဇဉ်တွေရဲ့တာဝန်တွေဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲ
ဆိုတော့ရဟန်းတွေရဲ့အဓိကတာဝန်ကတော့နှစ်မျိုးပဲရှိတယ်။ဘာတွေလဲဆို
တော့(ခန္ဓဒုလ)ဝိနည်းတရားတော်တွေ
ကိုလေ့လာသင်ကြားပြီးတရားတွေအားလုံးကိုအဘက်ဘက်မှကြေညက်စွာနား
လည်တတ်မြောက်ခြင်းနှင့်(ဝိပသနာဒုလ)ပညာတွေတိုးတက်အောင်စုစောင်း
ပြီးအမှန်အတိုင်းဖြစ်ဖျက်နေတဲ့တရား
သဘောတွေကိုထိုးထွင်းစွာသိမြင်ခြင်း
တို့ဖြစ်ကြတယ်။ဒီတာဝန်နှစ်မျိုးကိုပု
ထုဇဉ်တွေအနေနဲ့အများကြီးလုပ်လို့မရနိုင်ဘူး။ပြီတော့ရဟန်းတွေလိုမျိုးအ
ချိန်ပြည့်မလုပ်နိုင်ဘူး။ဒါကြောင့်မို့ပုထု
ဇဉ်တွေကပြည်သူလူထုတွေရဲ့ကိစ္စအ
ဝဝတွေကိုပုထုဇဉ်တွေအချင်းချင်းကပဲ
ကူညီကြရမယ်။ရဟန်းတွေကတော့တရားတွေကိုနားမလည်တဲ့ပုထုဇဉ်လူတွေ
ကိုတရားတွေနားလည်လာအောင်တ
ရားဟောပြောပေးခြင်းဖြင့်ကူညီရ
တယ်။
ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကဂုတ္တနိ
ကယ်၊အီတိဝုဒကာ၊ဖဟူကန်သုတ်အ
ချက်အလက်ထဲမှာဒီလိုရှိတယ်။“ရ
ဟန်းတို့အားလုံးနားထောင်ကြ!!မြင့်
မြတ်တဲ့သူနဲ့သီလရှိတဲ့ပုဂ္ဂုလ်တို့သည်
နင်တို့ရဟန်းတွေအားလုံးကိုကူညီ
ထောက်ပံ့ပေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်တယ်။
နင်တို့တွေအားလုံးကိုသင်္ကန်း၊ဆွမ်း၊အ
သုံးအဆောင်ပစ္စည်းနှင့်ဆေးဝါးအမျိုး
မျိုးတွေနဲ့ကူညီထောက်ပံ့ပေးတယ်။နင်
တို့တွေအားလုံးကလည်းမြင့်မြတ်တဲ့သူ
နဲ့သီလရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေကိုပြန်ပြီးကူညီ
ထောက်ပံ့ပေးရမယ်။တရားတော်တွေကိုအစရဲ့ကောင်းခြင်း၊အလယ်ရဲ့
ကောင်းခြင်းနှင့်အဆုံးရဲ့ကောင်းခြင်း
အထိကောင်းစွာဆုံးမပြောဆိုရမယ်။
အဲဒီမြင့်မြတ်တဲ့သူနဲ့သီလရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်
တွေကိုရဟန်းတွေကတရားတော်တွေ
ရဲ့အက္ခရာ၊အသုံးအနှုန်းတွေနဲ့အတူ
ပြည့်စုံစွာသင်ကြားပေးရမယ်။
ရဟန်းတို့အားလုံးကြည့်ကြ!!ပု
ထုဇဉ်တွေနဲ့ရဟန်းတွေသည်ပန်း၊ဆီမီး၊
ဆွမ်း၊ရေချမ်းတွေပေးလှူခြင်းနှင့်တရား
အသိတွေပေးလှူခြင်းဖြင့်တစ်ဦးကိုတစ်
ဦးအပြန်အလှန်မှီခိုအားထားကြရတယ်။ဒီလိုမြင့်မြတ်တဲ့ကျင့်ကြံမှုနဲ့နေထိုင်ခြင်းသည်သံသရာထဲမှာနှစ်မြုပ်နေတဲ့သတ္တဝါတွေကိုကိလေသာရေဘဝဲကြီးထဲမှလွတ်မြောက်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ဒီလို
အကြောင်းတွေကြောင့်ဒုက္ခတွေထဲက
လွတ်မြောက်တဲ့အထိမှန်ကန်စွာကြိုး
စားရခြင်းဖြစ်တယ်။
အမှန်တကယ်တော့ရဟန်း
တွေရဲ့အဓိကတာဝန်တွေကတော့ဝိနည်းတရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားရပြီးဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီလိုက်နာ
ကျင့်ကြံရမယ်။ကိုယ်နဲ့သင့်တော်တဲ့
တာဝန်တွေကိုသာလုပ်ရမယ်။နောက်ပြီးမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမဖြစ်တဲ့အ
မှန်အတိုင်းရှိတဲ့တရားတွေကိုအားလုံး
သိအောင်ကြေငြာပြောဆိုရမယ်။အဲဒါ
မှပြည်သူလူထုတွေကိုတကယ့်ကိုမြင့်
မြတ်တဲ့ကူညီခြင်းတွေဖြစ်တယ်။မြတ်
စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်
တွေနဲ့အညီတစ်ပါးသူတွေနားလည်
အောင်ပြောကြားခြင်းဖြင့်ကူညီရမယ်။
ပြည်သူလူထုတွေကိုနားလည်မှုတွေမှန်
ကန်အောင်ကူညီပြီးနားလည်မှုတွေမမှားအောင်လည်းကူညီရမယ်။ပုထုဇဉ်တွေရဲ့ဘဝကိုမသိမှုကနေနားလည်မှုမှန်ကန်
လာအောင်ကူညီရမယ်။နားလည်မှုမှန်ကန်လာပြီးဆိုသည်နှင့်အမျှလူကောင်း
(သူတော်ကောင်း)တွေဖြစ်လာမယ်။
ကောင်းတဲ့အရာတွေကိုပဲလုပ်ပြီးဆိုရင်
နောက်ဘဝမှာအကျိုးကောင်းတွေရရှိ
မယ့်အကြောင်းဖြစ်တယ်။အဲဒါမှအစကတည်းကနေပြည်သူလူထုတွေကိုကူ
ညီခြင်းဖြစ်တယ်။
ပိဋကတ်သုတ္တန်ထဲကထိခနိ
ကယ်ပါထီဝေါဆီခါလကသုတ်ကအ
ချက်အလက်ထဲမှာရဟန်းသံဃာတွေ
ရဲ့တာဝန်တွေပြောဆိုသွားတယ်။မြင့်
မြတ်တဲ့ရဟန်းသံဃာတွေသည်ပုထုဇဉ်
တွေဆီကကူညီထောက်ပံ့ခြင်းတွေရရှိတဲ့အခါရဟန်းသံဃာတွေကပုထုဇဉ်
တွေကိုအကြောင်း ၆ မျိုးနဲ့ပြန်ပြီတော့
ချီးမြင့်ပေးတယ်။“ကြည့်အုံး!!ချစ်သား
သမီးတို့မြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းသံဃာတွေကိုသားသမီးတို့ကအကြောင်း ၅ မျိုးနဲ့
ကူညီစောင့်ရှောက်ကြတယ်။(၁)မေတ္တာနဲ့ပါဝင်တဲ့ကာယကံ၊(၂)မေတ္တာနဲ့ပါဝင်
တဲ့ဝစီကံ၊(၃)မေတ္တာနဲ့ပါဝင်တဲ့မနောကံ
(၄)တံခါတွေအမြဲတမ်းဖွင့်ထားပေးတဲ့သူဖြစ်ခြင်း(၅)ပန်း၊ဆီမီး၊နံသာ၊ရေချမ်း
ဆွမ်းတို့ဖြင့်ခဏခဏပေးလှူကြတယ်။
ကြည့်အုံး!!ချစ်သားသမီးတို့
မြင့်မြတ်တဲ့ရဟန်းသံဃာတွေကိုသားသမီးတို့ကအဲဒီအကြောင်း ၅ မျိုးနဲ့ကူ
ညီကြပြီးရဟန်းသံဃာတွေကဒီလိုအ
ကြောင်း ၆ မျိုးနဲ့သားသမီးတွေကိုပြန်
ပြီးတော့ချီးမြင့်ပေးတယ်။အဲဒါတွေက
တော့(၁)မကောင်းမှု(အကုသိုလ်)မှတားမြစ်ခြင်း၊(၂)ကောင်းမှု(ကုသိုလ်)တွေနဲ့
နေထိုင်စေခြင်း၊(၃)ကောင်းသောစိတ်(စေတနာရှိရှိ)နဲ့တရားချီးမြင့်ပေးခြင်း၊(၄)မကြားဖူးသေးတဲ့တရားတွေကိုကြားဖူးအောင်ဟောပြောပေးခြင်း၊(၅)ကြားဖူးပြီးတဲ့တရားတွေကိုပိုပြီးတော့နား
လည်လာအောင်ဟောပြောပေးခြင်း၊
နှင့်(၆)နတ်ပြည်သို့ရောက်စေတဲ့လမ်း
တွေကိုညွန်ပြပေးခြင်းတို့ဖြင့်ချီးမြင့်ပေးတယ်။
ဆီခါလကသုတ်အရတကယ့်
သေချာတာကရဟန်းတွေသည်ပုထုဇဉ်
တွေကိုတရားတော်တွေနဲ့အဓိကထားပြီးသွန်သင်ဆုံးမသွားတာကိုတွေ့မြင်ရ
တယ်။ဘယ်နေရာမှာဘေးအန္တရယ်တွေ
နဲ့ကြုံနေတဲ့အချိန်မှာပုထုဇဉ်(သို့)အဖွဲ့အစည်းတစ်ဖွဲ့ကပဲဖြစ်ဖြစ်ဘယ်လိုမျိုး
နဲ့ကူညီပြီးလုပ်နေကြသလဲဆိုတာရဟန်းတွေကပြောပြလို့ရနိုင်တယ်။ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့အမှန်တရားတွေကို
ပြောပြတဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်ပြီးအ
ကြောင်းနဲ့အကျိုးတွေကိုပြောတဲ့အ
တွက်ဖြစ်တယ်။နောက်ပြီးကောင်းတဲ့
သဘောတရားတွေနဲ့တစ်ပါးသူတွေကို
ပူပြင်သောကတွေ၊ဆင်းရဲခုက္ခတွေကလွတ်မြောက်အောင်ကြိုးစားပြီးကူညီ
ကြတယ်။ပုထုဇဉ်တွေကအကျိုးရှိတဲ့
အရာတွေကိုနာကြားပြီးလိုက်နာဆောင်
ရွက်ခြင်းဖြင့်အကျိုးတွေရှိလာတာကို
မြင်ရတယ်။တစ်ပါးသူတွေကိုကူညီ
ထောက်ပံ့ခြင်းဖြင့်ဆက်လက်ပြီး
ဆောင်ရွက်သွားလို့ရနိုင်တယ်။ဒါ
ကြောင့်ပုထုဇဉ်အနေနဲ့ဒီတာဝန်တွေ
ကိုဆက်ပြီးလုပ်ဆောင်ရမယ်။အဲဒီရ
ဟန်းတွေကိုဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတွေ
နှင့်အမှန်စကားတွေကိုနာကြားလိုက်ရ
ပြီးတဲ့နောက်မှာနားလည်သဘော
ပေါက်မှုတွေရှိလာကြတယ်။
နောက်တစ်မျိုးကတော့တ
ကယ်လို့ပုထုဇဉ်နဲ့ရဟန်းတွေရဲ့အရေ
အတွက်တွေကိုနှိုင်းယှဉ်ကြည့်ရင်ရဟန်းတွေကပုထုဇဉ်တွေထက်ပိုနည်းနေပြီးပုထုဇဉ်တွေကရဟန်းတွေထက်ပိုများ
နေတယ်။ဒါကြောင့်မို့ပုထုဇဉ်တွေကပဲ
ပုထုဇဉ်အသိုင်းအဝိုင်းတွေကိုကူညီတဲ့
နေရာမှာအဓိကအရေးကြီးစွာနဲ့ပါဝင်
တယ်။ဒါကြောင့်ငွေတွေနဲ့စွန့်ကျဲပေး
လှူခြင်း၊အမျိုးမျိုးသောပစ္စည်းတွေပေး
လှူခြင်းနဲ့အစားအသောက်တွေပါမကျန်
ပေးလှူလို့ရတယ်။လူသားတွေအချင်း
ချင်းအကျိုးရှိဖို့အတွက်ကူညီနေကြအ
တိုင်းလွတ်လပ်စွာနဲ့လုပ်ဆောင်နိုင်
တယ်။နောက်ပြီးကောင်းမွန်စွာနဲ့လည်း
ဆောင်ရွက်နိုင်ပြီးဘယ်ကိစ္စတွေနဲ့မှစိတ်
ပူစရာတွေ၊အနှောက်အယှက်တွေမရှိဘူး။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အကြောင်းနဲ့ပတ်
သက်လို့ကန့်သတ်ချက်တွေမရှိဘူး။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲရဟန်းတွေရဲ့
ဘဝကပုထုဇဉ်တွေရဲ့ဘဝထက်ပိုပြီး
မြက့်မြတ်တယ်။ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေ
လေ့လာသင်ကြားပြီးပညာတွေတိုး
တက်ပွားများအောင်စုစောင်းခြင်းနှင့်
ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ခြင်းဖြင့်
ရဟန်းတွေရဲ့တာဝန်တွေကိုလုပ်ဆောင်
ကြတယ်။ပြီးတော့ပုထုဇဉ်တွေနဲ့ပြည်သူလူထုတွေကိုမြင့်မြတ်စွာနဲ့ကူညီကြ
တယ်။မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့
တရားတော်တွေကိုကိုယ်တိုင်လေ့လာ
သင်ကြားပြီးနားလည်သဘောပေါက်
တဲ့အတိုင်းဆိုဆုံးမသွားတယ်။ပုထုဇဉ်
တွေအကျိုးရှိဖို့အတွက်နှင့်နားလည်မှု
မှန်အမြင်မှန်ပြီတော့လူကောင်းဖြစ်ဖို့အ
တွက်ဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့နားလည်မှုမှန်အမြင်မှန်နဲ့ပညာတွေရှိပြီးဘဝကိုကောင်းတဲ့အရာတွေအားလုံး
ဘက်ကိုရောက်စေတယ်။စိတ်ရဲ့အား
ကိုးအားထားရာရှိတဲ့သူဖြစ်ပြီးမှားတဲ့
အရာတွေကိုမလုပ်တော့ဘူး။ပြီးတော့ဘာတွေနဲ့ပဲကြုံတွေ့နေပါစေပညာရှိသ
လောက်မတုံလှုပ်တော့ဘူး။(သို့)တုံလှုပ်
မှုတွေနည်းလာတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အရာတွေအားလုံး
ကိုအမှန်အတိုင်းနားလည်လိုက်တဲ့အ
တွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။ဘယ်သူတစ်ဦး
တစ်ယောက်ရဲ့စိတ်သဘောအရဖြစ်
ပေါ်လာတာမဟုတ်ပဲအားလုံးသည်အ
ကြောင်းကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာရတယ်။
နောက်တစ်မျိုးစဉ်စားရမှာက
တော့တကယ်လို့ပုထုစဉ်တွေကပုထုဇဉ်
အသိုင်းအဝိုင်းတွေအချင်းချင်းကူညီ
ကြမယ်ဆိုရင်ကူညီလို့ရတယ်။ရဟန်း
ကတဆင့်အသိပေးစရာမလို့ဘူး။ရဟန်းတွေပြည်သူလူထုတွေကိုကူညီဖို့အ
တွက်ပုထုဇဉ်တွေကရဟန်းတွေကိုငွေ
တွေမကပ်လှူရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့ရဟန်းတွေကိုငွေကပ်လှူခြင်းဖြင့်ရလာတဲ့ရလာဒ်ကရဟန်းတွေကိုအာ
ပတ်သင့်စေတယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်း
တွေကိုအပြစ်တွေပိုပြီးတော့ဖြစ်စေပြီး
ရဟန်းတွေအပေါ်ကောင်းစေခြင်တဲ့
စိတ်တွေမရှိဘူးဆိုတာသိမြင်ရတယ်။
ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်တွေကပဲကိုယ်တိုင်
တိုက်ရိုက်လုပ်သင့်တယ်။ရဟန်းတွေနဲ့
တစ်ဆင့်ခံလုပ်စရာမလိုပဲဒုက္ခရောက်
နေတဲ့သူတွေဆီကိုကိုယ်တိုင်ရောက်ရှိ
ပြီးကူညီနိုင်တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆို
တော့ရဟန်းတွေဘယ်လိုအကြောင်း
ကြောင့်နဲ့မှရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံလို့မရ
ဘူး။
ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်အတိုင်းဆိုရင်
ရဟန်းတွေရွှေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံလို့မရ
ဘူး။ရှိလို့လည်းမရဘူး။နောက်ပြီးရွာသူရွာသားတွေကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီးရွှေ၊
ငွေတွေသွားဝေလို့ရနိုင်မှာလဲ?ဘယ်ရ
ဟန်းမဆိုအဲဒီရွေ၊ငွေတွေကိုလက်ခံရင်
ဝိနည်းတရားတော်ထဲကရဟန်းတွေမ
ဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရား
ရဲ့သားတော်တွေလည်းမဟုတ်ဘူး။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဝိနည်းသိက္ခာ
ပုဒ်ထဲကရဟန်းတွေသည်ရွှေနဲ့ငွေကို
လက်မခံဘူး။မသာယာကြဘူး။ရွှေ၊ငွေ
တွေနဲ့ပတ်သက်ရတဲ့ကိစ္စတွေမရှိဘူး။
ရွှေငွေတွေလက်ခံတဲ့အချက်ထဲမှာဝိ
နည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့မှားတဲ့လုပ်ရပ်တွေ
ကြောင့်ရဟန်းတွေသည်ဒီထက်မှားတဲ့
လုပ်ရပ်တွေဘက်ကိုအများကြီးရောက်
နိုင်သေးတယ်ဆိုတာသိမြင်နိုင်တယ်။ဒါ
ကြောင့်ဒီခေတ်ဒီအခါမှာရဟန်းတွေရဲ့
ကျင့်ကြံမှုတွေသည်အရမ်းကိုပြင်းထန်
စွာနဲ့ပျက်စီးနေတာကိုသဲကွဲစွာသိမြင်ရ
တယ်။နောက်ပြီးရဟန်းတွေရလာတဲ့
ငွေတွေသည်တကယ်လို့ပုထုဇဉ်တွေမ
ပေးရင်ဘယ်ကရလာသလဲ?ဒီအ
ကြောင်းတွေကိုဝေဖန်သုံးသပ်ရမဲ့အ
ချက်ဖြစ်တယ်။
“ရဟန်းတွေသည်ပုထုဇဉ်တွေလုပ်
သလိုမျိုးပြည်သူလူထုတွေကိုကူညီတာ
ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်သလာ?(သို့)တိုးအောင်လုပ်တာလာ?”
ရဟန်းတွေသည်ကိလေသာ
တွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်တရားတော်
တွေကိုလေ့လာသင်ကြားတဲ့သူဖြစ်ရ
မယ်။ကိလေသာတွေကနေထွက်ခွာဖို့၊
စွန့်လွတ်နိုင်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။နောက်
ပြီးရဟန်းတွေကပုထုဇဉ်တွေလုပ်ကြသလိုမျိုးပြည်သူလူထုတွေကိုလာပြီး
ကူညီခြင်းသည်ကိလေသာဖြစ်တာလာ?(သို့)ကိလေသာမှထွက်ခွာနိုင်အောင်
လုပ်တာလာ?ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့
ပုထုဇဉ်တွေရဲ့တာဝန်တွေဖြစ်ပြီးအချင်းချင်းကူညီနေကြတဲ့အလုပ်တွေဖြစ်
တယ်။ဒါကြောင့်ကျွန်တော်တို့တွေလို
မျိုးဘာဖြစ်လို့ရဟန်းတွေကိုကူညီစေ
ခြင်ရတာလဲ?ရဟန်းတွေသည်ပုထုဇဉ်
တွေကိုကူညီဖို့အတွက်တစ်လမ်းပဲရှိ
တယ်။အဲဒါကတော့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်
တွေကိုသိစေခြင်းဖြင့်ကူညီရမယ်။အဲဒါ
ကရဟန်းပြုခြင်းရဲ့အကြီးမားဆုံးတာ
ဝန်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်`ရဟန်းဘာ
ကြောင့်ပြုရလဲ?’ဆိုတာမမေ့ရဘူး။
နောက်ပြီးပုထုဇဉ်တွေကဘာအတွက်နဲ့
ရဟန်းတွေကိုပြုစုစောင့်ရှောက်ရတာလဲ?
ရဟန်းတွေသည်တရားတော်
တွေကိုလေ့လာသင်ကြားခြင်း၊ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီကိလေသာတွေကို
ခြစ်ထုတ်ခြင်နှင့်ကျင့်ကြံအားထုတ်ဖို့
အတွက်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့တကယ်
လို့ရဟန်းတွေကပုထုဇဉ်တွေလိုမျိုးတာ
ဝန်တွေလုပ်မယ်ဆိုရင်မခက်ဘူး။ပုထု
ဇဉ်ဖြစ်လိုက်ယုံပဲ။ဒါကြောင့်ဘယ်ရ
ဟန်းမဆိုပုထုဇဉ်တွေလိုမျိုးကူညီချင်
တဲ့စိတ်တွေရှိရင်လူထွက်လိုက်ပြီးပြည်
သူလူထုတွေကိုပြည့်ပြည့်ဝဝနဲ့ကူညီလို့ရပြီးဘယ်သူမှပြစ်တင်မပြောကြတော့ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ပုထုဇဉ်ဘဝအဖြစ်နဲ့မှန်ကန်တဲ့လုပ်ရပ်တွေလုပ်
တဲ့သူဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ရဟန်းဘဝ
နဲ့နေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေသည်ပုထုဇဉ်လိုမျိုး
မလုပ်သင့်ဘူး။ပုထုဇဉ်တွေကပဲပုထုဇဉ်
တွေရဲ့တာဝန်တွေကိုလုပ်ရတယ်။ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့ပုထုဇဉ်တွေကရ
ဟန်းတွေထက်ပိုပြီးများတယ်။ဒါ
ကြောင့်မို့ရဟန်းထက်ပုထုဇဉ်တွေပို
များတဲ့အခါဒီပုထုဇဉ်တွေအချင်းချင်း
ကပဲပြည့်ဝစွာနဲ့ကူညီကြလို့ရတယ်။
“ပုထုဇဉ်တွေရဲ့စိတ်ကိုမေးမြန်းခြင်း”
ပုထုဇဉ်တွေကရဟန်းတွေကို
အရိုအသေပေးခြင်းနှင့်ရှိခိုးကန်တော့
ခြင်းသည်ရဟန်းတွေကရွာသူရွာသား
တို့ရဲ့အလုပ်တာဝန်တွေကိုကူညီခြင်း
တွေကြောင့်အရိုအသေပေးရခြင်းမ
ဟုတ်ဘူး။ဒါပေမယ့်ရဟန်းတွေကတ
ကယ်ခက်ခဲတဲ့အရာတွေကိုလေ့လာ
သင်ကြားတဲ့အတွက်ကြောင့်အရိုအ
သေပေးရခြင်းဖြစ်တယ်။ဘာကြောင့်
လဲဆိုတော့မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွား
တဲ့တရားတော်တွေကိုလေ့လာသင်ကြားခြင်းနှင့်ရဟန်းဘဝနဲ့ကိလေသာတွေကို
ခြစ်ထုတ်ခြင်းမှာတကယ်ခက်ခဲလှတယ်။ဒါကြောင့်မို့တကယ်လို့ဘယ်ရဟန်းမဆိုဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်နဲ့အညီပြည့်စုံစွာနဲ့
လိုက်နာကျင့်ကြံကြတယ်။မြတ်စွာဘု
ရားပညတ်ခဲ့တဲ့ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်တွေကို
တကယ်လည်းအရိုအသေရှိကြတယ်။
ပုထုဇဉ်တွေကလည်းရဟန်းတွေအပေါ်
မှာရှိခိုးကန်တော့ခြင်းဖြင့်အရိုအသေပြု
ကြတယ်။ဒါကြောင့်ပုထုဇဉ်တွေရဲ့တာ
ဝန်တွေကိုလုပ်တဲ့အဲလိုမျိုးရဟန်းတွေကိုပုထုဇဉ်တွေကလာပြီးပေးလုပ်စေ
ချင်သေးသလာ?ဘယ်လိုအကြောင်း
အမျိုးမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ်ပုထုဇဉ်တွေသည်
ရဟန်းတွေဆီကရသင့်တဲ့အရာတွေ
သည်ပစ္စည်းဥစ္စာတွေမဟုတ်ဘူး။ဒါပေ
မယ့်ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်တွေကိုရဟန်းတွေလေ့လာ
သင်ကြားပြီးမှန်ကန်စွာနဲ့လေ့လာသင်
ကြားရမယ်။ပြီတော့ပုထုဇဉ်တွေကိုမှန်
ကန်စွာနဲ့နားလည်သဘောပေါက်စေဖို့အတွက်ပြန်ပြီးတော့ဆိုဆုံးမရမယ်။
“နောက်ဆုံးပြောရရင်ရဟန်းတွေ
ပြည်သူတွေကိုကူညီလို့ရနိုင်/မရနိုင်?”
ရဟန်းတွေသည်ဝိနည်းသိက္ခာ
ပုဒ်နဲ့အညီပြည်သူတွေကိုသင့်တော်သ
လောက်ကူညီလို့ရတယ်။ဒါကြောင့်အ
မြင့်မြတ်ဆုံးနဲ့အကောင်းဆုံးကူညီခြင်း
ဖြစ်တယ်။မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွာတဲ့တရားတော်တွေကိုအမှန်အတိုင်း
ပြောဆိုသွားတယ်။ပုထုဇဉ်တွေအကျိုး
ဖြစ်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ပုထုဇဉ်တွေ
မှန်ကန်စွာနဲ့နားလည်သဘောပေါက်မှု
တွေရှိပြီးဆိုရင်အကျိုးဖြစ်မယ့်အရာ
တွေကိုပိုပြီးတော့ဆောင်ရွက်နိုင်တယ်။
ဆက်ပြီးတော့တစ်ပါးသူတွေအကျိုးရှိ
ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။
မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့
တရားတော်တွေသည်လေ့လာသင်ကြားပြီးနာကြားတဲ့သူတွေအတွက်တော့တ
ကယ့်ကိုအကျိုးဖြစ်ဖို့အတွက်ကူညီ
ထောက်ပံ့ပေးတယ်။အကြောင်းအကျိုးတွေကိုဝေဖန်သုံးသပ်တဲ့သူဖြစ်လာ
တယ်။အမှန်ကိုအမှန်အတိုင်း၊အရှိကို
အရှိအတိုင်းတွေကိုမသုံးသပ်ပဲနဲ့သူတစ်
ပါးတွေလုပ်သလိုမျိုးလိုက်ပြီးမလုပ်
တော့ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မြတ်
စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့အမှန်စကားတစ်လုံးချင်းတစ်လုံးချင်တွေကိုမှီခိုပြီး
စိတ်ပါစွာနဲ့နာကြားခြင်း၊ရိုသေစွာနဲ့လေ့
လာသင်ကြာခြင်းဖြင့်မြတ်စွာဘုရားကို
အားကိုးအားထားရာအဖြင့်ကိုးကွယ်
ကြတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့မြတ်
စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေသည်ပြည်သူတွေကိုကူညီထောက်ပံ့ပေးတဲ့အဆုံး
အမတွေဖြစ်တယ်။ဘာမှနားမလည်တဲ့
သူကနေနားလည်လာအောင်စေတနာနဲ့
ကောင်းစေခြင်တဲ့အဆုံးအမတွေဖြစ်
တယ်။ဒါကြောင့်ပိုပြီတော့အမှန်ကိုနား
လည်သဘောပေါက်တဲ့သူဖြစ်လာတယ်။ဆိုလိုတာကပညာတွေတစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့တဆင့်စီတဆင့်စီပိုပြီတော့တိုးတက်
လာတယ်။ဒါကြောင့်မို့ဒီလိုမျိုးမှန်ကန်
တဲ့အဆုံးအမတွေနာကြားလိုက်ပြီး
တော့ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးတွေကစိတ်ပါ
စွာနဲ့အမှန်တွေကိုနားလည်တယ်ဆိုရင်
မှန်ကန်တဲ့အရာတွေကိုလုပ်ကြဖို့အသင့်
ဖြစ်ကြတယ်။မှားတဲ့အရာတွေကိုရဲရင့်စွာနဲ့ပစ်ထုတ်ဖို့ရဲလာ/မရဲဘူးလာ?ဒါမှ
မဟုတ်မှားတဲ့အရာကိုပဲဆက်လုပ်မလာ?ဆက်ပြီးတော့မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတရားတော်တွေကနေကျောခိုင်းပြီးထွက်ခွာသွားမလာ?တကယ့်ကိုဝေဖန်
သုံးသပ်သင့်တဲ့အရာဖြစ်တယ်။ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့တရားတော်တွေက
နေအကျိုးရရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်သည်ဖြောင့်
မတ်မှန်ကန်တဲ့သူဖြစ်ပြီးအမှန်ကိုနား
လည်ဖို့အသင့်ရှိတယ်။ဘယ်အရာက
မှားတယ်ဆိုတာသိရင်မြန်မြန်နဲ့ပစ်
ထုတ်ရမယ်။နောက်ပြီးဘယ်အရာက
မှန်ကန်နေတဲ့အရာတွေဖြစ်ရင်ဆက်ပြီးလိုက်နာကျင့်ကြံဖို့အသင့်ရှိတယ်။မြတ်
စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်
တွေဆီကနေအကျိုးတွေရရှိသွာပြီး
မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်ကပုဂ္ဂိုလ်
တွေနဲ့တူတဲ့သူတွေဖြစ်တယ်။
နားမလည်ခဲ့တုန်းက(သို့)နား
လည်မှုမှားခဲ့တုန်းကနဲ့ဆိုင်ရင်မြတ်စွာ
ဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတော်တွေ
ကိုနာကြားပြီးတဲ့နောက်မှာမှန်ကန်စွာနဲ့
နားလည်မှုတွေရှိလာတယ်။ရတနာသုံးပါးကိုကိုးကွယ်တဲ့သူဖြစ်လာပြီးချီးမြင့်
မြောက်စားကာဂုဏ်ပြုပြောဆိုကြ
တယ်။မြင့်မြတ်သောအရှင်ဘုရား!အ
ရှင်ဘုရားရဲ့အဆုံးအမတွေသည်လေး
နက်လှပါတယ်ဘုရား!မြင့်မြတ်သော
အရှင်ဘုရာ!အရှင်ဘုရားရဲ့အဆုံးအမ
တွေသည်လေးနက်လှပါတယ်ဘုရား။!
မြတ်စွာဘုရားအသေးစိတ်ဆိုဆုံးမသွား
တဲ့အဆုံးအမတရားတော်တွေသည်
“မှောက်ထားတဲ့အရာတွေကိုပြန်ပြီး
လှန်လိုက်သလို၊ပိတ်ထားတဲ့အရာတွေ
ကိုဖွင့်လိုက်သလို၊လမ်းမှားတဲ့သူကို
လမ်းမှန်ရောက်အောင်ညွှန်ပြသလိုနဲ့
နှိုင်းယှဉ်ထားတယ်။(သို့)အမှောင်ထဲမှာ
အလင်းရောင်ရဖို့မီးထွန်းထားခြင်း
သည်ဉာဏ်မျက်စိရှိတဲ့သူတွေအဆင်း
(ရုပ်)ကိုမြင်နိုင်ဖို့အတွက်ဖြစ်တယ်။ဒါ
ကြောင့်မို့မြင့်မြတ်သောအရှငမဘုရား!
ကျွန်တော်မျိုးသည်ဘုရားရတနာ၊တ
ရားရတနာ၊သံဃာရတနာဟုဆိုတဲ့ရတ
နာသုံးပါးကိုကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ပါ၏
အရှင်ဘုရား။ယနေ့မှစ၍ကျွန်တော်မျိုး
အားဥပါသိကာအဖြင့်ရတနာသုံးပါးကိုတစ်သက်လုံးကိုးကွယ်ဆည်းကပ်တဲ့သူအဖြင့်အသိအမှတ်ပြုပါဘုရား။
!
ပရမထဒီပနီထဲကအထကထာ
ဂုတ္တနိကယ်အုဒန်းသုပပုတ္တကုတ်သုတ်
ထဲမှာဒီလိုမျိုးရှင်းပြသွားတယ်။မြတ်စွာ
ဘုရားသည်သစ္စာတရားကနေငြီးငွေ့
လာတဲ့ကျွန်တော်တို့တွေနဲ့အသစ္စာတ
ရားကကျရောက်သွားတဲ့သူတွေကို
မြတ်စွာဘုရားကကျွန်တော်တို့တွေကို
အသစ္စာတရားမှထွက်စေပြီးတစ်ဦး
တစ်ယောက်ကမှောက်ထားတဲ့အရာ
တွေကိုပြန်ပြီးတော့လှန်လိုက်သလိုနဲ့
တူတယ်။
ကသပမြတ်စွာဘုရားလက်
ထက်ကတည်းကပျောက်ကွယ်သွားတဲ့
သာသနာတွေကိုယခုဂေါတမမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာကဖွင့်ဟလိုက်တယ်။
ဒါကြောင့်အမြင်မှားပြီးဖုံးကွယ်ခြင်းခံရ
တဲ့အရာတွေကိုတစ်ဦတစ်ယောက်က
ပိတ်ထားတဲ့အရာကိုဖွင့်လိုက်တာနဲ့တူ
တယ်။မကောင်းတဲ့လမ်းနဲ့မှားတဲ့လမ်း
ကိုလျှောက်နေတဲ့ကျွန်တော်တို့တွေကို
မြတ်စွာဘုရားကနိဗ္ဗာန်နဲ့နတ်ပြည်
ရောက်ကြောင်းကိုထိုးထွင်းစွာသိမြင်
အောင်ပြပြီးလမ်းမှားနေတဲ့သူကိုလမ်း
မှန်ရောက်အောင်ညွှန်ပြလိုက်တာနဲ့တူ
တယ်။
မောဟအမှောင်ထုထဲမှာနစ်မြှပ်
နေတဲ့အခါဘုရားရတနာဖြစ်တဲ့ရုပ်ရတနာကိုမမြင်ကြရဘူး။ဒါကြောင့်တရား
တော်တွေကိုနည်းအမျိုးမျိုးနဲ့အများ
သိအောင်အသေးစိတ်ကြေငြာပြီးပြော
ဆိုဆုံးမသွားတယ်။မောဟအမှောင်ကိုဖယ်ထုတ်ဖို့နှင့်ဘုရားရတနာဖြစ်တဲ့ရတနာကိုပိတ်ထားတဲ့အရာကိုကြည်လင်
တောက်ပလာအောင်ဟောပြောဆုံးမ
သွားတယ်။ဒါကြောင့်အမှောင်ထဲမှာအ
လင်းရောင်ရဖို့မီးထွန်းပေးထားတဲ့သူနဲ့
နှိုင်းယှဉ်ထားတယ်။
မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်
တွေကိုမနာကြားခဲ့ရတုန်းကမွေးက
တည်းကနေသေသွားတဲ့အထိဘာတစ်
ခုမှနားလည်မှုတွေမရှိခဲ့ဘူး။နောက်ပြီး
ဒီလိုနဲ့တစ်သက်လုံးမသိနိုင်ဘူး။ဒါပေ
မယ့်တရားတော်တွေရဲ့အာနုဘော်တွေ
ဖြစ်တဲ့ဒီမြတ်စွာဘုရာရဲ့ပညာအာနု
ဘော်နှင့်တရားအာနုဘော်တွေဖြစ်
တယ်။ဒါကြောင့်အမှန်စကားတွေဖြစ်
တဲ့တရားတော်တွေကိုတစ်လုံးချင်း၊
တစ်လုံးချင်းနဲ့မြတ်စွာဘုရားကကောင်း
စွာဆိုဆုံးမသွားတယ်။သံသရာထဲမှာတ
ခါမှမဖြစ်ပေါ်ဘူးသေးတဲ့အမြင်မှန်နှင့်
နားလည်မှုမှန်တွေရှိလာအောင်မြတ်စွာ
ဘုရားကတရားဟောပြောခြင်းဖြင့်ကူညီထောက်ပံ့ပေးတယ်။ဒါကြောင့်မို့
မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်တွေကိုနာ
ကြားခြင်း၊လေ့လာသင်ကြားခြင်း၊ပ
ညာတွေတိုးတက်အောင်စုစောင်းခြင်း
နှင့်အမြင်မှန်နှင့်နားလည်မှုမှန်တွေရှိဖို့
အတွက်တကယ့်ကိုသင့်တော်တဲ့အရာတွေဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်ဘဝမှာအားကိုး
အားထားရမယ့်တကယ့်အစစ်အမှန်
တွေဖြစ်တယ်။
ပုထုဇဉ်ပဲဖြစ်ဖြစ်ရဟန်းတွေပဲ
ဖြစ်ဖြစ်မြတ်စွာဘုရားရဲ့တရားတော်
တွေကိုနာကြားခြင်းနှင့်နားလည်အောင်
လေ့လာသင်ကြားဖို့သင့်တော်တယ်။
မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့အမှန်စ
ကားတွေကိုမမေ့မလျှော့ရဘူး။ဘာ
ကြောင့်လဲဆိုတော့နားလည်မှုမှန်အမြင်
မှန်တွေတစ်သက်လုံးရှိဖို့အတွက်ဖြစ်
တယ်။ကိလေသာတွေကိုခြစ်ထုတ်ဖို့အ
တွက်မဖြစ်မနေတရားတော်တွေကိုနား
လည်သဘောပေါက်ရမယ်။နောက်ပြီး
ကောင်းတဲ့တရားတွေဘက်ကိုတိုးတက်
လာခြင်းဖြင့်အားလုံးကောင်းတဲ့ဘက်ကိုရောက်စေတဲ့အကြောင်းတွေဖြစ်
တယ်။ဒါကြောင့်သင့်တော်တဲ့အရာတွေ
ကိုပဲလိုက်နာသင့်ပြီးမသင့်တော်တဲ့အ
ရာတွေကိုစွန့်လွတ်ရမယ်။တစ်ပြိုင်ထဲ
မှာပဲမြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမအမှန်စ
ကားတွေကိုတည်တံ့ခိုင်မြဲအောင်ဆက်
လက်ပြီးထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရမယ်။
“စိတ်ကိုနိုးဆော်တဲ့တရား”
ရဟန်းတို့အားလုံးကြည့်အုံး!တစ်ချို့
သောရဟန်းအဖွဲ့တွေသည်လိမ်လည်တဲ့သူတွေဖြစ်တယ်။မကောင်းတဲ့စိတ်
တွေရှိတယ်။မူရာမာယာတွေများတယ်။ကိလေသာတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့တိ
ရစ္ဆာန်တွေရဲ့ဖြစ်ပေါ်မှုနဲ့တူကာကိလေ
သာမီးတွေပိုပြီးလှောင်ကျွမ်းမှုတွေရှိ
တယ်။စိတ်ရဲ့တည်ကြည်မှုတွေမရှိကြ
ဘူး။အဲဒီရဟန်းအဖွဲ့တွေသည်ငါ••ဘု
ရားရဲ့သားတော်တွေမဟုတ်ဘူး။အဲဒီ
ရဟန်းအဖွဲ့တွေသည်ဒီဝိနည်းတရား
တော်တွေနဲ့မညီမျှတဲ့ရဟန်းတွေဖြစ်
တယ်။
ရဟန်းတို့အားလုံးကြည့်အုံး!
နောက်တစ်ချို့သောရဟန်းအဖွဲ့တွေ
သည်မလိမ်လည်တဲ့သူတွေဖြစ်တယ်။
မူယာမာယာတွေမရှိကြဘူး။ကိလေသာ
တွေကိုတိုက်ထုတ်တဲ့စိတ်ကောင်းတွေရှိ
တယ်။ဒီရဟန်းအဖွဲ့တွေကပဲငါ..ဘုရားရဲ့သားတော်တွေဖြစ်တယ်။ဒီဝိနည်းတ
ရားတော်တွေနဲ့လည်းညီမျှကြတယ်။
နောက်ပြီးဒီဝိနည်းတရားတော်တွေထဲ
မှာအဖက်ဖက်မှတင့်တယ်မြင့်မြတ်လာ
လာပြီးတိုးတက်ခြင်းသို့ရောက်ရှိတယ်။
(ပိဋကတ်သုတ္တန် ဂုတ္တကနိကယ် အီတီဝုတ်တကကူနာသုတ်)
ဒုစရိုက်ဆိုတဲ့အရာမှန်သမျှနည်း
နည်းလေးဖြစ်နေရင်တောင်မှဘယ်သူမှ
မလုပ်သင့်ဘူး။တစ်ခြားသူတွေကကိုယ်ရဲ့(ကံ)လုပ်ရပ်တွေကိုမသိနိုင်ဘူးဆိုပြီး
ကိုယ့်ကိုကိုယ်မထင်ရဘူး။ကောင်းတဲ့သုစရိုက်ကျတော့တစ်ခြားသူတွေမသိ
လည်းလုပ်ဖို့သင့်တယ်။ဘာကြောင့်လဲ
ဆိုတောဒုစရိုက်ဆိုတဲ့အရာသည်လူ
တွေကဖုံးပိတ်ပြီးလုပ်နေရင်လည်း
နောက်တနေ့ကျရင်သောကမီးရဲ့
လှောင်ကျွမ်းခြင်းတွေခံရတယ်။ဒါ
ကြောင့်ကောင်းတဲ့သုစရိုက်ကိုကျင့်ကြံ
တဲ့ရလဒ်တွေသည်ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့တဲ့
အရာတွေဖြစ်ပေါ်စေတယ်။
(ပိဋကတ်သုတ္တန် ဂုတ္တနိကယ် ဂါထာဓမ္မပုဒ်)
☆လူတစ်ဦးတစ်ယောက်က
ဘယ်လိုကံ(လုပ်ရပ်)တစ်မျိုးမျိုးလုပ်
ထားခဲ့ရင်အဲဒီလူကလုပ်ထားတဲ့ကံအတိုင်းကိုယ်တိုင်ပြန်ပြီးကြုံတွေ့ရတယ်။
ကောင်းတဲ့ကံတွေလုပ်တဲ့သူသည်
ကောင်းတဲ့အကျိုးတွေကိုခံစားရမယ်။
မကောင်းတဲ့ကံတွေလုပ်ထားတဲ့သူ
သည်မကောင်းတဲ့အကျိုးတွေခံစားရ
မယ်။ဒါကြောင့်လူတွေဘယ်လိုမျိုးစေ့
တွေကိုစိုက်ထားခဲ့ရင်စိုက်ထားတဲ့မျိုး
စေ့အတိုင်းပဲပြန်ပြီးရရှိတယ်။
(ပိဋကတ်သုတ္တန် ၊ဂုတ္တနိကယ်၊ချားတိုကြူလနန်ရအလောင်း)
☆ရဟန်းတွေဒေါသဘက်ကို
အားသန်နေတဲ့သူနဲ့ပုဂ္ဂုလ်တွေကိုမယုံ
ကြည်တဲ့သူ၊ပစ္စည်းဥစ္စာဘက်မှာအားသန်တဲ့သူနဲ့ပူဇော်ပသခြင်းတွေဘက်မှာ
ခံယူချင်တဲ့သူအဲဒီရဟန်းတွေသည်မြတ်စွာဘုရားကကောင်းစွာဆိုဆုံးမသွားတဲ့
တရားတွေထဲမှာမတင့်တယ်မလှပနိုင်ဘူး။နောက်ရဟန်းတစ်ဖွဲ့ကတော့မြတ်
စွာဘုရားရဲ့အမှန်တရားဘက်မှာအား
သန်ပြီးနောက်အခုလည်းအမှန်တရားတွေကိုအားသန်နေမြဲပဲရှိကြတယ်။အဲဒီရ
ဟန်းအဖွဲ့သည်မြတ်စွာဘုရားဆိုဆုံးမသွားတဲ့တရားတွေထဲမှာတင့်တယ်လှ
ပမြဲဖြစ်တယ်။
(ပိဋကတ်သုတ္တန်၊အဂုၤတလနိကယ်၊ကျတူကနိပါတ်၊ပထူးကိုထသုတ်)