146,မ ေကာင္းမႈအကုသိုလ္သည္တကယ္အျပစ္ရိွတာကို၊ပညာက မှန္ကန္စြာနဲ့နားလည္နိုင္တယ္။အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ဘယ္သူ့ကိုဖ်က္စီးေနတာလဲ။အကုသိုလ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ခဏအတြင္းမွာ၊စိတ္ကိုဖ်က္စီးေနတယ္။ေနာက္ျပီးေတာ့အဲဒီအကုသိုလ္ရဲ့အင္အားရိွသ ေလာက္၊တစ္ပါးသူေတွကိုပါ၊အေျမာက္အမ်ားဆက္ျပီးေတာ့ဖ်က္စီးေနတယ္။
Category: ဒိုင္တာရီထဲမွာသိမ္းထားမယ္
ပညာသည္နည္းနည္းေလးေသးေသးေလးပဲျဖစ္ပါေစတန္ဖိုးရိွတယ္။
,ျမတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြသည္လူတိုင္းအတြက္ေတာ့မသင့္ေလွ်ာ္ဘူး၊ဒါေပမယ့္စုေစာင္းလာနဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ့တန္ဖိုးေတြကိုျမင္တယ္။
144,မွားတဲ့ကျင့္ႀကံမႈေတွအားလံုးသည္၊မသိမှုက ေနလာတယ္။မြတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမစကားေတွကို၊မနာၾကားခဲ့ရရင္၊မသိမႈက ေနလာတာဘယ္သူသိနိုင္မလဲ။အဲဒါေျကာင့္မို့တရားေတာ္ေတွသည္၊အားလံုးေသာသူေတွနဲ့၊မသက္ဆိုင္ဘူးဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ဒါေပမယ့္စုေစာင္းးလာတဲ့သူေတွအတြက္ေတာ့၊တန္ဖိုးရိွတာကိုျမင္တယ္။ေနာက္ျပီးတကယ့္ကိုရိုရိုေသေသနဲ့ေလ့လာသင္ျကားရမယ္။ဒကာ၊ဒကာမ ေတွနှင့္၊ရဟန္ သံဃာေတွအားလံုးကိေလသာျခစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ျမတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမတိုင္းကိုသိရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ခ်ီးမႊမ္းကဲ့ရဲ့ျခင္းဆိုတာမထူးဆန္းဘူးဓမၼတာပဲ၊တေန့တေန့ကိုအခ်ိန္ကုန္ၿပီးျဖစ္ေပၚေနတဲ့တရားသေဘာေတြကိုေတာ့မသိၾကဘူး။
143,ခ်ီးမႊမ္း၊ကဲ့ရဲ့(၇)ရက္ဆိုသလို ကဲ့ရဲ့ျခင္းႏွင့္ခ်ီးမႊမ္းျခင္းသည္တကယ္မထူးဆန္းေသာဓမၼတာအေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို့ဒီလိုမထူးဆန္းေသာဓမၼတာအေၾကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္၊ဘယ္သူအခ်ိန္ကုန္ခံျပီးေတာ့၊ပူျပင္စိတ္၊တုန္လုပ္စိတ္ေတွ၊ျဖစ္ခံေနတဲ့သူေတွအားလံုးသည္၊အရမ္းကို။ တံုးအတဲ့သူျဖစ္တယ္။ပါေၾကာင့္လဲဆိုေ တာ့၊ေလာကရဲ့မထူးဆန္းတဲ့ဓမၼတာသေဘာတရားေတွကိုမသိတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။
အကုသိုလ္ကံလုပ္ေနတဲ့သူကိုသနားမိတယ္။
သူကိုယ့္ကိုဆဲတယ္၊ကိုယ္ကသူ့ကိုစိတ္ျပန္ဆိုးတယ္၊ကိုယ္ပဲအကုသိုလ္ျဖစ္တယ္။
141,သူကိုယ့္ကိုဆဲဆိုေနတာဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊သူကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနလို့ပဲ။တကယ္လို့သူကကိုယ့္ကိုဆဲဆိုတာ၊ကိုယ္ကသူ့ကိုျပန္ၿပီးစိတ္ဆိုးရင္ကိုယ္ကပဲအက်ိဳးေတြဆံုးရႈံးရတာ၊အကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ျဖစ္တယ္။သူကိုယ့္ကိုေဒါသထြက္တာ၊သူကပဲပူျပင္ေသာကျဖစ္ရတယ္။တကယ္လို့ကိုယ္ကသူ့ကိုစိတ္ဆိုးေနရင္ကိုယ္လည္းပူျပင္ေသာကေရာက္ရမွာပဲ။
သူ႔အေပၚမွာမေကာင္းတဲ့ႀကံစည္မႈေတြမေတြးရင္၊အဲဒါကိုယ့္ရဲ့ေကာင္းျခင္းပဲ။
စိတ်တိုျခင္းသည္၊စိတ္ကိုခ်က္ျခင္းထိခိုက္ေအာင္လုပ္ေနတယ္။
139.,ေဒါသမရိွတဲ့အခ်ိန္မွာေဒါသထြက္ျခင္းရဲ့အေၾကာင္းေတွ၊စုေပါင္းျပီး၊ျဖစ္ေပၚလို့မရဘူး။ေဒါသျဖစ္တာေကာင္းရဲ့လာ၊မေကာင္းဘူးေနာ္၊ဘာေျကာင့္လဲဆိုေတာ့ေဒါသထြက္ျခင္တဲ့သ ေဘာျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊စိတ္ကိုပူျပင္ေသာကေပးေနတယ္။ေနာက္ျပီးအတြင္းရန္ သူလည္းျဖစ္တယ္။အတြင္းရန္ သူျဖစ္ေပၚေနတဲ့အခ်ိန္မွာစိတ္ကိုခ်က္ခ်င္းဒုကၡေပးေနတယ္။စိတ္မေကာင္းခဲ့ရင္ကာယကံ၊ဝစီကံပါမေကာင္းေတာ့ဘူး။
ကိေလသာအားရိွလာၿပီးေျပားတဲ့စကား၊ေျပားတဲ့သူမစဉ္းစားဘူးဆိုရင္သူမ်ားေတွကိုပူျပင္ေသာကျဖစ္ေစတယ္။
ကိေလသာရဲ့အျပစ္ကိုျမင္လို႔၊ကုသိုလ္တရားေတွပိုၿပီးတိုးတက်လာေအာင္က်ိဳးစားေနရတယ္။
137,မြတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမတရားေတာ္ေတွသည္ထပ္ခါထပ္ခါဆံုးမသြားတာက၊လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီမွာ၊ကိေလသာေတွအမ်ားႀကီးရွိၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ကိေလသာေတွခြစ္ထုတ္ဖို႔ႏွင့္၊ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတွ၊တိုးတက္ရန္အတြက္မေမ့ေလ်ွာ့ၾကရဘူး။ဘာေျကာင့္လဲဆိုေတာ့ကိေလသာရဲ့အျပစ္ေတွကိုျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတိုးတက္မ်ာလာေအာင္လုပ္ရျခင္းျဖစ္တယ္။