146,မ ကောင်းမှုအကုသိုလ်သည်တကယ်အပြစ်ရှိတာကို၊ပညာက မှန်ကန်စွာနဲ့နားလည်နိုင်တယ်။အကုသိုလ်စိတ်ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အချိန်မှာ၊ဘယ်သူ့ကိုဖျက်စီးနေတာလဲ။အကုသိုလ်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်ခဏအတွင်းမှာ၊စိတ်ကိုဖျက်စီးနေတယ်။နောက်ပြီးတော့အဲဒီအကုသိုလ်ရဲ့အင်အားရှိသ လောက်၊တစ်ပါးသူတှေကိုပါ၊အမြောက်အများဆက်ပြီးတော့ဖျက်စီးနေတယ်။
ပညာသည်နည်းနည်းလေးသေးသေးလေးပဲဖြစ်ပါစေတန်ဖိုးရှိတယ်။
,မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတရားတော်တွေသည်လူတိုင်းအတွက်တော့မသင့်လျှော်ဘူး၊ဒါပေမယ့်စုစောင်းလာနဲ့သူတွေအတွက်တော့တန်ဖိုးတွေကိုမြင်တယ်။
144,မှားတဲ့ကငြ့်ကြံမှုတှေအားလုံးသည်၊မသိမှုက နေလာတယ်။မွတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမစကားတှေကို၊မနာကြားခဲ့ရရင်၊မသိမှုက နေလာတာဘယ်သူသိနိုင်မလဲ။အဲဒါကြောင့်မို့တရားတော်တှေသည်၊အားလုံးသောသူတှေနဲ့၊မသက်ဆိုင်ဘူးဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ဒါပေမယ့်စုစောင်းးလာတဲ့သူတှေအတွက်တော့၊တန်ဖိုးရှိတာကိုမြင်တယ်။နောက်ပြီးတကယ့်ကိုရိုရိုသေသေနဲ့လေ့လာသင်ကြားရမယ်။ဒကာ၊ဒကာမ တှေနှင့်၊ရဟန် သံဃာတေှအားလုံးကိလေသာခြစ်ထုတ်ဖို့အတွက်မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတိုင်းကိုသိရမှာဖြစ်ပါတယ်။
ချီးမွှမ်းကဲ့ရဲ့ခြင်းဆိုတာမထူးဆန်းဘူးဓမ္မတာပဲ၊တနေ့တနေ့ကိုအချိန်ကုန်ပြီးဖြစ်ပေါ်နေတဲ့တရားသဘောတွေကိုတော့မသိကြဘူး။
143,ချီးမွှမ်း၊ကဲ့ရဲ့(၇)ရက်ဆိုသလို ကဲ့ရဲ့ခြင်းနှင့်ချီးမွှမ်းခြင်းသည်တကယ်မထူးဆန်းသောဓမ္မတာအကြောင်းတစ်ရပ်ဖြစ်တယ်။တကယ်လို့ဒီလိုမထူးဆန်းသောဓမ္မတာအကြောင်းဖြစ်ခဲ့ရင်၊ဘယ်သူအချိန်ကုန်ခံပြီးတော့၊ပူပြင်စိတ်၊တုန်လုပ်စိတ်တှေ၊ဖြစ်ခံနေတဲ့သူတှေအားလုံးသည်၊အရမ်းကို။ တုံးအတဲ့သူဖြစ်တယ်။ပါကြောင့်လဲဆိုေ တာ့၊လောကရဲ့မထူးဆန်းတဲ့ဓမ္မတာသဘောတရားတှေကိုမသိတဲ့အတွက်ဖြစ်တယ်။
အကုသိုလ်ကံလုပ်နေတဲ့သူကိုသနားမိတယ်။
သူကိုယ့်ကိုဆဲတယ်၊ကိုယ်ကသူ့ကိုစိတ်ပြန်ဆိုးတယ်၊ကိုယ်ပဲအကုသိုလ်ဖြစ်တယ်။
141,သူကိုယ့်ကိုဆဲဆိုနေတာဘာကြောင့်လဲဆိုတော့၊သူကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေလို့ပဲ။တကယ်လို့သူကကိုယ့်ကိုဆဲဆိုတာ၊ကိုယ်ကသူ့ကိုပြန်ပြီးစိတ်ဆိုးရင်ကိုယ်ကပဲအကျိုးတွေဆုံးရှုံးရတာ၊အကုသိုလ်ဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်ဖြစ်တယ်။သူကိုယ့်ကိုဒေါသထွက်တာ၊သူကပဲပူပြင်သောကဖြစ်ရတယ်။တကယ်လို့ကိုယ်ကသူ့ကိုစိတ်ဆိုးနေရင်ကိုယ်လည်းပူပြင်သောကရောက်ရမှာပဲ။
သူ့အပေါ်မှာမကောင်းတဲ့ကြံစည်မှုတွေမတွေးရင်၊အဲဒါကိုယ့်ရဲ့ကောင်းခြင်းပဲ။
စိတျတိုခြင်းသည်၊စိတ်ကိုချက်ခြင်းထိခိုက်အောင်လုပ်နေတယ်။
139.,ဒေါသမရှိတဲ့အချိန်မှာဒေါသထွက်ခြင်းရဲ့အကြောင်းတှေ၊စုပေါင်းပြီး၊ဖြစ်ပေါ်လို့မရဘူး။ဒေါသဖြစ်တာကောင်းရဲ့လာ၊မကောင်းဘူးနော်၊ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဒေါသထွက်ခြင်တဲ့သ ဘောဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ၊စိတ်ကိုပူပြင်သောကပေးနေတယ်။နောက်ပြီးအတွင်းရန် သူလည်းဖြစ်တယ်။အတွင်းရန် သူဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အချိန်မှာစိတ်ကိုချက်ချင်းဒုက္ခပေးနေတယ်။စိတ်မကောင်းခဲ့ရင်ကာယကံ၊ဝစီကံပါမကောင်းတော့ဘူး။
ကိလေသာအားရှိလာပြီးပြေားတဲ့စကား၊ပြေားတဲ့သူမစဉ်းစားဘူးဆိုရင်သူများတှေကိုပူပြင်သောကဖြစ်စေတယ်။
138,စကားပွောတဲ့အခါမှာသတိမထားပဲပွောတဲ့သူသညျ၊ပွောလာတဲ့စကားသညျနားထောငျလို့မ ကောငျးဘူး။အဲဒီအခြိနျမှာနားထောငျတဲ့သူကစိတျပူလောငျနရေတာသိရဲ့လာ၊၊နောကျပွီးကိလသောအငျအားနဲ့ပွောလိုကျတယျဆိုတာလညျးပွောတဲ့သူမစဉျးစားမိဘူး။ဒါကွောင့ျအဲဒီစကားကွောင့ျတဈပါသူစိတျပူလောငျရတာကိုမသိလိုကျရဘူး။
137,မွတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမတရားတော်တှေသည်ထပ်ခါထပ်ခါဆုံးမသွားတာက၊လူတစ်ယောက် ကိုယ်စီကိုယ်စီမှာ၊ကိလေသာတှေအများကြီးရှိကြတယ်။ဒါကြောင့်ကိလေသာတှေခွစ်ထုတ်ဖို့နှင့်၊ကောင်းမှုကုသိုလ်တှေ၊တိုးတက်ရန်အတွက်မမေ့လျှော့ကြရဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ကိလေသာရဲ့အပြစ်တှေကိုမြင်တဲ့အတွက်ကြောင့်ကုသိုလ်ကောင်းမှုတိုးတက်မျာလာအောင်လုပ်ရခြင်းဖြစ်တယ်။