143,ခ်ီးမႊမ္း၊ကဲ့ရဲ့(၇)ရက္ဆိုသလို ကဲ့ရဲ့ျခင္းႏွင့္ခ်ီးမႊမ္းျခင္းသည္တကယ္မထူးဆန္းေသာဓမၼတာအေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို့ဒီလိုမထူးဆန္းေသာဓမၼတာအေၾကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္၊ဘယ္သူအခ်ိန္ကုန္ခံျပီးေတာ့၊ပူျပင္စိတ္၊တုန္လုပ္စိတ္ေတွ၊ျဖစ္ခံေနတဲ့သူေတွအားလံုးသည္၊အရမ္းကို။ တံုးအတဲ့သူျဖစ္တယ္။ပါေၾကာင့္လဲဆိုေ
တာ့၊ေလာကရဲ့မထူးဆန္းတဲ့ဓမၼတာသေဘာတရားေတွကိုမသိတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္။
ဒိုင္တာရီထဲမွာသိမ္းထားမယ္
အကုသိုလ္ကံလုပ္ေနတဲ့သူကိုသနားမိတယ္။
သူကိုယ့္ကိုဆဲတယ္၊ကိုယ္ကသူ့ကိုစိတ္ျပန္ဆိုးတယ္၊ကိုယ္ပဲအကုသိုလ္ျဖစ္တယ္။
141,သူကိုယ့္ကိုဆဲဆိုေနတာဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊သူကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနလို့ပဲ။တကယ္လို့သူကကိုယ့္ကိုဆဲဆိုတာ၊ကိုယ္ကသူ့ကိုျပန္ၿပီးစိတ္ဆိုးရင္ကိုယ္ကပဲအက်ိဳးေတြဆံုးရႈံးရတာ၊အကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ျဖစ္တယ္။သူကိုယ့္ကိုေဒါသထြက္တာ၊သူကပဲပူျပင္ေသာကျဖစ္ရတယ္။တကယ္လို့ကိုယ္ကသူ့ကိုစိတ္ဆိုးေနရင္ကိုယ္လည္းပူျပင္ေသာကေရာက္ရမွာပဲ။
သူ႔အေပၚမွာမေကာင္းတဲ့ႀကံစည္မႈေတြမေတြးရင္၊အဲဒါကိုယ့္ရဲ့ေကာင္းျခင္းပဲ။
စိတ်တိုျခင္းသည္၊စိတ္ကိုခ်က္ျခင္းထိခိုက္ေအာင္လုပ္ေနတယ္။
139.,ေဒါသမရိွတဲ့အခ်ိန္မွာေဒါသထြက္ျခင္းရဲ့အေၾကာင္းေတွ၊စုေပါင္းျပီး၊ျဖစ္ေပၚလို့မရဘူး။ေဒါသျဖစ္တာေကာင္းရဲ့လာ၊မေကာင္းဘူးေနာ္၊ဘာေျကာင့္လဲဆိုေတာ့ေဒါသထြက္ျခင္တဲ့သ ေဘာျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊စိတ္ကိုပူျပင္ေသာကေပးေနတယ္။ေနာက္ျပီးအတြင္းရန္ သူလည္းျဖစ္တယ္။အတြင္းရန္ သူျဖစ္ေပၚေနတဲ့အခ်ိန္မွာစိတ္ကိုခ်က္ခ်င္းဒုကၡေပးေနတယ္။စိတ္မေကာင္းခဲ့ရင္ကာယကံ၊ဝစီကံပါမေကာင္းေတာ့ဘူး။
ကိေလသာအားရိွလာၿပီးေျပားတဲ့စကား၊ေျပားတဲ့သူမစဉ္းစားဘူးဆိုရင္သူမ်ားေတွကိုပူျပင္ေသာကျဖစ္ေစတယ္။
ကိေလသာရဲ့အျပစ္ကိုျမင္လို႔၊ကုသိုလ္တရားေတွပိုၿပီးတိုးတက်လာေအာင္က်ိဳးစားေနရတယ္။
137,မြတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမတရားေတာ္ေတွသည္ထပ္ခါထပ္ခါဆံုးမသြားတာက၊လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီမွာ၊ကိေလသာေတွအမ်ားႀကီးရွိၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ကိေလသာေတွခြစ္ထုတ္ဖို႔ႏွင့္၊ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတွ၊တိုးတက္ရန္အတြက္မေမ့ေလ်ွာ့ၾကရဘူး။ဘာေျကာင့္လဲဆိုေတာ့ကိေလသာရဲ့အျပစ္ေတွကိုျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတိုးတက္မ်ာလာေအာင္လုပ္ရျခင္းျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔လူႀကီးေတွြမတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမသာသနာကို၊မသင္ၾကားမေလ့လာဘူးဆိုရင္၊ခေလးေတြဘယ္သူေတြစီကသင္ျကားရမလဲ။
136,တကယ္လို့ဗုဒ္ဓသာသနာေတာ္သည္အက်ိဳးရိွတယ္လို႔ြမင္ရင္၊သင္ၾကားေလ့လာဆည္းဖူးသင့္တယ္။က္ိုယ္ကိုတိုင္လည္းေလ့လာသင္ျကားရမယ္၊တစ္ပါးသူေတွကိုပဲ၊ေလ့လာသင္ျကားေစၿပီး၊ကိုယ္ကိုတိုင္ကမသင္ျကားမေလ့လာဘူး။အမ်ားအားျဖင့္ကေလးေတွကိုသင္ျကားေလ့လာေစချင္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္လူႀကီးေတွကမသင္ျကားမေလ့လာၾကဘူး။ဒါေျကာင့္တကယ္လို့လူႀကီးေတွကမေလ့လာမသင္ၾကားရင္၊ကေလးေတွကဘယ္သူ့စီက ေနေလ့လာသင္ၾကားယူရမလည္း။
အမှန်တရားေတွကိုနားလည္လာလေေလ၊ဘဝမွာစိတ္ခ်မ္းသာမႈပိုၿပီးရွိလာလေေလပဲ။
ၿငိတြယ္ျခင္းသည္ဆင္းရဲဒုကၡကိုသာေပးေစတယ္။
134,ဘယ္ေလာက္ပဲပစၥည္းဥစၥာ၊ေရြ၊ေငွရတနာေတွအေျမာက္အမ်ားႀကီးရိွေနပါေစ၊ဆင္းရဲေသာက ေတွရိွနေေသးတယ္။အဲဒါဆိုရင္ဆင္းရဲေသာကရွိရတာ၊ၿငိတြယ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။တကယ္လို့မ်ားၿငိတြယ္ျခင္းအားလံုးေတွကို၊စြန႔္လႊတ္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္၊ဆင္းရဲေသာက ေတွမရိွေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ဒါေပမယ့္ဘယ္အရာမဆို၊ၿငိတြယ္မႈေတွရိွေနသေရႊ့ေတာ့ဆင္းရဲေသာက ေတွြဖစ္လာအံုးမွာပဲ။