ရဟန္းဘာ‌ေၾကာင့္ျပဳရတာလဲ

(ပရဟိတဗုဒ္ဓသာသနာျပန့်ပွားေရး)

“ရဟန္းဘာေၾကာင့္ျပဳရတာလဲ?”

တပည့္——>ဆရာမကိုအရိုအ​ေသေ​​ေပးပါတယ္။
ရဟန္းျပဳမယ့္ပုဂၢိဳလ္သည္ဘယ္လိုဂုဏ္ေတ​ွနဲ႔ြပည့္စံုမှ ရဟန္းျပဳႏိုင္ဖို႔သင့္ေတာ္ဘာသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ——->ရဟန္းျပဳတာဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာသိရမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပုထုဇဥ္ျဖစ္ၿပီးေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႔ဘာေၾကာင့္ရဟန္းသြားျပဳရတာလဲ?

တပည့္—>ရိုးရာအစဥ္အဆက္သ ​ေဘာ အ ​ေနနဲ႔ရဟန္းျပဳတာျဖစ္သြားၿပီးဆရာမ

ဆရာမ–>မြတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုမသိနားမလည္တဲ့ရိုးရာေတွြဖစ္ေနတယ္။ကိေလသာကင္းရွင္းေတာ္တဲ့ျမတ္စြာဘုရားကအမှန္အတိုင္းရွိတဲ့တရားကိုသိေတာ္မူသြားတယ္။ကိေလသာေတွကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔နဲ႔ၿငိမ္းဖို႔အတွက်ကခက္ခဲၿပီးေလးနက္တဲ့ကိစၥလည္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုသိေတာ္မူသြားတယ္။ြမတ္စြာဘုရားကအမှန္ တကယ္ရိွတဲ့တရားေတွအားလံုးကိုဆိုဆံုးမသြားတယ္။နာၾကားရတဲ့သူေတွ​​ေဝဖန္ပိုင္းျခားၿပီးနားလည္တဲ့သူေတွြဖစ္ၿပီးအဲဒီမ​ှန္ကန္တဲ့သိမႈ၊နားလည္မႈေတွသည္တေျဖးေျဖးနဲ႔မသိမႈေတွကိုေလ်ာ့နည္းဖို႔အတြက္နဲ႔ကိေလသာေတွအားလံုးပေးပ်ာက္ဖို႔အတြက္အဓိကအေၾကာင္းျဖစ္တယ္။တရားေတာ္ေတွကိုနားမလည္တဲ့သူေတွ ကိုယ့္ရဲ႕ကိေလသာေတွကိုမမြင္ၾကဘူး။ၿပီးေတာ့လည္းပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ဖို႔အကျင့္ဗီဇ​ ​ေတွကိုမစုေဆာင္းလာခဲ့ဘူး။ြပီးေတာ့ရဟန္းသြားဝတ္ၾကတယ္။အဲဒါကိုကမှန္ကန္ြပီးေျဖာင့္မတ္တဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ဘာ​ေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတာလဲလို႔ေမးရင္အဲဒီအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတယ္လို႔ေျဖၾကတယ္။ဒါေပမယ့္တရားေတာ္ေတွကိုနားလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ရဟန္းဝတ်တာမဟုတ္ၾကဘူး။ြပီးေတာ့ကိုယ့္ရဲ႕အက်င့္ဗီဇကိုသိၿပီးတရားေတာ္ေတွကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ႏွင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတွနဲ႔ကိေလသာေတွကိုျခစ္ထုတ္မယ္ဆိုရင္ရဟန္းျပဳဖို႔သင့္ေတာ္ြပီးလာ?ရဟန္းဝတ္ျခင္းသည္အမ်ားသူေတွရိွခိုးဖို႔ႏွင့္ေအးေအးေဆးေဆးေနႏိုင္ဖို႔အတွက္ရဟန္းျပဳတာမဟုတ္ဘူး။တကယ္ေတာ့ကိေလသာေတွကိုျမင္ၿပီးကိေလသာရဲ႕အျပစ္ေတွကိုလည္းျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ရဟန္းျပဳရျခင္းျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးတရားေတာ္ေတွကိုနားလည္သေဘာေပါက္မႈေတွနဲ႔အတူကိေလသာေတွြခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္နည္းလမ္းတစ္လမ္းပဲရိွတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းျပဳြပီးတရားေတွကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔ႏွင့္ ပုထုဇဥ္ေတွထက္ပိုၿပီးကိေလသာေတွကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တေန႔တာဘဝမွာလႈပ္ရှားသြားလာမႈႏနှင့္ေနထိုင္မႈေတွကာပုထုဇဥ္ဘဝႏွင့္ရဟန္းဘဝကတကယ့္ကိုကွာြခားလှတယ္။ပုထုဇဥ္ေတွအ​​ေပျာ်အပါးေတွရဲ႕အျပစ္ေတွကိုျမင္ရဲ႕လာ?

တပည့္—>သိမ့္ၿပီးေတာ့မမြင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ–>သိမ့္မမြင္ဘူးဟုတ္၊ေန႔တိုင္းေပ်ာ္ရြင္တဲ့အေၾကာင္းေတွရိွေသးတယ္။ၿပီးေတာ့ပုထုဇဥ္ဘဝက​ ​ေနစွန္႔လႊတ္ၿပီးရဟန္းဘဝကိုကူးေျပာင္းကာပုထုဇဥ္ဘဝက ြပဳခဲ့တဲ့အျပဳအမူေတွအားလံုးကိုေရှာင္ရှားရတဲ့ရဟန္းျဖစ္သြားတယ္။ပုထုဇဥ္ဘဝလိုမ်ိဳးေရှ့ဆက္ၿပီးေနထိုင္လို႔မ​
ရ ​ေတာ့ဘူး။ရယ္ရဖို႔အတြက္ေျပာကစားတာေတာင္မှရဟန္းေတွနဲ႔သင့္ေတာ္ရဲ႕လာ?

တပည့္->မသင့္ေတာ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ->မသင့္ေတာ္ဘူးဟုတ္၊ဒါေပမယ့္ပုထုဇဥ္ဘဝကေျပာင္ေလွာင္ၿပီးရယ္ကစားလို႔ရတယ္။ြမတ္စြာဘုရားရဲ႕အမ်ိဳးအႏြယ္ေတွအားလံုးပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားၾကတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့အရာေတွအမ်ားႀကီးရွိတယ္။အဖက္ဖက္မှ ​ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတွနဲ႔ျပည့္စံုတယ္။ဒါေပမယ့္ကိေလသာေတွြခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္စြန္႔လြတ္လို႔ရၾကတယ္။တကယ့္အကျင့္ဗီ​ဇ ​ေတွြဖစ္တယ္။ဘယ္သူကမှအတင္းအဓမၼသြားၿပီးရဟန္းမဝတ္ခိုင္းဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းဝတ္ဖို႔အ ​ေလာင္းစားလုပ္ျခင္း၊တိုက္တြန္းျခင္း၊စြဲေဆာင္ျခင္းေတွမရိွၾကဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းျပဳၿပီးရင္ပုထုဇဥ္လိုမ်ိဳးေနလို႔မရေတာ့ဘူး။
တရားေတာ္ေတွကိုေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။ြမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းကျင့္ၾကံၿပီးေနထိုင္ရမယ္။ရဟန္းျပဳၿပီးတရားေတာ္ေတွကိုမသင္ၾကားမေလ့လာဘူး၊ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတွနဲ႔အညီမကျင့္ၾကံဘူးဆိုရင္ ရရဲ႕လာ?

တပည့္->မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ->အဲဒါဆိုဘာေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတာလဲ?ရဟန္းဝတ္ၿပီးတရားေတာ္ေတွကိုမသင္ၾကားမေလ့လာဘူး။ဝိနည္းေတာ္အတိုင္းမကျင့္ၾကံဘူးဆိုရင္ဘာေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတာလဲ?

တပည့္–>တကယ္ဆိုရင္ရဟန္းမဝတ္ခင္တရား​ေတာ္ေတွကိုအရင္ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။

ဆရာမ–>သိမ့္ေသခ်ာတာေပါ့၊ဘာေၾကာင့္လဲဆို​ေတာ့“ရတနာသံုးပါးကိုဆည္းကပ္ပါ၏”ဟုအဲလိုဆိုတဲ့သူက ရတနာသံုးပါးကို၊ယံုကြည်ရာေရာက္တယ္။နာၾကားဖူးတဲ့တရားေတာ္ေတွကို၊နားလည္ဖို႔အတြက္ႏွင့္မှန်ကန်စြာနဲ႔အေသးစိတ္ပိုၿပီးခိုင္ျမဲေအာင္သိရမယ္။တရားေတာ္ေတွကိုတစ္လံုး၊ႏွစ္လံုးနာၾကားရယံုနဲ႔မလံုေလာက္ဘူး။တကယ္လို႔ဒါက“ကိေလသာကင္းရွင္းေတာ္မူတဲ့ျမတ္စြာဘုရာပဲ”ဆိုၿပီးနာၾကားခဲ့ရင္ေတာင္မှအဲေလာက္နဲ႔မလံုေလာက္ေသးဘူး။ြမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဂုဏ္ေကျးဇူးေတွကဘယ္ေလာက္ထိမ်ားသလဲဆိုတာမသိေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။တရားတာ္ေတွကိုနာၾကားျခင္းမှ နားလည္သေဘာေပါက္မယ္ဆိုရင္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အရာေတွအားလံုးကာသိသလိုလို၊နားလည္သလိုလိုနဲ႔ြပန္ြပီးေတာ့ဘယ္အရာကိုမှနားမလည္ေတာ့ဘူး။ဒါ့အျပင္နားလည္မႈပါမွားေသးတယ္။ဒါကိုသက္ေသပြသြားတာကတရားေတာ္ေတွကာအေသးစိတ္ေလးနက်လှတယ္။နားလည္မႈမှန္ၿပီးအျမင္မှန္ဖို႔စုေစာင္းလာခဲ့တဲ့သူကလြဲလို႔မြတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတွကိုလြယ္လြယ္နဲ႔နားလည္သေဘာေပါက်လို့မရႏိုင္ဘူး။ရဟန္းဘဝႏွင့္ပုထုဇဥ္ဘဝမွာလည္းတရားေတာ္ေတွကိုနာၾကားလာခဲ့ဖူးတယ္။ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္တရားေတာ္ေတွကိုနားလည္တဲ့သူကပညာေတွတိုးတက္မ်ားျပားလာေအာင္စုေစာင္းျခင္းျဖင့္ကိေလသာ ​ေတွြခစ္ထုတ္ၾကတယ္။ရဟန္းမဝတ္ေပမယ့္လည္းအရိယာသစၥာတရားေတွကို ထိုးထြင္းစြာနဲ႔သိျမင္ႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဘယ္ေခတ္ဘယ္ကာလကေမးလာတဲ့အေမးကတကယ့္ကိုစဥ္းစားရမှာက ​ေတာ့“ရဟန္းသြားၿပီးမဝတ္နဲ႔အံုး”ေနာက္ၿပီးဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းဝတ္ရလဲ?လို႔ေျဖခိုင္းရင္အေျဖကေျဖာင့္မတ္ပါ့မလာ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တကယ္လို႔ရဟန္းျပဳတာ တရားေတာ္ေတွကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔ႏွင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းကျင့္ၾကံဖို႔မဟုတ္ခဲ့ရင္ရဟန္းဝတ္ဖို႔သင့္ေတာ္ပါ့
မလာ?စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္ဟိုေခတ္လြန္ခဲ့တဲ့ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက်ကသာဝတ္ထိၿမိဳ႕မွာ နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္မွာဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာျမတ္စြာဘုရားက ​ေနာက္ခံရဟန္းသံဃာေတွနဲ႔ဆြမ္းခံႂကြွလာတယ္။ပံုရိပ္ကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္အသြင္အျပင္ေတွအားလံုးြမတ္စြာဘုရားနဲ႔ထပ္တူျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးရဟန္းသံဃာအားလံုးကာျမတ္စြားဘုရားရဲ႕အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ၿပီးကိေလသာေတွကို
ြခစ္ထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္တယ္။ြမတ္စြာဘုရားနဲ႔ထပ္တူလိုက္နာကျင့္ၾကံျခင္းအားျဖင့္အက်ိဳးေကျးဇူးေတွကိုသိျမင္ၾကတယ္။အေျပာင္အပ်က္ေတွမထီမဲ့ျမင္တာေတွမရွိၾကဘူး။ဒါမှမဟုတ္ဝိနည္းေတာ္နဲ႔မွားေစမယ့္အသြင္အျပင္ေတွမကျင့္ြကံၾကဘူး။ရဟန္းမျဖစ္ေသးတဲ့သာမ ​ေဏ​ ေ​​လ​​ေတွ​​ေတာင္မှရဟန္းေတွနဲ႔ထပ္တူအသြင္အျပင္ေတွလိုက္နာကျင့္ၾကံရတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီရဟန္းသံဃာေတွရဲ႕အေသြးအသားလည္းျဖစ္တယ္။တခ်ိဳ႕အသက္ႀကီးေပမယ့္လည္းေျဖာင့္မတ္တဲ့လူျဖစ္တယ္။တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတွကသိမ္ထဲဝင္ၿပီးရဟန္းမဝတ္ၾကဘူး။သာမေဏအျဖစ္နဲ႔ပဲရဟန္းဝတ္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သာမ ​ေဏအျဖစ္နဲ႔ကိေလသာေတွြခစ္ထုတ္တာေတာင္မှအလြန္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာကိုယ္တိုင္သိလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေရာႏႈတ္ပါမက်န္ရွင္ရဟန္းေတွနဲ႔အတူအားလံုးကျင့္ၾကံရမွာျဖစ္တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ်နဲ့မညီပဲကျင့္ၾကံမႈေတွမွားခဲ့ရင္သာမ​​ေဏအတြက္ေတာ့ရဟန္းေတွလိုမ်ိဳးအာပတ္မသင့္ဘူး။ဒါေပမယ့္ရဟန္းေတွကဝိနည္းေတာ္နဲ႔မညီပဲကျင့္ၾကံမႈမွားခဲ့ရင္ခ်က္ခ်င္းအာပတ်သင့္တယ္။သာမ​​​​ဏေ​ေတွလည္းဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီလိုက္နာကျင့္ၾကံရမယ့္သိကၡာပုဒ္ေတွလည္းရိွတယ္။ၿပီးေတာ့တေန႔တာဘဝမွာလိုက္နာကျင့္ၾကံရမယ့္ ကိုယ္ကျင့္ၾကံမႈ၊ဝစီကျင့္ၾကံမႈေတွသည္ရဟန်​​​ေတွ နဲ႔အညီအားလံုးတူညီရတယ္။မလိုက္နာမကျင့္ၾကံလို႔ရပါ့မလာ?

တပည့္———>မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———>မရဘူးဟုတ္၊သာမေဏဝတ္ၿပီးေတာ့လုပ္ျခင္သလိုလုပ္ရတယ္၊ေပ်ာ္ျခင္သလိုေပ်ာ္လို႔ရတယ္ဆိုတာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔မှန္ကန္ၿပီးေျဖာင့္မတ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။သာမေဏဝတ္ဖို႔ဘယ္သူမှလှိက်လဲစြာနဲ႔တိုက္တြန္းၿပီးအတင္းအဓမၼမဝတ္ခိုင္းဘူး။ြမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကမြင့္ျမတ္ၿပီးတကယ့္ကိုသန္႔ရှင္းစင္ၾကယ္တယ္။တကယ္လည္းေလးနက္တယ္။ကိေလသာေတွကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတွက်လည္းျဖစ္တယ္။တရားေတာ္ရဲ႕ဝိနည္းေတာ္ေတွကတကယ္အက်ိဳးရိွတာကိုသိရမယ္။အဲဒါမှဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတွနဲ႔အညီလိုက္နာကျင့္ၾကံလို႔ရႏိုင္မယ္။ဒီလိုသိလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ဟိုေခတ္လူေတွကဒီေခတ္ကလူေတွလိုမ်ိဳးရဟန္ျပဳဖို႔တိုက္တြန္းလို႔မရဲဘူး။ဒီေခတ္လူေတွကေတာ့ရာလိုက္၊ေထာင္လိုက္၊ေသာင္းႏွင့္သိန္းအထိခ်ီၿပီးေတာ့ရဟန္းျပဳဖို႔တိုက္တြန္းၾကတယ္။ယခုေခတ္ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္းရာ၊ေထာင္၊ေသာင္း၊သိန္းအထိသြားၿပီးရဟန္းျပဳဖို႔တိုက္တြန္းၾကတာဘာအတွက္ေၾကာင့္လဲ?ကိေလသာကင္းရွင္းေတာ္မူၿပီးအမှန်တကယ္ရိွတဲ့တရားေတာ္ေတွကိုကိုယ္ေတာ္တိုင္သိျမင္ေတာ္မူတဲ့ဗုဒ်ဓမြတ္စြာဘုရားကိုအရိုအေသမရိွရာၾကတယ္ဆိုတာျမင္သိၾကရဲ႕လာ?သာဝတ္ထိၿမိဳ႕ကတိုင္းသူျပည္သားေတွ၊ေဝသာလီျပည္ကတိုင္းသူျပည္သားေတွဗုဒ်ဓမြတ္စြာဘုရားႏွင့္ေနာက္ခံရဟန္းသံဃာေတွနဲ႔အတူဆြမ္းခံႂကြလာတာကိုျမင္တဲ့အခါတကယ့္ကိုအရိုအေသေပးၿပီးဂါရဝျပဳၾကတယ္။ရဟန္းေတြရဲ႕ဘဝကပုထုဇဥ္ဘဝေတွနဲ႔တကွာြခားလှတယ္။ပုထုဇဥ္ေတွကရဟန္းေတွလိုမ်ိဳးအိုး၊အိမ္ေတွကိုမစြန္႔လြတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းေတွအတြက္တရားေတာ္ေတွကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔ႏှင့္ကိေလသာေတွြခစ္ထုတ္ဖို႔အခက္အခဲေတွမရိွေအာင္
ရဟန္းေတွကိုအဖက္ဖက္မှကူညီေထာက္ပံ့ဖို႔သဒါတရားေတွရိွၾကတယ္။အသက္ေမြးဝမ္းျပဳတဲ့ေနရာမွာဘယ္အရာမှပူျပသောက ​ေတွမရိွေအာင္ပုထုဇဥ္ေတွကရဟန္းေတွလိုအပ္တဲ့ေက်ာင္း၊သင္ကန္းေဆးႏွင့္ဆြမ္းေတွလံုေလာက္စြာနဲ႔ေစာင့္ေရှာက္ၾကတယ္။ရဟန္းတစ္ပါးပါကပုထုဇဥ္ဘဝလိုမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္အဲဒီရဟန္းကဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔ညီတဲ့ရဟန္းမဟုတ္ဘူး။ရဟန္းဘဝနဲ႔ကိေလသာေတွကိုျခစ္ထုတ္လို႔ရႏိုင္မယ့္အကျင့္ဗီဇရိွတဲ့ရဟန္းေတွကိုပုထုဇဥ္ေတွမြင္ေတွ့ရတဲ့အခါအရိုအေသႀကီးစြာနဲ႔ရိွခိုးကန္ေတာ့ၾကတယ္။ရဟန္းဘဝမွာဝိနည္းတရားေတာ္ေတွကိုနားလည္သေဘာေပါက္မႈေတွမ်ားရင္အရိုအေသခံရမႈလည္းမ်ားတယ္။ဒါေပမယ့္တကယ္လို႔ဝိနည္းသိကၡာပုဒ်နဲညီတဲ့ရဟန္းေတွမဟုတ္ခဲ့ရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုၾကာရှည်တည္တံ့ေအာင္ေစာင့္ေရှာက္မယ့္သူမဟုတ္ဘူး။ဒါ့ျပင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမ​​ေတွကိုဖ်က္ဆီးရာေရာက္ၿပီးအမှန်တကယ္ရိွတဲ့တရားႏွင့္ဝိနည္းေတာ္တရားေတွကိုပါအမွားေတွပြီလုပ္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတွက`(အလခ်ီ’)လို႔ေခၚတဲ့အရှက္အေၾကာက္မရိွတဲ့ရဟန္းေတွကိုအရိုအေသေ​ေတွပြုႏိုင္ပါအံုးမလာ?ရဟန္းျပဳခြင္းသည္လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ကစားစရာလည္းမဟုတ္ဘူး။ဘယ္သူမဆိုရဟန္းပြုခြင္တိုင္းျပဳလို႔ရတယ္မဟုတ္ဘူး။ယခုေခတ္ယခုအခါမွာရဟန္းျပဳၾကတဲ့သူေတွကာဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတွနဲ႔အညီပြကြတဲ့ရဟန္းေတွမရိွေတာ့ဘူး။ရဟန္းျပဳတာစြန္႔လြတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ၿငိတြယ္ျခင္းေတွလည္းစြန္႔လြတ္ရမယ္။
ရဟန္းျပဳတဲ့သူကာၿငိတြယ္ျခင္းကေနၿငိမ္းေအးတဲ့သူလည္းျဖစ္ရမယ္။ဒါေပမယ့္ယေန႔ရဟန္းျပဳတဲ့အခါမွာဘယ္လိုျပဳၾကသလဲ?ယခုအခါကသီခ်င္းဆိုျခင္း၊တီးမႈတ္ကခုန္ျခင္းေတြႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ၊ရုပ္ရွင္ျပျခင္းေတြပါအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိလာတဲ့အျပင္ဒီထက္ပိုၿပီးထူးဆန္းေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္လာၾကတယ္။သာမေဏေတြဆိုရင္ဆင္စီး၊ျမင္းစီးေတြနဲ႔ကိုရင္ေလးေတြျပဳေပးတာရိွလာၾကတယ္။ေက္ၿပီးေတာ့ရဟန္းျပဳၿပီးသိမ္ေက်ာင္းထဲကထြက္လာတာနဲ႔ရွင္ျပဳပြဲမွာလာေရာက္ၾကတဲ့အမ်ားသူေတြဆီကေရြ၊ေငြေတြကိုသာယာၿပီးခ်က္ခ်င္း
လက္ခံယူၾကတယ္။အဲဒါဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြထဲမွာမရိွတဲ့ရဟန္းျပဳျခင္းေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြဘာေတြလုပ္ေနၾကသလဲ?ကၽြန္မတို႔ေတြဝိနည္းသိကၡာပုပ္ေတြနဲ႔အညီမလိုက္နာမက်င့္ၾကံတဲ့သူေတြကိုခ်ီးမႊမ္းအားေပးတဲ့သူျဖစ္ေနသလာ?ဒါမွ
မဟုတ္ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြကိုအိပ္ေပ်ာ္ရာကေနႏိုးလာေအာင္လိွု႔ေဆာ္ဖို႔သင့္ေတာ္တယ္ဆိုတာကိုသိတဲ့သူျဖစ္ရမယ္။တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ၾကဘူး၊သင္ၾကားေလ့လာျခင္းလည္းမရိွၾကေတာ့ဘူးဆိုရင္အဝတ္ရံုတဲ့သူကိုျမင္ရယံုေလးနဲ႔သံုးႏႈန္းၿပီးေခၚလိုက္တာက“ကာစာဝဖ”မသိပါဘူး၊အဓိပၸါယ္ကဘယ္လိုလဲ?

တပည့္———>အဝတ္“ကာစာဝဖ”ဆိုတာကအဝတ္
အထည္ေတြကိုအေရာင္နဲ႔ေဆးဆိုးထားတာကိုဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။

ဆရာမ———->အဲေလာက္ပဲဟုတ္လာ?အဝတ္
“ကာစာဝဖ”ဆိုတာအဝတ္ေတြကိုေဆးေရာင္နဲ႔ဆိုးထားတာျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္ဒီအေရာင္နဲ႔ေဆးဆိုးထားတဲ့အဝတ္ကိုတကယ္လို႔အဲဒီအဝတ္ကိုဝတ္တဲ့သူကေကာင္းေသာဂုဏ္ေတြနဲ႔မရိွဘူးဆိုရင္တျခားအေရာင္နဲ႔ဆိုးထားတဲ့ဝတ္ကိုဝတ္တာနဲ႔တူတယ္။ဘာမွကြာျခားျခင္းမရိွဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းနဲ႔ပုထုဇဥ္မွာေကာင္းေသာဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔အက်င့္သိကၡေတြမွာကြာျခားၾကတယ္။တရားေတာ္ေတြကိုသိရွိနားလည္ၿပီးအက်ိဳးကိုျမင္ျခင္းျဖင့္ရဟန္းဘဝနဲ႔ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ျခင္းသည္ပုထုဇဥ္ဘဝထက္ပိုၿပီးျမင့္ျမတ္တယ္။
ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတြကစၿပီးအရင္ဆံုးနားလည္မႈမွန္ကန္ရမွာကရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကဘယ္သူလဲ?အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ဝိနည္းေတာ္ထဲကရဟန္းေတြမရွိၾကေတာ့ဘူး။ရဟန္းျပဳတဲ့သူေတြကအမွန္တကယ္ရိွတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္လို႔ရဟန္းဝတ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ေနာက္ၿပီးသီးဆိုျခင္းေတြ၊ကခုန္ျခင္းေတြနဲ႔အားလံုးကိုစုေပါင္းၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ဝမ္းသာျခင္းေတြရိွလာၾကတယ္။အဲဒါကုသိုလ္ျဖစ္လာ?ဒါမွမဟုတ္အကုသိုလ္ျဖစ္လာ?တကယ့္အမွန္အတိုင္းကိုနားလည္ရမွာကကုသိုလ္တရားကအကုသိုလ္တရားျဖစ္လို႔မရဘူး။မသိမႈနဲ႔ဝမ္းသာျခင္းသည္ကုသိုလ္ျဖစ္လို႔မရဘူး။အဲဒါကိုကုသိုလ္ေတြသြားလုပ္တယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။ဘယ္သူမဆိုဝမ္းသာျခင္းရွိၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့လုပ္ရပ္ေတြရုပ္ရွင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြႏွင့္ဆင္စီးျခင္းျမင္းစီးျခင္းျဖင့္ျမင္ရတဲ့သူေတြကဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေနၾကတယ္။အဲ
ဒါ“ကုသိုလ္”ဟုတ္ရဲ႕လာ?တကယ္ေတာ့“ကုသိုလ္”ကိုမသိၾကဘူး။ဝမ္းသာရင္၊စိတ္ခ်မ္းသာရင္“ကုသိုလ္”ျဖစ္တယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္အဲလိုဝမ္းသာျခင္းကမသိမႈနဲ႔ဝမ္းသာျခင္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္“အကုသိုလ္”ျဖစ္တာေသခ်ာတယ္။

တပည့္———->ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းျပဳတာမိဘေတြကို
ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ရဟန္းဝတ္ရျခင္းႏွင့္ဗုဒၶဘာသာေယာက်္ားေတြမွန္ရင္ရဟန္းျပဳသင့္တယ္လို႔ထင္ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။အဲဒါေၾကာင့္တစ္ဘဝမွာတစ္ခါေလာက္ရဟန္းျပဳဖို႔တိုက္တြန္းရတဲ့အေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ဆရာမဘယ္လိုျမင္ၿပီးဘယ္လိုသေဘာရသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ———->ဒီရိုရာဘယ္ကလာသလဲ?ဟိုေခတ္ကရိွရဲ႕လာ?

တပည့္———>မရိွပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ——–>အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးမွာသား
ေယာက်္ားေလးရိွသလာ?

တပည့္———>ရိွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———>သူေဌးႀကီးကသားကိုရဟန္းေပးဝတ္
ရဲ႕လာ?သူေဌးႀကီးကိုယ္တိုင္ကအရွင္ေသာတာပန္းျဖစ္ၿပီးရဟန္းမဝတ္ဘူး။ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာျဖစ္တယ္ဆိုတာသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုရိုေသျခင္းအားျဖင့္ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။ရဟန္းဘဝဒါမွမဟုတ္ပုထုဇဥ္ဘဝကစုေစာင္းလာခဲ့တဲ့အက်င့္ဗီဇနဲ႔အညီကိေလသာေတြကိုပိုၿပီးျခစ္ထုတ္ၾကတယ္။ကိေလသာရဲ႕အျပစ္ေတြကိုျမင္ေတြ႕ရတဲ့သူေတြအားလံုးကဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသားနဲ႔သာဓုေခၚၾကတယ္။ၿပီးေတာ့အိုး၊အိမ္ေထာင္ေတြကိုစြန္႔လြတ္ႏိုင္တဲ့အက်င့္ဗီဇေတြစုေစာင္းလာခဲ့တဲ့အတြက္ဘဝကိုရင္းၿပီးရဟန္းအျဖင့္နဲ႔တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားရတယ္။ၿပီးေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီက်င့္ၾကံၿပီးကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ၾကတယ္။တစ္ျခားကိစၥေတြနဲ႔သူကိုရုတ္တရက္ရဟန္းျပဳခိုင္းတဲ့သူရိွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ေနာက္ၿပီးအံ့ဩဖို႔ေကာင္းတာကသူမ်ားကိုသြားၿပီးေတာ့ရဟန္းျပဳေစျခင္တယ္။ဒါေပမယ့္ကိုယ္တိုင္ကရဟန္းဝတ္ရဲ႕လာ?တကယ္လို႔ကိုယ္တိုင္ကရဟန္းမဝတ္ဘူးဆိုရင္ဘာျဖစ္လို႔သူမ်ားကိုရဟန္းဝတ္ခိုင္းလဲ?

တပည့္———>ကိုယ္တိုင္ကလည္္းရဟန္းမျပဳျခင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

ဆရာမ———>ကိုယ္တိုင္ကလည္းရဟန္းမဝတ္ျခင္
ဘူးဒါေပမယ့္သူမ်ားကိုေတာ့ရဟန္းဝတ္ခိုင္းတယ္။ေနာက္ၿပီးသူမ်ားလည္းရဟန္းမဝတ္ျခင္ဘူးဟုတ္လာ?ဒါေပမယ့္သူမ်ားကရဟန္းဝတ္ေစျခင္လို႔ဝတ္လိုက္ရတယ္။အဲဒါကဘာေတြလဲ?ဒါေၾကာင့္မို႔ေရွ႕ေခတ္ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကရိုးရာအားလံုးကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ဒီလိုမ်ိဳးရိုးရာရိွရဲ႕လာ?

တပည့္———>မရိွပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———->မရွိဘူးဟုတ္လာ၊ဒါဆိုဒီရိုးရာကဘယ္
ကလာသလဲ?ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုတကယ္နားလည္ေအာင္ေလ့လာသင္ၾကားျခင္းမရိွတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။ရဟန္းျပဳတဲ့သူသည္တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။မွန္ကန္ၿပီးေျဖာင့္မတ္တဲ့သူလည္းျဖစ္ရမယ္။ကိုယ့္ရဲ႕အက်င့္ဗီဇကိုအမွန္အတိုင္းသိၿပီးပုထုဇဥ္ဘဝကအရာေတြအားလံုးကိုစြန္႔လြတ္ၿပီးေတာ့ရဟန္းဘဝအျဖင့္နဲ႔အသက္ရွင္ေနထိုင္လို႔ရမွရဟန္းျပဳဖို႔သင့္ေတာ္မွာျဖစ္တယ္။

တပည့္———–>ဒါေၾကာင့္မို႔ဒီေခတ္ရဟန္းျပဳျခင္းသည္
အမ်ားအားျဖင့္ရိုးရာအစဥ္အလာအရ ရဟန္းျပဳၾကတာမ်ားတယ္။ဆရာမဘယ္လိုျမင္သလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ————>ေရာဂါေတြေပ်ာက္ျခင္တဲ့အတြက္
ရဟန္းျပဳၾကတယ္။စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကိုေပ်ာက္ျခင္တဲ့ဆနၵနဲ႔ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုမသိနားမလည္ပဲနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းျပဳတာလဲ?က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔အတြက္ႏွင့္ေရာဂါကုသဖို႔အတြက္ဆိုရင္ဆရာဝန္ဆီသြားျပလို႔ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ေရာဂါေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းသြားျပဳရသလဲ?ရဟန္းသြားျပဳလို႔ေရာဂါေတြမေပ်ာက္တဲ့အျပင္ကိေလသာေရာဂါေတြပိုၿပီးမ်ားလာေသးတယ္။

တပည့္———->တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကယၾတာေခ်ဖို႔အ
တြက္ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ေလာကီစာနဲ႔ေလာကုတၱရာတရားစာေတြပါတြဲၿပီးေတာ့သင္ၾကားေလ့လာႏိုင္ဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ယခုပစၥဳပၸန္မွာရဟန္းျပဳၿပီးရင္ေလာကီစာေတြနဲ႔ေလာကုတၱရာတရားစာေတြပါေလ့လာသင္ၾကားလို႔ရေအာင္ျဖစ္တယ္။ဆရာမဘယ္လိုျမင္သလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ——–>အားလံုးကေတာ့လိုျခင္တဲ့ဆနၵေတြနဲ႔
ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ယၾတာ ေခ်ဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳတဲ့သူေတြကမေကာင္းတဲ့အရာေတြဘယ္ကလာသလဲဆိုတာမသိၾကဘူး။မေကာင္းတဲ့အရာေတြကိုျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြရွိရမယ္။ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြအားလံုးကအေၾကာင္းရိွရမယ္။အဲဒီအရာေတြျဖစ္ေပၚေအာင္အျပန္အလွန္ကူညီေထာက္ပံ့ေပးတဲ့အေၾကာင္းလည္းရိွရမယ္။အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးေတြကိုဘာျဖစ္လို႔နားမလည္ၾကတာလဲ?ကံမေကာင္းရင္ရဟန္းသြားၿပီးျပဳရမယ္လို႔ခန္႔မွန္းယူၾကတယ္။မေကာင္းတဲ့အရာေတြကမေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ကေနလာတယ္ဟုတ္လာ?ေကာင္းတာလုပ္ရင္ကံဆိုးေတြနဲ႔ၾကံဳႏိုင္မလာ?ဒါေၾကာင့္မို႔မေကာင္းတဲ့အရာေတြနဲ႔ၾကံဳလာရင္မေကာင္းတာေတြလုပ္လို႔ျဖစ္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ေရွ႕ဆက္ၿပီးမေကာင္းတဲ့အရာေတြမရွိဖို႔အတြက္ေကာင္းတာေတြလုပ္ရမယ္။အဲလိုဆိုမေကာင္းဘူးလာ?တကယ္လို႔အေၾကာင္းအက်ိဳးျဖစ္ၿပီးလြယ္လြယ္နဲ႔ပံုမွန္ျဖစ္ေပၚၿပီးေျဖာင့္မတ္တာကိုျမင္ရဲ႕လာ?
မေကာင္းတဲ့အရာေတြဘယ္ကလာသလဲ?မေကာင္းတဲ့အရာေတြျဖစ္ေပၚေစတဲ့အေၾကာင္းကဘာေတြလဲ?အဲဒီမေကာင္းတဲ့အရာေတြျဖစ္ေပၚလာတာမေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုလုပ္လို႔ျဖစ္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔မေကာင္းတဲ့အရာေတြမရွိေအာင္ေကာင္းတာေတြလုပ္ရမယ္။ဒါေပမယ့္လုပ္ၿပီးခဲ့တဲ့အရာကိုဘယ္သူကမွေျပာင္းလဲလို႔မရေတာ့ဘူး။မေကာင္းတဲ့အရာေတြနဲ႔ၾကံဳရတဲ့အခ်ိန္မွာအဲဒီျဖစ္ေပၚလာတဲ့မေကာင္းတဲ့အရာကလုပ္ၿပီးခဲ့တဲ့မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ရဲ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။“မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ရဲ႕အက်ိဳးကအဲလိုပဲျဖစ္ရတယ္ဆိုတာမေကာင္းကံကသတိေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။”
တရားေတာ္ေတြကိုအေသးစိတ္ေလ့လာသင္ၾကားခဲ့ရရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ႀကီးမားတဲ့ကရုဏာေတာ္နဲ႔နားလည္မႈမွားျခင္းကေနလြတ္ေျမာက္ေအာင္ဆိုဆံုးမသြားတယ္။ေကာင္းတဲ့က်င့္ၾကံမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ရဟန္းျပဳေတာင္မွအသိမွားအက်င့္မွားႏိုင္ၾကေသးတယ္။တကယ္လို႔မွန္ကန္ၿပီးေကာင္းစြာနဲ႔ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္မယ္ဆိုရင္ရဟန္းျပဳတာနဲ႔တူလာ?
“ပါဝခ်”သို႔“ဘန္ဖခ်ာ”ဆိုလိုတာကကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ျခင္း၊စြန္႔လြတ္ျခင္းနဲ႔နည္းပါးေအာင္ေျဖာက္ဖ်က္ရျခင္းတို႔ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ကိေလသာျခစ္ထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာရဟန္းျပဳေနတာနဲ႔တူတယ္။ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ျခင္းနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔ေကာင္းမႈေတြမလုပ္တာလဲ?အဲလိုေကာင္းမႈေတြမလုပ္ပဲနဲ႔ျပန္ၿပီးေတာ့ရဟန္းသြားျပဳၾကတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုနား
မလည္ပဲနဲ႔မသိမႈေတြနဲ႔ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမက်င့္ၾကံႏိုင္ရင္အကုသိုလ္ေတြျဖစ္တယ္။
ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္သေဘာေပါက္တဲ့သူအတြက္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ေသးဘူးဆိုရင္ေမးလိုက္မယ္“ရဟန္းဘာေၾကာင့္ျပဳတာလဲ?”မသိဘူးလို႔ျပန္ေျပာၾကတယ္။မသိမႈေတြနဲ႔လူေတြဘာလုပ္ေနၾကသလဲ?စဥ္းစားၾကည့္ေလမ်က္စိကန္းတဲ့လူနဲ႔တူမေနဘူးလာ?တကယ္လို႔မသိဘူးဆိုတဲ့စကားနဲ႔သံုးရင္
“ရဟန္းျပဳတာျပဳျခင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။”ဒါေပမယ့္ရဟန္းျပဳတာဘာလဲဆိုတာမသိျပန္ဘူး။အလိုဆနၵေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတာေတာင္မွအကုသိုလ္ျဖစ္မွန္းမသိျပန္ဘူး။မ်က္စိမကန္းဖို႔၊သိမႈမွားတာေတြ၊နားလည္မႈမွားတာေတြနဲ႔မမွားေစဖို႔အတြက္ျမတ္စြာဘုရားကတရားေတာ္ေတြကိုဆိုဆံုးမသြားျခင္းျဖစ္တယ္။အဲဒီဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတြအားလံုးသည္တကယ့္ကိုအေသးစိတ္ေလးနက္မႈေတြရိွၿပီးတကယ့္ကိုလည္းအေၾကာင္းအက်ိဳးေတြနဲ႔မွန္ကန္ၿပီးေျဖာင့္မတ္တယ္။

တပည့္———–>မင္ဂလာသုတ္ထဲက“စီလပါ”ဆိုတဲ့အ
သိပညာ၊အတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတဲ့သူကိုဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတဲ့သူေတြကေလာကီအတတ္ပညာေတြပါေလ့လာသင္ၾကားရမယ္လို႔နားလည္ယူၾကတယ္။

ဆရာမ———->ရဟန္းေတြအတြက္မင္ဂလာလား?
(သို႔)လူတိုင္းအတြက္မင္ဂလာ လား?

တပည့္————>လူတိုင္းအတြက္ပါခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ————>ဒါေၾကာင့္မို႔ပုထုဇဥ္ေတြဘယ္အခ်က္ကမင္ဂလာနဲ႔ရိွသင့္သလဲ?

တပည့္———–>မင္ဂလာအခ်က္ေတြအားလံုးနဲ႔ရိွသင့္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ——–>ရဟန္းအတြက္(စီလပါ)အသိပညာ၊
အတတ္ပညာဆိုတဲ့အရည္အခ်င္းကရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွသြားၿပီးအသိပညာအတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားရတာမဟုတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္ရဟန္းမဝတ္ခင္မွာပုထုဇဥ္ဘဝကတတ္ခဲ့တဲ့အရည္အခ်င္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြသည္ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔
လြတ္ၿပီးရဟန္းဘဝကိုေျပာင္းသြားတဲ့အခါမွာအဲဒီအရည္အခ်င္းေတြအားလံုးကာအက်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းညီေနရမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ရတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။အရပ္သားေတြနဲ႔အတူသြားၿပီးအိမ္တစ္လံုးေလာက္ဝိုင္းၿပီးကူညီေဆာက္လို႔ရသလာ?

တပည့္———–>မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———->အသိပညာ၊အတတ္ပညာရိွၿပီးေတာ့
ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာကၽြမ္းက်င္တယ္ဆိုရင္ရသလာ?ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၼဏီေတြတည္ေထာင္လို႔ရသလာ?

တပည့္———–>မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———->ဒါေၾကာင့္မို႔ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုး
အမေတြသည္ျပည့္စံုစြာနဲ႔အေသးစိတ္ေလးနက္ၿပီးဘယ္ေလာက္ထိေျဖာင့္မတ္ၿပီးသိမ္ေမြ႕ျခင္းေတြရိွတာကိုေဝဖန္သံုးသပ္ရမယ္။မင္ဂလာသုတ္ထဲကဆံုးမသြားတဲ့စကားေတြထဲမွာအားလံုးမင္ဂလာျဖစ္တယ္။ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်န္ထားဘူး။

တပည့္———–>ဒီအခ်က္ကလည္းအေရးႀကီးတယ္၊အဲ
လိုမွမဟုတ္ရင္တရားေတာ္ေတြကိုအခြင့္အေရးယူၿပီးေတာ့ဝိနည္းေတာ္ေတြကိုေဆးေၾကာသုတ္သင္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေလ့လာသင္ၾကားမႈမွားျခင္းႏွင့္နားမလည္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။ဥပမာအားျဖင့္မင္ဂလာသုတ္ထဲကအတတ္ပညာေတြလိုမ်ိဳးေပါ့၊အဲဒါေၾကာင့္အားလံုးအတတ္ပညာထဲမွာအသိေတြအားလံုးႏွင့္ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုနားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းသည္အျမင့္ျမတ္ဆံုးသိမႈေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ေလာကီနဲ႔တြဲၿပီးေတာ့ပညာေတြေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳျခင္းျဖစ္တယ္။အဲဒါဆိုဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီရဟန္းျပဳျခင္းမဟုတ္တာနဲ႔တူတယ္။

ဆရာမ——->ဒါဆိုရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အခ်ိန္ဘယ္ကရႏိုင္မလဲ?

တပည့္————>ေလာကီအေရးကိုပဲေလ့လာသင္ၾကားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

ဆရာမ———->ဒါဆိုရဟန္းဝတ္တာဘယ္အတြက္
ေၾကာင့္လဲ?

တပည့္———–>လူထြက္ၿပီးရင္အဆင့္အတန္းေတြႏိွုင္းယွဥ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။

ဆရာမ———>ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းဝတ္တာလူျပန္ထြက္
ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔ႏွင့္ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳတာမဟုတ္ဘူး။ေနာက္ၿပီးကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ကိုသာၾကည့္ၿပီးရဟန္းျပဳတာ`အကုသိုလ္’ျဖစ္သလာ?

တပည့္———–>ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ
ရဟန္းျပဳတာမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ပ်က္ဆီးမႈေတြရိွၿပီးအျပစ္ေတြလည္းရိွတယ္။

ဆရာမ———>ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းျပဳတာအကုသိုလ္
ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ရဟန္းျပဳဖို႔မတိုက္တြန္းၾကရဘူး။ဒါေပမယ့္ဘဝကိုရင္ၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳတာကိုနားလည္မုွေတြမွန္ကန္ရမယ္။ၿပီးေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ရမယ္။

တပည့္———–>ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ေၾကျငာျခင္း
ႏွင့္ဖိတ္ေခၚျခင္းအတိုင္းရဟန္းျပဳၾကတယ္။အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အတိုင္းရဟန္းျပဳၾကတယ္။(သို႔)ေေက်ာင္းကအခြင့္အေရးၾကံဳရင္ၾကံဳတဲ့အတိုင္းရဟန္းျပဳၾကတယ္။ဒါမွမဟုတ္အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္နဲ႔ပုဂၢလိကေတြအခြင့္ေပးတဲ့အတိုင္းရဟန္းေတြျပဳၾကတယ္။ဒါမွမဟုတ္တရားစခန္းသြားၿပီးတရားေတြက်င့္ၾကံအားထုတ္ဖို႔အတြက္ရဟန္းဝတ္ၾကတယ္။ဒါမွမဟုတ္ဂုဏ္ေက်းဇူးရိွတဲ့သူေတြကိုေကာင္းမႈေတြအမၽွေပးေဝဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳၾကတယ္။အဲဒီလိုလုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုၾကာရွည္တည္တံ့ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္လို႔ထင္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္နားလည္မႈေတြမွန္ကန္ေအာင္ေဆြးေႏြးသင့္တဲ့အေၾကာင္းလည္းျဖစ္တယ္။ဒါမွ
မဟုတ္ရင္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တိုက္တြန္းစည္းရံုးၾကၿပီးေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ရဟန္းေတြရာလိုက္၊ေထာင္လိုက္၊ေသာင္လိုက္၊သိန္းလိုက္အထိရိွၿပီးတခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာသန္းဂဏန္းအထိေတာင္အမ်ားဆံုးျဖစ္ေအာင္ရဟန္းေတြေပးျပဳဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြရိွၾကတယ္။

ဆရာမ———>အဲဒီအခ်က္နဲ႔ပဲရဟန္းေတြလာျပဳၾက
ၿပီးေကာင္းမႈေတြကိုစုေပါင္းၿပီးလုပ္ၾကတယ္။ေမးၾကည့္လိုက္မယ္လူထြက္ၿပီးေတာ့တရားေတြကိုနားလည္ရဲ႕လာ?နားမလည္ဘူးဆိုရင္ေကာင္းမႈေတြျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕လာ?ဒါမွမဟုတ္ဘာေကာင္းမႈေတြလဲ?

တပည့္———>လိုအပ္ခ်က္အရဆိုရင္မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———>ရဟန္းျပဳမယ္လို႔စဥ္းစားကတည္းက
ဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းျပဳတာလဲ?ရဟန္းျပဳတာဟိုအေၾကာင္းေၾကာင့္၊ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ႏွင့္လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔မဟုတ္ဘူး။ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြမဟုတ္ဘူး။

တပည့္———–>တည့္တည့္ပဲေမးပါရေစဆရာမ၊အၿပိဳင္
အဆိုင္နဲ႔ျပဳလုပ္ၿပီးရဟန္းေတြလာဝတ္တာ ရဟန္းျပဳျခင္းကိုအထင္ေသးရာျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုဘယ္လိုမရိုမေသနဲ႔အားမနာရာက်ပါသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ———->`အကုသိုလ္’ျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုေတာ့နားမလည္ၾကဘူး။ရဟန္းျပဳတယ္ဆိုတာဘာလဲ?ရဟန္းျပဳၿပီးမသိမႈနဲ႔အားလံုးကိုလုပ္ၾကတယ္။တရားေတာ္ေတြကိုလည္းနားမလည္ၾကဘူး။အဲလိုဆို`ကုသိုလ္’လာ?ဒါမွမဟုတ္`အကုသိုလ္’လာ?

တပည့္———–>ေနာက္ၿပီးတစ္ဦတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္
တဲ့အျပင္အၿပိဳင္အဆိုင္နဲ႔ဆယ္လိုက္၊ရာလိုက္၊ေထာင္လိုက္ေသာင္းႏွင့္သိန္းအထိလာေရာက္ၾကတယ္။

ဆရာမ———->ဒါေၾကာင့္မို႔မသိမႈနဲ႔သြားၿပီးရဟန္းျပဳ
တဲ့လူေတြကတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္နဲ႔ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္`အကုသိုလ္’ျဖစ္တယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကသူမ်ားေတြကိုရဟန္းျပဳဖို႔တိုက္တြန္းၾကတယ္။သူတို႔ေတြကလည္းဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုနားမလည္ၾကဘူး။အဲဒါဆိုရင္`အကုသိုလ္’ေတြအားလံုးျဖစ္ၾကတယ္။

တပည့္———>အဲဒါဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုမရို
မေသနဲ႔အားမနာရာျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ေအးေအးေဆးေဆးကိစၥျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ၾကတယ္။ရဟန္းလာျပဳတဲ့သူေတြကိုအျမင္ေကာင္းၾကတယ္။

ဆရာမ———->အဓိကအေရးႀကီးတာကမွန္ကန္ၿပီး
ေျဖာင့္မတ္ရမယ္။ေမးလိုက္မယ္ရဟန္းဘာေၾကာင့္ျပဳရတာလဲ?ရဟန္းျပဳဖို႔သင့္ေတာ္သလားဆိုတာေျဖလို႔မရၾကဘူး။

တပည့္———–>ရဟန္းဝတ္ဖို႔မသင့္ေတာ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———>ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကိုအမွ်ေပးေဝဖို႔
အတြက္ရဟန္းျပဳၾကတယ္လို႔ေျဖၾကတယ္။အဲဒါဆိုရဟန္းဝတ္ဖို႔သင့္ေတာ္သလာ?

တပည့္———–>အဲဒါလည္းရဟန္းဝတ္ဖို႔မသင့္ေတာ္ပါ
ဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ————>ဘာေကာင္းမႈကိုမွမလုပ္ရေသးဘူး။ဒါ
ေၾကာင့္သူမ်ားေတြကိုဘယ္ကေကာင္းမႈေတြအမွ်ေပးေဝလို႔ရမလဲ?ရဟန္းဝတ္ေနတဲ့အေတာအတြင္းမွာလည္းရဟန္းႏွင့္သာမေဏတို႔လိုက္ၿပီးက်င့္ၾကံရမယ့္ဝိနည္းသိကၡပုဒ္နဲ႔ေကာင္းမႈေတြကိုမလုပ္ၾကဘူး။

ဆရာမ———>အမွန္အတိုင္းဆိုရင္ရဟန္းျပဳလုပ္
ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေရႊ၊ေငြေတြကုန္ရလာ?

တပည့္———->ကုန္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———>အစကတည္းကိုကမွားေနတယ္။ၿပီး
ေတာ့လည္းရဟန္းျပဳၿပီးဘာေတြလုပ္ေနၾကသလဲ?

တပည့္———>တကယ္လို႔ဝိနည္းေတာ္ေတြကိုမေလ့
လာမသင္ၾကားဘူးဆိုရင္ဘာအက်ိဳးမွမရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———->အဲဒါဆိုအက်ိဳးေတြဆံုးရႈံးၿပီးျမစ္
ေခ်ာင္းေတြထဲကအေရေျပာ္သြားတာနဲ႔တူတယ္။အကုသိုလ္ကလြဲလို႔ဘာတစ္ခုမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုေတာ့ရဟန္းျပဳၿပီးတရားဆိုတာဘာလဲေတာင္မွမသိၾကဘူး၊ၿပီေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းမလိုက္နာမက်င့္ၾကံၾကဘူး။တကယ့္အျပစ္ေတြႀကီးၿပီအက်ိဳးေတြလည္းဆံုးရွံုးတယ္။ဒါေၾကာင့္အက်ိဳးမရိွတဲ့အရာေတြနဲ႔ေရႊ၊ေငြေတြဆံုးရံွုးရတယ္။

တပည့္———–>ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕
ေနာက္ထပ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။အဲဒါကဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားဖူးတဲ့သူလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္သဒၵါတရားရိွတဲ့သူနဲ႔တူၿပီးေလာကုတၱရာတရားေတြဘက္မွာပိုၿပီးေတာ့တိုးတတ္လာျခင္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပုထုဇဥ္ဘဝမွာေနရင္အကုသိုလ္နဲ႔က်င္းက်တဲ့ဘဝျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဒီလိုရဟန္းျပဳရျခင္းျဖစ္တယ္။ဆရာမဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ———>ရဟန္းမျပဳနဲ႔အံုးလို႔ေျပာရင္ရမလား?
တကယ့္ခိုင္မာျခင္းေတြရိွၿပီးလာဆိုတာစမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။တကယ္သဒၵါတရားရိွရဲ႕လာ?တကယ္နားလည္သေဘာေပါက္ရဲ႕လာ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဘယ္သူကမွဘယ္သူ႔ကိုတားလို႔မရဘူး။ဟိုလူဒီလူေတြကိုဒီေလာက္၊ဟိုေလာက္သီလေတြေဆာက္ခိုင္တယ္။တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာသီလေဆာက္ျခင္းနဲ႔အတူကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ရမယ္။တကယ့္အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့စိတ္နဲ႔ဆိုရင္ဘယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္သီလေဆာက္လို႔ရတယ္။ငါးပါးလည္းေဆာက္လို႔ရတယ္။ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားရတဲ့အခါက်င့္ၾကံမႈေကာင္းျခင္းႏွင့္အိေျနၵေကာင္းျခင္းတို႔အတြက္ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။ၿပီေတာ့အဲဒီအတိုင္းလိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။ပုထုဇဥ္ေတြလည္းသီလေတြငါးပါးထက္ပိုၿပီးေဆာက္ထိန္းလို႔ရႏိုင္တာကိုေတြ႕ျမင္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ဘယ္သူမဆိုရဟန္းသြားဝတ္မယ့္အစားကိုယ့္စိတ္ကိုအရင္ဆံုးသိၿပီးနားလည္ရမယ္။ရဟန္းျပဳၿပီးဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့`၂၂၇’သြယ္သိကၡပုဒ္ကိုလိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါအံုးလိုက္နာလို႔ရရဲ႕လာ?တကယ္အက်င့္ဗီဇမပါလာခဲ့ရင္လိုက္နာက်င့္ၾကံလို႔မရဘူး။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းဝတ္လို႔မသင့္ေတာ္ဘူး။

တပည့္——–>ဒါဆိုနည္းနည္းေတာ့ဆန္႔က်င္မယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့တခ်ိဳ႕သိတဲ့လူေတြရိွတယ္။ေန႔လယ္မြန္းလြဲသြားရင္သူတို႔ေတြထမင္းမစားေတာ့တာေလး၊ငါးႏွစ္ရိွၿပီးတဲ့၊ဒါေၾကာင့္သူတို႔ထင္တာကေတာ့ရဟန္းဝတ္ဖို႔သင့္ေတာ္ၿပီးလို႔ထင္ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ယေန႔အထိသူတို႔ေတြရဟန္းသြားဝတ္လိုက္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူတို႔ေတြေန႔လယ္မြန္းလြဲသြားရင္ထမင္းမစားေတာ့တဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။

ဆရာမ———>ဒါဆိုသူတို႔ေတြကတရားေတာ္ေတြကို
နားလည္သေဘာေပါက္ရဲ႕လာ?

တပည့္———>ရဟန္းသြားဝတ္တာသူတို႔စိတ္ဝင္စား
လို႔သူတို႔ေတြသြားျပဳတာျဖစ္တယ္။တရားေတာ္ေတြကိုလည္းအခ်ိန္မ်ားမ်ားနဲ႔ေလ့လာသင္ၾကားလို႔ရေအာင္ျဖစ္တယ္။

ဆရာမ———–>ၿပီးေတာ့ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ေနာက္ၿပီး
တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္ၾကရဲ႕လာ?

တပည့္——–>အဲဒါလည္းတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕
နားလည္မႈေပၚမွာမူတည္တယ္။

ဆရာမ——–>ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းျပဳၿပီးတရားေတာ္
ေတြကိုနားမလည္ပဲနဲ႔ေန႔လယ္မြန္းလြဲသြားလို႔ထမင္းမစားေတာ့ရုံနဲ႔ရဟန္းျပဳလို႔ရတယ္လို႔အဲေလာက္ပဲစဥ္းစားၾကတယ္။အဲလိုျဖစ္တဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးပဲရိွၾကတယ္။ဒါေပမယ့္သူတို႔ေတြရဟန္းျပဳဖို႔အလိုဆနၵမရွိၾကဘူး။ဒါေၾကာင့္ဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းဝတ္တလဲ?
ပထမဦးဆံုးျဖစ္တဲ့တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳရျခင္းျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္တရားေတာ္ေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကားဘူးဆိုရင္ဘာေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတာလဲ?ဒါေၾကာင့္တကယ္လို႔တရားေတာ္ေတြကိုအေသး
စိတ္နားလည္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ဘာအတြက္နဲ႔ဝိနည္းေတာ္ေတြကိုအေသးစိတ္နားလည္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ဘာအတြက္နဲ႔ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုသိမ္းဆည္းထားဖို႔လိုေသးသလဲ?ကိေလသာေတြနည္းပါးသြားေအာင္စြန္႔လြတ္ရမဲ့အေၾကာင္းေတြျဖစ္တယ္။

တပည့္——->ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းျပဳျခင္တဲ့ဆနၵရိွလို႔
ရဟန္းဝတ္ျခင္းသည္သဒၵါတရားရိွတယ္လို႔နားလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။အဲဒါဆိုဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အ
ညီရဟန္းျပဳတာမဟုတ္ဘူး။

ဆရာမ———>သဒၵါတရားသည္ကုသိုလ္ျဖစ္ရမယ္။
တကယ္လို႔ဘာမွမသိပဲနဲ႔ရဟန္းျပဳျခင္တယ္ဆိုရင္သဒၵါတရားျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕လာ?

တပည့္———->မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ——->မသိမႈနဲ႔ရဟန္းေတြျပဳၾကတယ္၊ၿပီး
ေတာ့သဒၵါတရားရိွတယ္လို႔ေျပာတယ္၊ဘယ္နည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အကုသိုလ္ျဖစ္မွန္းမသိၾကဘူး။ေနာက္ၿပီးေတာ့ရဟန္းျပဳျခင္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္အကုသိုလ္ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးျဖစ္တယ္။သိလည္းမသိပဲနဲ႔ျဖစ္ျခင္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္သဒၵါတရားမဟုတ္ဘူး။

တပည့္———>ဆရာမကိုေမးပါရေစ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔
ေတြေဆြးေႏြးတဲ့အတိုင္းဆိုရင္အခုခ်ိန္မွာျပန္႔က်ဲေနတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းမဟုတ္တဲ့ရဟန္းျပဳျခင္းေတြသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္နဲ႔တိုင္ျပည္လူမ်ိဳးေတြကိုဘယ္လိုဖ်က္ဆီးႏိုင္ပါသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ——->ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို
နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့သူရိွမွသာျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုၾကာရွည္တည္တံ့ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မယ္။ရဟန္းျပဳမယ့္သူေတြသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြျဖစ္မယ္ဆိုရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီလိုက္နာကျင့္ၾကံရမယ္။အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုဖ်က္ဆီးရာၾကတယ္။ေနာက္ၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ပဲနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းျပဳတာလဲ?တရားေတာ္ေတြကို
နားမလည္ပဲနဲ႔ရဟန္ျပဳျခင္းအားျဖင့္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုဖ်က္ဆီးေစတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ဘူးဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမ မဟုတ္တဲ့တရားေတြကိုေျပာဆိုၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ကိုယ္ထင္တဲ့အတိုင္းကိုယ္တိုင္ေျပာယူၾကတယ္။ကိုယ္တိုင္ပဲအားလံုကိုေလ့လာသင္ၾကားယူၾကတယ္။ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြျဖစ္ေနတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ့္အျပစ္ေတြ
ျဖစ္တယ္။ဥပမာအားျဖင့္ဝိပသာနာတရားစခန္းသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုေသခ်ာေပါက္ဖ်က္ဆီးတယ္။အေၾကာင္းကေတာ့တရားေတာ္ေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကားတဲ့အခါတရားေတြကိုနားမလည္ၾကဘူး။ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီမလိုက္နာမက်င့္ၾကံၾကဘူး။အျမင္မွားျခင္းေတြနဲ႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုလြယ္တယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။အဲဒီလူေတြသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုနားေထာင္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုနားေထာင္တဲ့သူသည္တရားေတာ္ေတြကိုတစ္လံုးေတာင္မွမက်န္ေလးနက္စြာေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။အဲဒါမွသာပညာရဲ႕တိုးတက္မႈေတြႏွင့္တစ္ဆင့္စီတစ္ဆင့္စီနားလည္လို႔ရႏိုင္တယ္။ဥပမာ-အခုျမင္ျခင္းအေၾကာင္းကိုေျပာၾကမယ္။လူတိုင္းကျမင္ျခင္းသည္ဓမၼတာပဲလို႔ထင္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက
“ျမင္ျခင္းသည္ငါတို႔တေတြမဟုတ္ဘူး”ဆိုတာဥာဏ္ပညာနဲ႔သိေတာ္မူတယ္။ျမင္တာတကယ္ရိွတဲ့အရာျဖစ္တယ္။အဲဒါကျဖစ္ေပၚၿပီးပ်က္သြားတဲ့တရားျဖစ္တယ္။ဒီေလာက္နဲ႔ပဲသိဖို႔ကလြယ္ရဲ႕လာ?တကယ္လို႔သိဖို႔မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားကဘာေၾကာင့္ေျပာသြားမလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေန႔တိုင္းျမင္ေနရၿပီးေန႔တိုင္းမသိၾကဘူး။ၿပီးေတာ့အမွန္အတိုင္းကိုသိေတာ္မူသြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရိွတယ္ဆိုတာမသိလိုက္ဘူး။အေၾကာင္းကေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားသေဘာေတြကိုထိုးထြင္းစြာနဲ႔အမွန္ေတြကိုသိႏိုင္မယ့္အဆင့္ထိပညာေတြတိုးတက္ေအာင္စုေစာင္းရတယ္။တရားေတာ္ေတြကိုအေသးစိတ္ေလးနက္စြာနားလည္တဲ့သူလည္းျဖစ္ရမယ္။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ရဟန္းေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္လို႔သင့္ေတာ္တယ္။ဒါပမယ့္တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္ရမယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တရားေတာ္ေတြသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကေနကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။“တရားေတြအားလံုးသည္ငါတို႔တေတြမဟုတ္ဘူး”ဆိုတာအမွန္ကိုသိလိုက္ရျခင္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
အားလံုးျဖစ္ေပၚေနတဲ့အရာေတြကိုရွင္းလင္းစြာနဲ႔ဆံုးမသြားတာကတကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုမွန္ကန္စြာမသိနားမလည္ဘူးဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္သည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တယ္။ဘယ္သူမဆိုတရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ၾကဘူးဆိုရင္တရားေတာ္ေတြသည္အဲဒီလူကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တယ္။တရားေတာ္ေတြကိုမသိနားမလည္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာႏွစ္ဘယ္ႏွစ္ေထာင္အထိသြားေစာင့္စရာမလိုေတာ့ပဲတရားေတာ္ေတြသည္အဲဒီလူေတြအတြက္ေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ရားေတာ္ေတြကိုမွန္ကန္စြာသိၿပီးနားလည္သေဘာေပါက္တဲ့သူရိွမွသာျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုၾကာရွည္တည္တံ့ေအာင္ေစာင့္ေရွက္ႏိုင္မယ္။ရဟန္းျပဳၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုမသင္ၾကားမေလ့လာဘူး၊ဝိနည္းေတာ္ေတြကိုလည္းမထိန္းသိမ္းမေစာင့္ေရွာက္ဘူးဆိုရင္ရဟန္းဘာေၾကာင့္ျပဳတာလဲ?ဒါေၾကာင့္အေျဖကေတာ့တရားေတာ္ေတြကိုမသင္ၾကားဘူး၊ၿပီးေတာ့လည္းဝိနည္းေတာ္ေတြကိုမက်င့္ၾကံ၊မလိုက္နာဘူးဆိုရင္ရဟန္းျပဳၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာကိုဖ်က္ဆီးေနတယ္။တရားေတာ္ေတြကိုမသင္ၾကား၊နားမလည္ပဲနဲ႔ရဟန္းျပဳတဲ့သူသည္ရဟန္းေတြရဲ႕အသြင္အျပင္ေတြကိုခိုးယူျခင္းျဖစ္တယ္။ရဟန္းအတုဝတ္ျခင္းလည္းျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေပၚမွာရိုေသစြာနဲ႔ရဟန္းျပဳျခင္းမဟုတ္ဘူး။
ဟိုေခတ္တုန္းကျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာဝကေတြေလးဖြဲ႕ရိွၾကတယ္။အဲဒါကေတာ့ရဟန္း၊ရဟန္းမ၊ဥပသိကာဥပသိကာမတို႔ျဖစ္ၾကတယ္။ယခုေခတ္မွာေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သေဘာအရအမ်ိဳးသမီးေတြကိုရဟန္းမ မျပဳေစျခင္တဲ့သေဘာရိွတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုအၾကာႀကီးမတည္ႏိုင္ေစတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားကရဟန္းမေတြတြက္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုအမ်ားႀကီးပည့္ညႇပ္ထားတယ္။အေၾကာင္းကေတာ့ရဟန္းမေတြတေျဖးေျဖးနဲ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။အခ်ိန္ကာလအရအမ်ိဳးသမီးေတြရဟန္းသာျဖစ္ႏိုင္တဲ့အထိကိေလသာေတြၿငိမ္းဖို႔တရားေတာ္ေတြကိုထိုးထြင္းစြာနဲ႔သိႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ကာလမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္အခုေခတ္မွာေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာဝကေတြသံုးဖြဲ႕ပဲက်န္ေတာ့တယ္။အဲဒါကေတာ့ရဟန္း၊ဥပသိကာ၊ဥပသိကာမတို႔ျဖစ္ၾကၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္တဲ့ပုထုဇဥ္ေတြကေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာဝကေတြမဟုတ္ဘူး။တရားေတာ္ေတြကိုနား
မလည္တဲ့သူသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာဝကျဖစ္တယ္လို႔နားလည္မႈေတြမွားၿပီးကိုယ့္ကိုယ္ကိုအထင္ႀကီးၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုဖ်က္ဆီးေစတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ဥပမာအားျဖင့္ရဟန္းအၿပိဳင္အဆိုင္ဝတ္ျခင္း၊တရားစခန္းတည္ေထာင္ျခင္း၊ဝိပသာနာအားထုတ္ျခင္းစသည္တို႔ျပဳလုပ္ၾကတယ္။အဲဒါေၾကာင့္အျပစ္ေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြကိုလည္းဖ်က္ဆီစ
တယ္။
အရိယာသစၥာတရားကိုထိုးထြင္းစြာနဲ႔သိျမင္ျခင္းသည္ရဟန္းဘဝႏွင့္ပုထုဇဥ္ဘဝေတြပါႏွစ္မ်ိဳးစလံုးနဲ႔သိႏိုင္တယ္။သဒၵါတရားေတြကိုစုေစာင္းလာခဲ့တဲ့သူေတြသည္ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကတရားေတြသိၿပီးရဟန္းသာျဖစ္ႏိုင္မယ့္အထိအမ်ားႀကီးရိွတာေတြ႕ရၿပီးေခတ္ကာလအတိုင္းလည္းျဖစ္ရတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာဝကေတြျဖစ္တဲ့ရဟန္းႏွင့္ပုထုဇဥ္ေတြကိုျမတ္စြာဘုရားကတရားေတာ္ေတြကိုဆိုဆံုးမသြားတဲ့ေနရာမွာတိုးတက္တဲ့အခ်ိန္ကာလျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားေကာင္းမြန္စြာဆိုဆံုးမသြားတဲ့အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြ
ကိုအဖက္ဖက္မွပညာနဲ႔သိႏိုင္တဲ့သူေတြရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ေခတ္ကာလေျပာင္းလဲလာတဲ့အခါမွာႏွစ္တစ္ေထာင္ကာလကကၽြန္မတို႔ေတြျပန္မၾကည့္ဘူးဆိုရင္ဘယ္ေနရာကေနတရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားရတဲ့ဘယ္သူမဆိုေခတ္ကာလေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အမၽွနားလည္မႈေတြဘယ္
ေလာက္စုေစာင္းလာခဲ့တာကိုအနည္းအမ်ားေပၚမွာကြာျခားၾကတယ္။

အခုခ်ိန္ေရာက္တဲ့အထိဝိနည္းတရားေတာ္ေတြနဲ႔ကြာေဝးလာတာကိုေတြ႕ျမင္ရတယ္။ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကေန
အခုေခတ္ေရာက္တဲ့အထိပဲေျပာင္းလဲျခင္းေတြျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္အခ်ိန္ၾကာခဲ့တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္သည္အရင္ေခတ္ကလိုမ်ိဳးတိုးတက္ဖို႔သင့္ေတာ္သေလာက္မတိုးတက္ေတာ့ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။ရဟန္းျပဳျခင္းမွာလည္းဟိုလူအတြက္၊ဒီလူအတြက္ရဟန္းျပဳရတယ္ဆိုၿပီးအမွားေတြနဲ႔ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔ႏွင့္ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳၾကတာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာအရိုအေသမရိွပဲနဲ႔ရဟန္းျပဳျခင္း၊တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔မဟုတ္ပဲနဲ႔ရဟန္းျပဳျခင္း၊ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔မရိွျခင္း
ႏွင့္က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈေတြမရိွပဲနဲ႔အားလံုးတစ္ျခာအေၾကာင္းေတြအတြက္ရဟန္းျပဳျခင္းတို႔သည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုဖ်က္ဆီးျခင္းျဖစ္တယ္။
ေနာက္မၾကာမွီတကယ္လို႔တစ္ျပည္လံုး၊တစ္ကမၻာလံုးဒီလိုပဲျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ေတြဘယ္လိုဆက္ၿပီးၾကာရွည္ႏိုင္မလဲ?ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာသည္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာဗုဒၶသာဝကနဲ႔ပဲသက္ဆိုင္တာမဟုတ္ဘူး။ရဟန္းေတြမရိွရင္လည္းတရားေတာ္ေတြကိုနားလည္တဲ့ပုထုဇဥ္ေတြရိွၿပီးအရိယာသစၥာတရားေတာ္ေတြကိုထိုးထြင္းစြာသိၿပီးကိေလသာေတြကိုၿငိမ္းသတ္ကာရဟန္းသာျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွသာပုဇင္တက္ၿပီးရဟန္းျပဳရတယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းေတြရဲ႕အသြင္အျပင္သည္ရဟန္းသာေတြျဖစ္
ရမယ့္အသြင္အျပင္ေတြျဖစ္တယ္။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ႏွစ္တစ္ေထာင္ကာလကတန္ခိုးေတာ္၊ဘုန္းေတာ္ႏွင့္အဘိဥာဏ္ေတြနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ရဟန္းသာေတြရိွတယ္။ေျပာျခင္တာကျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာစံၿပီးတဲ့ႏွစ္တစ္ေထာင္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာဝကေတြသည္တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေတြနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ရဟန္းသာေတြရိွေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြခိုင္ျမဲစြာနဲ႔တည္တံ့ၾကာရွည္ႏိုင္မယ္။—>

“ႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ကာလမွာလည္းရဟန္းသာေတြရိွေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ႏွစ္တစ္ေထာင္ကာလကလိုမ်ိဳးတန္ခိုးအာႏု
ေဘာ္ေတြနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြမရိွေတာ့ဘူး”
ႏွစ္သံုးေထာင္ကာလျဖစ္တဲ့ယခုေခတ္မွာရဟန္းသာေတြမရိွေတာ့ဘူးဆိုတာျဖစ္ႏိုင္တယ္ဟုတ္လာ?အဲဒီအခ်ိန္ကာလေတြေျပာင္းလဲသြားတာနဲ႔အမၽွတရားေတာ္ေတြကိုနားလည္ဖို႔နဲ႔ေဝးကြာသြားတဲ့အတြက္အရိယာသစၥာတရားေတြကိုထိုးထြင္းစြာနဲ႔သိႏိုင္တဲ့သူရိွၿပီးအျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့အနာဂါမီပုဂၢိဳလ္အဆင့္ေလာက္ပဲရိွေတာ့တယ္။ရဟန္းသာအဆင့္ထိေတာ့မရိွေတာ့ဘူး။အဲဒီအနာဂါမီျဖစ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔ရဟန္းဘဝႏွစ္မ်ိဳးစလံုးျဖစ္လို႔ရတယ္။တကယ္လို႔ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ဘူးဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
သာသနာေတာ္သည္ႏွစ္ငါးေထာင္အထိတည္တံ့ၾကာရွည္ေအာင္ေနသြားလို႔မရဘူး။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကာၿပီးနားလည္သေဘာေပါက္မႈရိွျခင္း၊ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုလိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူေတြရွိမွသာလၽွင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္သည္ေရွ႕ဆက္ၿပီးတည္တံ့စြာနဲ႔ၾကာရွည္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

တပည့္——->ဒါေၾကာင့္မို႔အဓိက ကေတာ့ပုထုဇဥ္အျဖင့္နဲ႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္ရင္အနာဂါမီပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အထိပညာေတြတိုးတက္ေအာင္စုေစာင္းလို႔ရႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းျပဳစရာမလိုပဲနဲ႔အနာဂါမီပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လို႔ရတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္း
အသြင္အျပင္သည္ရဟန္းသာေတြရဲ႕အသြင္အျပင္ျဖစ္တယ္။

ဆရာမ——->အရင္ဆံုးရဟန္းမျပဳေသးပဲနဲ႔လူ
ေကာင္းအရင္ျဖစ္လို႔ရမလာ?တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဟန္းမျပဳပဲတစ္ႏိုင္ငံလံုးလူေကာင္းေတြရိွလို႔ရလာ?ရဟန္းျဖစ္ျခင္းသည္အလြန္ခက္ခဲတယ္။လြယ္ကူတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ဝိနည္းတရားေတာ္အတိုင္းခိုင္မာစြာနဲ႔က်င့္ၾကံေနထိုင္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ကိေလသာေတြေလ်ာ့ပါးေအာင္ျခစ္ထုတ္ၿပီးလူေကာင္းေတြပိုၿပီးေကာင္းသထက္ေကာင္းလာတာတရားေတာ္ေတြကိုနားလည္လာတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္မႈမရိွရင္လူေကာင္းေတာ့ျဖစ္လို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္ကိေလသာေတြၿငိမ္းသတ္လို႔ရႏိုင္တဲ့အထိေတာ့ေကာင္းျခင္းေတြနဲ႔မျပည့္စံုေသးဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လူေကာင္းျဖစ္လာရတာသည္စုေစာင္းလာခဲ့တဲ့အတိုင္းျဖစ္ရတယ္။ယခုေခတ္မွာရဟန္းျပဳျခင္းသည္
စြန္႔လြတ္ျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာမသိၾကဘူး။အဲဒီ`ဘန္ဖခ်ာ’ဆိုတာကေတာ့ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ဘဝမွာရိွတဲ့အရာေတြအားလံုးကိုစြန္႔လြတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။
ပုထုဇဥ္လိုမ်ိဳးဆက္ၿပီးကိုယ္ကျပဳတဲ့အျပဳအမူႏွင့္ႏႈတ္မွေျပာတဲ့စကားေတြရိွလို႔မရေတာ့ဘူး။ေယာက္တိုင္းလိုလိုကိေလသာေတြမ်ားၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ေကာင္းတဲ့ပုထုဇဥ္အရင္ျဖစ္သင့္တယ္။တရားေတာ္ေတြကိုပိုၿပီးေတာ့ေလ့လာသင္ၾကားရင္ကိေလသာေတြကို
ျခစ္ထုတ္ကာပိုၿပီးေတာ့ေကာင္းလာႏိုင္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုမသိနားမလည္မႈေတြနဲ႔မဖ်က္ဆီးေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္လည္းဆက္ၿပီးေတာ့တည္တံ့ၾကာရွည္ႏိုင္မယ္။
တကယ္လို႔တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားမုွေတြမရိွဘူး၊နားလည္မႈေတြမရိွပဲနဲ႔ရဟန္းေတြျပဳၾကတယ္။တကယ္ေတာ့ဘာေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတယ္ဆိုတာမသိၾကဘူး။ဟိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ဒါေပမယ့္တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ရဟန္းျပဳတာမဟုတ္ဘူး။ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္းဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္သလာ။?စဥ္းစားရမယ့္ကိစၥျဖစ္တယ္။လူေကာင္း
ေတြရိွၿပီးမေကာင္းတဲ့ရဟန္းေတြရိွဖို႔မလိုလားဘူး။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုမလိုက္နာမက်င့္ၾကံဘူး၊တရားေတာ္ေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကားပဲနဲ႔ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုဖ်က္ဆီးေနၾကတယ္။ေနာက္ၿပီးဝိနည္းတရားေတာ္ကိုလည္းမထိန္းသိမ္းၾကေတာ့ဘူး။

တပည့္——–>မွန္ကန္ၿပီးေျဖာင့္မတ္တဲ့အေၾကာင္း
ေတြျဖစ္ရမယ္။

ဆရာမ———>ေျဖာင့္မတ္ရမယ္။

တပည့္———>အဲဒါမွျပသာနာေတြကိုေျဖရွင္းလို႔ရမယ္။

ဆရာမ———ျမန္မာႏိုင္ငံသည္တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြထက္
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ေတြတိုးတက္တယ္ဆိုၿပီးေျပာေနၾကတယ္။ဘယ္ေနရာမွာတိုးတက္တာလဲ?အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔အားလံုးအျမင္မွားၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္ကိုဖ်က္ဆီးၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ၿငိတြယ္ျခင္းေတြျဖစ္ေစၿပီးအဖက္ဖက္မွဒုစရိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကိုျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းရင္းျဖစ္တယ္။

တပည့္——–>တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္ဖို႔ဆံုးမ
သြားတဲ့ေနရာမွာမွန္ကန္တဲ့အရာႏွင့္လူငယ္ေတြရဲ႕သေဘာအရအဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႔သင့္ေတာ္ေအာင္ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔က်ိဳးေတြျဖစ္ႏိုင္မလဲ?ဒီေနရာမွာဆရာမဘာေတြကိုညြန္ျပဖို႔ရိွပါသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ——–>သာဝတ္ထိျပည္မွာကေလးေတြရိွပါသလာ?

တပည့္———>ရိွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———–>ရဟန္းေတြသြားဝတ္ၾကရဲ႕လာ?

တပည့္———->ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြအေနနဲ႔ရဟန္းျပဳျခင္း
မခံရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ———->ကိေလသာကင္းရွင္းေတာ္မူတဲ့ျမတ္စြာ
ဘုရားသက္ရိွထင္ရွားရိွေနတုန္းကဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွသား၊ျမည္းတို႔ကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈနဲ႔ရဟန္းျပဳျခင္းျဖင့္ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ရန္သင္တန္းေတြတက္ေစၿပီးေလ့က်င့္မုွေတြမရွိခဲ့ဘူး။ရဟန္းမျပဳပဲနဲ႔လည္းသင္တန္းေတြတက္ၿပီးေလ့က်င့္လို႔ရတာပဲ။ဘာ
ျဖစ္လို႔ရဟန္းသြားျပဳရသလဲ?တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္ပဲနဲ႔ဘာေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတာလဲ?

ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္တကယ္လို႔ဘယ္သူမဆိုလူငယ္ေတြရဲ႕အက်ိဳးကိုသတိရမယ္ဆိုရင္လူငယ္ေတြကိုမွန္ကန္တဲ့အျမင္ေတြေပးရိွရမယ္။သား၊ျမည္းေတြကိုမွားေနတဲ့အရာေတြမေပးရဘူး။ကၽြန္မတို႔ေတြအတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးသင္ေပးတဲ့ေက်ာင္းေတြရိွတယ္။ေက်ာင္းေတြပိတ္တာနဲ႔သား၊ျမည္းေတြဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ?မ်ားေသာအားျဖင့္မိဘေတြကသား၊ျမည္းေတြရဲ႕စိတ္ေက်နပ္မႈအတိုင္းျဖစ္ေစတယ္။အႏုပညာသင္ၾကားျခင္း၊ေရကူးသင္ျခင္း၊စာေတြကိုအခ်ိန္ပိုသင္ၾကားျခင္းျဖင့္ဘယ္အရာမဆိုသူတို႔ရဲ႕သေဘာအတိုင္းေက်နပ္ရင္ေက်နပ္သလိုသင္ယူၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္တကယ္လို႔လူငယ္ေတြလူေကာင္းျဖစ္ဖို႔အတြက္အနာဂတ္ကိုစိတ္ပူမယ္ဆိုရင္ရဟန္းသြားျပဳမယ့္အစားေကာင္းတဲ့အရာေတြကိုလုပ္ဖို႔ညြန္ျပလို႔ရမလာ?
ဟိုအရင္ေခတ္တုန္းကကၽြန္မတို႔ေတြအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ၿပီးဘာေတြလုပ္ၾကသလ?အခုေခတ္မွာေတာ့အခ်ိန္ကာလအရေျပာင္းလဲသြားတယ္။ပတ္ဝန္းက်င္ေတြလည္းေျပာင္းလဲသြားတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အခုေခတ္မွာ`စိတ္ေကာင္းၿပီးအလုပ္ေကာင္းတဲ့အဖြဲ႕’ဆိုၿပီးရိွလာရင္ေကာင္းမလာ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့`ဂုဏ္ေက်းဇူးသိတဲ့တရားအဖြဲ႕’ဆိုတာပိုၿပီးရွင္းလင္းတယ္။ဒါေပမယ့္ျပန္ၿပီးေတာ့ရွင္းျပရတာက`တရား’ဆိုတာဘာလဲ?`ဂုဏ္ေက်းဇူးသိတဲ့တရား’ဆိုတာဘာလဲ?ျမန္မာလိုမ်ိဳးေတြအတြက္ျမန္မာဘာသာစကားနားလည္တာတစ္ျခားဘာ
သာထက္ပိုရွင္းတယ္။တကယ္လို႔`စိတ္ေကာင္းၿပီးအလုပ္ေကာင္းတဲ့အဖြဲ႕’ရိွလာရင္ကေလးေတြေလ့လာသင္ၾကားရမွာကစိတ္ေကာင္းျခင္းကာဘယ္လိုလဲ?စိတ္မေကာင္းတာကဘယ္လိုလဲ?သူတို႔ေတြကိုနားလည္မႈေတြမွန္ကန္ေအာင္သင္ေပးရမွာကေကာင္းတာဘာလဲ?မေကာင္းတာဘာလဲ?ၿပီးေတာ့ကေလးေတြကိုေကာင္းတဲ့အရာေတြအားလံုးကိုေပးလုပ္ျခင္း၊ဘာမဆိုဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း၊လယ္သမားေတြကိုဝိုင္းဝန္း
ၿပီးစပါးစိုက္ေပးျခင္း၊ေရတြင္းေရကန္ေတြကိုဝိုင္းတူးေပးျခင္းႏွင့္လမ္းေတြဝိုင္းေဖာက္ေပးျခင္းျဖင့္ေကာင္းတဲ့လုပ္အားေတြရရိွႏိုင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ေတြလည္းရရိွၾကတယ္။—->

သီးခံျခင္းေတြစြန္႔လြတ္ျခင္းေတြႏွင့္အသက္ရွင္ေနျခင္းမွာသူးမ်ားေတြအက်ိဳးအတြက္ျဖစ္ၿပီးတေျဖးေျဖးနဲ႔သူတို႔ေတြကိုရဟန္းသြားမျပဳပဲနဲ႔လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔သင္ေပးရမယ္။ဘာေၾကာင္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းသြားျပဳၿပီးဘာေတြလုပ္သလဲေႏြရာသီမွာရွင္ျပဳတဲ့သာမေဏေတြဘာေတြလုပ္ၾကသလဲ?ဆင္းရဲဒုကၡေတြသြားက်င့္တာလာ?ဒါမွမဟုတ္တကယ္ေတာ့ဆင္းရဲတာေတာထဲဝင္ေနမွဆင္းရဲတာမဟုတ္ဘူး။အခုတကယ့္ဘဝမွာလည္းဆင္းရဲတယ္။ဒါေပမယ့္မွန္ကန္တဲ့နားလည္ျခင္းရိွၿပီးလူေကာင္းျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္ဆင္းရဲျခင္းေတြေက်ာ္ျဖတ္လို႔
ရႏိုင္တယ္။လိုက္နာက်င့္ၾကံျခင္း၊ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ေတြႏွင့္ခိုင္မာရင္ပိုၿပီးမေကာင္းဘူးလာ?ေကာင္းတာနဲ႔မေကာင္းတာဘယ္လိုကြာျခားသလဲဆိုတာသူတို႔ေတြနားလည္ေအာင္သင္ေပးရမယ္။သူတို႔

ေတြကိုအမွန္တကယ္ရိွတဲ့ဘဝတရား
ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကာဖို႔လမ္းညြန္ျပရ
မယ္။ခက္ခဲတဲ့နည္းလမ္းေတြကိုမညြန္ျပရဘူး။ပါဠိဘာသာျဖစ္တဲ့တရားေတာ္
ေတြကိုနားမလည္ပဲနဲ႔သူတို႔ေတြကိုတရား
ေတြရြတ္ဆိုခိုင္းတယ္။
ကေလးေတြျဖစ္ေစ၊လူႀကီးေတြျဖစ္ေစမသိနားမလည္တဲ့စကားေတြသံုးၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုရြတ္ဆိုၾကတယ္။တရားရြတ္တယ္ဆိုတာဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?ေမးၾကည့္လိုက္!အဲဒီရြတ္ဆိုတဲ့စကားေတြအားလံုးသည္ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာသိၾကရဲ႕လာ?တခ်ိဳ႕ကပါဠိစကားေတြကိုယူၿပီးသူတို႔ေတြကိုလိမ္လည္ၿပီးရြတ္ဆိုခိုင္းတယ္။ရြတ္ဆိုတဲ့သူလည္းဘာမွမသိပဲနဲ႔မွားမွားယြင္းယြင္းနဲ႔လိုက္ၿပီးရြတ္ဆိုၾကတယ္။ရွိတယ္ဟုတ္လာ?(ခြန္ခံပံ)

တပည့္——–>ရိွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာမ——–>ၿပီးေတာ့အက်ိဳးကအဲဒါလာ?မသိတဲ့
စကားေျပာဆိုျခင္းကာအက်ိဳးမဟုတ္ဘူး။သူတို႔ေတြကိုရြတ္ဆိုခိုင္းတာေတြကာအခ်ိန္ကုန္တယ္။ေန႔တစ္ဝက္ပဲျဖစ္ေစ၊နာရီဝက္ပဲျဖစ္ေစ၊တစ္ေနကုန္ပဲျဖစ္ေစ၊တစ္ညလံုးပဲျဖစ္ေစ၊ဘယ္ေလာက္ပဲရြတ္ဆိုရြတ္ဆိုဘာတရားကိုမွနားမလည္ၾကဘူး။ဒါေပမယ့္သူတို႔ေတြကိုတစ္လံုးခ်င္းမွန္ကန္စြာနဲ႔ေပးသိမယ္ဆိုရင္အမွန္ေတြကိုနားလည္တဲ့အတြက္အဲဒီစကားရဲ႕တန္ဖိုးကိုသိရမယ္။အမွန္တရားကိုနားလည္ျခင္းသည္ေကာင္းျခင္းျဖစ္တယ္။ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚတဲ့အခါမွာအေတြးလည္းေကာင္းမယ္။အေျပာအဆိုလည္းေကာင္းၿပီအလုပ္အ
ကိုင္ပါေကာင္းေစတယ္။

တပည့္——–>အခက္ဆံုးျပသာနာေတြကိုေျဖရွင္းမယ့္
အခ်ိန္မွာဆရာမဘယ္လိုသေဘာမ်ားရိွပါသလဲခင္ဗ်ာ?ဆိုလိုတာကအသိပညာေတြေပးျခင္းႏွင့္ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြဝိနည္းသိကၡပုဒ္အတိုင္းမွန္ကန္တဲ့အရာေတြကိုနားလည္သေဘာေပါက္ရမယ္။ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြကိုလည္းနားလည္မႈေပးသိရမယ္။ဆရာမကိုယ္
တိုင္ကလံုးလဝိရိယဒီအက်ိဳးေတြကိုလုပ္လာခဲ့တာႏွစ္ ၆၀ ေတာင္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီး။ဒါေၾကာင့္ျပသာနာေတြေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ႏွင့္အခက္ဆံုးေသာအရာျဖစ္တဲ့ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြကိုမွန္ကန္တဲ့နားလည္မႈေတြရိွေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းတို႔သည္ဆရာမဘယ္လိုသေဘာရိွပါသလဲခင္ဗ်ာ?

ဆရာမ——–>တကယ္လို႔နားလည္မႈေတြမမွန္ကန္ဘူး
မေျဖာင့္မတ္ဘူးဆိုရင္ျပသာနာေတြကိုေျဖရွင္းလို႔မရဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ဘယ္သူမဆိုမွားေနတဲ့အရာကိုေျဖရွင္းဖို႔စဥ္းစားတယ္ဆိုရင္မွန္ကန္ၿပီးေျဖာင့္မတ္တဲ့သူလည္းျဖစ္ရမယ္။ေျဖရွင္းမယ္လို႔စဥ္းစားၿပီးေတာ့နားလည္မႈသေဘာေပါက္မႈမရိွဘူးဆိုရင္အဲဒါဆိုဘယ္လို
ေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္မလဲ?ဒါေၾကာင့္မို႔မွားတဲ့လုပ္ရပ္အားလံုးေတြသည္မသိမႈေတြကလာတယ္။မသိမႈေတြေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္တကယ္သိမႈကေနလာရတယ္။တရားေတာ္ေတြဆိုတာဘာလဲ?ဝိနည္းသိကၡပုဒ္ဆိုတာဘာလဲ?ရဟန္းဆိုတာဘယ္သူလဲ?သာမေဏဆိုတာဘယ္သူလဲ?ပုထုဇဥ္
ဆိုတာဘယ္သူလဲ?ဗုဒၶသာဝကေတြကဘယ္သူေတြလဲဆိုတာမွန္ကန္တဲ့နားလည္မႈေတြအားလံုးရိွရမယ္။အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ကိုယ္ကဗုဒၶသာသနာကိုဝိုင္းၿပီးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တယ္လို႔ထင္တယ္။ဒါေပမယ့္မသိမႈနဲ႔ဝိနည္းသိကၡပုဒ္အတိုင္းမညီပဲနဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။အဲဒါဆိုဗုဒၶသာသ
နာကိုဝိုင္းၿပီးဖ်က္ဆီးၾကတယ္။–>

ဒါေၾကာင့္မို႔ဗုဒၶသာဝကေတြသည္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာ၊တရားေတာ္ေတြအေပၚမွာႏွင့္အရိယာသံဃာေတာ္ေတြအေပၚမွာအရိုအေသရိွရမယ့္သူျဖစ္ဖို႔တကယ္လည္းလိုအပ္တယ္။ဒါေၾကာင့္တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္ၿပီးကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ရမယ္။အရိယာသစၥာတရားကိုထိုးထြင္းစြာသိျမင္ၿပီးယခုခဏအတြင္းမွာကိေလသာေတြကိုၿငိမ္းသတ္လို႔ရႏိုင္မယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အဲဒီကိေလသာကိုလြယ္လြယ္နဲ႔တစ္ခါတည္းကုန္ေအာင္ျခစ္ထုတ္ၿပီးေျဖေျဖာက္လို႔မရဘူး။ကိေလသာကကိေလသာဆီကိုေခၚေဆာင္သြားတယ္။ဒါေပမယ့္ပညာကကိေလသာကေနေဝးကြာသြားေအာင္ဆြဲထုတ္သြားတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္လို႔ပညာမရိွဘူးဆိုရင္ဘာမဆိုကိေလသာေတြကိုဆြဲထုတ္သြားဖို႔မရႏိုင္ဘူး။ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ကိေလသာကကိေလသာေတြကိုေျဖရွင္းဖို႔ကမျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္ေကာင္းတဲ့တရားဘက္မွာျဖစ္ရမယ္။အထူးသျဖင့္အမွန္တကယ္ရိွတဲ့အရာေတြအားလံုးႏွင့္တရားေတာ္ေတြကိုမွန္ကန္စြာနဲ႔နားလည္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။အဲဒါမွအားလံုးေသာအရာေတြ
ကိုပိုၿပီးေတာ့မွန္ကန္ေအာင္လုပ္ေပးလို႔ရႏိုင္မယ္၊ဒါေၾကာင့္မို႔ပညာနဲ႔အတူမွန္ကန္တဲ့အျမင္နဲ႔မွန္ကန္တဲ့နားလည္မႈေတရိွမွသာအဲဒီျပသာနာေတြအားလံုးကိုေျဖရွင္းလို႔ရမယ္။ကိေလသာျဖစ္တဲ့တစ္ျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ေျဖရွင္းလို႔မရဘူး။ဘယ္ေလာက္ပဲႀကိဳးစားၿပီးေျဖရွင္းေနပါေစေနာက္ဆံုးကိေလသာနဲ႔ျပသာနာေတြကိုေျဖရွင္းလို႔မရဘူး။

“ေရႊ၊ေငြနဲ႔ရဟန္း”
(ရဟန္းဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္)
ရဟန္းဆိုတဲ့စ
ကားလံုးသည္ပါဠိဘာသာစကားေတြထဲမွာ`ဖိခူ’ျဖစ္ၿပီးအဓိပၸါယ္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွၾကတယ္။ရဟန္းဆိုတာတရားသျဖင့္သာ
ေတာင္းတဲ့သူဖစ္ၿပီးေတာင္းခင္းျဖင့္ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးတြကိုက်င့္ၾကံတဲ့သူျဖစ္တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြကနေထာက္ပံ့မႈတြရရိွၿပီးဝိနည္းတရားေတာ္အတိုင္းကိေလသာတြျခစ္ထုတ္ကာလိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူဖစ္တယ္။ရြာသူရြာသားေတြကအရိုအေသႀကီးစြာနဲ႔ကန္ေတာ့ၾကၿပီးသင့္ေတာ္တဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔ကပ္လႉေပးၾကတယ္။ရဟန္းဆိုတာသံသရာေတြရဲ႕အျပစ္ေတြကိုမင္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ဒုကၡေတြအျပည့္နဲ႔ရိွေနတဲ့မႊးၿပီးေသရတဲ့လည္ပတ္ျခင္းတြရဲ႕အျပစ္ေတြကိုျမင္တဲ့သူဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးရဟန္းဆိုတာတင့္တယ္ၿပီးတရားသိတဲ့သူဖစ္ရမယ္။ၿပီတာ့မွန္ကန္စြာ
နဲ႔ရဟန္းျပဳခြင့္ရခင္းရိွတဲ့သူျဖစ္တယ္။ရဟန္းဆိုတာကိေလသာတြရဲ႕အစျဖစ္တဲ့ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟေတြကိုဖ်က္ဆီးတဲ့သူဖစ္တယ္။တကယ္ေလးနက္တဲ့အဓိပၸါယ္ရိွၿပီးတကယ့္အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့သဘာဝေတြနဲ႔ရဟန္းျဖစ္ရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းေတြကိုျပသြားတယ္။ဆိုလိုတာကကိလသာေတြကိုအဆင့္ဆင့္ၿငိမ္း
သတ္ႏိုင္တဲ့သူဖစ္ၿပီးအျမင့္ဆံုးရဟန္းသာျဖစ္တဲ့အထိကိေလသာအားလံုးေတြနဲ႔ေဝးသထက္ေဝးရာကိုေရာက္စတယ္။

အဓိပၸါယ္ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ရ

ဟန္းေတြရဲ႕ဘဝသည္အိုး၊အိမ္၊ျခံ၊မေတြကိုစြန္႔လြတ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။အ
မ်ိဳးအႏြယ္ေတြကိုစြန္႔လြတ္ျခင္း၊ပစၥည္းဥစၥာေတြကိုစြန္႔လြတ္ျခင္းႏွင့္ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ၿပီးရဟန္းဘဝကိုကူးပာင္းကာပညာေတြတိုးပြားလာအာင္က်င့္ကံၿပီးဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ၾကရတယ္။

ပိဠကတ္သံုးပံုထဲမွာရိွတဲ့သုတၱန္ထဲမွာသံယုတ္တနိကယ္ျဖစ္တဲ့`ရဟန္းသုတၱန္ထဲကမွန္ယ္ရဟန္းျဖစ္ရျခင္းရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြကိုျပသြားတယ္။

ရဟန္းဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ရြာသူရြာသားေတြဆီမွာအလႉခံရံုေလာက္ပဲလာ?`အကုသိုလ္ေတြရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ရဟန္းေတြလို႔ေခၚႏိုင္ပါ့မလာ?ဒီကမၻာႀကီးထဲမွာဘယ္သူမဆိုကုသိုလ္နဲ႔အကုသိုလ္ေတြကိုစြန္႔လြတ္လိုက္ၿပီးဆိုရင္မင့္ျမတ္တဲ့အရာေတြကိုက်င့္ၾကံျခင္းင့္ေဝဖန္သံုးသပ္ျခင္းရိွရင္အဲဒီလူေတြကိုရဟန္းလို႔ေခၚျခင္းျဖစ္တယ္။

ပိဠကတ္သုတၱန္ထဲမွာသုတနိကယ္`မဟာနိေထ့’အခ်က္အလက္ေတြထဲမွာရဟန္းဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္သည္သံသရာေတြရဲ႕အျပစ္ေတြကိုျမင္တဲ့သူျဖစ္
တယ္။
အေၾကာင္းက`ဖိခူ-အဓိပၸါယ္-အမည္ကရဟန္းျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သံသရာေတြရဲ႕အျပစ္ေတြ
ကိုျမင္တဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။

တကယ္လို႔ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့အဆံုးအမစကားေတြ
ႏွင့္ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကားဘူးဆိုရင္နားလည္မႈေတြဘာတစ္ခုမွမရိွႏိုင္ဘူး။ရဟန္းဆိုတဲ့စကားေတာင္မွဘယ္သူေတြလဲဆိုတာမသိႏိုင္ဘူး။ဒါေၾကာင့္တကယ့္ကိုေလးနက္တယ္။ဆိုလိုတာကသံသရာရဲ႕အနၱရယ္ေတြကိုျမင္တဲ့သူျဖစ္တယ္။အနၱရယ္ဆိုတာကကိေလသာအျပည့္နဲ႔အသက္ရွင္ေနရတဲ့သူျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကပုဂိၢဳလ္တြသည္တရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားရၿပီးကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ရျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေတြကိုျမင္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အကုသိုလ္ေတြရဲ႕အျပစ္တြကိုျမင္ဖို႔စုေေဆာင္းလာခဲ့တဲ့သူေတြဖစ္တယ္။ပညာနဲ႔သိရမွာကကုသိုလ္သည္အကုသိုလ္ထက္ပိုေကာင္းတယ္။တာ့ေနာက္တစ္ခုသိရမွာကပညာကပဲအကုသိုလ္ေတြကိုၿငိမ္သတ္လို႔ရႏိုင္တယ္။ပုဇင္းတက္ၿပီးရဟန္းျဖစ္မယ့္သူသည္တရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားရၿပီးမွန္ကန္တဲ့သူျဖစ္ၿပီးမွပုထုဇဥ္ဘဝကေနပိုျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းဘဝထဲမွာကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းမတက္ခင္ကကိေလသာေတြရိွၾကတယ္။ပုထုဇဥ္လည္းကိလသာရိွၾကတယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ရဟန္းျပဳမယ့္သူသည္ကိေလသာေတြရဲ႕အျပစ္ေတြကိုျမင္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။

ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ႏိုင္ဖို႔ကခက္ခဲတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ပုထုဇဥ္လိုမ်ိဳးၿငိတြယ္ဖူးတဲ့အရာေတြအားလံုကိုစြန္႔လြတ္ဖို႔ႀကီးမာတဲ့အက်င့္ဗီဇေတြစု
ေစာင္းလာရတယ္။အေဆြအမ်ိဳးေတြပစၥည္းဥစၥာေတြႏွင့္မိသားစုအားလံုး
ေတြကိုစြန္႔လြတ္ရမယ္။အဲဒီအရာေတြနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္မႈမရိွပဲမၿငိတြယ္ပဲနဲ႔ကိေလသာမွလြတ္ေျမာက္ကာၿငိမ္းေအးခ်မ္းခင္းနဲ႔နီးကပ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒါကေတာ့ရဟန္းျပဳရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္တယ္။တစ္ျခားအားလံုးေတြရဲ႕အေၾကာင္းအရင္းအတြက္မဟုတ္ဘူး။စကားအဓိပၸါယ္ကပုဇင္းတက္တာ-(ဘန္ဖခ်ာ)အကုသိုလ္ေတြကိုေရွာင္က်ဥ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ပုထုဇဥ္ဘဝတုန္းကရိွခဲ့ဖူးတဲ့အားလံုးေသာၿငိတြယိမႈေတြကိုရွာင္က်ဥ္ျခင္းလည္းျဖစ္တယ္။တရား
ေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီးပညာေတြကိုတိုးတက္ပြားမ်ားေအာင္
ႏွင့္ကိုယ့္ရဲ႕ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းဘဝထဲကိုကူးေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္တယ္။

အမွန္တကယ္ဆိုရင္အဲဒီ
ရဟန္းျပဳမယ့္သူသည္ရဟန္းမျပဳခင္
ျမတ္စြာဘုရားကနားလည္မႈေတြရိွ
ေအာင္ဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကို
နာၾကားရတဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ကိုယ့္ရဲ႕အ
က်င့္ဗီဇေတြကိုသိၿပီးျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းဘဝမွကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္လို႔ရႏိုင္မယ္။အဲဒါမွပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ႏိုင္ၿပီးရဟန္းဘဝထဲကိုကူးေျပာင္းသြား
ျခင္းျဖစ္တယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားလိုမ်ိဳး
လိုက္နာက်င့္ၾကံၿပီးဝိနည္းတရားေတာ္
ေတြကိုထိန္းသိန္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ႏွင့္
တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကား
ဖို႔အတြက္ဘဝတစ္ဘဝလံုးကိုရင္းႏွီး
လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။

“ပိဠကတ္သံုးပံုထဲကသုတၱန္အ
ခ်က္အလက္ထဲမွာမစၥိမနိကယ္၊မြန္လပ
ဏ၊မဟာသံမယသုတ္ကဒီလိုရိွတယ္။
အို.,,ရဟန္းတို႔အားလံုးၾကည့္
ၾက..,ငါဘုရားဒီကမၻာထဲမွာျဖစ္ထြန္း
ေပၚေပါက္လာၿပီးကိေလသာကင္းရွင္း
ေတာ္မူျခင္း၊သိစရာအားလံုးတို႔ကိုအ
မွန္အတိုင္းကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္သိေတာ္မူ
ျခင္းအသိဥာဏ္ေရာအက်င့္သီလပါ
ျပည့္စံုေတာ္မူျခင္း၊နိဗၺာန္သို႔ေကာင္းစြာ
ႂကြသြားေတာ္မူျခင္း၊ေလာကသံုးပါးကို
သိေတာ္မူျခင္း၊ဆံုမထိုက္ေသာသတၱဝါ
တို႔ကိုအတုမရိွဆံုးမေတာ္မူျခင္း၊လူ၊
နတ္တို႔၏ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူျခင္း
ခပ္သိမ္းကုန္ေသာကိေလသာမွႏိုးၾကား
လာျခင္းတို႔ႏွင့္သစၥာေလးပါးကိုကိုယ္
တိုင္လည္းသိေတာ္မူ၊သူတစ္ပါးတို႔ကို
လည္းပိုင္းျခားထင္ထင္သိေအာင္ေဟာ
ေတာ္မူတတ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ထို
ျမတ္စြာဘုရားသည္အားလံုးေသာမာရ္
နတ္ကမၻာ၊ျဗဟၼာကမၻာေတြပါပညာဥာဏ္ႏွင့္ကိုယ္တိုင္ထိုးထြင္းစြာသိေတာ္မူ
ၿပီးကိေလသာမွၿငိမ္သက္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေတြ၊သတၱဝါေတြနဲ႔အတူနတ္မင္း၊ျဗဟၼာ
မင္းႏွင့္လူေတြအားလံုးသိေအာင္သြန္
သင္ဆံုးမကာတရားေတာ္ေတြကိုေဟာ
ျပသြားတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္
ေတြသည္အစ၊အလယ္၊အဆံုးေကာင္း
ေသာဂုဏ္ေတြနဲ႔ျပည့္စံုၿပီးျမင့္ျမတ္
ေသာက်င့္ၾကံမုွဂုဏ္ေတြႏွင့္သတ္ပံု၊
အကၡရာေတြပါမက်န္သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္
ၿပီးျပည့္စံုစြာနဲ႔အားလံုးသိႏိုင္ေအာင္
ေၾကျငာျပန္႔ပြားေစတယ္။တကာႀကီး
ေတြရဲ႕သားျဖစ္တဲ့(သို႔)ေနာက္မွေမြးဖြား
လာတဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္ထဲမွာတစ္ေယာက္
ေယာက္ကအဲဒီတရားေတာ္ေတြကိုနာ
ၾကားရျခင္းျဖင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေပၚ
မွာသဒၵါတရားရိွလာၿပီး၊အဲဒီသဒၵါတရား
ျဖစ္လာၿပီးေနာက္လူေတြရဲ႕ဘဝမွာ
က်ဥ္းၾကပ္ၿပီးကိေလသာတို႔၏လာရာ
လမ္းျဖစ္မွန္းကိုသိလိုက္ရတယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ၿပီး
ၾကည္လင္ေတာက္ပႏိုင္တဲ့လမ္းျဖစ္ေစ
ဖို႔ပုဇင္းဝတ္လိုက္ၾကတယ္။အိုး၊အိမ္ထူ
ေထာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ျမင့္ျမတ္
ေသာက်င့္ၾကံမႈဂုဏ္တစ္မ်ိဳးထဲနဲ႔ျပည့္စံု
ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ကမလြယ္ကူဘူး။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဆံပင္နဲ႔
မႈတ္စိတ္ေမႊးေတြရိပ္ၿပီးေဆးေရာင္ဆိုး
ေသာအဝတ္သကၤန္းကိုဝတ္ကာပုဇင္း
တက္ၿပီးရဟန္းျပဳၾကတယ္။ေနာက္
တစ္ေခတ္ေရာက္လာေတာ့သူတို႔ေတြ
ႀကီး၊ငယ္တဲ့ပစၥည္းဥစၥာေတြကိုစြန္႔ျခင္း၊
ႀကီး၊ငယ္တဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြစြန္႔ျခင္း
ျဖင့္ဆံပင္၊မႈတ္စိတ္ေမႊးေတြရိပ္ၿပီး
ေနာက္ေဆးေရာင္ဆိုးထားတဲ့အဝတ္
သကၤန္းကိုဝတ္ၿပီးေတာထြက္ကာရဟန္းျပဳၾကတယ္။

အိုး၊အိမ္ေတြကိုစြန္႔လြတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္၊အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြကိုစြန္႔လြတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္၊ပစၥည္းဥစၥာေတြကိုစြန္႔လြတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ပုထုဇဥ္အျဖင့္မွအားလံုးကို
စြန္႔လြတ္ၿပီးရဟန္းဘဝသို႔ကူးေျပာင္း
ျခင္းသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဆိုဆံုးမသြား
တဲ့တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကာ
ဖို႔အတြက္ႏွင့္ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္လိုက္နာက်င့္ၾကံျခင္းျဖစ္တယ္
။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြ
လည္းျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘု
ရားရဲ႕သားေတာ္ေတြျဖစ္ၿပီးဗုဒၶျမတ္စြာ
ဘုရားရဲ႕ပညာေတြထဲကေမြးဖြားလာတဲ့
သားေတာ္ေတြလည္းျဖစ္တယ္။

ပိဠကတ္သုတၱန္ထဲကခုကၡနိ
ကယ္အူ.ထအူပိုသုတ္ထဲမွာအခ်က္အ
လက္ေတြရိွခဲ့တယ္။“ရဟန္းတို႔အား
လံုးၾကည့္ၾက !အမ်ိဳးေလးမ်ိဳးရိွတဲ့ထဲ
ကမင္းမ်ိဳး၊ပုဏၰားမ်ိဳး၊ဆရာဝန္မ်ိဳးႏွင့္
သူေဌးသူႂကြယ္မ်ိဳးတို႔ရွိၾကၿပီးငါေဂါတ
မဘုရားရဲ႕ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္

သိကၡာပုဒ္အတိုင္းေတာထြက္ၿပီးရ
ဟန္းျပဳၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ႏွစ္ကိုယ္ရိွ
ထားတဲ့ရြံ႕ႏြန္၊ျမဴ၊အညစ္အေၾကးေတြ
ႏွင့္ကိေလသာေတြျဖစ္ေစတဲ့အင္အား
(သို႔)အဆိပ္ဆိုတဲ့အရာေတြကိုစြန္႔လြတ္
ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္အားလံုးကိေလသာ
မွၿငိမ္သက္တဲ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သား
ေတာ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဆိုဆံုးမ
သြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္တရားေတာ္ေတြကိုနားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးအမွန္ေတြကိုနာ
းလည္ကာအိုး၊အိမ္ထူေထာင္ျခင္းရဲ႕
က်ဥ္းၾကပ္တဲ့အျပစ္ေတြကိုျမင္ၾက
တယ္။ဒါေၾကာင့္အားလံုးေသာကိေလ
သာေတြနဲ႔မြန္းၾကပ္ကာျပည့္ဆံေနတယ္
။ေနာက္ထပ္မကကိေလသာေတြပိုမ်ား
လာၿပီးထူထပ္လာတယ္။ကိေလသာ
အားလံုးရဲ႕ဆင္းသက္လာရာလမ္းလည္
းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အက်င့္ဗီဇနဲ႔အညီကိေလသာေတြပိုၿပီးျခစ္ထုတ္ဖို႔အ
တြက္ပုထုဇဥ္ဘဝကအရာေတြအားလံုး
ကိုစြန္႔လြတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။

ပစၥည္း၊ဥစၥာ၊ေရြ၊ေငြေတြအား
လံုးကိုစြန္႔လြတ္ျခင္း၊ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ
ဝိုင္းမ်ားကိုစြန္႔လြတ္ျခင္း၊ကိေလသာ
ေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ေျဖာင့္မတ္မွန္
ကန္တဲ့စိတ္နဲ႔ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ၿပီး
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဝိနည္းတရားေတာ္
နဲ႔အညီပုဇင္းတက္ၿပီးရဟန္းျပာၾက
တယ္။ေနာက္ၿပီးပညာေတြတိုးတက္ပြာ
းမ်ားေအာင္က်င့္ၾကံျခင္းသည္ရဟန္း
ဘဝနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ပုထုဇဥ္ဘဝအျဖင့္နဲ႔ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္က်င့္ၾကံဖို႔အတြက္ကန္႔သတ္
ခ်က္မသတ္မွတ္ထားဘူး။ဆိုလိုတာက
ပုထုဇဥ္ဘဝအျဖင့္နဲ႔လည္းတရားေတာ္
ေတြကိုနာၾကားလို႔ရတယ္။တရားေတာ္
ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီးပညာေတြ
တိုးတက္ေအာင္စုေစာင္းလို႔ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းျပဳတဲ့ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ရဟန္းမ
ျပဳတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာကြာျခားတာထင္ရွား
စြာေတြ႕ရတယ္။

ရဟန္းေတြသည္ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြျဖစ္တယ္ဆို
ရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီလိုက္နာ
က်င့္ၾကံရမယ္။ၿပီေတာ့တရားေတာ္
ေတြကိုနားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္
ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။ပုထုဇဥ္ဘဝ
ႏွင့္ရဟန္းဘဝသည္ဝိနည္းတရားေတာ္
မွာမူတည္ၿပီးကြာျခားၾကတယ္။ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကား
ၿပီးရိုေသစြာနဲ႔လိုက္နာက်င့္ၾကံဖို႔အ
တြက္ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကရဟန္းကရဟန္းေတြအတြက္ပည့္ညႇပ္ထားခဲ့တယ္။

ပုထုဇဥ္ေတြလည္းတရား
ေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားလို႔ရ
တယ္။ပုဇင္ဝတ္တဲ့ရဟန္းေတြလည္း
တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကား
ရတယ္။တကယ္လို႔မ်ားရဟန္းအျဖင့္နဲ႔
တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကား
မယ္ဆိုရင္ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီ
လိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။ဘယ္ေခတ္
ဘယ္ကာလပဲေရာက္ေနပါေစဘာအ
ေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွသိကၡာပုဒ္ေတြကိုတိုး
ျခင္း၊ေလ်ာ့ျခင္းေတြလုပ္လို႔မရဘူး။
ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါပဲေရာက္ေရာက္
ရဟန္းေတြသည္ျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို
လိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုေတာ့ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကရဟန္း
ေတြအတြက္လိုက္ဖက္ၿပီးသင့္ေတာ္
မယ့္အရာေတြကိုပည့္ညႇပ္ထားတဲ့သူ
ျဖစ္ၿပီးကိေလသာေတြအားလံုးျခစ္
ထုတ္တဲ့ေနရာမွာအက်ိဳးရိွဖို႔အတြက္
ျဖစ္တယ္။

“ရဟန္းေတြေရြႏွင့္ေငြကို
လက္ခံလို႔မရဘူး”

ရဟန္းဆိုတာကိေလသာေတြ
ရဲ႕အျပစ္ေတြႏွင့္အနၱရယ္ေတြကိုျမင္တဲ့
သူျဖစ္ၿပီးပစၥည္းဥစၥာႏွင့္ေဆြမ်ိဳးအသိုင္
းအဝိုင္းေတြ အိုးအိမ္ေတြကိုစြန္႔လြတ္
လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔
ႏွင့္ပညာေတြတိုးတက္ေအာင္စုေစာင္း
ၿပီးျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းဘဝနဲ႔ကိေလသာ
ေတြျခစ္ထုတ္ၾကတယ္။ကိုယ့္ဘဝနဲ႔
လိုက္ဖက္ၿပီးသင့္ေတာ့္တဲ့ဘဝမ်ိဳးျဖစ္
ရမယ္။ပုထုဇဥ္လိုအက်င့္စာရိတၱမ်ိဳးရိွ
လို႔မရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္
ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္အကုသိုလ္ေတြပို
ၿပီးမ်ားလာေအာင္ျဖစ္ေပၚေစတဲ့အရာကကိုယ့္ရဲ႕ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္အဲဒီအ
ရာေတြကိုရဟန္းေတြလုပ္လို႔မရဘူး။အ
ဓိကေတာ့ေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံျခင္း၊
ေရြ၊ေငြေတြရိွျခင္းတို႔သည္ရဟန္းေတြ
မျပဳလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာသိရမယ္။ဝိနည္းတရားေတာ္ထဲကရဟန္းေတြသည္ေရြ၊
ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔မရဘူး။

ရဟန္းေတြသည္ေရြ၊ေငြေတြ
အားလံုးနဲ႔လံုးဝမပတ္သက္ေတာ့တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ရဟန္းမျပဳ
ကတည္းကပစၥည္းဥစၥာေရြ၊ေငြေတြကိုစြန္႔လြတ္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ပုဇင္းတက္လို႔
ရဟန္းျဖစ္ၿပီးဆိုရင္ေရြ၊ေငြေတြကို
လက္ခံလို႔မရေတာ့ဘူး။ေရြ၊ေငြေတြနဲ႔
ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြအားလံုး
သည္ရဟန္းေတြနဲ႔မသင့္ေတာ္ေတာ့ဘူး။အေၾကာင္းကေတာ့ေရြ၊ေငြေတြသည္
အဆင္း၊အသံ၊အနံ႔၊အရသာ၊ခနၶာကိုယ္
နဲ႔ထိေတြ႕ေစတဲ့အရာျဖစ္ၿပီးၿငိတြယ္ျခင္းေတြျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားဆို
ဆံုးမသြားတဲ့ေနရာမွာေရြ၊ေငြေတြလက္
ခံဖို႔ႏွင့္ရွာေဖြစုေဆာင္းဖို႔ဆိုတာအဆံုးအ
မေတြထဲမွာတစ္လံုးမွမပါရိွဘူး။

ပိဠကတ္သံုးပံုျဖစ္တဲ့သုတၱန္
ထဲမွာသံယုတ္တနိကယ္ ဆလာရတဏ မနိၾကဴလသုတ္ထဲကအခ်က္အလက္ထဲမွာရိွတယ္။
ေရြႏွင့္ေငြသည္ကိေလသာမွ
ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သား
ေတာ္ေတြနဲ႔မသင့္ေတာ္ဘူး။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သားေတာ္ေတြသည္ေရြနဲ႔ေငြေတြကိုမသာယာၾကေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ေရြ
ေငြေတြနဲ႔ကင္းရွင္းျခင္းရိွၾကတယ္။ဘာအေၾကာင္းမဆိုငါဘုရားရဲ႕သားေတာ္
ေတြသည္ေရြ၊ေငြေတြကိုရွာေဖြၿပီးသာ
ယာျခင္းျဖင့္ငါ!ဘုရားမိန္႔ေတာ္မမူခဲ့ဘူး။

ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔ညီတဲ့ရဟန္း
ေတြသည္ေရြ၊ေငြေတြကိုလက္မခံၾကဘူ
း။မသာယာၾကဘူး။ၿပီေတာ့ေရြေငြေတြ
မရိွၾကဘူး။ရဟန္းေတြနဲ႔လိုက္ဖက္ၿပီး
သင့္ေတာ္တဲ့အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း
ေတြသာရိွၿပီးအသက္ရွင္ေနႏိုင္မယ့္အ
ရာေလးမ်ိဳးႏွင့္မွီခိုရတယ္။ျမတ္စြာဘု
ရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္
ၾကားဖို႔ႏွင့္ပညာေတြတိုးတက္ပြားမ်ား
ေအာင္စုေစာင္းၿပီးကိေလသာေတြျခစ္
ထုတ္ၿပီးပစၥည္းေလးပါးျဖစ္တဲ့ေက်ာင္း
သကၤန္း၊ဆြမ္းႏွင့္ေဆးဝါးတို႔ျဖင့္အ
သက္ရွင္ေနထိုင္ၾကတယ္။

ဘယ္ရဟန္းတစ္ပါးပါကေရြ၊
ေငြေတြလက္ခံခဲ့ရင္ဝိနည္းတရားေတာ္
နဲ႔မွားယြင္ၿပီးအာပတ္ထိုက္တယ္။
တစ္ခုကေတာ့ဘယ္ရဟန္းမ
ဆိုေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊
လက္ခံေပးဖို႔ခိုင္းသည္ျဖစ္ေစ(သို႔)တ
ကာေတြသိမ္းထားေပးတဲ့ေရြ၊ေငြေတြကို
သာယာခဲ့ရင္လည္းအာပတ္ထိုက္တယ္။ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းတရားေတာ္
ေတြနဲ႔အညီအေသးစိတ္ေဝဖန္ပိုင္းျခား
ရရင္သိကၡာပုဒ္ေတြထဲမွာဒီလိုရိွပါတယ္။ေငြ(ရူပီယ)သည္ရဟန္းေတြကေငြေတြ
ကိုအထင္ႀကီးၿပီးလက္ခံရင္အာပတ္
သင့္တယ္။ေငြနဲ႔ရဟန္းေတြသံသယျဖစ္
ၿပီးလက္ခံရင္လည္းအာပတ္ထိုက္တယ္။ေငြေတြကိုရဟန္းေတြကေငြမဟုတ္ဘူး
လို႔ထင္မွတ္ၿပီးလက္ခံရင္လည္းအာ
ပတ္သင့္တယ္။

ရဟန္းေတြကိုယ္တိုင္လက္ခံမွ
သာဝိနည္းတရားေတာ္ေတြမွားတာမ
ဟုတ္ဘူး။တစ္ျခားသူေတြကိုအစားထိုး
လက္ခံေပးျခင္း၊(သို႔)တစ္ျခားသူေတြကိုယ့္အတြက္သိမ္းထားေပးတဲ့ေရြ၊ေငြ
ေတြကိုသာယာရင္လည္းဝိနည္းတရား
ေတာ္နဲ႔မွားၿပီးအာပတ္ထိုက္တယ္။
ဝိနည္းသုတၱန္ထဲကမဟာဝိဖန္အခ်က္
အလက္ထဲမွာဒီလိုရိွတယ္။
တစ္ပါးသူေတြသိမ္းထားေပး
တဲ့ေရြ၊ေငြေတြကိုသာယာၿပီးဒီပစၥည္း
ေတြသည္ဆရာေတာ္တို႔ရဲ႕ပစၥည္းေတြ
ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာခဲ့ရင္စြန္႔လြတ္ရမယ့္
အရာေတြျဖစ္တယ္။ဒီစြန္႔လြတ္ရမယ့္
ေရြ၊ေငြေတြကိုရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕အ
လယ္မွာစြန္႔လြတ္ရမယ္။

ရူပီယဆိုတဲ့ေငြေတြသည္ေစ်း
ဝယ္ၿပီးသံုးျဖဳန္းရတဲ့အရာေလာက္နဲ႔ပဲမ
ဟုတ္ဘူး။ေငြနဲ႔အစားထိုးၿပီးသံုးလို႔ရတဲ့
အရာအားလံုးလည္းပါတယ္။ယခုပစၥဳပၸဳန္မွာအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတဲ့အသံုးအႏႈန္းထဲ
မွာပါဝင္တယ္။ဥပမာအားျဖင့္ခ်ဲ့ေငြ
စကၠဴေငြႏွင့္ေငြကဒ္ကအစရိွၾကတယ္။
အခ်က္အလက္အရမဟာဝိ
ဖန္ထဲမွာဝိနည္းသုတ္ထဲကထင္ရွားစြာ
ျပသြားတာကရဟန္းေတြကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္နဲ႔ေရြ၊ေငြေတြလက္ခံတယ္။(သို႔)တစ္ျခားသူအတြက္လက္ခံေပးတယ္။
(သို)တစ္ျခားအရာေတြ၊ကိစၥေတြအ
တြက္လက္ခံေပးတယ္ဆိုရင္လည္းဝိ
နည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အားလံုးမွားတယ္။

ရဟန္းေတြကိုယ့္အက်ိဳးအ
တြက္စြန္႔လြတ္ရမယ့္ပစၥည္းေတြကို
လက္ခံတာပဲျဖစ္ျဖစ္(သို)ရဟန္းသံဃာ
ေတြအက်ိဳးအတြက္လက္ခံတာပဲျဖစ္
ျဖစ္ပုဂၢိဳလ္အစုအရုံးေတြႏွင့္ေစတီပုထိုး
ကအစမသင့္ေတာ္ဘူး။ကိုယ္က်ိဳးအ
တြက္လက္ခံတဲ့ရဟန္းေတြနိသဂၢိဝါစိတ္
အာပတ္ထိုက္တယ္။က်န္ရိွေနေသးတဲ့
အရာေတြရဲ႕အက်ိဳးအတြက္လက္ခံတဲ့
ရဟန္းေတြကအားလံုးရဲ႕သတ္မွတ္
ခ်က္အရအာပတ္သင့္ၾကတယ္။
ဒီအခ်က္အလက္ကေနေဝဖန္
သံုးသပ္ရရင္ရဟန္းေတြကိုယ့္အတြက္နဲ႔
ေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မွားေနတယ္။(နိသဂၢိဝါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။)တကယ္လို႔ကိုယ္တိုင္က
လြဲၿပီးတစ္ျခားအရာေတြကိုလက္ခံမယ္
ဆိုရင္အားလံုးသတ္မွတ္ထားတဲ့ဝိနည္း
ေတာ္နဲ႔မွားယြင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္
တယ္။ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔လည္း
ေရွာင္လြဲလို႔မရဘူး။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
ဆိုဆံုးမသြားတဲ့အဆံုးအမေတြကိုမ
လိုက္နာမက်င့္ၾကံတဲ့အတြက္မေကာင္း
တဲ့လုပ္ရပ္ေတြလုပ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ကုသိုလ္တရားနဲ႔ဆန္႔က်င္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ
ျဖစ္ၿပီးအမွန္အတိုင္းရိွတဲ့အရာေတြကို
ထိုးထြင္းစြာနဲ႔မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ေရြ၊ေငြေတြသည္ရဟန္းေတြနဲ႔မ
သင့္ေတာ္တဲ့အရာဝတၳဳေတြျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံတဲ့ရ
ဟန္းေတြလည္းမသင့္ေတာ္တဲ့လုပ္ရပ္
ေတြလုပ္ျခင္းျဖစ္တယ္။မသင့္ေတာ္တဲ့
က်င့္ၾကံမႈေတြက်င့္ၾကံတယ္ဆိုတာသိ
ႏိုင္တယ္။အို၊အိမ္ေတြစြန္႔လြတ္ၿပီးျမင့္
ျမတ္တဲ့ဘဝေရာက္ဖို႔ေတာထြက္ကာရ
ဟန္းျပဳၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ဝိနည္းသိကၡာေတာ္တဲ့ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့က်င့္ၾကံ
မႈေတြျပန္ၿပီးက်င့္ၾကံၾကတယ္။ဗုဒၶျမတ္
စြာဘုရားကိုမရုိမေသျပဳၾကၿပီးျမတ္စြာ
ဘုရားရဲ႕က်င့္ၾကံမႈအတိုင္းကိုလည္းမ
လိုက္နာမက်င့္ၾကံၾကဘူး။ျမတ္စြာဘု
ရားရဲ႕ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုက်င့္ၾကံမႈေတြမွားျခင္းျဖင့္
ေဖာက္ျပန္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္တကယ္
ကိုအျပစ္ႀကီးတယ္။ျမတ္စြာဘုရားကရ
ဟန္းေတြရဲ႕မသင့္ေတာ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ
ကိုသာဓကေတြေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ကဲ့ရဲ႕
ေျပာဆိုသြားတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ေရြ၊
ေငြလက္ခံတဲ့ဥပနနၵဆိုတဲ့ရဟန္းကိုအ
ေၾကာင္းျပဳၿပီးေရြ၊ေငြေတြလက္ခံၿပီးတဲ့
ေနာက္မွာပည့္ညႇပ္သြားတယ္။ျမတ္စြာ
ဘုရားကဥပနနၵရဟန္းရဲ႕မသင့္ေတာ္တဲ့
က်င့္ၾကံမႈေတြကိုေျမာက္မ်ားစြာေျပာဆိုဆံုးမသြားတယ္။ဝိနည္းသုတ္ထဲက
မဟာဝိဖန္မွာဒီလိုအခ်က္အလက္ေတြ
ရိွတယ္။

“ရဟန္းတို႔! အက်ိဳးနဲ႔ကင္းေဝး
တဲ့သူသည္ နင္!တို႔ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြ
ကမလိုက္ဖက္ဘူး၊မသင့္ေတာ္ဘူး၊ရ
ဟန္းတို႔ရဲ႕တာဝန္ေတြမဟုတ္ပဲနဲ႔မလုပ္
သင့္ဘူး၊သံုးေဆာင္လို႔လည္းမရဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔ နင္!တို႔ေတြေငြေတြကိုလက္
ခံရသလဲ?နင္!တို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကသဒၶါ
တရားမရိွေသးတဲ့တိုင္းသူျပည္သား
ေတြအတြက္သဒၶါတရားရိွဖို႔အတြက္မ
ျဖစ္ရာေရာက္တယ္။(သို႔)သဒၶါတရားရိွ
ၿပီးတဲ့တိုင္းသူျပည္သားေတြကိုသဒၶါတ
ရားပိုၿပီးေတာ့ရိွလာဖို႔အတြက္မျဖစ္ရာ
ေရာက္တယ္။ၿပီးေတာ့တစ္ခ်ိဳ႕သဒၶါတ
ရားရွိၿပီးတဲ့တိုင္းသူျပည္သားေတြကို
လည္းတစ္ျခားအရာေတြဘက္မွာအား
သာရာျဖစ္ေစတယ္။

“ရဟန္းတို႔! အက်ိဳးနဲ႔ကင္းေဝး
တဲ့သူသည္ နင္!တို႔ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြ
ကမလိုက္ဖက္ဘူး၊မသင့္ေတာ္ဘူး၊ရ
ဟန္းတို႔ရဲ႕တာဝန္ေတြမဟုတ္ပဲနဲ႔မလုပ္
သင့္ဘူး၊သံုးေဆာင္လို႔လည္းမရဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔ နင္!တို႔ေတြေငြေတြကိုလက္
ခံရသလဲ?နင္!တို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကသဒၶါ
တရားမရိွေသးတဲ့တိုင္းသူျပည္သား
ေတြအတြက္သဒၶါတရားရိွဖို႔အတြက္မ
ျဖစ္ရာေရာက္တယ္။(သို႔)သဒၶါတရားရိွ
ၿပီးတဲ့တိုင္းသူျပည္သားေတြကိုသဒၶါတ
ရားပိုၿပီးေတာ့ရိွလာဖို႔အတြက္မျဖစ္ရာ
ေရာက္တယ္။ၿပီးေတာ့တစ္ခ်ိဳ႕သဒၶါတ
ရားရွိၿပီးတဲ့တိုင္းသူျပည္သားေတြကို
လည္းတစ္ျခားအရာေတြဘက္မွာအား
သာရာျဖစ္ေစတယ္။

ဝိနည္းသုတ္ထဲကမဟာဝိဖန္
မွာေရြ၊ေငြေတြလက္ခံၿပီးရင္အာပတ္
ျပန္ေျဖတဲ့နည္းကဒီလိုရိွပါတယ္။
အဲဒီရဟန္းသည္သကၤန္းကို
ေသခ်ာစြာသပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ရံုုၿပီးရဟန္း
သံဃာေတြဆီကိုႂကြသြားတယ္။ၿပီး
ေတာ့ေသခ်ာစြာထိုင္ၿပီးလက္အုပ္ခ်ီ
ကာသူထက္အသက္ဝါႀကီးတဲ့ရဟန္းသံ
ဃာေတြကိုကရိွခိုးကန္ေတာ့ၿပီးဒီလိုစကားဆိုပါတယ္။အရွင္ဘုရားတို႔!တ
ပည့္ေတာ္သည္ေငြေတြကိုလက္ခံမိပါ
သည္ဘုရား။ဒါေၾကာင့္ဒီပစၥည္းေတြ
သည္တပည့္ေတာ္ရဲ႕ပစၥည္းျဖစ္ပါတယ္
ဘုရား။ဒါေပမယ့္ဒီပစၥည္းေတြသည္စြန္႔
လြတ္ရမယ့္ပစၥည္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ဘုရာ။ဒါေၾကာင့္တပည့္ေတာ္သည္ဒီေငြ
ေတြကိုရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ေရွ႕မွာစြန္႔
လြတ္ပါတယ္ဘုရား။
ေငြေတြကိုစြန္႔လြတ္ၿပီးတဲ့
ေနာက္ပိုင္းမွာဒီလိုအာပတ္ေျဖရတယ္။
က်မ္းက်င္လိမၼာတဲ့ရဟန္းေတြသည္
အာပတ္ေျဖဖို႔လက္ခံႏိုင္ၾကတယ္။တ
ကယ္လို႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာအလုပ္
လုပ္တဲ့သူ(သို႔)ဥပသကာတစ္ေယာက္ကအဲဒီေဘးမဲ့ေပးထားတဲ့ေနရာကို
ေရာက္လာခဲ့ရင္သူ႔ကိုေျပာရမွာက
ဒကာႀကီးဒီအရာကိုသိရမယ္။ကၽြန္
ေတာ္ကိုဒီအရာေတြေပးတာဘာရွာလာ
ေပးရမလဲလို႔ဒကာႀကီးကေမးလာခဲ့ရင္
ဒီအရာေတြ၊ဟိုအရာေတြယူလာေပးပါ
လို႔ေျပာလို႔မရဘူး။သင့္ေတာ္တဲ့ပစၥည္းေတြေလာက္ပဲေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ဥ
ပမာ-ေထာပတ္၊ဆီ၊ပ်ားရည္ႏွင့္ၾကံရည္
တို႔ျဖစ္ၾကတယ္။တကယ္လို႔ဒကာႀကီး
ကအဲဒီေငြကိုသင့္ေတာ္တဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔
လဲလွယ္ယူၿပီးရဟန္းေတြကိုလာကပ္ခဲ့
ရင္အဲဒီေငြကိုကိုင္တဲ့ရဟန္းကလြဲရင္
က်န္တဲ့ရဟန္းေတြအားလံုးဆြမ္းဘုန္း
ေပးလို႔ရတယ္။တကယ္လို႔ဒီလို႔မ်ိဳးရ
မယ္ဆိုရင္အဲဒါေကာင္းျခင္းေတြျဖစ္
တယ္။တကယ္လို႔မရဘူးဆိုရင္ဒကာ
ႀကီးကိုေျပာရမွာကဒီပစၥည္းကိုေက်းဇူး
ျပဳ၍ပစ္ထုတ္ေပးပါ။ဒကာႀကီးကပစ္
ထုတ္ေပးတယ္ဆိုရင္အဲဒါေကာင္းျခင္း
ေတြျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔ဒကာႀကီးက
မပစ္ထုတ္ေပးဘူးဆိုရင္ရဟန္းအေန
ျဖင့္ဒီအေၾကာင္း ၅ ခ်က္နဲ႔ေငြေတြကိုပစ္
ထုတ္ရမယ္။

ရဟန္းေတြေငြေတြကိုပစ္ထုတ္
ရမယ့္အခ်က္ ၅ ခ်က္က
(၁)အႀကိဳက္ခ်င္းတူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
တစ္ဖက္ေစာင္းမေရာက္ရဘူး။
(၂)မုန္းတီးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္တစ္ဖက္
ေစာင္းမေရာက္ရဘူး။
(၃)တုန္းအတဲ့အတြက္ေၾကာင့္တစ္ဖက္
ေစာင္းမေရာက္ရဘူး။
(၄)ေၾကာက္လြန္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
တစ္ဖက္ေစာင္းမေရာက္ရဘူး။
(၅)ဘယ္လိုမ်ိဳးနဲ႔ပစ္ထုတ္ျခင္းျဖစ္
တယ္၊(သို႔)ပစ္ထုတ္ျခင္းမျဖစ္ဘူးဆို
တာသိရမယ္။ေရြ၊ေငြေတြသည္ရဟန္း
သံဃာေတြနဲ႔အေၾကာင္းေတြအားလံုးနဲ႔
မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာသိျမင္ရတယ္။
ေရြ၊ေငြေတြလက္ခံတဲ့ရဟန္းေတြသည္အဲဒီေရြ၊ေငြေတြကိုရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕
အလယ္မွာစြန္႔လြတ္ၿပီးေတာင္မွဒကာ
ေတြကအဲဒီေငြေတြနဲ႔ပစၥည္းေတြကိုသြား
ဝယ္လာတယ္။(သို႔)ရဟန္းေတြနဲ႔သင့္
ေတာ္တဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔လဲလွယ္လာရင္
ေတာင္မွအဒီေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံတဲ့ရ
ဟန္းနဲ႔မသင့္ေတာ္ေသးဘူး။

“ရဟန္းေတြစိတ္ညိဳးႏြမ္းရတဲ့အေၾကာင္း”
ပိဠကတ္သုတၱန္ထဲကအဂၤုတၱလ
နိကယ္က်ာတူကာနိပါဥပကိေလသုတ္ထဲမွာရဟန္းေတြစိတ္ညိဳးႏြမ္းရတဲ့အ
ေၾကာင္းေလးမ်ိဳးကိုရွင္းျပသြားတယ္။
ရဟန္းေတြရဲ႕မတင့္တယ္ျခင္း၊မၾကည္
လင္ျခင္းႏွင့္မတိုးတက္ျခင္းတို႔ျဖစ္ေစ
တယ္။အေၾကာင္းကေတာ့ရဟန္းေတြ
အရက္ေသာက္ျခင္း၊ကာေမသုေဖာက္
ျပန္ျခင္း၊ေရြ၊ေငြေတြလက္ခံျခင္းႏွင့္မွာ
ေနတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔အသက္ေမြးျခင္းတို႔
လုပ္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ရေသ့ရဟန္းေတြအ
ရက္ေသစာေတြေသာက္ၿပီးအရက္ေသ
စာေတြကိုမေရွာင္ရွားၾကဘူး။အရက္
ေသစာေသာက္ျခင္းသည္ရေသ့ရဟန္း
ေတြအတြက္စိတ္ညိဳးႏြမ္းေစတဲ့အရာ
ေတြျဖစ္တယ္။အခ်က္( ၁ )ကရေသ့ရ
ဟန္းေတြကိုမတင့္တယ္ျခင္း၊မၾကည္လင္ျခင္းႏွင့္မတိုးတက္ျခင္းစတဲ့အ
ေၾကာင္းေတြျဖစ္ေစတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ရေသ့ရဟန္းေတြေမ
ထုန္အက်င့္ေတြက်င့္ၿပီးေမထုန္အက်င့္
ေတြကိုမေရွာင္ရွားၾကဘူး။ေမထုန္က်င့္
ျခင္းသည္ရေသ့ရဟန္းေတြအတြက္
စိတ္ညိဳးႏြမ္းေစတယ္။အခ်က္(၂)က
ရေသ့ရဟန္းေတြကိုမတင့္တယ္ျခင္း၊မ
ၾကည္လင္ျခင္းႏွင့္မတိုးတက္ျခင္းစတဲ့
အေၾကာင္းေတြျဖစ္ေစတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ရေသ့ရဟန္းေတြေရြ၊
ေငြေတြကိုသာယာၿပီးေရြ၊ေငြေတြကို
လက္ခံဖို႔မေရွာင္ရွားၾကဘူး။ေရြ၊ေငြ
ေတြကိုသာယာၿပီးလက္ခံျခင္းသည္ရ
ေသ့ရဟန္းေတြအတြက္စိတ္ညိဳးႏြမ္းေစ
တယ္။အခ်က္(၃)ကရေသ့ရဟန္းေတြကိုမတင့္တယ္ျခင္း၊မၾကည္လင္ျခင္းႏွင့္
မတိုးတက္ျခင္းစတဲ့အေၾကာင္းေတြျဖစ္
ေစတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ရေသ့ရဟန္းေတြမိစၥာ
အာဇီဝနဲ႔အသက္ေမြးဝမ္းၾကတယ္။အ
ျမင္မွားတဲ့အသက္ေမြးျခင္းကိုမေရွာင္
ရွားၾကဘူး။မိစၥာအာဇီဝနဲ႔အသက္ေမြး
ျခင္းသည္ရေသ့ရဟန္းေတြကိုစိတ္ညိဳး
ႏြမ္းေစတယ္။အခ်က္(၄)ကရေသ့ရ
ဟန္းေတြကိုမတင့္တယ္ျခင္း၊မၾကည္
လင္ျခင္းႏွင့္မတိုးတက္ျခင္းစတဲ့အ
ေၾကာင္းေတြျဖစ္ေစတယ္။
အားလံုးေသာရဟန္းတို႔!
ရေသ့ရဟန္းေတြကိုစိတ္ညိဳးႏြမ္းေစတဲ့
အခ်က္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ေရြ၊ေငြေတြ
သည္ရဟန္းေတြနဲ႔ဘယ္အေၾကာင္းကိစၥနဲ႔မွမသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာစြာသိရမွာျဖစ္တယ္။ဘယ္အေၾကာင္းအမ်ိဳး
မ်ိဳးေၾကာင့္ရဟန္းေတြေရြ၊ေငြေတြကို
လက္ခံလို႔မရဘူး။ေရြ၊ေငြေတြသည္ရ
ဟန္းေတြရဲ႕ဘဝကိုဖ်က္ဆီးေစၿပီးလို
ျခင္မႈနဲ႔ၿငိတြယ္ျခင္းေတြျဖစ္ေစတယ္။
ဒါေၾကာင့္အကုသိုလ္ေတြထူထပ္ကာပို
ၿပီးမ်ားလာေစတဲ့အေၾကာင္းျဖစ္ေစၿပီး
ကိေလသာေတြမျခစ္ထုတ္မိတဲ့အျပင္ပို
ၿပီးေတာ့မ်ားလာေစတယ္။ဒါေၾကာင့္ရ
ဟန္းေတြသည္ကိေလသာေတြကိုျခစ္
ထုတ္ရမယ့္ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။
ေနာက္ၿပီးကိေလသာေတြအားလံုးကို
ေရွာင္က်ဥ္ရမယ့္ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္
တယ္။အားလံုးေသာပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ၿငိ
တြယ္မႈေတြ၊သာယာေပ်ာ္ပါးမႈေတြမွ
ေရွာင္က်ဥ္ရတယ္။

သိကၡာပုဒ္ထဲကေရြ၊ေငြေတြ
အေၾကာင္းထဲမွာအဲဒီအရာကေရြ၊ေငြ
ျဖစ္တယ္ဆိုတာမသိေပမယ့္လည္းအဲဒီ
အရာကိုလက္ခံရရိွတယ္ဆိုရင္(နိသဂၢိ
ိာစိတ္)အားပတ္သင့္တာျမင္ႏိုင္တယ္။
အရွက္အေၾကာက္ရိွတဲ့ရဟန္းေတြ
သည္အဲဒီအရာေတြကေရြ၊ေငြေတြျဖစ္
တယ္ဆိုတာေနာက္မွသိလိုက္ရတယ္ဆို
ရင္အဲဒီအရာေတြကိုဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔
အညီမွန္ကန္စြာနဲ႔စြန္႔လြတ္ရမယ္။အဲဒါမွ
အာပတ္ေတြကိုေျဖလို႔ရမွာျဖစ္ၿပီးအဲဒီအာပတ္ေတြမွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္မယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ဘယ္အေၾကာင္းကိစၥနဲ႔မွေရြ၊ေငြ
ေတြသည္ရဟန္းေတြနဲ႔မသင့္ေတာ္ဘူး
ဆိုတာပိုၿပီးေသခ်ာသြားတယ္။တကယ္
လို႔ေရြ၊ေငြေတြရိွျခင္ေသးတယ္၊လိုျခင္
ေသးတယ္ဆိုရင္သကၤန္းဝတ္ၿပီးရဟန္းမျပဳရဘူး၊ပုထုဇဥ္လူဝတ္နဲ႔ပဲေနရမယ္။

ေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔မရ
ဘူးလို႔ဆိုယံုနဲ႔အဲေလာက္နဲ႔လည္းမဟုတ္
ေသးဘူး။ရဟန္းေတြရလာတဲ့ေငြနဲ႔ပစၥည္းေတြသြားဝယ္လာရင္လည္းမရဘူး။
ရဟန္းေတြဒီလိုလုပ္ရမယ့္တာဝန္ေတြမ
ဟုတ္ဘူး။ရဟန္းေတြေငြေတြနဲ႔ပစၥည္းေတြကိုဝယ္ယူျခင္းသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မွားတယ္။ဒါေၾကာင့္(နိသဂၢိဝါစိတ္)
အာပတ္သင့္တယ္။
ေရြ၊ေငြေတြနဲ႔ေစ်းဝယ္သံုးျခင္
းသည္ေရြ၊ေငြေတြလက္ခံျခင္းကေနလာ
တယ္။ဒါေၾကာင့္ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔မွရဟန္းေတြနဲ႔မသင့္ေတာ္ဘူး။တကယ္လို႔ေရြ၊ေငြေတြလက္ခံေသးတယ္၊ေစ်း
ဝယ္သံုးေသးတယ္ဆိုရင္ပုထုဇဥ္လူ
ေတြနဲ႔ဘယ္လိုမွမကြာျခားေတာ့ဘူး။

“ရဟန္းေတြေရြ၊ေငြကိုလက္မခံ
ရင္ပုထုဇဥ္ေတြကပိုၿပီေတာ့အရို
အေသျပဳျခင္းခံရမယ္”
ပိဠကတ္သုတၱန္ထဲကဂုတၱနိ
ကယ္ထဲေရာဟိနီရဟန္းမဂါထာမွာအ
ခ်က္အလက္ေတြေသခ်ာေျပာသြားတာ
ကဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီလိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့ရဟန္းေတြသည္ကိေလသာေတြျခစ္
ထုတ္ၿပီးေရြ၊ေငြေတြကိုလက္မခံဘူးဆိုရင္ဒကာ၊ဒကာမေတြကသဒၶါတရား
ထက္သန္စြာနဲ႔ပိုၿပီးေတာ့အရိုအေသျပဳ
ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။အဲဒီရဟန္းေတြသည္
ေရြ၊ေငြပိုက္ဆံေတြကိုလက္မခံၾကဘူး။မ်က္ေမွာက္ေရွ႕မွာရရိွတဲ့ပစၥည္းေလး
မ်ိဳးနဲအသက္ေမြးဝမ္းၾကတယ္။အဲဒီလိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ရဟန္းေတြသည္ဒကာ၊ဒကာမေတြရဲ႕ရိုေသေလစားျခင္းကုိခံရတယ္။
ရဟန္းဘဝသည္တကယ့္ကို
ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘဝျဖစ္တယ္။ကိေလသာ
ေတြကိုေျဖေျဖာင့္ၿပီးျခစ္ထုတ္ဖို႔အ
တြက္ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္
ဆိုတာျပသြားတယ္။ဒါေၾကာင့္အို၊အိမ္ေတြပစၥည္းဥစၥာေတြႏွင့္ေဆြမ်ိဳးေတြစြန္႔
လြတ္ၿပီးေတာထြက္ကာပညာေတြတိုးတက္ေအာင္စုေစာင္းၿပီးကိုယ့္ရဲ႕ကိေလ
သာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ႏွင့္ကိေလသာေတြအားလံုးၿငိမ္းႏိုင္တဲ့အထိစု
ေစာင္းၾကသည္။ပုထုဇဥ္ကေတာ့အဲ
ေလာက္အထိစြန္႔လြတ္လို႔မရဘူး။ကိ
ေလသာေတြအျပည့္ရိွၿပီးအဆင္း၊အသံ
အနံ၊အရသာ၊အထိအေတြ႕နဲ႔ၿငိတြယ္
ျခင္းေတြရိွေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းဘဝလိုမ်ိဳးသန္႔ရွင္းၿပီးၾကည္လင္စြာနဲ႔မရိွဘူး။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းေတြရဲ႕ဘဝ
သည္ပုထုဇဥ္တို႔၏ရိုေသၿပီးရိွခိုးကန္
ေတာ့ျခင္းနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ဘဝျဖစ္တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြထက္ပိုၿပီးကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ေတာထြက္ကာအို၊အိမ္ေတြစြန္႔လြတ္တဲ့သူေတြျဖစ္ၾက
တယ္။

“တကယ္လို႔ရဟန္းဘဝနဲ႔က်င့္
ၾကံမႈမေကာင္းရင္တကယ့္ကိုအ
ျပစ္မ်ားတယ္”

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာထဲ
မွာသကၤန္းဝတ္ၿပီးရဟန္းျဖစ္ဖို႔တကယ့္ကိုခက္ခဲတဲ့ကိစၥျဖစ္တယ္။ၿပီးေတာ့ရဟန္းဝတ္နဲ႔သာယာဖို႔ဆိုရင္လည္းတ
ကယ္ခက္ခဲတဲ့ကိစၥလည္းျဖစ္တယ္။ကိေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူး။(သို႔)တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္
ဘူးဆိုရင္ရဟန္းဝတ္မယ့္သူအတြက္တကယ့္ကိုအနၱရယ္ႀကီးတယ္။တကယ္လို႔
မ်ားဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုျပစ္မွားမိျခင္း၊ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမက်င့္
ၾကံတဲ့သူသည္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူျဖစ္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္ခဲ့တဲ့ဝိနည္းတ
ရားေတာ္ေတြကိုမေစာင့္ေရွာက္တဲ့အ
ျပင္ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာအရိုအေသ
ေပးျခင္မရိွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္တကယ့္ကိုအျပစ္မ်ားတဲ့သူျဖစ္တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ကိုျပစ္မွားခဲ့ရင္အာပတ္သင့္ခံရ
ၿပီးဘယ္လိုမွေရွာင္လြဲလို႔မရတဲ့အျပစ္
ေတြျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင္အာပတ္သင့္ၿပီး
အျပစ္ေတြျဖစ္ကာအျပစ္ေတြမျမင္ဘူး
ဆိုရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီျပန္ၿပီး
ေတာ့မွန္ကန္စြာအာပတ္မေျဖခဲ့ရင္တ
ရားသိဖို႔အတြက္အတားအဆီးတစ္ခု
ျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးေသၿပီးေနာက္သု
ဂတိဘံုမွာျပန္ၿပီးလူျဖစ္လာဖို႔အတြက္
အတာအဆီးလည္ျဖစ္တယ္။ကိုယ့္အ
တြက္အားကိုလို႔ရၿပီးအက်ိဳးရိွတဲ့အ
လုပ္ေတြကိုလုပ္ရမယ့္အစားျပန္ၿပီေတာ့အကုသိုလ္ေတြတိုးပြားလာၿပီးမသိမႈလည္းတိုးပြားလာကာကိုယ့္အတြက္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြတိုးပြားလာေစတယ္။ေရွ႕ဆက္ေရာက္လာမယ့္အနာဂတ္မွာကိုယ့္ကိုမေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြ
ေပးမွာသိလၽွက္သားနဲ႔လုပ္ၾကတယ္။ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုျပစ္မွားျခင္းႏွင့္
ကိေလသာေတြရဲ႕အျပစ္ေတြကိုမျမင္
ျခင္းတို႔သည္ရဟန္းေတြရဲ႕မေကာင္းတဲ့က်င့္ၾကံျခင္းႏွင့္ဥပမာတူတယ္။ေနာက္
ၿပီးပစၥည္းေလးပါးနဲ႔သံုးေစာင္ၾကတယ္။ဆိုလိုတာကသကၤန္း၊ဆြမ္း၊ေက်ာင္းႏွင့္ေဆးတို႔ကိုဒကာ၊ဒကာမေတြကသဒၶါတရားနဲ႔ကပ္လႉၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာ
ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြနဲ႔မွမရိွၾကတဲ့အတြက္
ႏွင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမက်င့္ၾကံတဲ
အတြက္နိမ့္က်တဲ့ရဟန္းေတြျဖစ္တယ္။

အဲဒီဘဝမွေသဆံုးသြားရင္
ငရဲတိရစၧာန္ဘံုမွာၾကာရွည္စြာသြားျဖစ္
ရတယ္။အဲဒီငရဲတိရစၧာန္ဘံုမွာလြတ္
ေျမာက္လာခဲ့ရင္ျပ္တၱာဘံုမွာျပန္ေရာက္
တယ္။ရုပ္ပံုသဏၬန္ကရဟန္းနဲ႔တူၿပီးသပိဏ္ပိုက္ကာသကၤန္းဝတ္နဲ႔ေကာင္းကံ
ေပၚမွာပ်ံသန္းတာေတြ႕ရတယ္။ဒါေပ
မယ့္မီးေလာင္ျခင္းကိုခံရၿပီးဒုကၡေဝဒနာ
ႀကီးစြာနဲ႔ပူေလာင္ကာငိုေႂကြးၿပီးခံစားရ
တယ္။အဲဒီအေၾကာင္းေတြအားလံုး
သည္ဘယ္သူမွျပဳလုပ္တာမဟုတ္ဘူး။
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေတြေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမက်င့္ၾကံတဲ့အ
တြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။မေကာင္းတဲ့
အေၾကာင္းေတြသည္အပယ္ဘံုကိုသာ
သြားရတယ္။သုဂတိဘံုကိုဘယ္လိုမွမ
ေရာက္ႏိုင္ဘူး။
ဥပမာအားျဖင့္က်င့္ၾကံမႈမ
ေကာင္းတဲ့ရဟန္းသည္အပယ္ဘံုကို
ေရာက္သြားတယ္။ဝိနည္းသုတ္ထဲကမ
ဟာဝိဖန္မွာအခ်က္အလက္ေတြဒီလိုရိွ
တာေတြရတယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား
သည္ေဝဠ ုဝန္ေက်ာင္းမွာသီတင္းသံုး
ေနစဥ္အခါတုန္းကပူးေတြကိုေဘးမဲ့ေပး
တဲ့ေနရာႏွင့္လွခ်ဖုနယ္ေျမတဝိုက္မွာအ
ရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကအရွင္လကၡဏာနဲ႔
ေျပာဆိုေနတယ္။ငါ့ရွင္!ၾကည့္ပါအံုး–တပည့္ေတာ္ကိစၥကုတ္ေတာင္မွာဆင္း
လာတုန္းကဒီလွခ်ဖုနယ္မွာၿဗိတၱာရဟန္းကိုျမင္ေတြ႕ရတယ္။ေကာင္းကင္ေပၚ
မွာပ်ံသန္းေနၿပီးသကၤန္းငယ္၊သပိဏ္၊
သင္ပိုင္းႀကီးႏွင့္အဲဒီၿဗိတၱာရဟန္းရဲ႕ခနၶာ
ကိုယ္မွာမီးေလာင္ျခင္းကိုခံရတယ္။အဲဒီၿဗိတၱာသည္ျပင္းထန္စြာငိုေႂကြးေနရတယ္။

အဲဒီဘဝမွေသဆံုးသြားရင္
ငရဲတိရစၧာန္ဘံုမွာၾကာရွည္စြာသြားျဖစ္
ရတယ္။အဲဒီငရဲတိရစၧာန္ဘံုမွာလြတ္
ေျမာက္လာခဲ့ရင္ျပ္တၱာဘံုမွာျပန္ေရာက္
တယ္။ရုပ္ပံုသဏၬန္ကရဟန္းနဲ႔တူၿပီးသပိဏ္ပိုက္ကာသကၤန္းဝတ္နဲ႔ေကာင္းကံ
ေပၚမွာပ်ံသန္းတာေတြ႕ရတယ္။ဒါေပ
မယ့္မီးေလာင္ျခင္းကိုခံရၿပီးဒုကၡေဝဒနာ
ႀကီးစြာနဲ႔ပူေလာင္ကာငိုေႂကြးၿပီးခံစားရ
တယ္။အဲဒီအေၾကာင္းေတြအားလံုး
သည္ဘယ္သူမွျပဳလုပ္တာမဟုတ္ဘူး။
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေတြေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမက်င့္ၾကံတဲ့အ
တြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။မေကာင္းတဲ့
အေၾကာင္းေတြသည္အပယ္ဘံုကိုသာ
သြားရတယ္။သုဂတိဘံုကိုဘယ္လိုမွမ
ေရာက္ႏိုင္ဘူး။
ဥပမာအားျဖင့္က်င့္ၾကံမႈမ
ေကာင္းတဲ့ရဟန္းသည္အပယ္ဘံုကို
ေရာက္သြားတယ္။ဝိနည္းသုတ္ထဲကမ
ဟာဝိဖန္မွာအခ်က္အလက္ေတြဒီလိုရိွ
တာေတြရတယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား
သည္ေဝဠ ုဝန္ေက်ာင္းမွာသီတင္းသံုး
ေနစဥ္အခါတုန္းကပူးေတြကိုေဘးမဲ့ေပး
တဲ့ေနရာႏွင့္လွခ်ဖုနယ္ေျမတဝိုက္မွာအ
ရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကအရွင္လကၡဏာနဲ႔
ေျပာဆိုေနတယ္။ငါ့ရွင္!ၾကည့္ပါအံုး–တပည့္ေတာ္ကိစၥကုတ္ေတာင္မွာဆင္း
လာတုန္းကဒီလွခ်ဖုနယ္မွာၿဗိတၱာရဟန္းကိုျမင္ေတြ႕ရတယ္။ေကာင္းကင္ေပၚ
မွာပ်ံသန္းေနၿပီးသကၤန္းငယ္၊သပိဏ္၊
သင္ပိုင္းႀကီးႏွင့္အဲဒီၿဗိတၱာရဟန္းရဲ႕ခနၶာ
ကိုယ္မွာမီးေလာင္ျခင္းကိုခံရတယ္။အဲဒီၿဗိတၱာသည္ျပင္းထန္စြာငိုေႂကြးေနရတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တ
ကယ္လို႔ရိုးရိုးလူပဲျဖစ္မယ္ဆိုရင္တျခား
လူေတြရဲ႕ပစၥည္းေတြကိုလုယက္လာခဲ့တယ္ဆိုရင္လူေတြကအဲဒီလုပ္ရပ္ကို
ျမင္ရင္အဲဒီလူဟာသူခိုး၊ဓားျမျဖစ္တယ္။ဒါကေတာ့ပစၥည္းေတြကိုလက္ခံတဲ့သူ
ျဖစ္တယ္။သို႔ေသာ္သူတို႔ေတြကသင့္
ေတာ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုလာၿပီးကပ္လႉ
ၾကတယ္။ဆိုလိုတာကအသက္ရွင္ၿပီး
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုေလ့လာသင္
ၾကားၾကသူႏွင့္ကိေလသာျခစ္ထုတ္သူ
ေတြကိုကပ္လႉျခင္းျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္
လက္ခံတဲ့ရဟန္းသည္အဲလိုေကာင္းတဲ့
က်င့္ၾကံမႈနဲ႔မရိွဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔သူမ်ား
ေတြေပးတဲ့ပစၥည္းကိုခိုးယူျခင္းနဲ႔တူ
တယ္။ဆိုလိုတာကကိုယ္ကအဲဒီလို
ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ေတြမရိွပဲနဲ႔ရိွတယ္ဆို
ၿပီးကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းအျဖစ္နဲ႔သတ္မွတ္ယူ
ၾကတယ္။ၿပီေတာ့သီလမရိွတဲ့ရဟန္း
ေတြအတြက္ဒယကာ၊ဒါယကာမေတြက
သဒၶါတရားနဲ႔ကပ္လႉတဲ့ဆြမ္းေတြကိုသံုး
ေဆာင္မယ့္အစားမီးသံခဲကိုဆြမ္းအျဖစ္
သံုးေဆာင္တာကပိုၿပီးေတာ့သင့္ေတာ္
တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့မီသံခဲကို
သံုးေဆာင္ျခင္းသည္ဒီဘဝတစ္ဘဝပဲ
ဒုကၡေတြနဲ႔ပူျပင္ေသာကေတြျဖစ္ရတယ္။ဒါေပမယ့္သီလမရိွတဲ့ရဟန္းျဖစ္ၿပီးဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြသဒၶ တရားနဲ႔
ကပ္လႉတဲ့ပစၥည္းေတြကိုလက္ခံခဲ့ရင္အ
ပယ္ဘုံကိုသြားေရာက္ရမယ့္အေၾကာင္း
ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ဒုကၡေတြနဲ႔ပူျပင္
ေသာကေတြကိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသ
ထက္ၾကာေအာင္ရရိွခံစားရတယ္။

ပရမတၳဒီပနီအခ်က္အလက္
ထဲကအထကထာ၊ဒုကၡနိကယ္၊အီတီ
ဝတ္ကအပါယသုတ္မွာဒီလိုရိွတယ္။
သီလမရိွတဲ့ရဟန္းသည္ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ရဟန္းျဖစ္တယ္လို႔ကတိဆိုထားၿပီးကာယကံ(ကိုယ္က်င့္ၾကံျခင္း)ကအစအ
ျမင္ေကာင္းေအာင္မက်င့္ၾကံၾကဘူး။
ေနာက္ၿပီးရြာသူရြာသားေတြကသဒၶါတ
ရားနဲ႔ေပးတဲ့ဆြမ္းေတြကိုလက္ခံၿပီးသံုး
ေဆာင္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္သီလမရိွတဲ့ရဟန္းသည္မီးသံခဲျဖစ္တဲ့အပူမီးကိုသံုး
ေဆာင္ျခင္းသည္ပိုၿပီးျမင့္ျမတ္တယ္။
ရြာသူရြာသားေတြကသဒၶါတရားနဲ႔ေပး
တဲ့ထမင္းကိုသီလမရိွတဲ့ရဟန္းကိုေပး
တာထက္သီလမရိွတဲ့လူေတြကိုေပးတာ
ပိုၿပီးေကာင္းတယ္။
အေမး—>ဘာအေၾကာင္း
ေၾကာင့္လဲ?
အေျဖ—->မီးသံခဲပူကိုသံုး
ေဆာင္တဲ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
သူတို႔ေတြဒီဘဝတစ္ဘဝမွာပဲမီးေလာင္
ကြ်မ္းျခင္းကိုခံရတယ္။သီလမရိွတဲ့ရ
ဟန္းေတြၾကေတာ့သူမ်ားေတြသဒၶါတ
ရားနဲ႔ေပးတဲ့ပစၥည္းေလးပါးကိုသံုး
ေဆာင္ရင္သူတို႔ေတြဘဝေပါင္းမ်ားစြာ
ငရဲ႕ျပည္မွာသြားျဖစ္ရတယ္။

ပိဠကတ္သုတၱန္ထဲကအန္ဂုတ္နိ
ကယ္၊တီကနိပါသုတ္ထဲမွာအခ်က္အ
လက္ထဲကတခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြသကၤန္း
ဝတ္နဲ႔ရဟန္းျဖစ္ၿပီးဆိုရင္ဝိနည္းသိကၡာ
ပုဒ္ေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကားဘူး။ဝိ
နည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမလိုက္နာမက်င့္
ၾကံၾကဘူး။ျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုလည္းလြန္
ဆန္ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ကိုယ္ရဲ႕ကိေလ
သာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ေျဖာင့္
မတ္ျခင္းမရိွၾကဘူး။ဒါေၾကာင့္ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြမဟုတ္ဘူး။
တစ္ျခားရဟန္းေတြရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္
ၿပီးသူ႔ကိုသူရဟန္းျဖစ္တယ္လို႔ေျပာရင္
ေတာင္မွႏြားအုပ္ရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္တဲ့သိုးနဲ႔ဥပမာႏိုင္းျပထားတယ္။ပါးစပ္က
ေတာ့ငါလဲႏြားပဲ၊ငါလဲႏြားပဲလို႔ေအာ္
တယ္။ဒါေပမယ့္တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ႏြားမဟုတ္ဘူး။အေရာင္၊အသံႏွင့္ေျခ
ရာေတြကႏြားလိုမ်ိဳးမတူဘူး။တကယ္
ေတာ့သိုးျဖစ္ေနတယ္။

ရဟန္းတို႔အားလံုးၾကည့္အံုး!
ႏြားအုပ္ရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္တဲ့သိုးသည္`ငါလဲႏြားပဲ၊ငါလဲႏြားပဲ’လို႔ေအာ္ေနရင္
လည္းသူ႔ရဲ႕အေရာင္ကႏြားနဲ႔မတူဘူး။
အသံလည္းမတူဘူး။ေျခရာလည္းမတူ
ဘူး။ႏြားအုပ္ရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္ရရံုနဲ႔`ငါ
လဲႏြား၊ငါလဲႏြား’လို႔ေအာ္ရုံေလာက္ပဲရ
တယ္။ထို႔နည္းတူပဲရဟန္းတို႔အားလံုး
ၾကည့္အံုး!ဒီဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကတစ္
ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြသည္ရဟန္းေတြရဲ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲကိုေနာက္လိုက္ၿပီး`ငါလဲရဟန္း၊ငါလဲရဟန္းပဲ’လို႔သူ႔ကိုယ္သူ
ေၾကာ္ျငာေျပာတယ္။ဒါေပမယ့္အဲဒီရ
ဟန္းတစ္ပါးသည္တစ္ျခားရဟန္းေတြလိုမ်ိဳးအဒိသီလသိကၡာ၊အဒိစိတ္တသိကၡာႏွင့္အဒိပညာသိကၡာေတြမရိွၾကဘူး။
အဲဒီရဟန္းတစ္ပါးကရဟန္းရဲ႕အဖြဲ႕အ
စည္းေနာက္ကိုလိုက္ရရုံနဲ႔`ငါလဲရဟန္း၊
ငါလဲရဟန္း’ပဲဆိုၿပီးေျပာရုံေလာက္ပဲရ
တယ္။အဲသလိုနဲ႔တူတယ္။

ရဟန္းတို႔အားလံုးၾကည့္အံုး!
ႏြားအုပ္ရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္တဲ့သိုးသည္`ငါလဲႏြားပဲ၊ငါလဲႏြားပဲ’လို႔ေအာ္ေနရင္
လည္းသူ႔ရဲ႕အေရာင္ကႏြားနဲ႔မတူဘူး။
အသံလည္းမတူဘူး။ေျခရာလည္းမတူ
ဘူး။ႏြားအုပ္ရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္ရရံုနဲ႔`ငါ
လဲႏြား၊ငါလဲႏြား’လို႔ေအာ္ရုံေလာက္ပဲရ
တယ္။ထို႔နည္းတူပဲရဟန္းတို႔အားလံုး
ၾကည့္အံုး!ဒီဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကတစ္
ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြသည္ရဟန္းေတြရဲ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲကိုေနာက္လိုက္ၿပီး`ငါလဲရဟန္း၊ငါလဲရဟန္းပဲ’လို႔သူ႔ကိုယ္သူ
ေၾကာ္ျငာေျပာတယ္။ဒါေပမယ့္အဲဒီရ
ဟန္းတစ္ပါးသည္တစ္ျခားရဟန္းေတြလိုမ်ိဳးအဒိသီလသိကၡာ၊အဒိစိတ္တသိကၡာႏွင့္အဒိပညာသိကၡာေတြမရိွၾကဘူး။
အဲဒီရဟန္းတစ္ပါးကရဟန္းရဲ႕အဖြဲ႕အ
စည္းေနာက္ကိုလိုက္ရရုံနဲ႔`ငါလဲရဟန္း၊
ငါလဲရဟန္း’ပဲဆိုၿပီးေျပာရုံေလာက္ပဲရ
တယ္။အဲသလိုနဲ႔တူတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရား
ေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားျခင္း၊နာ
ၾကားျခင္း၊ပညာေတြတိုတက္ေအာင္စု
ေစာင္းျခင္း၊နားလည္မႈအမွန္ေတြကိုစု
ေစာင္းျခင္ႏွင့္တေျဖေျဖနဲ႔အျမင္မွန္မႈ
ေတြစုေစာင္းဖို႔အခြင့္အေရးေတြရရိွလာ
တယ္။ဒါေၾကာင့္လူျဖစ္လာရတာအ
က်ိဳးရိွတယ္လို႔ေျပာႏိုင္တယ္။တကယ္
လို႔ရဟန္းဝတ္ၿပီးေတာ့မေကာင္းတဲဘ
ရဟန္းျဖစ္ရင္ဒီလိုလူဘဝမ်ိဳးနဲ႔ေနရင္ပို
ၿပီးေတာ့ေကာင္းတယ္။တခ်ိဳ႕ရဟန္း
ေတြသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုနား
လည္သေဘာေပါက္မႈေတြမရိွၾကဘူး၊
ကိေလသာေတြကိုလည္းမျခစ္ထုတ္ၾက
ဘူး။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္အေနနဲ႔လည္းတ
ရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားၿပီးေလ့လာ
သင့္ၾကားျခင္း၊တရားေတာ္နဲ႔အညီက်င့္
ၾကံျခင္းႏွင့္ကိုယ့္ရဲ႕ဘဝနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့
က်င့္ၾကံမႈေတြလိုက္နာက်င့္ၾကံလို႔ရ
တယ္။ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ေကာင္းမႈေတြ
ကိုစုေစာင္းၿပီးပညာေတြကိုအားကိုးရာ
ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ပညာသည္အမွန္တကယ္အက်ိဳးရိွတဲ့အရာျဖစ္တယ္။

“ပုထုဇဥ္လူေတြကရဟန္းေတြကို
ဘယ္လိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မလဲ?”

ရဟန္းဘဝနဲ႔လိုက္ဖက္ၿပီး
သင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြကပစၥည္းေလး
မ်ိဳးေတြျဖစ္တယ္။အဲဒီေလးမ်ိဳးက
ေတာ့ေက်ာင္း၊သကၤန္း၊ဆြမ္တို႔ျဖစ္ၿပီး
ေရႊနဲ႔ေငြေတြမဟုတ္ဘူး။ျမတ္စြာဘုရာ
လက္ထက္ကအရိယာသာဝကျဖစ္တဲ့
ပုထုဇဥ္လူေတြရိွၾကတယ္။ဘယ္သူေတြလဲဆိုေတာ့အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး၊ဝိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးႏွင့္ေဆးဆရာ
အာဇီဝကစတဲ့ပုဂၢိဳလ္တို႔ျဖစ္ၿပီးျမတ္စြာ
ဘုရားႏွင့္တကြရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ
အားလံုးကိုၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္တဲ့ေနရာမွာအရမ္းကိုေရွ႕ေဆာင္ေကာင္းတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းေတြနဲ႔လိုက္ဖက္ၿပီးသင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြ
ေလာက္ပဲကပ္လႉၾကတယ္။တကယ္လို႔
မ်ား ပုထုဇဥ္ေတြကရဟန္းေတြကိုျပဳစု
ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အလိုဆနၵရိွရင္ရဟန္း
ေတြနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုကပ္
လႉလို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္တကယ္လို႔
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ကပ္လႉလို႔မအား
လပ္ရင္တစ္ျခားသူေတြကိုတာဝန္ေပး
ၿပီးအစားထိုးေဆာင္ရြက္ခိုင္းလို႔ရတယ္။(သို႔)ကပ္ပိယေတြနဲ႔ေငြေတြအပ္ထားခဲ့
ရင္လည္းဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြ
သည္သင့္ေတာ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြလုပ္ျခင္း
ျဖစ္တယ္။

ေငြေတြကိုကပ္ပိယနဲ႔ေပးၿပီး
ရဟန္းနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ
လွယ္(ဝယ္)ယူၿပီးရဟန္းေတြကိုလာၿပီး
ကပ္လႉလို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္ေငြေတြနဲ႔
ရဟန္းေတြကိုကပ္လႉဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းေတြ
သည္ဘယ္လိုအေၾကာင္းကိစၥနဲ႔မွေရႊနဲ႔
ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔မရဘူး။ဒါေပမယ့္
အဲဒီေရႊေငြနဲ႔ရလာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုရ
ဟန္းေတြနဲ႔သင့္ေတာ္လို႔ရိွရင္မွန္ကန္စြာ
နဲ႔သံုးေဆာင္လို႔ရတယ္။အခ်က္အလက္
အရဝိနည္းသုတ္ထဲကမဟာဝိဖန္မွာဒီ
လိုရိွတယ္။ရဟန္းေတြအားလံုးၾကည့္
ၾကအံုး!သဒၶါတရားေတြထက္သန္တဲ့
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက်န္ရိွေသးတယ္။အဲဒီ
လူေတြကကပ္ပိယေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ
ေရႊနဲ႔ေငြေတြကိုအပ္ႏံွထားတယ္။ၿပီး
ေတာ့ဒီေရႊေငြေတြကိုသင့္ေတာ္တဲ့
ပစၥည္းေတြနဲ႔ရွာေဖြလဲလွယ္ယူၿပီးရဟန္းေတြကိုကပ္လႉဖို႔ကပ္ပိယေတြကိုမွာ
ထားခဲ့တယ္။ရဟန္းတို႔ၾကည့္အံုး!အဲ
ဒီေရႊေငြနဲ႔ရလာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုသင့္
ေတာ္သေလာက္ပဲကပ္ပိယေတြကိုသာယာဖို႔ငါဘုရားကခြင့္ျပဳထားတယ္။ရ
ဟန္းတို႔ၾကည့္အံုး!ရဟန္းေတြကိုဘယ္
အေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွေရႊနဲ႔ေငြေတြကို
သာယာဖို႔၊ရွာေဖြဖို႔ငါဘုရား!မေျပာခဲ့ရဘူး။

ကပ္ပိယဆိုတာရဟန္းေတြ
အားလံုးအတြက္အက်ိဳးရိွတဲ့အရာေတြ
ျဖစ္ဖို႔အတြက္ရွာေဖြၿပီးလုပ္ေဆာင္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ကပ္ပိယလို႔လည္းေခၚလို႔
ရတယ္။ၿပီးကပ္ပိယသည္ပုထုဇဥ္ပဲျဖစ္
တယ္။ရဟန္းေတြအတြက္အက်ိဳးေတြကိုျမင္တဲ့သူျဖစ္ၿပီးရဟန္းေတြအခက္အခဲမရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္တဲ့သူလည္း
ျဖစ္တယ္။ရဟန္းေတြအတြက္သင့္
ေတာ္တဲ့အရာေတြကိုလုပ္ေဆာင္ၿပီး
အက်ိဳးရွိတဲ့အလုပ္ေတြကိုလုပ္ဖို႔အ
တြက္ကိုယ္က်ိဳးကိုစြန္႔လြတ္တဲ့သူျဖစ္
တယ္။ၿပီးေတာ့ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုအဓိကနားလည္သေဘာေပါက္ရ
မယ့္သူျဖစ္တယ္။ကပ္ပိယသည္တစ္
ျခားပုဂၢိဳလ္ေတြကဒီတာဝန္ေတြကိုလုပ္
ဖို႔အတြက္တာဝန္ေပးခံရတဲ့သူျဖစ္တယ္။(သို႔)ရဟန္းေတြရဲ႕မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့သူလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ရဟန္းေတြအတြက္အက်ိဳးရိွတာကိုဦး
တည္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ရတယ္။ၿပီးေတာ့
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမွန္ကန္စြာနဲ႔လုပ္
ေဆာင္ရတယ္။ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုကပ္လႉမယ့္သူသည္ကပ္ပိယဘယ္မွာရိွလဲလို႔ေမးလာခဲ့ရင္တကယ္လို႔ကပ္ပိယက
အဲဒီေနရာမွာရွိေနခဲ့ရင္ဒီလူကရဟန္း
ေတြအားလံုးရဲ႕ကပ္ပိယျဖစ္တယ္လို႔အဲ
ဒီဒါယကာေတြကိုရဟန္းေတြကေျပာျပ
လို႔ရတယ္။တကယ္လို႔ကပ္ပိယကအဲဒီေနရာမွာမရိွခဲ့ရင္ရဟန္းေတြကကပ္ပိယရိွတဲ့ေနရာကိုညႊန္ျပလို႔ရႏိုင္တယ္။
ကပ္ပိယသည္စိတ္ထားေကာင္းျမတ္တဲ့
သူျဖစ္ၿပီးရဟန္းေတြအားလံုးရဲ႕အက်ိဳး
ေတြကိုကူညီလုပ္ေဆာင္တဲ့သူျဖစ္တယ္။

ေရႊနဲ႔ေငြသည္ဘယ္လိုအ
ေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔မွရဟန္းေတြနဲ႔မ
သင့္ေတာ္ဘူး။ရဟန္းေတြကိုယ္တိုင္
လည္းလက္ခံလို႔မရဘူး။ကိုယ့္ကိုယ္စား
တစ္ျခားသူေတြကိုလက္ခံခိုင္းလို႔လည္းမရဘူး။တစ္ျခားသူေတြသိမ္းထားေပးတဲ့ပိုက္ဆံကိုလည္းသာယာလို႔မရဘူး။တစ္ျခားသူေတြအတြက္လက္ခံေပး
လည္းမရဘူး။အမ်ားသူေတြအတြက္
လက္ခံေပးလည္းမရဘူး။တကယ္လို႔
ဒါယကာေတြကပိုက္ဆံေတြကိုကပ္လႉ
လာခဲ့ရင္ရဟန္းေတြတစ္ခ်ိန္လံုးျငင္း
ဆန္ရမွာျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြ
သည္ေရႊနဲ႔ေငြကိုလက္မခံဘူး၊မသာယာ
ဘူး။ရဟန္းေတြေရႊနဲ႔ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔မရဘူးဆိုတာ(ဝဇီ)ႏႈတ္စကားျဖင့္
ျငင္းဆန္ရတယ္။(သို႔)ခနၶာကိုယ္နဲ႔လက္
ကိုျပၿပီးျငင္းဆန္ရင္လည္းရတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ကပ္ပိယဆီသြားၿပီးအပ္
ထားလိုက္လို႔လည္းေျပာလို႔မရဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တစ္ျခားသူေတြကိုလည္းကိုယ့္အတြက္လက္ခံေပးပါလို႔
ေျပာလည္းမရဘူး။(သို႔)လက္ခံၿပီး
ေတာ့ကိုယ္တိုင္ကသာယာတာမဟုတ္
ဘူး၊တစ္ျခားသူေတြ၊မရိွဆင္းရဲသား
ေတြကိုျပန္ေပး/ျပန္လႉတယ္လို႔ေျပာ
လည္းမရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
လက္ခံလိုက္ကတည္းကိုကဝိနည္းတ
ရားေတာ္နဲ႔မွားေနတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုေတာ့တကယ္လို႔ေရႊေငြေတြမသာ
ယာဘူးဆိုရင္ဘာျဖစ္လို႔လက္ခံမလဲ?

ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြကဝိ
နည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုသိနားလည္မယ္
ဆိုရင္ရဟန္းေတြကိုေရႊနဲ႔ေငြေတြကိုမ
ကပ္လႉၾကဘူး။ဒါေပမယ့္ရဟန္းေတြနဲ႔
လိုက္ဖက္ၿပီးသင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြ
ေလာက္သာကပ္လႉၾကတယ္။(သို႔)တ
ကယ္လို႔မွန္ကန္တဲ့အရာေတြကိုလုပ္ဖို႔
ဆနၵေတြရိွရင္ရဟန္းေတြကိုဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္နဲ႔မွားျခင္းမရိွေအာင္ကပ္ပိယ
ေတြကိုေမးျမန္းလို႔ရတယ္။ၿပီးေတာ့ေရႊ၊ေငြေတြကိုကပ္ပိယနဲ႔အပ္ႏွံထားၿပီး
ေနာက္မွရဟန္းေတြသိေအာင္းသြား
ေျပာလို႔ရတယ္။တကယ္လို႔ရဟန္းသံ
ဃာေတြနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြကိုအ
ရင္ေပးဖို႔ဆနၵရိွရင္ကပ္ပိယေတြဆီက
ေနလိုအပ္တာေတြေတာင္းယူလို႔ရတယ္။ကပ္ပိယေတြသည္သင့္ေတာ္တဲ့အရာ
ေတြကိုရွာေဖြၿပီးလာကပ္လႉလိမ့္မည္။
ဥပမာသကၤန္းဆြမ္းတို႔ျဖစ္ၾကတယ္။အဲ
လိုမ်ိဳးလည္းလုပ္လို႔ရတယ္။(သို႔)ကပ္ပ
ယေတြကိုတာဝန္ေပးၿပီးရဟန္းေတြနဲ႔
သင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြကိုရွာေဖြၿပီးကပ္
လႉလို႔ရတယ္။အဲဒီေရြ၊ေငြနဲ႔ရလာတဲ့အရာေတြကိုသင့္ေတာ္ရင္ရဟန္းေတြသာယာလို႔ရတယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မမွား
ဘူး။ဒါေပမယ့္ကပ္ပိယမရိွတဲ့ေနရာမွာ
ဆိုရင္ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြကမွန္
ကန္တဲ့အရာေတြကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္
လုပ္ေပးၿပီးရဟန္းေတြကိုေငြေတြနဲ႔မေပးလႉပဲနဲ႔လည္းရတယ္။

ရဟန္းေတြေနထိုင္ဖို႔အတြက္ဒါ
ယကာ၊ဒါယကာမေတြကအေဆာက္အဦးေတြေဆာက္ေပးဖို႔ဆနၵေတြရွိရင္ရ
ဟန္းေတြဆီသြားၿပီးကပ္လႉရမွာမဟုတ္
ဘူး။ဒါေပမယ့္သိနားလည္တဲ့ဒါယကာ၊
ဒါယကာမေတြကလက္သမားေတြဆီ
ေငြေတြကိုသြားအပ္္ထားရမယ္။ၿပီး
ေတာ့အဲဒီလက္သမားေတြကပဲအစီအ
စဥ္ေတြခ်ၿပီးလုပ္ေဆာင္ေပးလုိက္ရ
တယ္။(သို႔)ကိုယ္တိုင္ကပဲအစီအစဥ္
ေတြလုပ္ေဆာင္ေပးရတယ္။ရဟန္းေတြ
နဲ႔ေငြေတြကိုမကပ္မကပ္လႉရဘူး။ဒီလိုမွ
သာမွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္ၿပီးဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြနဲ႔လည္းညီညြတ္တယ္။
ဒါမွသာရဟန္းေတြဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုနည္းနည္းေလးေတာင္မွခ်ိဳး
ေဖာက္ေစတဲ့အေၾကာင္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး။အခ်က္အလက္အရဆမန္တပါစာထီကာအထဂထာဝိနည္းသုတ္ထဲကမဟာ
ဝိဖန္မွာဒီလိုရိွတယ္။

တကယ္လို႔တစ္ဦးတစ္
ေယာက္ကေရြနဲ႔ေငြေတြကိုယူလာၿပီး
တပည့္ေတာ္ဒီေရြနဲ႔ေငြေတြကိုရဟန္းသံ
ဃာေတြအားလံုးအတြက္သိမ္၊ဇရပ္၊ေစ
တီႏွင့္ဆြမ္းစားေက်ာင္းစတဲ့တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေဆာက္လုပ္ရန္ကပ္လႉတယ္လို႔ေျပာ
လာရင္ရဟန္းေတြကေရြနဲ႔ေငြေတြကို
လက္ခံလို႔လည္းမသင့္ေတာ္ဘူး။မဟာ
ပါက်လီထဲကပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးေျပာထား
တာကဘယ္ရဟန္းတစ္ပါးပါးအတြက္
မဆိုတစ္ျခားသူအတြက္အက်ိဳးရိွဖို႔
လက္ခံေပးတဲ့သူသည္အားလံုးရဲ႕စည္း
ကမ္းခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔ရ
ဟန္းေတြျငင္းဆန္တဲ့အခါရဟန္းေတြအားလံုးဒီေရႊနဲ႔ေငြေတြလက္ခံမယ္ဆို
ရင္မသင့္ေတာ္ဘူး။ေရြနဲ႔ေငြေတြသည္
လက္သမား၊ပန္းရံသမားေတြရဲ႕လက္ထဲမွာရိွရမယ္။(သို႔)ရဟန္းေတြအားလံုးကလက္သမားေတြရဲ႕အလုပ္အကိုင္
ေကာင္း/မေကာင္းတစ္မ်ိဳးကိုပဲသိရ
မယ္။အဲဒါေၾကာင့္အဲဒီလက္သမား၊ပန္း
ရံသမားေတြရဲ႕လက္ေပၚမွာေရႊနဲ႔ေငြကို
ေပးအပ္ၿပီးရဟန္းေတြေရွာင္ထြက္သြားရမယ္။ဒီလိုဆိုရင္သင့္ေတာ္တယ္။တ
ကယ္လို႔ေရြနဲ႔ေငြေတြသည္ကၽြန္ေတာ္တို႔
လူအဖြဲ႕ေတြရဲ႕လက္ထဲမွာရိွရမယ္။(သို႔)
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕လက္ထဲမွာရိွရတယ္။ရဟန္းေတြကေတာ့ေက်ာင့္
ေဆာက္လႉမယ့္ဒါယကာေတြအက်ိဳး
ရိွဖို႔အတြက္ေရြနဲ႔ေငြေတြကိုလက္သမား
ေတြဆီကိုေပးဖို႔အတြက္သတင္းေတြပို႔ရ
မယ္ဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္သင့္ေတာ္တယ္။

ေနာက္ဥပမာတစ္မ်ိဳးက
ေတာ့ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကပစၥိမနိကယ္
ပစၥိမပန္ဏာသခိုတမြတ္သုတ္ထဲမွာအ
ခ်က္အလက္ေတြျပထားတယ္။ရဟန္း
အူေဌအမွန္စကားေတြကိုေျပာၿပီးခိုတ
မြတ္ပုဏၰားၾကားလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္အေပၚမွာသဒါၶတရားေတြျဖစ္ေပၚလာၿပီးရတ
နာသံုးပါးကိုကိုးကြယ္အားထားလာၾက
တယ္။ခိုတမြတ္ပုဏၰားကရဟန္းအူေဌ
ကိုေျပာတယ္။ဘုရင္အံခလကတပည့္
ေတာ္ကိုဆုအျဖင့္နဲ႔ပုံမွန္လစာ`၅၀၀’
က်ပ္ကိုေပးသနားေတာ္မူတယ္။တပည့္
ေတာ္ရဲ႕ပုံမွန္လစာတဝက္ကိုရဟန္းအူ
ေဌအားကပ္လႉပါရေစ။ထိုအခါရဟန္း
အူေဌကျပန္ေျပာတယ္။“ေရႊနဲ႔ေငြေတြ
လက္ခံျခင္းသည္ရဟန္းေတြအားလံုးနဲ႔
မသင့္ေတာ္ဘူး။ေနာက္ေတာ့ခိုတမြတ္
ပုဏၰားကအဲဒီလိုစကားကိုၾကားလိုက္ရ
ေတာ့ျပန္ေျပာတယ္။“တကယ္လို႔အဲဒီေရႊနဲ႔ေငြေတြသည္ရဟန္းေတြနဲ႔မသင့္
ေတာ္ဘူးဆိုရင္တပည့္ေတာ္သိမ္
ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီးအရွင္ရဟန္းအူေဌ
ကိုကပ္လႉပါတယ္။”ရဟန္းအူေဌကျပန္
ေျပာတယ္။“တကယ္လို႔ဒကာႀကီးက
သိမ္ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီးဦဇင္းကိုကပ္
လႉဖို႔ဆနၵေတြရိွရင္ပါတလီပြတ္မ်ိဳးထဲ
မွာရိွတဲ့ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ဆြမ္းစား
ေဆာင္အျဖစ္ေဆာက္လုပ္ၿပီးကပ္လႉ
လုပ္ပါဒကာႀကီး”ခိုတမြတ္ပုဏၰာကဒီလို
ၾကားလိုက္ရေတာ့ပါတလီပြတ္ၿမိဳ႕ထဲ
မွာဆြမ္းစားေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ရဟန္းသံ
ဃာေတြကိုကပ္လႉလိုက္တယ္။ဒီပံုမွန္
လစာတစ္ဝက္ေရာေနာက္တစ္ျခားပုံမွန္
လစာတစ္ဝက္ေတြပါကပ္လႉတယ္။

ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲ့ကရဟန္း
ေတြျဖစ္ျခင္းသည္ေရႊနဲ႔ေငြေတြကိုလက္
မခံဘူး၊မသာယာဘူးဆိုတာကိုေကာင္းစြာနဲ႔ေရွ႕ေဆာင္ျပသြားရတယ္။တစ္ျခား
သူေတြကိုလည္းနားလည္မႈမွန္ကန္
ေအာင္ရွင္းျပသြားရတယ္။ဒါေၾကာင့္
ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြနားလည္သ
ေဘာေပါက္ၿပီးရဟန္းေတြကိုေငြေတြနဲ႔
မကပ္လႉေတာ့ဘူး။ျမတ္စြားဘုရားရဲ႕
သာသနာထဲကရဟန္းေတြအတြက္အက်ိဳးရိွတဲ့အရာေတြကိုဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြကလုပ္ေပးဖို႔ဆနၵေတြရိွရင္ဒါ
ယကာ၊ဒါယကာမေတြကပဲေဆာက္
ရြက္သြားရမယ္။ေငြေတြကိုရဟန္းေတြနဲ႔
မကပ္လႉရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းေတြသည္ဘယ္အေၾကာင္းကိစၥနဲ႔
မွေရႊနဲ႔ေငြေတြကိုလက္ခံျခင္းႏွင့္ေရႊ၊ေငြ
ေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥေတြေဆာင္ရြက္
လို႔မရဘူး။ေရႊ၊ေငြေတြရဲ႕ကိစၥေတြသည္
ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြေဆာင္ရြက္ရ
မယ့္ကိစၥေတြျဖစ္တယ္။

ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရ
ဟန္းေတြအားလံုးသည္ေရႊ၊ေငြနဲ႔ပတ္
သက္ရတဲ့အေၾကာင္းကိစၥေတြမရိွဘူး။
ရဟန္းေတြရဲ႕လုပ္ရမယ့္အမႈကစၥကေတာ့ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာ
သင္ၾကာရမယ္။ၿပီးေတာ့ရဟန္းဘဝနဲ႔ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ရမယ္။တ
ရားေတာ္ေတြကိုနားလည္သေဘာ
ေပါက္ၿပီးသာယာတဲ့သူျဖစ္တယ္။တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔ႏွင့္ကိ
ေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔ရဟန္းဘဝကကြာျခား
တယ္။ရဟန္းဘဝကဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
အတိုင္းလိုက္နာက်င့္ၾကံရတယ္။ပုထု
ဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္ၿပီးရဟန္းဘဝကိုကူးေျပာင္းလာျခင္းသည္ေျဖာင့္မတ္တဲ့သူ
ျဖစ္ရင္အရိုအေသေပးျခင္းကိုလည္းခံ
ရတယ္။

“ေငြေတြနဲ႔ရဟန္းေတြကိုကပ္လႉ
ျခင္းသည္အပါယ္ဘံုသို႔တြန္းခ်တာနဲ႔
တူတယ္”
တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရား
ဆိုဆုံမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုမ
ေလ့လာမသင္ၾကားရဘူးဆိုရင္အမွန္အ
တိုင္းရိွတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုဘယ္လိုမွ
မွန္ကန္းစြာနဲ႔မသိႏိုင္ဘူး။မသိမႈေတြ
လည္းအမ်ားႀကီးရိွတယ္။ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုေတာ့မသိမႈေတြစုေစာင္းလာခဲ့တာ
ၾကာျမင့္စြာရိွလာခဲ့ၿပီးသံသရာထဲမွာအ
ရွည္ႀကီးရိွေသးတယ္။တကယ္လို႔တရားေတာ္ေတြကိုမနာၾကားခဲ့ရရင္စုေစာင္း
မႈေတြထူထပ္လာၿပီးမသိမႈေတြပိုၿပီးမ်ားလာတယ္။ဘယ္တာကမွန္ၿပီးဘယ္တာကမွားလဲဆိုတာမသိႏိုင္ဘူး။ဒီလိုမ်ိဳးမ
သိခဲ့ရင္မွားတဲ့အရာေတြကိုပဲဆက္လုပ္ေတာ့တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔က်င့္ၾကံ
မႈမွားတဲ့ရဟန္းေတြဆိုရင္ပိုဆိုးၿပီးဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကိုခ်ိဳးေဖာက္
ၾကတယ္။အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့တရားေတြ
ကိုအျမင္မွားၿပီးနားလည္မႈေတြမွားၾက
တယ္။ဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ
ေပၚမွာအရိုအေသျပဳျခင္းေတြမရိွၾက
ေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အ
ပါယ္ေရာက္မယ့္လမ္းကိုေရြးတာနဲ႔တူ
တယ္။ဒါေၾကာင့္တကယ့္ကိုအနၱရယ္
ႀကီးတယ္။

“ေငြေတြနဲ႔ရဟန္းေတြကိုကပ္လႉ
ျခင္းသည္အပါယ္ဘံုသို႔တြန္းခ်တာနဲ႔
တူတယ္”
တကယ္လို႔ျမတ္စြာဘုရား
ဆိုဆုံမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုမ
ေလ့လာမသင္ၾကားရဘူးဆိုရင္အမွန္အ
တိုင္းရိွတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုဘယ္လိုမွ
မွန္ကန္းစြာနဲ႔မသိႏိုင္ဘူး။မသိမႈေတြ
လည္းအမ်ားႀကီးရိွတယ္။ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုေတာ့မသိမႈေတြစုေစာင္းလာခဲ့တာ
ၾကာျမင့္စြာရိွလာခဲ့ၿပီးသံသရာထဲမွာအ
ရွည္ႀကီးရိွေသးတယ္။တကယ္လို႔တရားေတာ္ေတြကိုမနာၾကားခဲ့ရရင္စုေစာင္း
မႈေတြထူထပ္လာၿပီးမသိမႈေတြပိုၿပီးမ်ားလာတယ္။ဘယ္တာကမွန္ၿပီးဘယ္တာကမွားလဲဆိုတာမသိႏိုင္ဘူး။ဒီလိုမ်ိဳးမ
သိခဲ့ရင္မွားတဲ့အရာေတြကိုပဲဆက္လုပ္ေတာ့တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔က်င့္ၾကံ
မႈမွားတဲ့ရဟန္းေတြဆိုရင္ပိုဆိုးၿပီးဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကိုခ်ိဳးေဖာက္
ၾကတယ္။အမွန္အတိုင္းရိွတဲ့တရားေတြ
ကိုအျမင္မွားၿပီးနားလည္မႈေတြမွားၾက
တယ္။ဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ
ေပၚမွာအရိုအေသျပဳျခင္းေတြမရိွၾက
ေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အ
ပါယ္ေရာက္မယ့္လမ္းကိုေရြးတာနဲ႔တူ
တယ္။ဒါေၾကာင့္တကယ့္ကိုအနၱရယ္
ႀကီးတယ္။

“တကယ္လို႔ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔
အညီရဟန္းမဝတ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လူထြက္လို႔ရတယ္”
ရဟန္းဘဝသည္ကိေလသာ
ေတြကိုပိုၿပီးေတာ့ျခစ္ထုတ္ရတဲ့ဘဝျဖစ္
တယ္။ဘယ္ရဟန္းမဆိုရဟန္းဘဝနဲ႔
ေရွ႕ဆက္ၿပီးမေနႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္
ခ်က္ခ်င္းလူထြက္လို႔ရတယ္။ဘယ္အ
ခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ရတယ္။ကိုယ္က ပုထုဇဥ္
ဘဝနဲ႔ျပန္ေနဖို႔အတြက္အေၾကာင္းေတြကိုသိႏိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔
ေျပာႏိုင္တယ္။အဲဒါေၾကာင့္လူထြက္ၿပီး
ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔ေနတဲ့အခါမွာပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔လူေကာင္းျဖစ္ၿပီးပညာေတြတိုးတက္
ေအာင္စုေစာင္းႏိုင္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမထားတဲ့“အာခီခန္ထိုပမသုတ္”
ထဲကအေၾကာင္းနဲ႔တူတယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာ
ဘုရားကသီလေတြျဖဴစင္သန္႔ရွင္းတဲ့ရ
ဟန္းေတြနဲ႔အာပတ္ႀကီးသင့္တဲ့ရဟန္း
ေတြကိုပါကူညီေထာက္ပံ့တယ္။ေနာက္
ၿပီးပါလာစိကအျဖစ္မွျပတ္သြားတဲ့ရ
ဟန္းႏွင့္အျပစ္ႀကီးတဲ့အထိမေရာက္တဲ့
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရ
ဟန္းေတြကိုပါကူညီေထာက္ပံ့တယ္။သီ
လေတြျဖဴစင္သန္႔ရွင္းစြာရိွတဲ့ရဟန္း
ေတြသည္တရားေတာ္ေတြကိုထိုးထြင္း
စြာသိရိွၿပီးရဟန္းသာအျဖစ္သို႔ေရာက္ရိွ
သြားတယ္။ရဟန္းအျဖစ္မွျပတ္သြားတဲ့
ပုဂၢိဳလ္သည္ေသြးေတြနဲ႔ေဆးလိုက္သလို
ရဟန္းဘဝကိုစြန္႔လြတ္လိုက္တယ္။အ
ျပစ္မႀကီးတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းေတြအတြက္ေတာ့ကိေလသာေတြကိုမျခစ္ထုတ္ရေသးဘူးဆို
တာကိုယ္တိုင္ျမင္သိလိုက္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ဒီလိုျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းဘဝနဲ႔
ဆက္ေနလို႔မသင့္ေတာ္ေတာ့ဘူး။လူ
ထြက္ၿပီးပုထုဇဥ္ဘဝအျဖစ္နဲ႔ေနလိုက္
ရတယ္။ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔သိနားလည္သ
ေလာက္အက်ိဳးေတြကိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္
တယ္။အခ်က္အလက္အရ၊အထကထ
အဂၤုတၱလနိကယ္၊ေအကနိပါမွာဒီလိုရိွ
တယ္။

ဒီဘက္ရဟန္းေတြကလြဲရင္တ
ကယ္လို႔မ်ားျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေဒ
သနာေတာ္ကိုမနာၾကားဘူးတဲ့ရဟန္း
ေတြသည္အခ်ိန္ေတြကုန္သြားတိုင္းတ
ၿပိဳင္နက္ဆန္ခါတီဆယ္အာပတ္ေတြ
ျပစ္မွားမိၿပီးရဟန္းအျဖစ္မွျပတ္သြား
တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေဒသနာ
ေတာ္ေတြကိုနာၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ
ျမတ္စြာဘုရာရဲ႕သာသနာေတာ္သည္ကိ
ေလသာေတြကိုတကယ္ျခစ္ထုတ္ရမွာသိလိုက္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္
တို႔တေတြရဟန္းဘဝကေနထြက္ၿပီးဥပ
သကာေတြရဲ႕က်င့္ၾကံမႈကိုသာက်င့္ၾကံ
ရင္လည္းဆင္းရဲဒုကၡကေနလြတ္
ေျမာက္ႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္တစ္
ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေခၚေဆာင္ကာ
လူထြက္ၿပီးပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ေနထိုင္ၾက
တယ္။သူတို႔တေတြသည္ရတနာသံုးပါး
ကိုကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကတယ္။ငါးပါး
သီလေတြကိုေဆာက္ထိန္းၾကတယ္။ဥပ
သကာေတြရဲ႕က်င့္ၾကံမႈကိုက်င့္ၾကံၾက
တယ္။တစ္ခ်ိဳ႕အဖြဲ႕ကေသာတာပန္း
ျဖစ္သြားၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ကအသဒၵါဂါမ္ျဖစ္
သြားတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကအနာဂါမ္ျဖစ္သြားၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ကနတ္ျပည္ကိုေရာက္သြား
တယ္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေဒသနာေတာ္သည္အဲဒီရဟန္းေတြနဲ႔ဒီလိုအက်ိဳးေတြရိွတယ္။ေနာက္တစ္မ်ိဳး
ကေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေဒသ
နာေတာ္ကိုနာၾကားလိုက္ရတဲ့သၾကား
မင္းအဖြဲ႕ကမနားၾကားရတဲ့ရဟန္းေတြ
ကိုလွည့္လယ္ၿပီးေျပာျပတယ္။ရဟန္း
ေတြအားလံုးနာၾကားရၿပီးအရွင္ျမတ္တို႔ဘဝတစ္သက္လံုးမွာျဗဟၼာေတြရဲ႕
က်င့္ၾကံမႈေတြကိုသန္႔ရွင္းေအာင္ႏွင့္
ျပည့္စံုေအာင္က်င့္ၾကံဖို႔နဲ႔ျမတ္စြာဘုရား
ရဲ႕သာသနာထဲမွာက်င့္ၾကံဖို႔ကခဲယွဥ္းတာကိုသိရတယ္။ဒါေၾကာင့္တခါတည္း
နဲ႔ရဟန္းနဲ႔ ၁၀ ပါး၊အပါး ၂၀၊အပါး ၆၀၊ ႏွင့္အပါး ၁၀၀အထိလူထြက္ဖို႔ေျပာၾက
ၿပီးလူ႔ဘဝကိုခ်က္ခ်င္းပဲျပန္လာခဲ့တယ္။

ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကအဂၤုတ
လနိကယ္၊ဆထနိပါတ္၊အပ္ခီခန္ထိုပမ
သုတ္မွာဒီလိုအေၾကာင္းေတြရိွတယ္။ကိေလသာကင္းရွင္ေတာ္မူတဲ့ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကတရားေတာ္ေတြကိုဥပမာ ၇ မ်ိဳးနဲ႔ဆိုဆံုးမသြားတယ္။ဥပမာအားျဖင့္
မီးပံုႀကီးကိုဖက္ထားတာကအစသီလ
ေတြကိုခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းေတြနဲ႔ႏွိုင္း
ယွဥ္ျပထားတယ္။
(၁) မိန္းမေတြကိုသြားဖက္ၿပီးသီလ
ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းႏွင့္မီးပံုႀကီးကုိသြား
ဖက္ထားတာနဲ႔တူတယ္။
(၂)ရွိခိုးျခင္းကိုသာယာၿပီးသီလ
ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းႏွင့္သေရႀကိဳးကိုသံုးၿပီးေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုတိုက္စားကာအေရျပားေတြအက္ကြဲၿပီးအရိုးထိ
ေအာင္ေရာက္သြားတာနဲ႔တူတယ္။
(၃)ပူေဇာ္မႈကိုလုပ္ျခင္းျဖင့္သာ
ယာၿပီးသီလခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းႏွင့္
တစ္ကိုယ္လံုးကိုဓာတ္ဆီႏွင့္လူးထား
ၿပီးရင္ဝတည့္တည့္ကိုအလွံျဖင့္ထိုးတာ
နဲ႔တူတယ္။
(၄)ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြက
သဒၶါတရားနဲ႔ကပ္လႉတဲ့သကၤန္္းကိုသံုးၿပီးသီလခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းႏွင့္မီးေတြ
ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့သံျပားပူကိုခႏၶာ
ကိုယ္မွာကပ္ထားတာနဲ႔တူတယ္။
(၅)ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြက
သဒၶါတရားနဲ႔ကပ္လႉတဲ့ဆြမ္းကိုသံုး
ေဆာင္ၿပီးသီလကိုခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္း
ႏွင့္မီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့သံခ်ိတ္ပူကို
သံုးၿပီးပါးစပ္ျဖဲကာသံပူမီးတံုးခဲကို
ထည့္ၿပီးလည္ပင္းကိုမီးေလာင္ကာအူ
မႀကီးအထိေရာက္ၿပီးနိမ့္က်တဲ့စအို
ေပါက္မွျပန္ထြက္သြားတာနဲ႔တူတယ္။
(၆)ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြက
သဒၶါတရားနဲ႔ကပ္လႉတဲ့ကုတင္ကိုသံုး
ေဆာင္ၿပီးသီလကိုခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္း
ႏွင့္အင္အားႀကီးတဲ့လူတစ္ေယာက္က
ဂုတ္ကိုကိုင္ၿပီးမီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့
သံပူမီးတံုးေပၚကိုထိုင္ခိုင္းတာနဲ႔တူတယ္။
(၇)ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြက
သဒၶါတရားနဲ႔ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းတဲ့
ေက်ာင္းကိုသံုးေဆာင္ၿပီးသီလကိုခ်ိဳး
ေဖာက္တဲ့ရဟန္းႏွင့္အင္အားႀကီးတဲ့လူ
တစ္ေယာက္ကေျခေထာက္ကိုေဆာက္
ထိုကိုင္ၿပီးမီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့သံပူမီးအိုးထဲကိုပစ္ခ်လိုက္တာနဲ႔တူတယ္။
ျမတ္စြာဘုရာဆိုဆံုးမသြား
တဲ့ဒီဥပမာ(၇)ခ်က္သည္သီလကိုခ်ိဳး
ေဖာက္တဲ့ရဟန္းျဖစ္ျခင္းထက္ပိုၿပီး
ေကာင္းတာကိုသိေစခ်င္တယ္။ထိခိုက္
နာက်င္တဲ့ေဝဒနာကိုခံစားရရင္လည္းဒီ
ဘဝတစ္ဘဝသာျဖစ္ရတယ္။ဒါေပမယ့္
သီလကိုခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ရဟန္းျဖစ္ျခင္းသည္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအပါယ္ဘံုမွာသြား
ေရာက္ေအာင္လုပ္တာနဲ႔တူတယ္။ရ
ဟန္းဝတ္ၿပီးရဟန္းေတြရဲ႕လုပ္ရမယ့္
တာဝန္ေတြကိုမေမ့မေလ်ာ့ပဲနဲ႔လုပ္သင့္
တယ္။အဲဒါမွဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြ
ရဲ႕သဒၶါတရားနဲ႔ကပ္လႉတဲ့ပစၥည္းေလး
ပါးကိုသံုးေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္သင့္
ေလ်ာ္တယ္။တရားေဒသနာေတာ္က
အာခီခန္ထိုပမသုတ္မွာရဟန္းေတြအား
လံုးကိုကူညီေထာက္ပံ့ၿပီးအက်ိဳးျဖစ္ဖို႔
အတြက္အစကတည္းကေျပာသြားခဲ့
တယ္။

“ရဟန္းေတြေရႊ၊ေငြကိုလက္ခံဖို႔
အတြက္သိကၡာပုဒ္ေတြကိုႏႈတ္ထုတ္လို႔
ရႏိုင္လာ/မရႏိုင္ဘူးလာ?”
သိကၡာပုဒ္ေတြကိုဘယ္သူႏႈတ္
ထုတ္ရဲသလဲ?ျမတ္စြာဘုရာပည့္ညႇပ္ခဲ့
တဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြဘယ္ေနရာမွာအက်ိဳးမျဖစ္တာလဲ?ကိေလသာေတြ
ျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ဘယ္ေနရာကမျဖစ္
တာလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သိကၡာ
ပုဒ္ေတြအားလံုးအက်ိဳးျဖစ္ဖို႔အတြက္
တစ္ေလၽွာက္လံုးမွာကူညီေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ရဟနၱာႀကီးေတြအားလံုးပထမဦးဆံုးသံဃာရဏာတင္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက
ေတာင္မွျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္ခဲ့တဲ့
သိကၡာပုဒ္ေတြကိုမႏႈတ္ထုတ္ခဲ့ဘူး။ၿပီး
ေတာ့မပည့္ညႇပ္ခဲ့တဲ့သိကၡာပုဒ္ေတြကို
လည္းထပ္ၿပီးမထည့္ၾကဖို႔သေဘာတူ
ညီမႈေတြရိွခဲ့တယ္။ဝိနည္းသုတ္ထဲကအ
ခ်က္အလက္ထဲမွာဆူလေဝါမွာဒီလိုရိွတယ္။
အဲဒီအခါတုန္းကအရွင္မဟာ
ကပ္သပကသံဃာေတြရဲ႕အဖြဲ႕ေတြအား
လံုးသိေအာင္နတိ၊တုတိယကံဝါစာမွာ
ဒီလိုေၾကျငာထုတ္ေျပာခဲ့တယ္။
အရွင္ရဟန္းတို႔အားလံုးတ
ပည့္ေတာ္ေျပာမယ့္စကားကိုနားေထာင္
ဖို႔သံဃာေတြရဲ႕အဖြဲ႕ေတြကိုေတာင္းဆိုတယ္။တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕သိကၡာပုဒ္ေတြ
သည္ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြကသိရိွ
ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ဒီအရာကၿငိမ္သက္
ျခင္းေတြရိွတဲ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သား
ေတာ္ေတြနဲ႔သင့္ေတာ္တယ္။ဒီအရာက
မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာတစ္ခ်ိဳ႕ဒါယကာ၊
ဒါယကာမေတြေတာင္မွသိၾကတယ္။တ
ကယ္လို႔တပည့္ေတာ္တို႔ေတြေသးငယ္တဲ့သိကၡာပုဒ္ေတြကိုႏႈတ္ထုတ္မယ္ဆို
ရင္ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ပည့္ညႇပ္ခဲ့
တဲ့သိကၡာပုဒ္ေတြသည္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
သာဝကေတြအားလံုးအတြက္ခဏတစ္
ျဖဳတ္ပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာေျပာလာတဲ့သူရွိလာမယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာထဲမွာဒီလိုၿငိမ္သက္ျခင္းရိွတဲ့ရွင္ရဟန္း
ေတြေရွ႕ဆက္ရိွေနသေရြ႕ဒီသာဝကရ
ဟန္းေတြသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို
ေလ့လာသင္ၾကားျခင္းေတြရိွေနအံုး
မယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ၿငိမ္သက္ျခင္းရိွ
တဲ့သားေတာ္ေတြပရိနိဗၺာန္စံၿပီးတဲ့
ေနာက္က်န္ရိွေနတဲ့ဒီသားေတာ္ေတြက
သိကၡာပုဒ္ေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကား
ၾကေတာ့ဘူး။အခုခ်ိန္မွာေတာ့တကယ္
လို႔သံဃာေတြရဲ႕အဖြဲ႕သည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြခိုင္မာလံုေလာက္ၿပီးဆိုရင္သံဃာေတြရဲ႕အဖြဲသည္ျမတ္စြာဘုရားမ
ပည့္ညႇပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကိုထပ္ၿပီးမ
ပည့္ညႇပ္ရဘူး။ၿပီေတာ့ျမတ္စြာဘုရား
ပညႇပ္ထားခဲ့တဲ့ဝိနည္းေတာ္ေတြကို
လည္းမႏႈတ္ထုတ္ရဘူး။ျမတ္စြာဘုရား
ရဲ႕ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အားလံုးကိုပည့္ညႇပ္
ထားခဲ့တဲ့အတိုင္းေဆာက္တည္ျခင္းျဖင့္
လိုက္နာက်င့္ၾကံၾကတယ္။

ျပသားခဲ့တဲ့အခ်က္အလက္
အရသံဃာယဏဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ပထမအႀကိမ္တင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကရဟနၱာ
ႀကီးေတြအားလံုးႏွင့္အရွင္မဟာကပ္သပမွအစျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေပၚမွာတ
ကယ္အရိုအေသရိွတာကိုေတြ႕ျမင္ရ
တယ္။ျမတ္စြာဘုရားကေသးငယ္တဲ့ဝိ
နည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုႏႈတ္ထုတ္ဖို႔ခြင့္ျပဳ
ခဲ့တာေတာင္မွရဟနၱာႀကီးအားလံုးက
ျမတ္စြာဘုရားပညႇပ္ထားတဲ့သိကၡာပုဒ္
ေတြအားလံုးကိုအရိုအေသရိွတဲ့အ
တြက္မႏႈတ္ထုတ္ၾကဘူး။ၿပီေတာ့လည္း
မပည့္ညႇပ္ထားတဲ့အရာေတြကိုလည္း
ထပ္ၿပီးမပည့္ညႇပ္ၾကဘူး။ဒါေၾကာင့္
ျမတ္စြာဘုရားတစ္ပါးကလြဲလို႔ဘယ္
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွဝိနည္း
ေတာ္ေတြကိုပည့္ညႇပ္လို႔မရဘူး။တ
ကယ္လို႔ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုေခတ္
ကာလနဲ႔အညီေျပာင္းလဲလို႔သင့္ေတာ္ၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကိစၥေတြမွာလည္းေလ်ာ့သင့္တယ္လို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကျမင္ၾကတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ရဟန္းေတြေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔ရသင့္
တယ္။ဒါဆိုရင္သံဃာရဏာ၊ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ပထမအႀကိမ္တင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကရဟႏၱာႀကီးေတြအားလံုးက
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ပညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္း
ေတာ္ေတြကိုမႏႈတ္ထုတ္ဖို႔ႏွင့္မပည့္ညႇပ္
ထားတဲ့အရာေတြကိုထပ္ၿပီးမပည့္ညႇပ္ဖို႔အျမင္ေတြတူညီခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြ
ကိုျပန္ၿပီးေတာ့ေအာက္ေမ့သင့္တယ္။
ဒါေပမယ့္ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့သိကၡာပုဒ္
ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီးေဆာက္
တည္ျခင္းျဖင့္လိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။
ဆိုလိုတာကမွားေနတဲ့အရာေတြကိုမ
က်င့္ၾကံရဘူး။ၿပီေတာ့မွန္ကန္တဲ့အရာ
ေတြကိုသာက်င့္ၾကံၿပီးလုပ္ေဆာင္ၾကရ
မယ္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ဗုဒၶ
ျမတ္စြာဘုရားကိုကိုးကြယ္အားထား
ၿပီးႏိွုင္ယွဥ္လို႔မရတဲ့အတုမရိွေသာသဗၺ
ညဳဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသခင္တစ္ပါး
လည္းျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အ
ဆံုးအမစကားေတြကိုေျပာင္းလဲလို႔မရ
ဘူး။ၿပီးေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကေတာ့တရားေတာ္ေတြအားလံုး
ႏွင့္ဝိနည္းေတာ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။တရားဓမၼတစ္မ်ိဳးတည္းပဲမဟုတ္ဘူး။ျမတ္
စြာဘုရားဆံုးမသြားတဲ့စကားအားလံုး
ေတြသည္ရဟန္းေတြအတြက္ေမတၱာဂရုဏာႀကီးမားစြာနဲ႔ဝိနည္းေတာ္ေတြကို
ပည့္ညႇပ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ရဟန္း
ေတြကိုညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ဖို႔အတြက္မ
ဟုတ္ဘူး။ရဟန္းေတြကိုပူျပင္ေသာက
ေပးဖို႔အတြက္လည္းမဟုတ္ဘူး။ျမတ္
စြာဘုရားကဘယ္သူ႔ကိုမွဆိုးက်ိဳးေတြ
ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း
ဆင္းရဲပင္ပန္းေစဖို႔အတြက္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းေတြအားလံုးအတြက္
ကိေလသာမွၿငိမ္းသက္စြာနဲ႔ရပ္တည္ႏိုင္
ၿပီးဘဝမွာေကာင္းစြာေနႏိုင္ဖို႔အတြက္
ျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းဝတ္ရျခင္းရဲ႕အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကိ
ေလသာေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္
တယ္။ကိေလသာေတြပြားမ်ားဖို႔အ
တြက္မဟုတ္ဘူး။

“ရဟန္းေတြေရႊနဲ႔ေငြကိုလက္မခံ
တဲ့အခါဘယ္လိုေနထိုင္ရ
မလဲ?”

ျမတ္စြာဘုရားကေရႊ၊ေငြေတြကို
လက္ခံရဲ႕လာ?ၿပီးေတာ့ျမတ္စြာဘုရား
ဘယ္လိုသီတင္းသံုးေနႏိုင္သလဲ?ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီပုဇင္းတက္တဲ့ရဟန္း
ေတြျဖစ္ၾကတဲ့အရွင္သာလိပုတၱလာ၊အ
ရွင္မဟာေမာဂၢလန္၊အရွင္ပုဏၰမာန္တာ
ဏီ၊အရွင္အာသစိ၊အရွင္အာနနၵာေတြ
ကအစေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္ခံရဲ႕လာ?
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကရဟန္း
ေတြအားလံုးသည္ေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္ခံရဲ႕လာ?ေနာက္ၿပီးအဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက
ဘယ္လိုအသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကသလဲ?
ဒါကိုဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးတိုင္းတကယ့္ကို
အေလးထားရမယ့္အရာျဖစ္တယ္။ဝိ
နည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီလိုက္နာက်င့္ၾကံ
တဲ့ရဟန္းေတြသည္ကိေလသာေတြျခစ္
ထုတ္ၿပီးဆိုရင္ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြ
ကတကယ့္ကိုသဒၶါတရားျဖစ္ေပၚၿပီးအရိုအေသျပဳၾကတယ္။ပစၥည္းေလးပါး
ျဖစ္တဲ့ဆြမ္းမွအစဒါယကာ၊ဒါယကာမ
ေတြကကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အစဥ္သင့္
ရိွၾကတယ္။ဒီေလာက္နဲ႔ဘဝအတြက္
ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔အပူပင္မရိွပဲေန
လို႔ရတယ္။ဒါေၾကာင့္တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ႏွင့္ပညာ
ေတြတိုးတက္ေအာင္ႏွင့္ကိုယ့္ရဲ႕ကိေလ
သာေတြကိုဆက္ၿပီးျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္
ျဖစ္တယ္။အေၾကာင္းကေတာ့ဘယ္
ေခတ္ဘယ္အခါမဆိုရဟန္းေတြေရႊ၊ေငြ
ေတြလက္ခံျခင္းသည္မသင့္ေတာ္တဲ့
လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မၿငိမ္
သက္ျခင္းေတြျဖစ္ေပၚေစၿပီးအကုသိုလ္
ေတြပိုၿပီးထူထပ္လာတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္ထားတဲ့
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြအားလံုသည္အ
မွန္တကယ္ရိွတဲ့တရားျဖစ္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္အကုသိုလ္ေတြပိုၿပီးမထူထပ္ဖို႔
အတြက္တားဆီးျခင္းေတြျဖစ္ၿပီးေခတ္
ခါအလိုက္မေျပာင္းလဲသြားဘူး။ၿပီး
ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္ခဲ့တဲ့သိကၡ
ပုဒ္အားလံုးေတြသည္ရဟန္းေတြအား
လံုးၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ေနႏိုင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ရဟန္းေတြအားလံုးကိုနည္းနည္း
ေလးေတာင္မွအႏိုင္က်င့္ဖို႔အတြက္မ
ဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းဝတ္ၿပီးျမတ္
စြာဘုရားနဲ႔အညီက်င့္ၾကံဖို႔အတြက္ရဟန္းေတြျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူး
ေတြကိုတစ္ခ်ိန္လံုးေအာက္ေမ့မယ္ဆို
ရင္ျပသနာေတြအားလံုးကုန္ဆံုးသြား
မယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမတ္စြာဘု
ရားကေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္မခံဘူး။ဒါ
ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ေနာက္ကို
လိုက္ၿပီးရဟန္းဝတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္
ေရႊ၊ေငြေတြကိုဘယ္လိုလက္ခံလို႔ရႏိုင္မ
လဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းျဖစ္ျခင္းသည္
ရဟန္းျပဳလို႔ၾကာသည္ျဖစ္ေစ၊မၾကာ
သည္ျဖစ္ေစဘယ္ေနရာမဆိုအားကိုး
အားထားဖို႔အတြက္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြေနရာတိုင္းမွာရိွတယ္။ျမတ္စြာဘု
ရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုအရိုအေသျပဳတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ
သည္ဘယ္အခ်ိန္အခါမဆိုဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီလိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူေတြ
ျဖစ္တယ္။

“စိတ္ကိုႏိုးေဆာ္တဲ့တရား”

“ေရႊ၊ေငြေတြကိုစြန္႔လြတ္ၿပီးအဲဒီေရႊ၊
ေငြေတြကိုတစ္ဖန္ျပန္ၿပီးေတာ့သာယာ
ရင္ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔နဲ႔မသင့္ေတာ္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး
တို႔သည္စိတ္ပူျခင္း၊စိုရိမ္ျခင္ေတြမရိွ
ေအာင္အလိုဆနၵရိွတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။ဘယ္သူတစ္ဦတစ္ေယာက္မဆိုေရႊ၊
ေငြေတြကိုစြန္႔လြတ္လိုက္ၿပီးအဲဒီေရႊ၊ေငြ
ေတြကိုျပန္ၿပီးအစြဲရိွေနအံုးမယ္ဆိုရင္အဲဒီပုဂၢိဳလ္သည္ဘယ္လိုနဲ႔ေခါင္းျပန္
ေထာင္ႏိုင္မလဲ?ပညာရိွတဲ့လူေတြအား
လံုးရဲ႕ၾကားထဲမွာေရႊေငြေတြသည္အဲဒီ
ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေတာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေတြ၊
ၿငိမ္သက္ခ်င္းေတြမရိွႏိုင္ဘူး။အဲဒီေရႊ၊
ေငြေတြသည္ကိေလသာမွၿငိမ္သက္မဲ့
သူ(ရဟန္း)အတြက္နဲ႔မသင့္ေတာ္ဘူး။အဲဒီေရႊ၊ေငြေတြသည္ပညာလာဒ္ျဖစ္
ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။”
“နင္!တို႔တေတြအားလံုးကိုငါ!
ဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြ
ပဲျဖစ္ျဖစ္ပည့္ညႇပ္ထားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာ
ပုဒ္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္အဲဒီတရားေတာ္ေတြနဲ႔
ဝိနည္းေတာ္ေတြသည္ငါ!ဘုရားးမရိွ
ေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာနင္!တို႔တေတြ
အားလံုးရဲ႕အားကိုးအားထားရမယ့္အ
ရာေတြျဖစ္တယ္။

 

 

“ရဟန္းေတြသည္လူေတြနဲ႔ကုန္း
တိုက္ျခင္း၊ေလွာင္ေျပာင္ေျပာကစား
ျခင္းေတြလုပ္လို႔မရဘူး”

ရဟန္းေတြသည္ကိေလသာေတြကိုတ
ကယ္ျခစ္ထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရာေကာင္းစြာဆိုဆံုးမသြားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီက်င့္ၾကံဖို႔အ
တြက္ဘဝကိုအားလံုးပံုအပ္လိုက္တယ္။
အိေျနၵသိကၡာနဲ႔ေကာင္းစြာဆင္ျခင္မႈေတြ
မရိွဘူးဆိုရင္ရဟန္းေတြနဲ႔မသင့္ေတာ္
ဘူး။ပုထုဇဥ္ေတြတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးနစ္နာ
ေအာင္ရဟန္းေတြကကုန္းတိုက္စကား
ေျပာရင္လည္းရဟန္းေတြအာပတ္သင့္
တယ္။ဒါအျပင္ေျပာတဲ့စကားတိုင္း၊စကားတိုင္းမွာအားပတ္ျဖစ္တယ္။(သို႔)
အဲဒီထက္ရဟန္းေတြကဒါယကာေတြ
ကိုေလွာင္ေျပာင္ေျပာကစားရင္လည္း
အာပတ္ျဖစ္တယ္။မေကာင္းတဲ့စကား
ေျပာျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အာပတ္ေတြ
ျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးေျပာလိုက္စကား
တိုင္းမွာကိုယ္နဲ႔မကြာအာပတ္သင့္တဲ့ရ
ဟန္းေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ကိေလ
သာေတြနည္းနည္းေလးမွမျခစ္ထုတ္
ျဖစ္ဘူးဆိုတာသိႏိုင္တယ္။ဒီလိုလုပ္ရပ္
ေတြသည္ပုထုဇဥ္ေတြကိုဖ်က္ဆီးျခင္း
ျဖစ္တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြကိုလည္းကူညီ
ရာမေရာက္ပဲညႇင္းပန္းရာေရာက္တယ္။ဝိနည္းသုတ္ထဲကမဟာဝိဖန္အခ်က္အလက္ထဲမွာျမတ္စြာဘုရားပည့္ညႇပ္
ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြမွာ“ရဟန္းေတြ
ပုထုဇဥ္ေတြကိုကုန္တိုက္ေျပာကစား
ျခင္းျဖင့္ဒီလိုအာပတ္ေတြျဖစ္တယ္။”
ရဟန္းေတြကပုထုဇဥ္ေတြကို
ဆူမယ္၊ဆဲမယ္လို႔စိတ္ေတြရိွလာရင္၊ေမ့
ေလ်ာ့ေစဖို႔စိတ္ေတြရိွလာရင္ႏွင့္အျပစ္ရွိေအာင္လုပ္ဖို႔စိတ္ေတြရိွလာရင္အပုဒ္
တိုင္း၊စကားတိုင္းမွာအာပတ္ေတြသင့္တယ္။ရဟန္းေတြကပုထုဇဥ္ေတြကိုဆူ
ဆဲဖို႔၊ေမ့ေလ်ာ့ေစဖို႔ႏွင့္အျပစ္ေတြျဖစ္
ေစဖို႔စိတ္ေတြမရိွပဲနဲ႔ေလွာင္ေျပာင္ေျပာ
ကစားဖို႔ပဲဆနၵရိွတယ္ဆိုရင္လည္းစကားတိုင္းမွာအားလံုးအာပတ္သင့္တယ္။

 

 

စကားေျပာဆိုတဲ့ေနရာမွာ
လည္းအဲဒီဝစီကံ(ႏႈတ္)ကေျပာတဲ့အ
တိုင္းက်င့္ၾကံၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားျခင္းႏွင့္တရားေတာ္ေတြကိုနာၾကားရတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေတြသည္ေရွာင္က်ဥ္သင့္တဲ့စကားေတြ
အမ်ားႀကီးရိွတာကိုသိျမင္ရတယ္။တစ္
ဦးနဲ႔တစ္ဦးနစ္နာၿပီးကုန္းတိုက္ျခင္းႏွင့္တစ္ပါးသူေတြဆဲဆိုျခင္းေတြကအစမ
ေျပာဆိုသင့္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ကိေလသာရိွ
ေနေသးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေကာင္းတဲ့သတိေပးျခင္းျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုေတာ့အဲလိုမ်ိဳးစကားေတြေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာစိတ္ရဲ႕သေဘာသည္ကုသိုလ္
ျဖစ္တဲ့စိတ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာ
တယ္။ဒါေၾကာင့္အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္
တယ္။ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ဒီလိုမ်ိဳးစကားေတြေျပာဖို႔မသင့္
ေတာ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အ
က်ိဳးမျဖစ္တဲ့အျပင္အကုသိုလ္ေတြပါ
ပိုၿပီးေတာ့မ်ားလာေအာင္စုေစာင္းတာ
နဲ႔တူတယ္။ဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကအျပစ္ေတြျဖစ္ၿပီးတကယ္လို႔ရ
ဟန္းျဖစ္ရင္ပိုၿပီးအာပတ္သင့္တယ္။

 

တရားေတာ္ေတြသည္စကား
ေျပာတဲ့ေနရာေတြမွာေမ့ေမ့ေလ်ာ့
ေလ်ာ့မရိွေအာင္ေျပာဖို႔အတြက္သတိ
ေပးျခင္းနဲ႔တူတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့တခါတေလစကားေျပာတဲ့ေနရာ
မွာတစ္ပါးသူေတြကိုနစ္နာေအာင္ကုန္း
တိုက္ျခင္းႏွင့္ဆူဆဲျခင္းေတြမဟုတ္ပဲ
ေျပာဆိုတာနဲ႔တူတယ္။တကယ္လို႔သူ
တစ္ပါးေတြကိုအက်ိဳးမရိွတဲ့ဘက္မွာ
ေျပာမယ္ဆိုရင္ေျပာလိုက္တဲ့စကား
ေတြသည္ေျပာတဲ့သူနဲ႔နားေထာင္တဲ့သူ
ေတြပါအက်ိဳးမျဖစ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ေျပာ
ဖို႔မသင့္ေတာဘူး။ေကာင္းတဲ့အမွန္စ
ကားေတြကိုပဲေျပာဖို႔သင့္ေတာ္တယ္။
အက်ိဳးရိွၿပီးအခ်ိန္ကာလေတြနဲ႔မွန္ရ
မယ္။ၿပီးေတာ့ေမတၱာစိတ္နဲ႔ေျပာတဲ့စ
ကားေတြျဖစ္ရမယ္။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
တရားေတာ္ေတြသည္ဘဝကိုတကယ္
ကူညီေထာက္ပံ့ေပးတဲ့တရားေတြျဖစ္
တယ္။

 

“ရဟန္းႏွင့္ျပည္သူူလူထုေတြကို
ကူညီျခင္း”
`ရဟန္းျဖစ္ဖို႔ဘယ္သူကခြင့္ေပးတာလဲ?

အမ်ားအားျဖင့္ဗုဒၶဘာသာလူ
မ်ိဳးေတြသည္ရဟန္းေတြကိုအျမဲတမ္း
ျမင္ေနၾကရတယ္။အနည္းဆံုးေတာ့နံ
နက္ပိုင္းမွာရြာသူရြာသားေတြဆီကေန
ရဟန္းေတြဆြမ္းလာခံတာျမင္ေတြ႕ေန
ၾကရတယ္။ဒါေပမယ့္ရဟန္းဆိုတာ
ဘယ္သူလဲသိၾကရဲ႕လာ?အားလံုးကို
အရင္ဆံုးသိရၿပီးနားလည္းသေဘာ
ေပါက္ရမယ္။တကယ္လို႔ဗုဒၶျမတ္စြာ
ဘုရားမရိွခဲ့ရင္ရဟန္းေတြမရိွဘူးဆိုတာ
ေသခ်ာစြာသိႏိုင္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္းေတြသည္ပုထုဇဥ္ဘဝ
ကတည္းကတရားေတာ္ေတြကိုနာၾကား
ဖူးတဲ့သူျဖစ္ၾကတယ္။ၿပီေတာ့တကယ္ပဲတရားေတာ္ေတြကိုနားလည္သေဘာ
ေပါက္ၿပီးအက်ိဳးေတြကိုျမင္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္စြန္႔လႊတ္ဖို႔ခဲယွဥ္းတဲ့ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ၾကတယ္။ေနာက္
ၿပီးေတာ့ပစၥည္းဥစၥာေတြ၊ေဆြမ်ိဳးေတြ
ႏွင့္စိတ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့အရာေတြအား
လံုးကိုလည္းစြန္႔လႊတ္လိုက္တယ္။ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီးအားလံုး
ေသာကိေလသာမွကုန္ခန္းသြားေအာင္
ႏွင့္ရဟနၱာျဖစ္တဲ့အထိတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကာဖို႔အတြက္ႏွင့္ကိ
ေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ဗုဒၶ
ျမတ္စြာဘုရားဆီကရဟန္းျပဳဖို႔ခြင့္ပန္
ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ထဲကရဟန္းေတြသည္အကုသိုလ္ေတြကိုစြန႔္ပစ္တဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြျဖစ္ၿပီး
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သားေတာ္ေတြျဖစ္ၾက
တယ္။ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ဗုဒၶျမတ္စြာ
ဘုရားျဖစ္ၿပီးဖခမည္းေတာ္လည္းျဖစ္
တယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့ဘယ္အရာမဆိုရဟန္းျဖစ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေတြကတကယ့္အရိုအေသႀကီးစြာျဖင့္လိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။

 

ရဟန္းေတြအားလံုးဘယ္ေခတ္
ဘယ္အခါမဆိုဘယ္လိုအေၾကာင္းျပ
ခ်က္ေတြပဲရိွရွိျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုး
အမေတြကိုမလိုက္နာမက်င့္ၾကံပဲနဲ႔မရဘူး။ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမသြားတဲ့အဆံုး
အမစကားေတြအားလံုးေျပာင္းလဲလို႔
မရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမတ္စြာ
ဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြ
အားလံုးကိုဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္
ကမွေျပာင္းလဲလို႔မရဘူး။ဒီအေၾကာင္း
ေၾကာင့္ဘယ္အခ်ိန္အခါမဆိုရဟန္းက
ရဟန္းလိုက်င့္ၾကံရၿပီးပညာေတြတိုး
တက္ေအာင္စုေစာင္းပြားမ်ားရမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီကိေလသာေတြကိုျခစ္
ထုတ္ရမွာျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္း
ဝတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္တရားေတာ္
ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီးကိေလသာ
ေတြျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ႏွင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းက်င့္ၾကံအားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရမယ္။အဲဒါမွဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ထဲကရဟန္းေတြျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တကယ္လို႔ဒီအေၾကာင္း
ေၾကာင့္မဟုတ္ရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲ
ကရဟန္းေတြဟုတ္ရဲ႕လာ?အဲဒါကိုသိ
ေစျခင္တာကတကယ္လို႔ဗုဒၶဘာသာလူ
မ်ိဳးေတြသည္တရားေတာ္ေတြကိုနားမလည္သေဘာမေပါက္ဘူးဆိုရင္ရဟန္း
ေတြကဘယ္သူေတြလဲဆိုတာမသိႏိုင္ဘူး။ဒါေပမယ့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမ
ျဖစ္တဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုေလ့လာ
သင္ၾကားရတဲ့အခါနားလည္းၿပီးသိႏိုင္
တာကဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္း
ေတြသည္ကိုယ့္ရဲ႕ကိေလသာေတြကို
ျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ႏွင့္တရားေတာ္ေတြ
ကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ရဟန္း
ဝတ္ရျခင္းျဖစ္တယ္။

 

 

“ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲက
ရဟန္းေတြရဲ႕တာဝန္”

ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြ
သည္အေရးႀကီးတဲ့တာဝန္ႏွစ္မ်ိဳးရိွ
တယ္။အဲဒီႏွစ္မ်ိဳးကေတာ့(၁)ခႏၶာဒုလ
အဓိပၸါယ္ကေတာ့ဝိနည္းတရားေတာ္
ေတြကိုမွန္ကန္စြာႏွင့္နားလည္သေဘာ
ေပါက္ေအာင္ေလ့လာသင္ၾကားရမယ္။
(၂)ဝိပသာနာဒုလ အဓိပၸါယ္ကေတာ့တ
ရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီး
ေနာက္မွန္ကန္စြာလိုက္နာက်င့္ၾကံရ
မယ္။ဒါေတြကဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲက
ရဟန္းေတြရဲ႕အဓိကတာဝန္ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္
တယ္။ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကသုတနိ
ကယ္ခႏၶဓမၼသုတ္ထဲကဒီလိုသာဓက
ေတြရိွတယ္။
ဒီတာဝန္ေတြကေတာ့တစ္ခု
ေသာနိကယ္ကိုသင္ၾကားရင္လည္း
ေကာင္းတယ္။ႏွစ္ခုေသာနိကယ္ကိုသင္
ၾကားရင္လည္းေကာင္းတယ္။ျမတ္စြာ
ဘုရားရဲ႕ဩဝါဒျဖစ္တဲ့ပိဋကတ္သံုးပံု
ကိုၿပီးဆံုးေအာင္သင္ၾကားရင္လည္း
ေကာင္းတယ္။ေနာက္ၿပီးကိုယ့္ရဲ႕ဥာဏ္
ပညာရိွသေလာက္သင့္ေတာ္သေလာက္နဲ႔ပဲသိမ္းထားလို႔ရႏိုင္ၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမဩဝါဒကိုျပန္ၿပီးေဟာ
ေျပာႏိုင္တယ္။အဲဒါကိုခႏၶာဒုလလို႔ေခၚတယ္။ေနာက္ၿပီးဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးမွာၿပီး
ဆံုးျခင္းႏွင့္ပ်က္ဆီးျခင္းရဲ႕အစေတြျဖစ္
တယ္။ဒါေၾကာင့္ပညာဥာဏ္နဲ႔အျမင္မွန္
(ဝိပသာနာ)တိုးတက္ပြားမ်ားေအာင္
ဆက္ခါဆက္ခါျဖစ္ေပၚမႈရိွၿပီးေပါ့ပါး
တဲ့က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ
ဆီကရဟန္းေတြရိွၾကတယ္။မြန္ျမတ္ၿပီးသင့္ေတာ္ေလၽွာက္ပတဲ့ေနရာနဲ႔ဝမ္း
ေျမာက္ဝမ္းသာစြာရိွၾကတယ္။အဲဒါ
ကိုဝိပသာနာဒုလလို႔ေခၚတယ္။

 

ေကာင္းမြန္တဲ့က်င့္ၾကံျခင္း
သည္ျမင့္ျမတ္ၿပီးကိုယ့္ဘဝနဲ႔သင့္ေတာ္
တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုလုပ္ျခင္းျဖင့္ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြျဖစ္ၾကတယ္။ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ၿပီးေတာ့
ေကာင္းျမတ္ၿပီးမွန္ကန္တဲ့အရာေတြကို
က်င့္ၾကံရတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာရတဲ့
အတြက္ေၾကာင့္မွန္ကန္ၿပီးနားလည္သ
ေဘာေပါက္မႈေတြရိွလာတယ္။

 

“အခ်ိန္တိုင္းရဲ႕အားကိုးရာအမွန္”

သတၱဝါေတြအားလံုးသည္စု
ေစာင္းျခင္းအရက်င့္ၾကံမႈေတြရိွၾက
တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့မ်ားေသာ
အားျဖင့္အျမင္မွန္ႏွင့္နားလည္မႈမွန္ေတြမရိွၾကဘူး။ေကာင္းျမတ္တဲ့အားကိုးမႈ
ေတြလည္းမရိွၾကဘူး။နားလည္းသ
ေဘာေပါက္မႈအမွန္ေတြလည္းမရိွၾက
ဘူး။ေနာက္ၿပီးမေကာင္းမႈကတ္ဆိုး
တစ္ခုခုနဲ႔ၾကံဳေတြ႕တဲ့အခါ(သို႔)အလိုမရိွ
တဲ့အရာနဲ႔လက္ခံရရိွခဲ့ရင္လည္းစိတ္အလိုတိုင္းက်မရိွဘူး။ဒါေၾကာင့္အမ်ား
ႀကီးတံုလႈပ္ၾကၿပီးတစ္ဦးစီ၊တစ္ဦးစီယံု
ၾကည္မႈအရအားကိုးမႈေတြကြဲျပားစြာ
ရွာလာၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ကုသိုလ္တ
ရားေတြတိုးတက္ဖို႔အတြက္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ေနာက္ၿပီးအျမင္မွန္ျခင္းႏွင့္နား
လည္သေဘာေပါက္ျခင္းေတြနည္း
နည္းေလေတာင္မျဖစ္ေပၚေတာ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္မသိမႈေတြနဲ႔အကုသိုလ္ေတြ
ပိုၿပီးထပ္မ်ားလာတယ္။ေနာက္ၿပီးၿငိ
တြယ္ျခင္းႏွင့္အျမင္မွားျခင္းေတြပိုမ်ား
လာတယ္။ဥပမာ-အရွက္အေၾကာက္မ
ရိွတဲ့ရဟန္းေတြကိုျပန္ၿပီးအားကိုးၾက
တယ္။ယၾတာေျချခင္း၊ေဗဒင္လကၡာ
ၾကည့္ျခင္း၊ေရမန္းျဖန္းေပးျခင္းစသည္
ျဖင့္လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။
ကိုယ္တိုင္ကလည္းမွားေနတဲ့
အရာေတြကိုလုပ္တဲ့အျပင္အရွက္အ
ေၾကာက္မရိွတဲ့ရဟန္းေတြကိုပါမွားတဲ့
အရာေတြပိုၿပီးထပ္လုပ္ေအာင္အားေပး
တာနဲ႔တူတယ္။ေနာက္ၿပီးတစ္ပါးသူ
ေတြကိုလည္းပိုၿပီးေတာ့အျမင္မွား
ေအာင္လုပ္ေပးတာနဲ႔တူတယ္။ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပညာေတြတိုးတက္
ဖို႔တားဆီးတဲ့(ေဗဒင္တြက္ျခင္း၊လဏၡာ
ၾကည့္ေပးျခင္းစတဲ့မိစၧာဒိဌိဝါဒ-အျမင္
မွား၊အယူမွား)လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္တဲ့အ
တြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။တကယ္အမွန္
ဆိုရင္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြ
ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြလုပ္လို႔မရဘူး။ဘယ္ရ
ဟန္းမဆိုမိစၧာဒိဌိဝါဒလုပ္ရပ္ေတြကို
လုပ္ရင္အားလံုးအာပတ္သင့္တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့မွားတဲ့လုပ္ရပ္
ေတြျဖစ္ၿပီးမေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ
လည္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ကုသိုလ္တ
ရားေတြနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္ရပ္ေတြ
ျဖစ္ၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမတ
ရားေတြနဲ႔လည္းမညီညြတ္တဲ့လုပ္ရပ္
ေတြျဖစ္တယ္။ၿပီးေတာ့အမွန္ေတြသိၿပီး
ေရာက္ႏိုင္ဖို႔လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြမဟုတ္
ဘူး။တကယ္လို႔ကိုယ့္မွာမရိွတဲ့(သို႔)မရတဲ့စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ေတြကိုရိွတယ္/ရတယ္
လို႔ေျပာရင္အျပစ္ႀကီးၿပီး(ပါရာဇီက)
အာပတ္ထိုက္တယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္း
ဘဝအျဖစ္မွျပတ္သြားတယ္။

 

အျမင္မွားတဲ့(မိစၧာဒိဌိဝါဒ)
ရဟန္းေတြသည္စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္မရပဲရ
သည္ဟုသူ႔ကိုယ္သူထင္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္က်င့္ၾကံမႈေတြမေကာင္းတဲ့သူ
ျဖစ္ၿပီးမွားတဲ့အသက္ေမြးဝမ္းနဲ႔အသက္
ရွင္ေနၾကတယ္။အက်င့္သီလေတြနဲ႔အညီမေနတဲ့ရဟန္းေတြျဖစ္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္
ကိုဖ်က္ဆီးတဲ့သူျဖစ္ၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြကိုပိတ္ပင္တဲ့သူလည္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ရရိွလာမဲ့ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြဆီကေကာင္းျခင္းမဂၤ
လာေတြနဲ႔ဆုတ္ရႈပ္ရတဲ့သူျဖစ္တယ္။ဒီ
လိုမ်ိဳးနဲ႔ပဲမသင့္ေတာ္/မလိုက္ဖက္တဲ့အ
ရာေတြကိုဆက္ၿပီးလုပ္ေနအံုးမယ္ဆို
ရင္ေနာက္ဘဝဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ?
ကိုယ္တိုင္ပဲအျပစ္ျဖစ္တယ္။တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕စုေစာင္းလာျခင္းေတြကိုသိျမင္ႏိုင္ၿပီးရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ပုထုဇဥ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္သူမဆိုစုေစာင္းလာျခင္းအတိုင္း
ျဖစ္ရတယ္။တကယ္လို႔တရားဓမၼေတြကိုမေလ့လာမသင္ၾကားပဲအျမင္မွန္မႈ၊
နားလည္သေဘာေပါက္မွန္မႈေတြမရိွဘူးဆိုရင္မွားတဲ့က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈေတြကအခြင့္အေရးရိွတိုင္းအျမဲတန္းျဖစ္
ေပၚလာႏိုင္တယ္။

 

ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကထိခနိကယ္
စီလွခႏၶေဝါသုတ္ထဲကမိစၧာဒိဌိဝါဒေတြအမ်ားႀကီးေျပာဆိုဆံုးမသြာတယ္။ဝိ
နည္းတရားေတာ္ထဲကရဟန္းေတြသည္
မိစၧာဒိဌိဝါဒလုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ျခင္း
မရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္ရမယ္။ဥပမာအား
ျဖင့္ဒီလို႔သာဓကေတြရိွခဲ့တယ္။
ရဟန္းေတြမိစၧာဒိဌိဝါဒနဲ႔အတူ
မွားတဲ့အသက္ေမြမႈနဲ႔ပတ္သက္ျခင္း
ေတြမရိွေတာ့ဘူး။ဥပမာ-တစ္ခ်ိဳ႕
ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ဒါယကာေတြသဒၵါတ
ရားနဲ႔လႉတဲ့ဆြမ္းကိုဘုန္းၿပီးမိစၧာဒိဌိဝါဒ
ႏွင့္မွားတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔အသက္ေမြးၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္လကၡဏာေဟာျခင္း၊
နိမိတ္ေဟာျခင္း၊မိုးႀကိဳးပစ္တြက္ျခင္း၊မီးပူေဇာ္ျခင္း၊ဖေယာင္းတိုင္ႏွင့္လွည့္ၿပီးပူေဇာ္ျခင္း၊ေထာပတ္ဆီျဖည့္ျခင္းျဖင့္
မီးပူေဇာ္ျခင္း၊ဆီျဖည့္ျခင္းျဖင့္မီးပူေဇာ္
ျခင္း၊အံုဖြရြတ္ျခင္းျဖင့္မီးပူေဇာ္ျခင္း၊
ေသြးျဖင့္ကံကိုလွည့္ပတ္ၿပီးပူေဇာ္ျခင္း၊
မီးအကျဖင့္ပူေဇာ္ျခင္းဆန္စပါးျဖင့္မီးပူ
ေဇာ္ျခင္းႏွင့္ေဗဒင္တြက္ျခင္း၊အိမ္ပုံ
သဏၬန္ကိုၾကည့္ေပးျခင္း၊လယ္၊ယာ
ေျမပုံသဏၬန္ကိုၾကည့္ေပးျခင္း၊ဂါထာ
ဆရာ၊သရဲသရာ၊ေႁမြဆရာႏွင့္အင္းခြက္
ခ်ၿပီးအိမ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းတဲ့ဆရာ
ျဖစ္ျခင္းစသည္တို႔လုပ္လာၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီးယၾတာေခ်ျခင္း၊ဂါထာေတြ
ရြတ္ၿပီးသရဲ၊တေစၧေတြေမာင္းထုတ္ေပး
ျခင္းအိမ္ေတြကိုကာကြယ္ဖို႔အတြက္ဂါထာရြတ္ျခင္း၊မိန္းမစာေတြကို
ေယာက်ာ္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးျခင္း၊
ေယာက်္ားေတြကိုမိန္းမစာျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေပးျခင္း၊အိမ္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ေန႔
ရက္၊လေတြၾကည့္ေပးျခင္း၊ေျမယာ
ေတြမႈတ္၊မာန္းေပးျခင္း၊ေရမာန္းျဖန္း
ျခင္း၊ေရမာန္းေလာင္းျခင္းႏွင့္မီးပူေဇာ္
ျခင္းတို႔ျဖင့္လုပ္လာၾကတယ္။

 

 

ပညာရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္
ကေတာ့နားလည္မႈမွန္၊အျမင္မွန္ေတြရိွ
ၿပီးမအားကိုးသင့္တဲ့အရာေတြကိုမအား
ကိုးေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္အမြန္ျမတ္ဆံုး
ေသာအားကိုးရာမွီခိုရာေတြရိွတယ္။အဲ
ဒါကေတာ့`ရတနာသံုးပါး’ျဖစ္ၿပီးတစ္
သက္လံုးမွီခိုအားထားရာျဖစ္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရား
ေတာ္ေတြကိုနာၾကားျခင္းႏွင့္ေလ့လာ
သင္ၾကားျခင္းျဖင့္နားလည္မႈမွန္အျမင္
မွန္ေတြတဆင့္စီ၊တဆင့္စီစုေစာင္းၾကတယ္။မွန္ကန္စြာနဲ႔နားလည္မႈေတြရိွလာ
တဲ့အခါဘယ္ေနရာမွာပဲေနေနဘယ္အ
ရာေတြနဲ႔ပဲေတြ႕ၾကံဳပါေစအမွန္ေတြကို
နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းႏွင့္အ
ေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးေတြကိုနားလည္ရင္
ဘာကိုမွမတံုလႈပ္ေတာ့ဘူး။(သို႔)ပညာ
ရိွသေလာက္တံုလႈပ္မႈေတြနည္းလာ
တယ္။မလိုခ်င္မႏွစ္သက္တဲ့အရာေတြ
ကိုရလာတဲ့အခါသေဘာက်မႈေတြမရိွ
ဘူး။(သို႔)ဒုကၡေဘးဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ၾကံဳ
လာတဲ့အခါကိုယ္လုပ္ထားခဲ့တဲ့အကု
သိုလ္ကံေတြရဲ႕အက်ိဳးေပးတဲ့အခ်ိန္
ျဖစ္တယ္လို႔နားလည္သေဘာေပါက္
လိုက္တယ္။ဒါေၾကာင့္အဲလို႔အက်ိဳး
ေတြျဖစ္ေပၚလာၿပီးဘယ္သူမွမလုပ္ရပဲ
နဲ႔တရားသေဘာအတိုင္းျဖစ္ေပၚလာ
တယ္။အားလံုးသည္အေၾကာင္း
ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚၿပီးဘယ္သူတစ္ဦးတစ္
ေယာက္ရဲ႕သေဘာေတြ၊အလိုဆႏၵေတြ
အတိုင္းမရဘူး။ျဖစ္ၿပီးဆိုရင္လည္းမ
ျဖစ္ေအာင္တားဆီးလို႔လည္းမရဘူး။
ခ်ဳပ္ခ်ယ္လို႔လည္းမရဘူး။အေၾကာင္း
ေတြျဖစ္ရျခင္းႏွင့္အက်ိဳးေတြရရိွျခင္း
ေတြနားလည္မႈမွန္ကန္လာတဲ့အခါဘဝ
မွာေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြစုေစာင္းဖို႔အ
တြက္မေမ့မေလ်ာ့တဲ့သူျဖစ္ဖို႔သတိေပး
ျခင္းျဖစ္တယ္။ကိုယ့္နဲ႔တစ္ပါးသူေတြပါ
အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ၿပီးတရားေတာ္ေတြ
ကိုနာၾကားျခင္းႏွင့္ေလ့လာသင္ၾကား
ၾကတယ္။ပညာေတြကိုတိုးတက္ပြား
မ်ားေအာင္စုေစာင္းၿပီးကိုယ္က်ိဳးအ
တြက္ေရွ႕ဆက္ၿပီးအားကိုးအားထားရ
တဲ့အရာျဖစ္တယ္။

 

“ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက
ကတ္ဆိုးေတြက်ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာရြာသူရြာသားေတြကိုရဟန္းေတြဘယ္လိုကူညီသလဲ?”
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္အ
ေလာင္းေတာ္ဘဝကတည္းကပါရမီ
ေတြျဖည့္ဆီးလာခဲ့တာေလးသေခၤ်ႏွင့္
ကမၻာတစ္သိန္းအထိအခ်ိန္ၾကာခဲ့တယ္။တရားေတာ္ေတြကိုထိုးထြင္းစြာသိၿပီး
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားျဖစ္လာခဲ့တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္သတၱဝါေတြအားလံုးကိုကူညီ
ဖို႔ႏွင့္ဆင္းရဲခုကၡကေနလြတ္ေျမာက္ဖို႔
အတြက္ဘုရားပြင့္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ဗုဒၶ
ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္သတၱဝါ
ေတြအေပၚမွာႀကီးမားတဲ့မဟာကရုဏာ
စိတ္ေတြျဖစ္ၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုဆိုဆံုးမသြားတယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားတ
ရားသိေတာ္မႈၿပီးေနာက္သတၱဝါေတြကို
၄၅ ဝါကာလပတ္လံုးေရတြက္မကုန္
ေအာင္တရားေတာ္ေတြကိုဆိုဆံုးမခဲ့
တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့နားလည္
မႈေတြမွန္ၿပီးတစ္သက္လံုးအျမင္မွန္ဖို႔
ႏွင့္ပညာေတြျဖစ္ေပၚဖို႔အတြက္ျဖစ္
တယ္။ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမ
သြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကေနအက်ိဳး
ေတြရရိွသြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြေရတြက္လို႔
မကုန္ႏိုင္ေအာင္ရိွတယ္။ဒါေၾကာင့္
ဘယ္လိုအခ်ိန္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ဗုဒၶျမတ္
စြာဘုရားႏွင့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အရိယာ
သာဝကေတြပါသစၥာတရား(အမွန္)ေတြ
ကိုေၾကျငာၿပီးျမတ္ဗုဒၶရဲ႕သာဝကေလး
ဖြဲ႕ကိုတရားေတာ္ေတြနားလည္ေအာင္
ကူညီေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တယ္။တကယ့္ကို
ျမင့္ျမတ္တဲ့ကူညီျခင္းျဖစ္တယ္။ေနာက္
ၿပီးတရားေတာ္ေတြကိုနားလည္သ
ေဘာေပါက္မႈမွန္ကန္ေစဖို႔အတြက္ကူ
ညီၿပီးတသက္လံုးအားကိုးလို႔ရတဲ့တရားေတြလည္းျဖစ္တယ္။

 

ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကဂုတ္တနိ
ကယ္ရတနသုတ္ထဲမွာဒီလိုအေၾကာင္း
ေတြျပထားတယ္။ေဝသာလီၿမိဳ႕ထဲမွာ
ကတ္ဆိုးေတြက်ေရာက္တုန္းကဗုဒၶ
ျမတ္စြာဘုရားသည္တရားေတာ္ေတြကို
ဆိုဆံုးမဖို႔အတြက္ေဝသာလီၿမိဳ႕မွာႂကြ
ေရာက္လာခဲ့ၿပီးရတနသုတ္ကိုေဟာ
ေျပာဆံုးမသြားတယ္။ရတနသုတ္ထဲမွာ
ျမင့္ျမတ္တဲ့ရတနာသံုးပါးအေၾကာင္းကိုေဟာေျပာသြားတယ္။ဘာေတြလဲဆို
ေတာ့ဘုရားရတနာ၊တရားရတနာ၊သံဃာရတနာတို႔ျဖစ္ၾကတယ္။ရတနာဆို
တာကေတာ့အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွၿပီး
တကယ့္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းၿပီးတန္ဖိုးရိွတယ္။ေနာက္ၿပီးတန္ဖိုးျပတ္လို႔မရတဲ့အျပင္ေတြ႕ရျမင္ရဖို႔လည္းခဲယွဥ္း
တယ္။ပညာရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္
အားကိုးရာျဖစ္ၿပီးဝမ္းသာပီတိေတြျဖစ္
ေပၚေစတယ္။ဒီလိုဂုဏ္လကၡဏာမ်ိဳး
ေတြသည္ျမတ္စြာဘုရား၊တရားေတာ္
ႏွင့္အရိယာသံဃာေတာ္ေတြမွသာရိွၿပီး
ျဖစ္ေပၚတဲ့အရာေတြျဖစ္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္“ရတနာသံုးပါး”ျဖစ္ၾကတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ရတနသုတ္ကို
ေဟာေျပာၿပီးဆံုးမသြားတဲ့အခါမွာရွစ္
ေသာင္းေလးေထာင္အထိလူေတြ
ေျမာက္မ်ားစြာတရားေတာ္ေတြကိုသိ
ရိွေတာ္မႈသြားတယ္။တရားေတာ္ေတြသိရိွေတာ္မႈျခင္းျဖင့္သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲ
ကေနလြတ္ေျမာက္ၿပီးျမင့္ျမတ္တဲ့ကယ္
တင္ျခင္းေတြလည္းျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားကတရားေတာ္ေတြနဲ႔ဆိုဆံုးမတာ
ကလြဲၿပီးသတၱဝါေတြကိုတစ္ျခားအရာ
ေတြနဲ႔မကယ္တင္ခဲ့ဘူး။

 

ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကသံယုတ္
တနိကယ္သဠာရတနထဲကကူလသုတ္ထဲမွာတစ္ခ်ိန္တုန္းကျမတ္စြာဘုရား
သည္ေျမာက္မ်ားစြာေသာရဟန္းသံ
ဃာေတြနဲ႔ကိုဆိုစံနပုပ္မွာႂကြသြားၿပီး
ပါဝါလီပန္းျခံနာလန္ဒါခါအနီးမွာသီ
တင္းသံုးေတာ္မူတယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္း
ကနာလန္ဒါခါမွာဒုတ္ေဘးကမ္ၾတ
ကတ္ဆိုးနဲ႔ေတြ႕ဆံုၿပီးရြာသူရြာသား
ေတြေသာကမ်ားစြာနဲ႔ၾကံဳေတြ႕ရတယ္။
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတာေတာင္မွျမတ္စြာဘု
ရားကအဲဒီေနရာမွာသီတင္းသံုးေနထိုင္
ၿပီးပုံမွန္ပဲဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူတယ္။ဒါ
ေၾကာင့္နိလန္နာပိုရဲ႕တပည့္ျဖစ္တဲ့အစီ
ဖန္ဒါကဖိုကျမတ္စြာဘုရားကိုလာၿပီး
ျပစ္တင္ေျပာတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားသည္ရြာသူရြာသား
ေတြဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာဆြမ္းခံ
ျခင္းျဖင့္ရြာသူရြာသားေတြကိုညႇင္းပန္း
ႏိွပ္စက္တယ္လို႔ေျပာဆိုတယ္။ဒါေပ
မယ့္ျမတ္စြာဘုရားကအမွန္တရားေတြ
ကိုဆံုးမသြားတာကဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္တစ္ပါးသူေတြလႉတဲ့ဆြမ္းကိုလက္ခံရရိွ
ျခင္းသည္လႉဒါန္းေပးတဲ့သူေတြကိုဘယ္
လိုညႇင္းပန္းႏိွပ္စက္ျခင္းျဖစ္သလဲ?ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အဲဒီလိုဆင္းရဲၿပီးမ
ျပည့္စံုတဲ့ဘဝရိွရတဲ့အေၾကာင္းကအ
တိတ္ဘဝတုန္းကရွိလာခဲ့တယ္။

 

ျမတ္စြာဘုရားကအဲဒီပုဂၢိဳလ္
ေတြကိုသြားၿပီးညႇင္းပန္းႏိွပ္စက္တာမ
ဟုတ္ဘူး။အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကသာကု
သိုလ္ေကာင္းမႈေတြမလုပ္ခဲ့ရလို႔ဒီလို
ဆင္းရဲၿပီးမျပည့္စံုတဲ့ဘဝနဲ႔ေနရတယ္။
ဒါေပမယ့္ျမတ္စြာဘုရားကေမတၱာ၊ကရု
ဏာေတာ္နဲ႔တရားေတြကိုနားလည္ဖို႔ကူညီေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လႉဒါန္းႏိုင္မယ့္ပစၥည္းေတြနည္း
ေနရင္ေတာင္မွလႉဒါန္ခြင့္ရႏိုင္ေသး
တယ္ဆိုရင္ခဏတာအတြင္းမွာစြန္႔
လြတ္လိုက္တဲ့အဲဒီစိတ္သည္ကုသိုလ္
စိတ္ေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္အဲဒီနာ
လန္ဒါခါအနီးနားမွာျမတ္စြာဘုရားသီ
တင္းသံုးေနထိုင္ရျခင္းသည္အတိတ္ဘ
ဝတုန္းကကုသိုလ္ေကာင္းမူေတြမလုပ္ခဲ့
ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုကုသိုလ္ေတြလုပ္ခြင့္ရဖို႔အတြက္အခြင့္အေရးေပးျခင္းျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးလႉဒါန္းလိုက္တဲ့ပစၥည္း
ေတြႏွင့္ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ဆြမ္းကပ္လႉဒါန္းတဲ့အက်ိဳးေတြေၾကာင့္ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္။ဒါေတြက
ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားကတျခားအရား
ေတြနဲ႔ကူညီျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲတရားဓမၼ
ေတြကိုနားလည္သေဘာေပါက္မူေတြရိွ
ျခင္းျဖင့္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္
တယ္။

 

သံုးသပ္သင့္တဲ့အခ်က္ထဲမွာနား
လည္လို႔ရႏိုင္တာကေတာ့ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကအရိယာသာဝကေတြ
အားလံုးရဟန္းအသြင္နဲ႔ရိွေနတဲ့အရွင္
သာရိပုတၱလာ၊အရွင္မဟာေမာက္လၢန္
အရွင္မဟာကသပေတြကအစပုထုဇဥ္
ေတြလုပ္သလိုမ်ိဳးဘယ္ရဟန္းတစ္ပါး
ပါးကမွျပည္သူလူထုေတြကိုကူညီတာ
မေတြ႕ရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အရိယာသာဝကေတြအားလံုးသည္ျမတ္
စြာဘုရားပညတ္ခဲ့တဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုအရိုအေသႀကီးစြာနဲ႔အေလးထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘု
ရားကိုအရိုအေသရိွၾကၿပီးကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းရဟန္းအသြင္နဲ႔ရိွေနတာကိုအ
မွန္အတိုင္းသိၾကတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြမ
ဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕တာ
ဝန္ေတြကိုပုထုဇဥ္ေတြလုပ္သလိုမ်ိဳး
လုပ္လို႔မရဘူး။ရဟန္းဘဝနဲ႔ေနၿပီးဆို
ရင္ရဟန္းဘဝနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့တာဝန္
ေတြကိုပဲလုပ္သင့္တယ္။ဒေၾကာင့္ျပည္သူလူထုေတြကိုကူညီျခင္းသည္ျမတ္ဗုဒၶ
ရဲ႕ဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကို
ေဟာေျပာဆံုးမျခင္းအားျဖင့္ျမင့္ျမတ္
စြာနဲ႔ကူညီလို႔ရတယ္။တစ္ျခားေသာအရာေတြနဲ႔ကူညီျခင္းမဟုတ္ဘူး

 

“ရဟန္းေတြပုထုဇဥ္ေတြလုပ္သလို
မ်ိဳးျပည္သူလူထုေတြကိုလာၿပီးကူညီတာဘယ္လိုအျပစ္ေတြျဖစ္ေပၚလာ
သလဲ?”
ရဟန္းေတြသည္ပုထုဇဥ္ေတြ
လုပ္သလိုမ်ိဳးျပည္သူလူထုေတြကိုလာ
ၿပီးကူညီတဲ့ေနရာမွာဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ျပန္ၿပီးေတာ့ေဝဖန္သံုးသပ္ရမွာကရဟန္းဆိုတာဘယ္သူလဲ?
ပုထုဇဥ္ဘဝကိုစြန္႔လြတ္လိုက္ၿပီးဆိုရင္
ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕က်င့္ၾကံမႈလိုမ်ိဳးေနလို႔
မရေတာ့ဘူး။ၿပီးေတာ့ကူညီလို႔လည္း
မရေတာ့ဘူး။အဲဒါေၾကာင့္မွားတဲ့လမ္း
ဘက္မွာအသက္ေမြးဝမ္းျပဳၾကၿပီးရ
ဟန္းေတြရဲ႕တာဝန္ေတြလုပ္ဖို႔ေမ့သြား
ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတြကိုရတနာသံုးပါးအေပၚမွာၾကည္ညိဳျခင္းေတြ
ပ်က္ေအာင္လုပ္တာနဲ႔တူသည္။ၿပီး
ေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီမက်င့္ၾကံ
တဲ့ရဟန္းေတြျပန္ၿပီးေတာ့ခ်ီးမႊမ္း
ေျမာက္စားၾကတယ္။ျပည္သူလူထု
ေတြကိုဥေပကၡာမျပဳပဲအသံုးအေဆာင္
ပစၥည္းေတြ၊အစားအစာေတြ၊ေငြေတြပါ
ေပးၿပီးကူညီတာကအစအဲဒီပုထုဇဥ္
ေတြအားလံုးကိုလာၿပီးေပးၾကတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲကရ
ဟန္းေတြရဲ႕တာဝန္ေတြဟုတ္လာ?(သို႔)
မဟုတ္ဘူးလာ?ပိုၿပီးျမင့္ျမတ္တဲ့ဘဝ
မွာၿငိမ္သက္ျခင္းေတြပိုၿပီးရိွလာသလာ?(သို႔)မရိွဘူးလာ?အဲဒါဝိနည္းသိကၡပုဒ္
နဲ႔တကယ့္ကိုမညီတဲ့လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္
တယ္။အျပစ္ေတြလည္းျဖစ္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ခ်ီးမႊမ္းေျမာက္စားၿပီးအေလး
ထားသင့္တဲ့အရာေတြကေတာ့တရား
ေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီးရ
ဟန္းေတြရဲ႕ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို
လိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ္။ေနာက္ၿပီးဝိ
နည္းတရားေတာ္ေတြနဲ႔က်င့္ၾကံမႈမွား
ေနတဲ့ရဟန္းေတြကိုေျမာက္စားရမွာ
မဟုတ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရ
ဟန္းနဲ႔ပုထုဇဥ္ေတြသည္တစ္ျခားစီပဲ
အရမ္းကိုကြာျခားတယ္။

 

ရဟန္းေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြသည္
ပုထုဇဥ္ေတြလိုမ်ိဳးျပည္သူလူထုေတြကို
လာၿပီးကူညီျခင္းသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အမ်ားႀကီးမွားေနတာေတြ႕ရတယ္။
လိုအပ္တဲ့အေရအတြက္ပမာဏအတိုင္းျပည့္ေအာင္ေငြေတြကိုလက္ခံၾကတယ္။အဲဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မွားၿပီး
အာပတ္သင့္တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုခ်ိဳးေဖာက္ၿပီးေရႊ၊ေငြလက္ခံတဲ့
အခ်က္မွာအာပတ္သင့္တယ္။ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ထဲကရဟန္းေတြသည္ေရႊ၊ေငြေတြကို
လက္မခံၾကဘူး၊မသာယာၾကဘူး။ဒါ
ေၾကာင့္ေရႊနဲ႔ေငြေတြကိုလက္ခံတဲ့ဘယ္
ရဟန္းမဆိုကိုယ္တိုင္ကပဲလက္ခံသည္
ျဖစ္ေစ၊တစ္ပါးသူေတြကိုလက္ခံခိုင္း
သည္ျဖစ္ေစ(သို႔)တစ္ပါးသူေတြသိမ္း
ထားေပးတဲ့ေရႊ၊ေငြေတြကိုသာယာရင္
လည္းအာပတ္သင့္တယ္။ဆိုလိုတာက
နိသဂၢိဝါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။သိကၡာ
ပုဒ္နံပါတ္ရွစ္ထဲကကိုဆီရဝမွာဒီလိုရိွ
တယ္။“တစ္ပါးေသာရဟန္းတို႔သည္
ေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊
လက္ခံခိုင္းသည္ျဖစ္ေစ(သို႔)တစ္ပါး
သူေတြသိမ္းထားေပးတဲ့ေရႊ၊ေငြေတြကို
သာယာသည္ျဖစ္ေစနိသဂၢိဝါစိတ္အာ
ပတ္သင့္တယ္။

 

ရဟန္းေတြသည္ေရႊ၊ေငြေတြကို
လက္ခံလို႔မရယံုေလာက္နဲ႔မဟုတ္ဘူး။
တစ္ျခားသူေတြကိုလည္းေငြေတြသြား
ေဝေပးရင္လည္းမရဘူး။ရလာတဲ့ေငြ
ေတြနဲ႔ပစၥည္းေတြသြားဝယ္ရင္လည္းမရ
ဘူး။ရဟန္းေတြဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ေနတာရဟန္းေတြရဲ႕တာဝန္ေတြမဟုတ္ဘူး။ရ
ဟန္းေတြေငြသံုးျခင္းျဖင့္ပစၥည္းေတြကို
ဝယ္ယူျခင္းသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မွား
ေနတယ္။ဒါေၾကာင့္နိသဂၢိဝါစိတ္အာ
ပတ္သင့္တယ္။သိကၡာပုဒ္နံပါတ္ကိုးထဲ
ကကိုဆီရဝမွာဒီလိုရိွတယ္။“တစ္ပါး
ေသာရဟန္းတို႔သည္ေငြေတြနဲ႔အမ်ိဳး
မ်ိဳးေသာပစၥည္းေတြကိုေရာင္းဝယ္ရင္
နိသဂၢိဝါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။ၿပီး
ေတာ့လည္းၿငိမ္သက္ျခင္းေတြမရိွတာ
ကိုျမင္ေတြ႕ရတယ္။ေငြေတြကိုလက္ခံ
ျခင္းျဖင့္တကယ့္ကိုစိုးရိမ္စိတ္ေတြျဖစ္
ေစတယ္။ၿပီးေတာ့လည္းပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕က်င့္ၾကံမႈေတြအားလံုးနဲ႔တူေနတယ္။
ေရႊ၊ေငြေတြလက္ခံရရိွၿပီးေငြေတြနဲ႔ဝယ္
ယူသံုးေဆာင္ၾကတယ္။

 

ရဟန္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားဖို႔
ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုတာရွည္ေအာင္မေစာင့္ေရွာက္တဲ့အျပင္အရိုအေသေတြလည္းမျပဳၾက
ေတာ့ဘူး။ျမတ္စြာဘုရားပညတ္ခဲ့တဲ့ဝိ
နည္းတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္
ၾကားဖို႔အလိုဆႏၵေတြမရိွတဲ့ရဟန္းေတြ
ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုတာရွည္ေအာင္မေစာင့္ေရွာက္တဲ့ရဟန္းအဖြဲ႕ေတြလို႔ေခၚရတဲ့အ
ေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္အာပတ္
ေတြသင့္တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ
ကိုမေစာင့္ေရွာက္တဲ့အခ်က္မွာနိသဂၢိ
အာပတ္ေတြထပ္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္
ေကာင္းမႈကုသိုလ္စိတ္ကေနေဝးေစ
တယ္။ဝိနည္းသုတ္ထဲကအခ်က္အ
လက္ေတြထဲမွာမဟာဝိဖန္ပါႀကီတီ
သိကၡာပုဒ္ထဲကနံပါတ္ေလးဆူလာပါ
ေဝါမွာဒီလိုရိွပါတယ္။“ရဟန္းတို႔အား
လံုးဒီလိုသိကၡာပုဒ္ေတြကိုထုတ္ေျပာရ
ျခင္းသည္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကိုတာ
ရွည္ေအာင္မေစာင့္ေရွာက္တဲ့ရဟန္း
ေတြအတြက္ပါႀကီတီအာပတ္သင့္တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြကပညတ္ထားတဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြအတိုင္းထုတ္ေျပာသည္
ျဖစ္ေစ၊တရားေတာ္ေတြကိုထုတ္ေျပာသည္ျဖစ္ေစဘယ္ရဟန္းတစ္ပါးပါးမ
ဆိုသေဘာမတူျခင္း၊အျမင္မတူျခင္းႏွင့္
နာၾကားဖို႔လက္မခံျခင္းတို႔သည္အာ
ပတ္ေတြျဖစ္တယ္။သိကၡာပုဒ္တိုင္း
အာပတ္သင့္တယ္။

 

ဝိနည္းသုတ္ထဲကအခ်က္အ
လက္အရမဟာဝိဖန္မွာဒီလိုရိွတယ္။
ဝိနည္းအရေနထိုင္ျခင္းသည္လည္
ေကာင္း၊ဝိနည္းမဟုတ္တဲ့တရားေတြနဲ႔
ေနထိုင္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္ေတြတာရွည္ေအာင္မေစာင့္
ေရွာက္ျခင္းေတြေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတြက
ရဟန္းေတြကိုလာၿပီးေျပာၾကတယ္။ဒီအခ်က္ေတြကျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္မ
ျဖစ္ျခင္း၊ဖယ္ရွားျခင္းအတြက္မျဖစ္
ျခင္း၊သဒၵါတရားျဖစ္ေပၚမယ့္သူေတြအ
တြက္မျဖစ္ျခင္း၊မစုေစာင္းျခင္းအတြက္
မျဖစ္ျခင္းႏွင့္ဝိရိယရိွဖို႔အတြက္မျဖစ္
ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ဆိုၿပီးရဟန္းေတြကအ
ေၾကာင္းျပတယ္။အဲဒါေၾကာင့္သိကၡာ
ပုဒ္တိုင္းနဲ႔အာပတ္သင့္တယ္။

 

ပံုမွန္(ဓမၼတာ)အားျဖင့္ေျပာရ
ရင္ရဟန္းေတြသည္အမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့လူ
ေတြဆီကပစၥည္းေတြကိုအလႉခံအျဖင့္နဲ႔
ေတာင္းဆိုထားျခင္းႏွင့္ပစၥည္းေတြကိုလိုအပ္ရင္ေတာင္းဖို႔အခြင့္အေရးေတြ
မေျပာထားတဲ့သူေတြဆီကလည္း
ေတာင္းလို႔မရဘူး။ရဟန္းေတြျပည္သူ
လူထုေတြကိုလာၿပီးကူညီေနရင္ေတာင္မွဝတ္ထားတဲ့သကၤန္းကသပ္သပ္ရပ္
ရပ္မရိွရင္ရဟန္းျဖစ္ျခင္းနဲ႔မသင့္ေတာ္
ဘူး။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မွားယြင္းၿပီးဆို
ရင္သိကၡာပုဒ္အပုဒ္တိုင္းနဲ႔အာပတ္သင့္
တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြလုပ္သလိုမ်ိဳးျပည္သူလူထုေတြကိုလာၿပီးကူညီတာအား
လံုးအျပစ္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာႏိုင္တယ္။
ရဟန္းေတြလည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအာ
ပတ္ေတြနဲ႔ထိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ရဟန္း
ေတြခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အာပတ္ေတြသည္တ
ကယ္လို႔အျပစ္ျဖစ္တာကိုအျပစ္ျဖစ္မွန္းမျမင္ၾကပဲအာပတ္ေတြမေျဖၾကဘူး။
ဒါေၾကာင့္ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းမွန္
ကန္ေအာင္မက်င့္ၾကံတဲ့သူနဲ႔ဝိနည္းခ်ိဳး
ေဖာက္တဲ့သူေတြသည္အျပစ္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔အခုခ်ိန္မွာရဟန္းဘဝနဲ႔ပ်ံ
လြန္ေတာ္မူသြားခဲ့ရင္ဒီဘဝရဲ႕အဆက္
ျဖစ္တဲ့ေနာက္ဘဝေရာက္ရင္အပါယ္ဘံု
ကိုသာေသခ်ာေပါက္သြားေရာက္ရမယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အေၾကာင္းေသးငယ္တယ္
လို႔လံုးဝထင္လို႔မရဘူး။

 

တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာရဟန္း
ေတြကပုထုဇဥ္ေတြကိုအသံုးအေဆာင္
ပစၥည္းေတြနဲ႔ကူညီေထာက္ပံ့မယ္ဆိုရင္
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မမွားရင္ကူညီလို႔ရ
တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြကူညီၾကသလိုမ်ိဳး
ရဟန္းေတြကလူေတြကိုလာၿပီးကူညီလို႔
မရဘူး။ဥပမာအားျဖင့္ရဟန္းေတြရ
လာတဲ့စားစရာေတြနဲ႔ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့
သူေတြကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီလို႔
ရတယ္။ဆိုလိုတာကရဟန္းေတြဆြမ္းခံ
လို႔ရလာတဲ့အစားအစာေတြႏွင့္ေျဖာင့္
မတ္စြာနဲ႔အလႉခံလို႔ရလာတဲ့လူေတြဆီကတကယ္လို႔အရွင္ဘုရားတို႔ဆြမ္းဘုန္း
ေပးၿပီး(သို႔)ဘုန္းဖို႔အတြက္ဖယ္ထားၿပီး
ၿပီ(သို႔)အတူေနတဲ့ရဟန္းေတြ၊ကိုရင္
ေတြအတြက္ဖယ္ထားၿပီးဆိုရင္က်န္ရိွ
ေနတဲ့တခ်ိဳ႕အစားအစာေတြကိုတစ္ျခားသူေတြကိုေပးကမ္းလို႔ရတယ္။အဲဒါမွ
တဆင့္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားႏွင့္ကပ္ပိ
ယေတြမွတဆင့္ထပ္ၿပီးေပးေဝလို႔ရ
တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ရဟန္း
ေတြသည္စားစရာေတြကိုစုေစာင္းထား
လို႔မရဘူး။

 

ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ေနမ
ေကာင္းတဲ့သူေတြလာခဲ့ရင္(သို႔)အစားအစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
မွာအကူအညီေတာင္းမယ့္သူလာခဲ့ရင္
(သို႔)ေရာဂါအတြက္ကုသဖို႔ေဆးဝါးေတြ
ႏွင့္တကယ္လို႔စားစရာနဲ႔ေဆးဝါးေတြရဟန္းေတြမွာရိွခဲ့ရင္အဲဒီအခ်ိန္တြင္းမွာ
စြန္႔လြတ္ေပးကမ္းလို႔ရတယ္။(သို႔)ရ
ဟန္းကိုယ္တိုင္ကမဘုန္းရေသးပဲရလာ
တဲ့ဆြမ္းေတြ(သို႔)ဘုန္းဖို႔အတြက္မဖယ္ရေသးတဲ့ဆြမ္းေတြ(သို႔)အတူေနတဲ့ရ
ဟန္း၊သာမေဏေတြအတြက္မဖယ္ရ
ေသးတဲ့ဆြမ္းေတြကို(အနာမထ)ဆြမ္း
ခံျခင္းလို႔ေခၚတယ္။ဆိုလိုတာကပုထု
ဇဥ္ေတြဆီကကိုယ္တိုင္ရလာတဲ့ဆြမ္း
(သို႔)တစ္ျခားရဟန္းေတြဦးစြာနဲ႔မရရိွ
ေသးတဲ့ဆြမ္းေတြကိုဆိုလိုတယ္။အမိ
အဖေတြကိုစြန္႔လြတ္ေပးလို႔ရတယ္။
ေနာက္ၿပီးအမိအဖကိုၾကည့္ေပးတဲ့သူ
ရဟန္းေတြအတြက္အက်ိဳးရိွဖို႔ရွာေဖြ
ေပးတဲ့ကပ္ပိယေတြႏွင့္ရဟန္းဝတ္ဖို႔
ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြပါေပးလို႔ရ
တယ္။ဒါေၾကာင့္ကပ္လႉေပးတဲ့သူေတြရဲ႕သဒၵါတရားေတြလည္းမက်ဆင္းသြားဘူး။ဒါေၾကာင့္ဒီအခ်က္မွာအျပစ္မျဖစ္
ဘူး။ေနာက္ၿပီးေတာ့အမိအဖေတြရဲ႕
တာဝန္ေတြကအက်ိဳးရိွေစတဲ့အရာ
ေတြကိုဆက္ၿပီးလုပ္လို႔ရႏိုင္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ရဟန္းေတြကိုယ္တိုင္လုပ္စရာမ
လိုဘူး။တကယ္လို႔ရဟန္းေတြကိုယ္
တိုင္ရလာတဲ့ဆြမ္းေတြကိုမဘုန္းရေသး
ဘူး၊(သို႔)ဘုန္းဖို႔အတြက္မဖယ္ရေသးဘူး။(သို႔)အတူေနတဲ့ရဟန္းနဲ႔သာမေဏ
ေတြအတြက္မဖယ္ရေသးပဲအမိအဖ
ေတြကလြဲၿပီးတစ္ျခားသူေတြကိုရဟန္း
ေတြသြားေပးရင္မသင့္ေတာ္တဲ့အရာ
ေတြျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ဆြမ္းကပ္လႉဒါန္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအဖို႔စိတ္
မေကာင္းျဖစ္ေစတဲ့လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္
တယ္။(သို႔)ဆြမ္းကပ္လႉဒါန္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေတြရဲ႕သဒၵါတရားက်ဆင္းေစတဲ့လုပ္
ရပ္လည္းျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ဘယ္ရ
ဟန္းမဆိုလႉဒါန္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕သဒၵါ
တရားေတြက်ဆင္းေအာင္လုပ္ခဲ့ရင္
သိကၡာပုဒ္တိုင္းနဲ႔အာပတ္သင့္တယ္။

 

အခ်က္အလက္အရဝိနည္း
သုတ္ထဲကမဟာေဝၚမွာဒီလိုရိွတယ္။
“ဆြမ္းကပ္လႉဒါန္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕
သဒၵါတရားေတြက်ဆင္းေအာင္ရဟန္း
ေတြမလုပ္သင့္ဘူး။ဘယ္ရဟန္းတစ္ပါး
ပါးမဆိုဒကာေတြရဲ႕သဒၵါတရားက်ဆင္းေအာင္လုပ္ခဲ့ရင္သိကၡာပုဒ္နဲ႔အာပတ္
သင့္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ရဟန္းေတြတစ္
ခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္အားလံုးသည္ဝိနည္း
သိကၡာပုဒ္အတိုင္းျဖစ္ရမယ္။လုပ္ခ်င္သလိုမ်ိဳးလုပ္လို႔မရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုေတာ့တကယ္လို႔မွားတဲ့အရာေတြ
လုပ္မိရင္အျပစ္ျဖစ္တယ္။ၿပီးေတာ့ရ
ဟန္းဘဝနဲ႔ေနထိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အတြက္
တကယ့္ကိုအႏၱရယ္ျဖစ္တယ္။

 

ဝိနည္းသုတ္ထဲကမဟာဝိဖန္
အခ်က္အလက္ေတြအရ( အာနာမထ)
ဆြမ္းခံျခင္းမွာဘယ္သူေတြကိုေပးလို႔
သင့္ေတာ္သလဲဆိုတာဒီလိုေျပာသြား
တယ္။
အေမး—->အာနာမထဆြမ္းခံ
ျခင္းမွာဘယ္သူ႔ကိုေပးသင့္ၿပီးဘယ္သူ႔ကိုမေပးသင့္သလဲ?
အေျဖ—–>အမိႏွင့္အဖေတြကို
အရင္ေပးသင့္တယ္။တကယ္လို႔အဲဒီ
ဆြမ္းခံျခင္းသည္ေစ်းရိွမယ့္အရာျဖစ္
မယ္ဆိုရင္ကပ္လႉတဲ့သူေတြရဲ႕သဒၵါတ
ရားေတြက်ဆင္းေအာင္မျဖစ္သင့္ဘူး။
အမိအဖေတြကိုၾကည့္ရႈတဲ့သူ၊ကပ္ပိယ
ေတြ၊ရဟန္းဝတ္ဖို႔ျပင္ဆင္တဲ့သူေတြကို
လည္းေပးသင့္တယ္။အဲဒီလူေတြထဲက
ရဟန္းဝတ္ဖို႔ျပင္ဆင္မယ့္သူကိုအသံုး
အေဆာင္ပစၥည္းေတြထည့္ေပးရင္သင့္
ေတာ္တယ္။အဲဒီရဟန္းဝတ္ဖို႔ျပင္ဆင္
တဲ့သူေသဆံုးသြားရင္က်န္ရိွတဲ့အသံုး
အေဆာင္ပစၥည္းေတြသည္တစ္ျခားပု
ထုဇဥ္ေတြကိုထည့္ေပးမယ္ဆိုရင္အမိ
အဖျဖစ္ရင္ေတာင္မွအဲဒီပစၥည္းေတြေပးဖို႔မသင့္ေတာ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ရဟန္းေတြရဲ႕အသံုးအေဆာင္
ပစၥည္းျဖစ္တဲ့သပတ္၊သကၤန္းေတြသည္
ပုထုဇဥ္တို႔ရဲ႕ကိုးကြယ္အားထားတဲ့`ေစတီ’ေနရာမွာျဖစ္ေနတယ္။

 

ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့(အာနာ
မထဆြမ္းခံျခင္း)သည္ဦးဦးျဖားျဖား
ဘယ္သူမွမဘုန္းရေသးတဲ့ဆြမ္းကိုနာ
မည္ေမ့ေနတဲ့သူကိုေပးသည္ျဖစ္ေစ၊
လြတ္လပ္တဲ့သူေတြေပးသည္ျဖစ္ေစ၊
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေရာက္လာတဲ့သူ
သည္ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔
ေရာက္လာရသလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့အဲဒီလူေတြကိုမေပးျပန္ေတာ့
လည္းမေပးဘူးလို႔စိတ္ဆိုးတယ္။ေပး
ျပန္ေတာ့လည္းအဲဒီအဆင့္အတန္းနိမ့္
တဲ့သူကိုေပးတယ္လို႔စိတ္ဆိုးၿပီးကိုယ့္
ကိုယ္ကိုအဆံုးသတ္တယ္။ဒါေၾကာင့္
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာေတြပါအႏၱ
ရယ္ျဖစ္ေစတယ္။

 

တကယ့္ကိုေဝဖန္သံုးသပ္သင့္
တာကေတာ့ရဟန္းေတြျပည္သူလူထု
ေတြကိုကူညီျခင္း၊ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာ
ယာေရးေတြတိုးတက္ေအာင္ၾကည့္ရူ
ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးျပည္သူလူထုေတြေန
ထိုင္ေရးေကာင္းစားျခင္းႏွင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး
ေသာဆင္းရဲခုကၡကေနလြတ္ေျမာက္
ေအာင္ကူညီျခင္းတို႔သည္တကယ္တမ္း
က်ေတာ့အဲဒီတာဝန္ေတြကရဟန္းေတြရဲ႕တာဝန္ေတြမဟုတ္ဘူး။ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕တာဝန္ေတြျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုေတာ့ရဟန္းေတြရဲ႕အဓိကတာဝန္ကေတာ့ႏွစ္မ်ိဳးပဲရိွတယ္။ဘာေတြလဲဆို
ေတာ့(ခႏၶဒုလ)ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြ
ကိုေလ့လာသင္ၾကားၿပီးတရားေတြအားလံုးကိုအဘက္ဘက္မွေၾကညက္စြာနား
လည္တတ္ေျမာက္ျခင္းႏွင့္(ဝိပသနာဒုလ)ပညာေတြတိုးတက္ေအာင္စုေစာင္း
ၿပီးအမွန္အတိုင္းျဖစ္ဖ်က္ေနတဲ့တရား
သေဘာေတြကိုထိုးထြင္းစြာသိျမင္ျခင္း
တို႔ျဖစ္ၾကတယ္။ဒီတာဝန္ႏွစ္မ်ိဳးကိုပု
ထုဇဥ္ေတြအေနနဲ႔အမ်ားႀကီးလုပ္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ၿပီေတာ့ရဟန္းေတြလိုမ်ိဳးအ
ခ်ိန္ျပည့္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ပုထု
ဇဥ္ေတြကျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ကိစၥအ
ဝဝေတြကိုပုထုဇဥ္ေတြအခ်င္းခ်င္းကပဲ
ကူညီၾကရမယ္။ရဟန္းေတြကေတာ့တရားေတြကိုနားမလည္တဲ့ပုထုဇဥ္လူေတြ
ကိုတရားေတြနားလည္လာေအာင္တ
ရားေဟာေျပာေပးျခင္းျဖင့္ကူညီရ
တယ္။

 

ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကဂုတၱနိ
ကယ္၊အီတိဝုဒကာ၊ဖဟူကန္သုတ္အ
ခ်က္အလက္ထဲမွာဒီလိုရိွတယ္။“ရ
ဟန္းတို႔အားလံုးနားေထာင္ၾက!!ျမင့္
ျမတ္တဲ့သူနဲ႔သီလရိွတဲ့ပုဂၢဳလ္တို႔သည္
နင္တို႔ရဟန္းေတြအားလံုးကိုကူညီ
ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။
နင္တို႔ေတြအားလံုးကိုသကၤန္း၊ဆြမ္း၊အ
သံုးအေဆာင္ပစၥည္းႏွင့္ေဆးဝါးအမ်ိဳး
မ်ိဳးေတြနဲ႔ကူညီေထာက္ပံ့ေပးတယ္။နင္
တို႔ေတြအားလံုးကလည္းျမင့္ျမတ္တဲ့သူ
နဲ႔သီလရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုျပန္ၿပီးကူညီ
ေထာက္ပံ့ေပးရမယ္။တရားေတာ္ေတြကိုအစရဲ႕ေကာင္းျခင္း၊အလယ္ရဲ႕
ေကာင္းျခင္းႏွင့္အဆံုးရဲ႕ေကာင္းျခင္း
အထိေကာင္းစြာဆံုးမေျပာဆိုရမယ္။
အဲဒီျမင့့္ျမတ္တဲ့သူနဲ႔သီလရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေတြကိုရဟန္းေတြကတရားေတာ္ေတြ
ရဲ႕အကၡရာ၊အသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႔အတူ
ျပည့္စံုစြာသင္ၾကားေပးရမယ္။

 

ရဟန္းတို႔အားလံုးၾကည့္ၾက!!ပု
ထုဇဥ္ေတြနဲ႔ရဟန္းေတြသည္ပန္း၊ဆီမီး၊
ဆြမ္း၊ေရခ်မ္းေတြေပးလႉျခင္းႏွင့္တရား
အသိေတြေပးလႉျခင္းျဖင့္တစ္ဦးကိုတစ္
ဦးအျပန္အလွန္မွီခိုအားထားၾကရတယ္။ဒီလိုျမင့္ျမတ္တဲ့က်င့္ၾကံမႈနဲ႔ေနထိုင္ျခင္းသည္သံသရာထဲမွာႏွစ္ျမဳပ္ေနတဲ့သတၱဝါေတြကိုကိေလသာေရဘဝဲႀကီးထဲမွလြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒီလို
အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ဒုကၡေတြထဲက
လြတ္ေျမာက္တဲ့အထိမွန္ကန္စြာႀကိဳး
စားရျခင္းျဖစ္တယ္။

 

အမွန္တကယ္ေတာ့ရဟန္း
ေတြရဲ႕အဓိကတာဝန္ေတြကေတာ့ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားရၿပီးဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီလိုက္နာ
က်င့္ၾကံရမယ္။ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့
တာဝန္ေတြကိုသာလုပ္ရမယ္။ေနာက္ၿပီးျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမျဖစ္တဲ့အ
မွန္အတိုင္းရိွတဲ့တရားေတြကိုအားလံုး
သိေအာင္ေၾကျငာေျပာဆိုရမယ္။အဲဒါ
မွျပည္သူလူထုေတြကိုတကယ့္ကိုျမင့္
ျမတ္တဲ့ကူညီျခင္းေတြျဖစ္တယ္။ျမတ္
စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္
ေတြနဲ႔အညီတစ္ပါးသူေတြနားလည္
ေအာင္ေျပာၾကားျခင္းျဖင့္ကူညီရမယ္။
ျပည္သူလူထုေတြကိုနားလည္မႈေတြမွန္
ကန္ေအာင္ကူညီၿပီးနားလည္မႈေတြမမွားေအာင္လည္းကူညီရမယ္။ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ဘဝကိုမသိမႈကေနနားလည္မႈမွန္ကန္
လာေအာင္ကူညီရမယ္။နားလည္မႈမွန္ကန္လာၿပီးဆိုသည္ႏွင့္အမွ်လူေကာင္း
(သူေတာ္ေကာင္း)ေတြျဖစ္လာမယ္။
ေကာင္းတဲ့အရာေတြကိုပဲလုပ္ၿပီးဆိုရင္
ေနာက္ဘဝမွာအက်ိဳးေကာင္းေတြရရိွ
မယ့္အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။အဲဒါမွအစကတည္းကေနျပည္သူလူထုေတြကိုကူ
ညီျခင္းျဖစ္တယ္။

 

ပိဋကတ္သုတၱန္ထဲကထိခနိ
ကယ္ပါထီေဝါဆီခါလကသုတ္ကအ
ခ်က္အလက္ထဲမွာရဟန္းသံဃာေတြ
ရဲ႕တာဝန္ေတြေျပာဆိုသြားတယ္။ျမင့္
ျမတ္တဲ့ရဟန္းသံဃာေတြသည္ပုထုဇဥ္
ေတြဆီကကူညီေထာက္ပံ့ျခင္းေတြရရိွတဲ့အခါရဟန္းသံဃာေတြကပုထုဇဥ္
ေတြကိုအေၾကာင္း ၆ မ်ိဳးနဲ႔ျပန္ၿပီေတာ့
ခ်ီးျမင့္ေပးတယ္။“ၾကည့္အံုး!!ခ်စ္သား
သမီးတို႔ျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းသံဃာေတြကိုသားသမီးတို႔ကအေၾကာင္း ၅ မ်ိဳးနဲ႔
ကူညီေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။(၁)ေမတၱာနဲ႔ပါဝင္တဲ့ကာယကံ၊(၂)ေမတၱာနဲ႔ပါဝင္
တဲ့ဝစီကံ၊(၃)ေမတၱာနဲ႔ပါဝင္တဲ့မေနာကံ
(၄)တံခါေတြအျမဲတမ္းဖြင့္ထားေပးတဲ့သူျဖစ္ျခင္း(၅)ပန္း၊ဆီမီး၊နံသာ၊ေရခ်မ္း
ဆြမ္းတို႔ျဖင့္ခဏခဏေပးလႉၾကတယ္။

 

ၾကည့္အံုး!!ခ်စ္သားသမီးတို႔
ျမင့္ျမတ္တဲ့ရဟန္းသံဃာေတြကိုသားသမီးတို႔ကအဲဒီအေၾကာင္း ၅ မ်ိဳးနဲ႔ကူ
ညီၾကၿပီးရဟန္းသံဃာေတြကဒီလိုအ
ေၾကာင္း ၆ မ်ိဳးနဲ႔သားသမီးေတြကိုျပန္
ၿပီးေတာ့ခ်ီးျမင့္ေပးတယ္။အဲဒါေတြက
ေတာ့(၁)မေကာင္းမႈ(အကုသိုလ္)မွတားျမစ္ျခင္း၊(၂)ေကာင္းမႈ(ကုသိုလ္)ေတြနဲ႔
ေနထိုင္ေစျခင္း၊(၃)ေကာင္းေသာစိတ္(ေစတနာရိွရိွ)နဲ႔တရားခ်ီးျမင့္ေပးျခင္း၊(၄)မၾကားဖူးေသးတဲ့တရားေတြကိုၾကားဖူးေအာင္ေဟာေျပာေပးျခင္း၊(၅)ၾကားဖူးၿပီးတဲ့တရားေတြကိုပိုၿပီးေတာ့နား
လည္လာေအာင္ေဟာေျပာေပးျခင္း၊
ႏွင့္(၆)နတ္ျပည္သို႔ေရာက္ေစတဲ့လမ္း
ေတြကိုညြန္ျပေပးျခင္းတို႔ျဖင့္ခ်ီးျမင့္ေပးတယ္။

 

ဆီခါလကသုတ္အရတကယ့္
ေသခ်ာတာကရဟန္းေတြသည္ပုထုဇဥ္
ေတြကိုတရားေတာ္ေတြနဲ႔အဓိကထားၿပီးသြန္သင္ဆံုးမသြားတာကိုေတြ႕ျမင္ရ
တယ္။ဘယ္ေနရာမွာေဘးအႏၱရယ္ေတြ
နဲ႔ၾကံဳေနတဲ့အခ်ိန္မွာပုထုဇဥ္(သို႔)အဖြဲ႕အစည္းတစ္ဖြဲ႕ကပဲျဖစ္ျဖစ္ဘယ္လိုမ်ိဳး
နဲ႔ကူညီၿပီးလုပ္ေနၾကသလဲဆိုတာရဟန္းေတြကေျပာျပလို႔ရႏိုင္တယ္။ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့အမွန္တရားေတြကို
ေျပာျပတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီးအ
ေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးေတြကိုေျပာတဲ့အ
တြက္ျဖစ္တယ္။ေနာက္ၿပီးေကာင္းတဲ့
သေဘာတရားေတြနဲ႔တစ္ပါးသူေတြကို
ပူျပင္ေသာကေတြ၊ဆင္းရဲခုကၡေတြကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးကူညီ
ၾကတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြကအက်ိဳးရိွတဲ့
အရာေတြကိုနာၾကားၿပီးလိုက္နာေဆာင္
ရြက္ျခင္းျဖင့္အက်ိဳးေတြရိွလာတာကို
ျမင္ရတယ္။တစ္ပါးသူေတြကိုကူညီ
ေထာက္ပံ့ျခင္းျဖင့္ဆက္လက္ၿပီး
ေဆာင္ရြက္သြားလို႔ရႏိုင္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ပုထုဇဥ္အေနနဲ႔ဒီတာဝန္ေတြ
ကိုဆက္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ရမယ္။အဲဒီရ
ဟန္းေတြကိုဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတြ
ႏွင့္အမွန္စကားေတြကိုနာၾကားလိုက္ရ
ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာနားလည္သေဘာ
ေပါက္မႈေတြရိွလာၾကတယ္။

 

ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့တ
ကယ္လို႔ပုထုဇဥ္နဲ႔ရဟန္းေတြရဲ႕အေရ
အတြက္ေတြကိုႏိွုင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ရဟန္းေတြကပုထုဇဥ္ေတြထက္ပိုနည္းေနၿပီးပုထုဇဥ္ေတြကရဟန္းေတြထက္ပိုမ်ား
ေနတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ပုထုဇဥ္ေတြကပဲ
ပုထုဇဥ္အသိုင္းအဝိုင္းေတြကိုကူညီတဲ့
ေနရာမွာအဓိကအေရးႀကီးစြာနဲ႔ပါဝင္
တယ္။ဒါေၾကာင့္ေငြေတြနဲ႔စြန္႔က်ဲေပး
လႉျခင္း၊အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာပစၥည္းေတြေပး
လႉျခင္းနဲ႔အစားအေသာက္ေတြပါမက်န္
ေပးလႉလို႔ရတယ္။လူသားေတြအခ်င္း
ခ်င္းအက်ိဳးရိွဖို႔အတြက္ကူညီေနၾကအ
တိုင္းလြတ္လပ္စြာနဲ႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္
တယ္။ေနာက္ၿပီးေကာင္းမြန္စြာနဲ႔လည္း
ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီးဘယ္ကိစၥေတြနဲ႔မွစိတ္
ပူစရာေတြ၊အေႏွာက္အယွက္ေတြမရိွဘူး။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္
သက္လို႔ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြမရိွဘူး။

 

တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲရဟန္းေတြရဲ႕
ဘဝကပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ဘဝထက္ပိုၿပီး
ျမက့္ျမတ္တယ္။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ
ေလ့လာသင္ၾကားၿပီးပညာေတြတိုး
တက္ပြားမ်ားေအာင္စုေစာင္းျခင္းႏွင့္
ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ျခင္းျဖင့္
ရဟန္းေတြရဲ႕တာဝန္ေတြကိုလုပ္ေဆာင္
ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ပုထုဇဥ္ေတြနဲ႔ျပည္သူလူထုေတြကိုျမင့္ျမတ္စြာနဲ႔ကူညီၾက
တယ္။ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့
တရားေတာ္ေတြကိုကိုယ္တိုင္ေလ့လာ
သင္ၾကားၿပီးနားလည္သေဘာေပါက္
တဲ့အတိုင္းဆိုဆံုးမသြားတယ္။ပုထုဇဥ္
ေတြအက်ိဳးရိွဖို႔အတြက္ႏွင့္နားလည္မႈ
မွန္အျမင္မွန္ၿပီေတာ့လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔အ
တြက္ျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့နားလည္မႈမွန္အျမင္မွန္နဲ႔ပညာေတြရိွၿပီးဘဝကိုေကာင္းတဲ့အရာေတြအားလံုး
ဘက္ကိုေရာက္ေစတယ္။စိတ္ရဲ႕အား
ကိုးအားထားရာရိွတဲ့သူျဖစ္ၿပီးမွားတဲ့
အရာေတြကိုမလုပ္ေတာ့ဘူး။ၿပီးေတာ့ဘာေတြနဲ႔ပဲၾကံဳေတြ႕ေနပါေစပညာရိွသ
ေလာက္မတံုလႈပ္ေတာ့ဘူး။(သို႔)တံုလႈပ္
မႈေတြနည္းလာတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြအားလံုး
ကိုအမွန္အတိုင္းနားလည္လိုက္တဲ့အ
တြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဘယ္သူတစ္ဦး
တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္သေဘာအရျဖစ္
ေပၚလာတာမဟုတ္ပဲအားလံုးသည္အ
ေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရတယ္။

 

ေနာက္တစ္မ်ိဳးစဥ္စားရမွာက
ေတာ့တကယ္လို႔ပုထုစဥ္ေတြကပုထုဇဥ္
အသိုင္းအဝိုင္းေတြအခ်င္းခ်င္းကူညီ
ၾကမယ္ဆိုရင္ကူညီလို႔ရတယ္။ရဟန္း
ကတဆင့္အသိေပးစရာမလို႔ဘူး။ရဟန္းေတြျပည္သူလူထုေတြကိုကူညီဖို႔အ
တြက္ပုထုဇဥ္ေတြကရဟန္းေတြကိုေငြ
ေတြမကပ္လႉရဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ရဟန္းေတြကိုေငြကပ္လႉျခင္းျဖင့္ရလာတဲ့ရလာဒ္ကရဟန္းေတြကိုအာ
ပတ္သင့္ေစတယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္း
ေတြကိုအျပစ္ေတြပိုၿပီးေတာ့ျဖစ္ေစၿပီး
ရဟန္းေတြအေပၚေကာင္းေစျခင္တဲ့
စိတ္ေတြမရိွဘူးဆိုတာသိျမင္ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတြကပဲကိုယ္တိုင္
တိုက္ရိုက္လုပ္သင့္တယ္။ရဟန္းေတြနဲ႔
တစ္ဆင့္ခံလုပ္စရာမလိုပဲဒုကၡေရာက္
ေနတဲ့သူေတြဆီကိုကိုယ္တိုင္ေရာက္ရိွ
ၿပီးကူညီႏိုင္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို
ေတာ့ရဟန္းေတြဘယ္လိုအေၾကာင္း
ေၾကာင့္နဲ႔မွေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔မရ
ဘူး။

 

ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္အတိုင္းဆိုရင္
ရဟန္းေတြေရႊ၊ေငြေတြကိုလက္ခံလို႔မရ
ဘူး။ရိွလို႔လည္းမရဘူး။ေနာက္ၿပီးရြာသူရြာသားေတြကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေရႊ၊
ေငြေတြသြားေဝလို႔ရႏိုင္မွာလဲ?ဘယ္ရ
ဟန္းမဆိုအဲဒီေရြ၊ေငြေတြကိုလက္ခံရင္
ဝိနည္းတရားေတာ္ထဲကရဟန္းေတြမ
ဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား
ရဲ႕သားေတာ္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ဝိနည္းသိကၡာ
ပုဒ္ထဲကရဟန္းေတြသည္ေရႊနဲ႔ေငြကို
လက္မခံဘူး။မသာယာၾကဘူး။ေရႊ၊ေငြ
ေတြနဲ႔ပတ္သက္ရတဲ့ကိစၥေတြမရိွဘူး။
ေရႊေငြေတြလက္ခံတဲ့အခ်က္ထဲမွာဝိ
နည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔မွားတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ
ေၾကာင့္ရဟန္းေတြသည္ဒီထက္မွားတဲ့
လုပ္ရပ္ေတြဘက္ကိုအမ်ားႀကီးေရာက္
ႏိုင္ေသးတယ္ဆိုတာသိျမင္ႏိုင္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ဒီေခတ္ဒီအခါမွာရဟန္းေတြရဲ႕
က်င့္ၾကံမႈေတြသည္အရမ္းကိုျပင္းထန္
စြာနဲ႔ပ်က္စီးေနတာကိုသဲကြဲစြာသိျမင္ရ
တယ္။ေနာက္ၿပီးရဟန္းေတြရလာတဲ့
ေငြေတြသည္တကယ္လို႔ပုထုဇဥ္ေတြမ
ေပးရင္ဘယ္ကရလာသလဲ?ဒီအ
ေၾကာင္းေတြကိုေဝဖန္သံုးသပ္ရမဲ့အ
ခ်က္ျဖစ္တယ္။

 

“ရဟန္းေတြသည္ပုထုဇဥ္ေတြလုပ္
သလိုမ်ိဳးျပည္သူလူထုေတြကိုကူညီတာ
ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္သလာ?(သို႔)တိုးေအာင္လုပ္တာလာ?”

ရဟန္းေတြသည္ကိေလသာ
ေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္တရားေတာ္
ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားတဲ့သူျဖစ္ရ
မယ္။ကိေလသာေတြကေနထြက္ခြာဖို႔၊
စြန္႔လြတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ေနာက္
ၿပီးရဟန္းေတြကပုထုဇဥ္ေတြလုပ္ၾကသလိုမ်ိဳးျပည္သူလူထုေတြကိုလာၿပီး
ကူညီျခင္းသည္ကိေလသာျဖစ္တာလာ?(သို႔)ကိေလသာမွထြက္ခြာႏိုင္ေအာင္
လုပ္တာလာ?ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕တာဝန္ေတြျဖစ္ၿပီးအခ်င္းခ်င္းကူညီေနၾကတဲ့အလုပ္ေတြျဖစ္
တယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြလို
မ်ိဳးဘာျဖစ္လို႔ရဟန္းေတြကိုကူညီေစ
ျခင္ရတာလဲ?ရဟန္းေတြသည္ပုထုဇဥ္
ေတြကိုကူညီဖို႔အတြက္တစ္လမ္းပဲရွိ
တယ္။အဲဒါကေတာ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္
ေတြကိုသိေစျခင္းျဖင့္ကူညီရမယ္။အဲဒါ
ကရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕အႀကီးမားဆံုးတာ
ဝန္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္`ရဟန္းဘာ
ေၾကာင့္ျပဳရလဲ?’ဆိုတာမေမ့ရဘူး။
ေနာက္ၿပီးပုထုဇဥ္ေတြကဘာအတြက္နဲ႔
ရဟန္းေတြကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရတာလဲ?
ရဟန္းေတြသည္တရားေတာ္
ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားျခင္း၊ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီကိေလသာေတြကို
ျခစ္ထုတ္ျခင္ႏွင့္က်င့္ၾကံအားထုတ္ဖို႔
အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္
လို႔ရဟန္းေတြကပုထုဇဥ္ေတြလိုမ်ိဳးတာ
ဝန္ေတြလုပ္မယ္ဆိုရင္မခက္ဘူး။ပုထု
ဇဥ္ျဖစ္လိုက္ယံုပဲ။ဒါေၾကာင့္ဘယ္ရ
ဟန္းမဆိုပုထုဇဥ္ေတြလိုမ်ိဳးကူညီခ်င္
တဲ့စိတ္ေတြရိွရင္လူထြက္လိုက္ၿပီးျပည္
သူလူထုေတြကိုျပည့္ျပည့္ဝဝနဲ႔ကူညီလို႔ရၿပီးဘယ္သူမွျပစ္တင္မေျပာၾကေတာ့ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပုထုဇဥ္ဘဝအျဖစ္နဲ႔မွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြလုပ္
တဲ့သူျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ရဟန္းဘဝ
နဲ႔ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ပုထုဇဥ္လိုမ်ိဳး
မလုပ္သင့္ဘူး။ပုထုဇဥ္ေတြကပဲပုထုဇဥ္
ေတြရဲ႕တာဝန္ေတြကိုလုပ္ရတယ္။ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ပုထုဇဥ္ေတြကရ
ဟန္းေတြထက္ပိုၿပီးမ်ားတယ္။ဒါ
ေၾကာင့္မို႔ရဟန္းထက္ပုထုဇဥ္ေတြပို
မ်ားတဲ့အခါဒီပုထုဇဥ္ေတြအခ်င္းခ်င္း
ကပဲျပည့္ဝစြာနဲ႔ကူညီၾကလို႔ရတယ္။

 

“ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕စိတ္ကိုေမးျမန္းျခင္း”

ပုထုဇဥ္ေတြကရဟန္းေတြကို
အရုိအေသေပးျခင္းႏွင့္ရွိခိုးကန္ေတာ့
ျခင္းသည္ရဟန္းေတြကရြာသူရြာသား
တို႔ရဲ႕အလုပ္တာဝန္ေတြကိုကူညီျခင္း
ေတြေၾကာင့္အရုိအေသေပးရျခင္းမ
ဟုတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္ရဟန္းေတြကတ
ကယ္ခက္ခဲတဲ့အရာေတြကိုေလ့လာ
သင္ၾကားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္အရိုအ
ေသေပးရျခင္းျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုေတာ့ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြား
တဲ့တရားေတာ္ေတြကိုေလ့လာသင္ၾကားျခင္းႏွင့္ရဟန္းဘဝနဲ႔ကိေလသာေတြကို
ျခစ္ထုတ္ျခင္းမွာတကယ္ခက္ခဲလွတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔တကယ္လို႔ဘယ္ရဟန္းမဆိုဝိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔အညီျပည့္စုံစြာနဲ႔
လိုက္နာက်င့္ၾကံၾကတယ္။ျမတ္စြာဘု
ရားပညတ္ခဲ့တဲ့ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို
တကယ္လည္းအရိုအေသရိွၾကတယ္။
ပုထုဇဥ္ေတြကလည္းရဟန္းေတြအေပၚ
မွာရိွခိုးကန္ေတာ့ျခင္းျဖင့္အရိုအေသျပဳ
ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕တာ
ဝန္ေတြကိုလုပ္တဲ့အဲလိုမ်ိဳးရဟန္းေတြကိုပုထုဇဥ္ေတြကလာၿပီးေပးလုပ္ေစ
ခ်င္ေသးသလာ?ဘယ္လိုအေၾကာင္း
အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ပုထုဇဥ္ေတြသည္
ရဟန္းေတြဆီကရသင့္တဲ့အရာေတြ
သည္ပစၥည္းဥစၥာေတြမဟုတ္ဘူး။ဒါေပ
မယ့္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုရဟန္းေတြေလ့လာ
သင္ၾကားၿပီးမွန္ကန္စြာနဲ႔ေလ့လာသင္
ၾကားရမယ္။ၿပီေတာ့ပုထုဇဥ္ေတြကိုမွန္
ကန္စြာနဲ႔နားလည္သေဘာေပါက္ေစဖို႔အတြက္ျပန္ၿပီးေတာ့ဆိုဆံုးမရမယ္။

 

“ေနာက္ဆံုးေျပာရရင္ရဟန္းေတြ
ျပည္သူေတြကိုကူညီလို႔ရႏိုင္/မရႏိုင္?”

ရဟန္းေတြသည္ဝိနည္းသိကၡာ
ပုဒ္နဲ႔အညီျပည္သူေတြကိုသင့္ေတာ္သ
ေလာက္ကူညီလို႔ရတယ္။ဒါေၾကာင့္အ
ျမင့္ျမတ္ဆံုးနဲ႔အေကာင္းဆံုးကူညီျခင္း
ျဖစ္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြာတဲ့တရားေတာ္ေတြကိုအမွန္အတိုင္း
ေျပာဆိုသြားတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြအက်ိဳး
ျဖစ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ပုထုဇဥ္ေတြ
မွန္ကန္စြာနဲ႔နားလည္သေဘာေပါက္မႈ
ေတြရိွၿပီးဆိုရင္အက်ိဳးျဖစ္မယ့္အရာ
ေတြကိုပိုၿပီးေတာ့ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္။
ဆက္ၿပီးေတာ့တစ္ပါးသူေတြအက်ိဳးရိွ
ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။

 

ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့
တရားေတာ္ေတြသည္ေလ့လာသင္ၾကားၿပီးနာၾကားတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့တ
ကယ့္ကိုအက်ိဳးျဖစ္ဖို႔အတြက္ကူညီ
ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြကိုေဝဖန္သံုးသပ္တဲ့သူျဖစ္လာ
တယ္။အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း၊အရိွကို
အရိွအတိုင္းေတြကိုမသံုးသပ္ပဲနဲ႔သူတစ္
ပါးေတြလုပ္သလိုမ်ိဳးလိုက္ၿပီးမလုပ္
ေတာ့ဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမတ္
စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့အမွန္စကားတစ္လံုးခ်င္းတစ္လံုးခ်င္ေတြကိုမွီခိုၿပီး
စိတ္ပါစြာနဲ႔နာၾကားျခင္း၊ရိုေသစြာနဲ႔ေလ့
လာသင္ၾကာျခင္းျဖင့္ျမတ္စြာဘုရားကို
အားကိုးအားထားရာအျဖင့္ကိုးကြယ္
ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမတ္
စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြသည္ျပည္သူေတြကိုကူညီေထာက္ပံ့ေပးတဲ့အဆံုး
အမေတြျဖစ္တယ္။ဘာမွနားမလည္တဲ့
သူကေနနားလည္လာေအာင္ေစတနာနဲ႔
ေကာင္းေစျခင္တဲ့အဆံုးအမေတြျဖစ္
တယ္။ဒါေၾကာင့္ပိုၿပီေတာ့အမွန္ကိုနား
လည္သေဘာေပါက္တဲ့သူျဖစ္လာတယ္။ဆိုလိုတာကပညာေတြတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔တဆင့္စီတဆင့္စီပိုၿပီေတာ့တိုးတက္
လာတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ဒီလိုမ်ိဳးမွန္ကန္
တဲ့အဆံုးအမေတြနာၾကားလိုက္ၿပီး
ေတာ့ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြကစိတ္ပါ
စြာနဲ႔အမွန္ေတြကိုနားလည္တယ္ဆိုရင္
မွန္ကန္တဲ့အရာေတြကိုလုပ္ၾကဖို႔အသင့္
ျဖစ္ၾကတယ္။မွားတဲ့အရာေတြကိုရဲရင့္စြာနဲ႔ပစ္ထုတ္ဖို႔ရဲလာ/မရဲဘူးလာ?ဒါမွ
မဟုတ္မွားတဲ့အရာကိုပဲဆက္လုပ္မလာ?ဆက္ၿပီးေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြကေနေက်ာခိုင္းၿပီးထြက္ခြာသြားမလာ?တကယ့္ကိုေဝဖန္
သံုးသပ္သင့္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တရားေတာ္ေတြက
ေနအက်ိဳးရရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ေျဖာင့္
မတ္မွန္ကန္တဲ့သူျဖစ္ၿပီးအမွန္ကိုနား
လည္ဖို႔အသင့္ရိွတယ္။ဘယ္အရာက
မွားတယ္ဆိုတာသိရင္ျမန္ျမန္နဲ႔ပစ္
ထုတ္ရမယ္။ေနာက္ၿပီးဘယ္အရာက
မွန္ကန္ေနတဲ့အရာေတြျဖစ္ရင္ဆက္ၿပီးလိုက္နာက်င့္ၾကံဖို႔အသင့္ရိွတယ္။ျမတ္
စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္
ေတြဆီကေနအက်ိဳးေတြရရိွသြာၿပီး
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကပုဂၢိဳလ္
ေတြနဲ႔တူတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။

 

နားမလည္ခဲ့တုန္းက(သို႔)နား
လည္မႈမွားခဲ့တုန္းကနဲ႔ဆိုင္ရင္ျမတ္စြာ
ဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတာ္ေတြ
ကိုနာၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာမွန္ကန္စြာနဲ႔
နားလည္မႈေတြရိွလာတယ္။ရတနာသံုးပါးကိုကိုးကြယ္တဲ့သူျဖစ္လာၿပီးခ်ီးျမင့္
ေျမာက္စားကာဂုဏ္ျပဳေျပာဆိုၾက
တယ္။ျမင့္ျမတ္ေသာအရွင္ဘုရား!အ
ရွင္ဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြသည္ေလး
နက္လွပါတယ္ဘုရား!ျမင့္ျမတ္ေသာ
အရွင္ဘုရာ!အရွင္ဘုရားရဲ႕အဆံုးအမ
ေတြသည္ေလးနက္လွပါတယ္ဘုရား။!
ျမတ္စြာဘုရားအေသးစိတ္ဆိုဆံုးမသြား
တဲ့အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြသည္
“ေမွာက္ထားတဲ့အရာေတြကိုျပန္ၿပီး
လွန္လိုက္သလို၊ပိတ္ထားတဲ့အရာေတြ
ကိုဖြင့္လိုက္သလို၊လမ္းမွားတဲ့သူကို
လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ညႊန္ျပသလိုနဲ႔
ႏိွုင္းယွဥ္ထားတယ္။(သို႔)အေမွာင္ထဲမွာ
အလင္းေရာင္ရဖို႔မီးထြန္းထားျခင္း
သည္ဥာဏ္မ်က္စိရိွတဲ့သူေတြအဆင္း
(ရုပ္)ကိုျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္မို႔ျမင့္ျမတ္ေသာအရွငမဘုရား!
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးသည္ဘုရားရတနာ၊တ
ရားရတနာ၊သံဃာရတနာဟုဆိုတဲ့ရတ
နာသံုးပါးကိုကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏
အရွင္ဘုရား။ယေန႔မွစ၍ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး
အားဥပါသိကာအျဖင့္ရတနာသံုးပါးကိုတစ္သက္လံုးကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့သူအျဖင့္အသိအမွတ္ျပဳပါဘုရား။
!

 

ပရမထဒီပနီထဲကအထကထာ
ဂုတၱနိကယ္အုဒန္းသုပပုတၱကုတ္သုတ္
ထဲမွာဒီလိုမ်ိဳးရွင္းျပသြားတယ္။ျမတ္စြာ
ဘုရားသည္သစၥာတရားကေနၿငီးေငြ႕
လာတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြနဲ႔အသစၥာတ
ရားကက်ေရာက္သြားတဲ့သူေတြကို
ျမတ္စြာဘုရားကကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကို
အသစၥာတရားမွထြက္ေစၿပီးတစ္ဦး
တစ္ေယာက္ကေမွာက္ထားတဲ့အရာ
ေတြကိုျပန္ၿပီးေတာ့လွန္လိုက္သလိုနဲ႔
တူတယ္။

 

ကသပျမတ္စြာဘုရားလက္
ထက္ကတည္းကေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့
သာသနာေတြကိုယခုေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာကဖြင့္ဟလိုက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္အျမင္မွားၿပီးဖံုးကြယ္ျခင္းခံရ
တဲ့အရာေတြကိုတစ္ဦတစ္ေယာက္က
ပိတ္ထားတဲ့အရာကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔တူ
တယ္။မေကာင္းတဲ့လမ္းနဲ႔မွားတဲ့လမ္း
ကိုေလၽွာက္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကို
ျမတ္စြာဘုရားကနိဗၺာန္နဲ႔နတ္ျပည္
ေရာက္ေၾကာင္းကိုထိုးထြင္းစြာသိျမင္
ေအာင္ျပၿပီးလမ္းမွားေနတဲ့သူကိုလမ္း
မွန္ေရာက္ေအာင္ညႊန္ျပလိုက္တာနဲ႔တူ
တယ္။

 

ေမာဟအေမွာင္ထုထဲမွာနစ္ျမႇပ္
ေနတဲ့အခါဘုရားရတနာျဖစ္တဲ့ရုပ္ရတနာကိုမျမင္ၾကရဘူး။ဒါေၾကာင့္တရား
ေတာ္ေတြကိုနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔အမ်ား
သိေအာင္အေသးစိတ္ေၾကျငာၿပီးေျပာ
ဆိုဆံုးမသြားတယ္။ေမာဟအေမွာင္ကိုဖယ္ထုတ္ဖို႔ႏွင့္ဘုရားရတနာျဖစ္တဲ့ရတနာကိုပိတ္ထားတဲ့အရာကိုၾကည္လင္
ေတာက္ပလာေအာင္ေဟာေျပာဆံုးမ
သြားတယ္။ဒါေၾကာင့္အေမွာင္ထဲမွာအ
လင္းေရာင္ရဖို႔မီးထြန္းေပးထားတဲ့သူနဲ႔
ႏွိုင္းယွဥ္ထားတယ္။

 

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္
ေတြကိုမနာၾကားခဲ့ရတုန္းကေမြးက
တည္းကေနေသသြားတဲ့အထိဘာတစ္
ခုမွနားလည္မႈေတြမရိွခဲ့ဘူး။ေနာက္ၿပီး
ဒီလိုနဲ႔တစ္သက္လံုးမသိႏိုင္ဘူး။ဒါေပ
မယ့္တရားေတာ္ေတြရဲ႕အာႏုေဘာ္ေတြ
ျဖစ္တဲ့ဒီျမတ္စြာဘုရာရဲ႕ပညာအာႏု
ေဘာ္ႏွင့္တရားအာႏုေဘာ္ေတြျဖစ္
တယ္။ဒါေၾကာင့္အမွန္စကားေတြျဖစ္
တဲ့တရားေတာ္ေတြကိုတစ္လံုးခ်င္း၊
တစ္လံုးခ်င္းနဲ႔ျမတ္စြာဘုရားကေကာင္း
စြာဆိုဆံုးမသြားတယ္။သံသရာထဲမွာတ
ခါမွမျဖစ္ေပၚဘူးေသးတဲ့အျမင္မွန္ႏွင့္
နားလည္မႈမွန္ေတြရိွလာေအာင္ျမတ္စြာ
ဘုရားကတရားေဟာေျပာျခင္းျဖင့္ကူညီေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုနာ
ၾကားျခင္း၊ေလ့လာသင္ၾကားျခင္း၊ပ
ညာေတြတိုးတက္ေအာင္စုေစာင္းျခင္း
ႏွင့္အျမင္မွန္ႏွင့္နားလည္မႈမွန္ေတြရိွဖို႔
အတြက္တကယ့္ကိုသင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ဘဝမွာအားကိုး
အားထားရမယ့္တကယ့္အစစ္အမွန္
ေတြျဖစ္တယ္။

 

ပုထုဇဥ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ရဟန္းေတြပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္
ေတြကိုနာၾကားျခင္းႏွင့္နားလည္ေအာင္
ေလ့လာသင္ၾကားဖို႔သင့္ေတာ္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့အမွန္စ
ကားေတြကိုမေမ့မေလၽွာ့ရဘူး။ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့နားလည္မႈမွန္အျမင္
မွန္ေတြတစ္သက္လံုးရိွဖို႔အတြက္ျဖစ္
တယ္။ကိေလသာေတြကိုျခစ္ထုတ္ဖို႔အ
တြက္မျဖစ္မေနတရားေတာ္ေတြကိုနား
လည္သေဘာေပါက္ရမယ္။ေနာက္ၿပီး
ေကာင္းတဲ့တရားေတြဘက္ကိုတိုးတက္
လာျခင္းျဖင့္အားလံုးေကာင္းတဲ့ဘက္ကိုေရာက္ေစတဲ့အေၾကာင္းေတြျဖစ္
တယ္။ဒါေၾကာင့္သင့္ေတာ္တဲ့အရာေတြ
ကိုပဲလိုက္နာသင့္ၿပီးမသင့္ေတာ္တဲ့အ
ရာေတြကိုစြန္႔လြတ္ရမယ္။တစ္ၿပိဳင္ထဲ
မွာပဲျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမအမွန္စ
ကားေတြကိုတည္တံ့ခိုင္ျမဲေအာင္ဆက္
လက္ၿပီးထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ္။

 

“စိတ္ကိုႏိုးေဆာ္တဲ့တရား”
ရဟန္းတို႔အားလံုးၾကည့္အံုး!တစ္ခ်ိဳ႕
ေသာရဟန္းအဖြဲ႕ေတြသည္လိမ္လည္တဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။မေကာင္းတဲ့စိတ္
ေတြရိွတယ္။မူရာမာယာေတြမ်ားတယ္။ကိေလသာေတြနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့တိ
ရစၧာန္ေတြရဲ႕ျဖစ္ေပၚမႈနဲ႔တူကာကိေလ
သာမီးေတြပိုၿပီးေလွာင္ကၽြမ္းမႈေတြရိွ
တယ္။စိတ္ရဲ႕တည္ၾကည္မႈေတြမရိွၾက
ဘူး။အဲဒီရဟန္းအဖြဲ႕ေတြသည္ငါ••ဘု
ရားရဲ႕သားေတာ္ေတြမဟုတ္ဘူး။အဲဒီ
ရဟန္းအဖြဲ႕ေတြသည္ဒီဝိနည္းတရား
ေတာ္ေတြနဲ႔မညီမၽွတဲ့ရဟန္းေတြျဖစ္
တယ္။

 

ရဟန္းတို႔အားလံုးၾကည့္အံုး!
ေနာက္တစ္ခ်ိဳ႕ေသာရဟန္းအဖြဲ႕ေတြ
သည္မလိမ္လည္တဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။
မူယာမာယာေတြမရိွၾကဘူး။ကိေလသာ
ေတြကိုတိုက္ထုတ္တဲ့စိတ္ေကာင္းေတြရိွ
တယ္။ဒီရဟန္းအဖြဲ႕ေတြကပဲငါ..ဘုရားရဲ႕သားေတာ္ေတြျဖစ္တယ္။ဒီဝိနည္းတ
ရားေတာ္ေတြနဲ႔လည္းညီမၽွၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီးဒီဝိနည္းတရားေတာ္ေတြထဲ
မွာအဖက္ဖက္မွတင့္တယ္ျမင့္ျမတ္လာ
လာၿပီးတိုးတက္ျခင္းသို႔ေရာက္ရိွတယ္။
(ပိဋကတ္သုတၱန္ ဂုတၱကနိကယ္ အီတီဝုတ္တကကူနာသုတ္)

 

ဒုစရိုက္ဆိုတဲ့အရာမွန္သမၽွနည္း
နည္းေလးျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွဘယ္သူမွ
မလုပ္သင့္ဘူး။တစ္ျခားသူေတြကကိုယ္ရဲ႕(ကံ)လုပ္ရပ္ေတြကိုမသိႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မထင္ရဘူး။ေကာင္းတဲ့သုစရိုက္က်ေတာ့တစ္ျခားသူေတြမသိ
လည္းလုပ္ဖို႔သင့္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုေတာဒုစရိုက္ဆိုတဲ့အရာသည္လူ
ေတြကဖံုးပိတ္ၿပီးလုပ္ေနရင္လည္း
ေနာက္တေန႔က်ရင္ေသာကမီးရဲ႕
ေလွာင္ကၽြမ္းျခင္းေတြခံရတယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ေကာင္းတဲ့သုစရိုက္ကိုက်င့္ၾကံ
တဲ့ရလဒ္ေတြသည္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့တဲ့
အရာေတြျဖစ္ေပၚေစတယ္။
(ပိဋကတ္သုတၱန္ ဂုတၱနိကယ္ ဂါထာဓမၼပုဒ္)

 

☆လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က
ဘယ္လိုကံ(လုပ္ရပ္)တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္
ထားခဲ့ရင္အဲဒီလူကလုပ္ထားတဲ့ကံအတိုင္းကိုယ္တိုင္ျပန္ၿပီးၾကံဳေတြ႕ရတယ္။
ေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္တဲ့သူသည္
ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြကိုခံစားရမယ္။
မေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္ထားတဲ့သူ
သည္မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြခံစားရ
မယ္။ဒါေၾကာင့္လူေတြဘယ္လိုမ်ိဳးေစ့
ေတြကိုစိုက္ထားခဲ့ရင္စိုက္ထားတဲ့မ်ိဳး
ေစ့အတိုင္းပဲျပန္ၿပီးရရိွတယ္။
(ပိဋကတ္သုတၱန္ ၊ဂုတၱနိကယ္၊ခ်ားတိုၾကဴလနန္ရအေလာင္း)

 

☆ရဟန္းေတြေဒါသဘက္ကို
အားသန္ေနတဲ့သူနဲ႔ပုဂၢဳလ္ေတြကိုမယံု
ၾကည္တဲ့သူ၊ပစၥည္းဥစၥာဘက္မွာအားသန္တဲ့သူနဲ႔ပူေဇာ္ပသျခင္းေတြဘက္မွာ
ခံယူခ်င္တဲ့သူအဲဒီရဟန္းေတြသည္ျမတ္စြာဘုရားကေကာင္းစြာဆိုဆံုးမသြားတဲ့
တရားေတြထဲမွာမတင့္တယ္မလွပႏိုင္ဘူး။ေနာက္ရဟန္းတစ္ဖြဲ႕ကေတာ့ျမတ္
စြာဘုရားရဲ႕အမွန္တရားဘက္မွာအား
သန္ၿပီးေနာက္အခုလည္းအမွန္တရားေတြကိုအားသန္ေနျမဲပဲရိွၾကတယ္။အဲဒီရ
ဟန္းအဖြဲ႕သည္ျမတ္စြာဘုရားဆိုဆံုးမသြားတဲ့တရားေတြထဲမွာတင့္တယ္လွ
ပျမဲျဖစ္တယ္။
(ပိဋကတ္သုတၱန္၊အဂုၤတလနိကယ္၊က်တူကနိပါတ္၊ပထူးကိုထသုတ္)